Η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου μπαίνει στον “Θάλαμο Νο 6” του Τσέχωφ με μία χιπ χοπ τελετουργία

Πέντε γυναίκες επί σκηνής υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση της Νατάσας Φαίη Κοσμίδου ξεδιπλώνουν το νήμα της αφήγησης του πιο επιδραστικού έργου του Τσέχωφ “Θάλαμος Νο 6” συνδέοντάς το με τις πολιτικές δολοφονίες του σήμερα, με τις γυναικοκτονίες, με τους αγώνες της γενιάς του Αλέξη (Γρηγορόπουλου) και του Παύλου (Φύσσα) αποδεικνύοντας ότι το πολιτικό θέατρο μπορεί να είναι ποιητικό.

Όλη η παράσταση μοιάζει σαν μια χιπ χοπ τελετουργία με τη Νατάσα Φαίη Κοσμιδου να πρωτοστατεί στην αφήγηση έχοντας πλέξει σε ρίμες όλη τη χρονική διαδρομή που συνδέει την ανώνυμη τσεχωφική πόλη του 1892 με την Αθήνα του 2023.

Ένα έργο για τον άνθρωπο που μέσα στην βαρβαρότητα, μέσα σε αυτόν τον άγριο κόσμο , συνεχίζει να παλεύει, να ονειρεύεται, να τραγουδάει την αλήθεια με τρυφερότητα.

Η Νατάσα Φαίη Κοσμίδου εξηγεί στο NEWS 24/7 τι ήταν αυτό που τη γοήτευσε στο έργο αυτό του Τσέχωφ: “από τη στιγμή που διάβασα αυτό το υπέροχο διήγημα του Τσέχωφ, ένιωσα την ανάγκη να ζωντανέψω αυτήν την ιστορία, να μιλήσω για αυτήν την ιστορία. Θίγει με τόσο σεβασμό, με τόση τρυφερότητα και αλήθεια τόσο σκληρά ζητήματα που μας πονούν και παράλληλα προτείνει δρόμο και τρόπο.

Στις πιο σκοτεινές συνθήκες, ο άνθρωπος του Θαλάμου φτάνει σε βαθιά σε ουσιαστική επικοινωνία με τον άνθρωπο δίπλα του, με τη φύση, με την ίδια του την ψυχή, συνδέεται με το φως και πολεμάει για αυτό. Είναι ένα λουλούδι που καταφέρνει να ανθίσει μέσα στον χειμώνα. Ένα ζεστό χέρι που δίνει και ζητάει βοήθεια, που είναι εκεί για να μην πέσεις, που σου δείχνει το φως. Η φωνή που εξηγεί , υπερασπίζεται, κατανοεί. Το βλέμμα που συγχωρεί, που γεμίζει αγάπη”.

Και συνεχίζει μιλώντας για τη δική της προσέγγιση: “δε θα έλεγα ότι είναι ακριβώς διασκευή. Μάλλον το έργο αυτό αποτέλεσε αφορμή να σκεφτώ, να νιώσω, να καταλάβω, να βρω διέξοδο, να φανταστώ, να σηκωθώ όρθια, να σταθώ δίπλα σε όποια, όποιον, όποιο πλάσμα έχει ανάγκη, να αφήσω ανθρώπους να σταθούν δίπλα σε εμένα. Όλα αυτά έγιναν στίχοι. Οι στίχοι απέκτησαν Ρυθμό και μουσική. Γεννήθηκε με αφορμή το σπουδαίο αυτό διήγημα ένα δικό μου κάτι για όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας , για όσα μας πονάνε, για όσα ονειρευόμαστε, για όσα αγωνιζόμαστε. Για έναν κόσμο όπως τον έχουμε ονειρευτεί”.

Πέντε γυναίκες επί σκηνής… Ποιο είναι το νήμα που ξεδιπλώνουν;
Είμαι τόσο τυχερή, δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ πιο υπέροχες συνταξιδιώτισσες στο Όνειρο. Δίνουν φωνή, σώμα, ψυχή για να ακουστούν με τον πιο φωτεινό τρόπο τα μηνύματα της παράστασης μας. Ψιθυρίζουν, τραγουδούν, φωνάζουν, χορεύουν κάθε λέξη της παράστασης μας.

Η Έρη Μανουρά και η Ιωάννα Παπακωνσταντίνου υποδύονται σαν μπαλαντέρ όλους τους ρόλους του έργου με μαεστρία, η Σίλια Καρφοπούλου με το σώμα της δίνει μια υποδειγματική χορευτική υπογραφή στο έργο καθώς λειτουργεί σαν μια σωματική κραυγή των όσων μας μεταφέρει η αφήγηση και η Μαρία Μιχαλάκα με το βιολί και άλλα μουσικά όργανα μας μεταφέρει τους τρυφερούς τόνους μιας ψυχικής ευρυχωρίας και μιας ευγένειας που αντέχει. Ενώ αυτά συμβαίνουν επί σκηνής, εκτός σκηνής δύο εξίσου υπέροχες γυναίκες η Τζένη Χρυσίδη και η Βιβεττα Λαϊνιώτη που έχουν αναλάβει την παραγωγή της παράστασης φροντίζουν με τον πιο υπέροχο τρόπο να γίνει το όνειρο πραγματικότητα. Ο Κώστας Γάκης που έχει γράψει μαζί με την Έρη Μανουρά την μουσική της παράστασης μας, είναι πάντα στο πλευρό της ομάδας δείχνοντας μας τα πιο φωτεινά μονοπάτια.

Το θέατρο πρέπει να αντηχεί το σήμερα; Να είναι πολιτικό;
Δεν πιστεύω στα “πρέπει”. Πιστεύω στον καλλιτέχνη που έχει ανάγκη να μας μιλήσει για κάτι. Που καίγεται η καρδιά του, γιατί θέλει να μεταφέρει το μήνυμα. Να μας κοιτάξει στα μάτια και να μας πει αυτήν την συγκεκριμένη ιστορία.

Εσάς τι σας προβληματίζει/εξοργίζει σήμερα;
Ο,τι περιορίζει την ελευθερία μας, το χαμόγελο μας, την ομορφιά. Ο,τι δεν έχει δικαιοσύνη. Ο,τι δεν αγαπάει την τρυφερότητα.

Νιώθετε πως ο κόσμος μας πάει…μπροστά τελικά;
Ναι βέβαια το νιώθω και το πιστεύω βαθιά. Και αυτή η πεποίθηση είναι η δύναμη μας για να μην σταματάμε ακόμα και όταν οι ειδήσεις μοιάζουν μαύρες και η καθημερινότητα αβάσταχτη. Υπήρχαν άνθρωποι που ήταν δίπλα μου και μου το θύμισαν, που δεν με άφησαν να το ξεχάσω όταν βρέθηκα και εγώ στα σκοτάδια μου. Αυτό επιθυμώ και εγώ με την παράσταση μας να κάνω: Να θυμίσω στους ανθρώπους πως τα πράγματα αλλάζουν, πως θα έρθει καιρός που όλα γύρω μας θα είναι Άνοιξη. Και αξίζει να πολεμάμε για μία Άνοιξη.

Τι είναι αυτό που θα μπορούσε να “σώσει” τον κόσμο σήμερα;
Η αλληλεγγύη, η αγάπη, η φροντίδα, η τρυφερότητα, η καλοσύνη, η ποίηση , η ομορφιά. Και πιο σκοτάδι δεν χάνεται μπροστά σε αυτές τις έννοιες;

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

• Σκηνοθεσία -Διασκευή- Στίχοι- σύνθεση ρυθμικής απαγγελίας: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
• Video Art : Κώστας Γάκης
• Μουσική : Έρη Μανουρά και Κώστας Γάκης
• Βοηθός σκηνοθέτη : Ζωή Τζελέση
• Φωτογραφίες : Γιώτα Εφρεμίδου, Proxima Estacion Esperanza
• Οργάνωση Παραγωγής: Τζένη Χρυσίδη
• Παίζουν: Νατάσα –Φαίη Κοσμίδου, Ιωάννα Παπακωνσταντίνου, Έρη Μανουρά. Χορεύει η Σίλια Καλφοπούλου & Βιολί παίζει η Μαρία Μιχαλάκα

Ιnfo

Από 12.01. 2023 και κάθε Πέμπτη στις 21.00/ΘΕΑΤΡΟ ΑΛΦΑ – ΛΗΝΑΙΟΣ – ΦΩΤΙΟΥQ 28ης Οκτωβρίου (Πατησίων) 37 & Στουρνάρα 51, Πολυτεχνείο – Αθήνα/Τηλέφωνο Ταμείου: 210 5238742

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις