Κάνε focus: Η Μαρία Παπαφωτίου θα έδινε σε όλους την ευθύνη που μας αναλογεί

Τη Μαρία Παπαφωτίου το ευρύτερο κοινό τη γνώρισε τηλεοπτικά ως νεαρή Κυβέλη στην τηλεοπτική σειρά “Φλόγα και Άνεμος”. Την περασμένη σεζόν έκανε ιδιαίτερη αίσθηση ως πρωταγωνίστρια στη σειρά “Σκαραβαίος” στο πλευρό του Γιάννη Τσορτέκη. Με την υποκριτική ασχολήθηκε κοντά στα 30 της χρόνια, αφού πρώτα τελείωσε το Πολυτεχνείο ως μηχανικός.

Έχει συνεργαστεί σαν ηθοποιός με πολλά θέατρα (Studio υπό το μηδέν, Από Μηχανής, Βρετάνια, Καρέζη, Μικρό Παλλάς, Επί Κολωνώ, Άλφα, Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ΕΘΑΛ, ΘΟΚ) καθώς και ως βοηθός σκηνοθέτη στο Εθνικό Θέατρο. Έχει επίσης δουλέψει με τους σκηνοθέτες Ν. Καραγέωργο, Π. Αγγελόπουλο, Ρ. Εσκενάζυ, Ισμ. Πρωίου, Αχ. Γραμματικόπουλο και Δ. Λάλο. Τελευταία την είδαμε στην παράσταση “Ιστορία Χωρίς Όνομα, Το κρυφό πάθος της Πηνελόπης Δέλτα για τον Ιώνα Δραγούμη” και στον “Κατά Φαντασία Ασθενή” που σκηνοθέτησε ο Κώστας Γάκης.

Αυτό το καλοκαίρι θα τη δούμε στη νέα θεατρική παράσταση “Η Ιφιγένεια των Ταύρων” σε κείμενο, σκηνοθεσία και μουσική Χριστόφορου Χριστοφή. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο Επταπύργιο Θεσσαλονίκης για δύο μοναδικές παραστάσεις στις 6 και 7 Αυγούστου, στις 21.15, στο πλαίσιο του προγράμματος 2024 του θεσμού του Υπουργείου Πολιτισμού «Όλη η Ελλάδα ένας πολιτισμός».
Με αφορμή την παράσταση αυτή εμείς θελήσαμε να τη γνωρίσουμε λίγο καλύτερα…

Συστήσου μας…
Είμαι η Μαρία, κατάγομαι από το πανέμορφο Μουλάτσι της Ορεινής Αρκαδίας και αγαπώ όσο τίποτα τις γάτες και τα μωβ χρώματα στον ουρανό.

Αναμνήσεις από παιδική- εφηβική ηλικία που σχετίζονται με το θέατρο;
Σκεφτόμουν συμπτωματικά πάνω σε αυτό τις προάλλες. Κάθε καλοκαίρι στο χωριό η κυρία Κική, καλή της ώρα, μάζευε όλα τα παιδάκια και με περισσή υπομονή και μεράκι μας μάθαινε δημοτικούς και παραδοσιακούς χορούς τους οποίους παρουσιάζαμε με όλες τις τιμές σε μια μεγάλη φιέστα στην πλατεία του χωριού. Περιοδεύαμε, επίσης, και στις γύρω περιοχές της αρκαδικής γης! Μεγαλώνοντας περάσαμε και στην παρασταστική τέχνη του θεάτρου με Ψαθά. Χάρη σ’ αυτή τη γυναίκα και σε εκείνα τα αμόλυντα χρόνια άρχισε να φυτρώνει να γεννάται και να δυναμώνει το περίφημο ”μικρόβιο” του θεάτρου.

Τι σε έκανε να γίνεις ηθοποιός; Και τι είναι για σένα το θέατρο;
Θα ήταν πολύ δύσκολο να ξεχωρίσω έναν λόγο ή μια σειρά συγκεκριμένων παραγόντων. Ίσως μια πρώτη παρόρμηση να βγουν προς τα έξω κάποια πράγματα… Να εκτεθώ σε ένα οργανωμένο πλαίσιο που σου επιτρέπει δίχως πολλή σκέψη την εμβάθυνση… Μια παράφορη αγάπη για τη διήγηση ιστοριών. Ή απλώς, αλλά ουσιαστικά γιατί το θέατρο ακουμπάει πιο μαλακά πάνω στην ιδιοσυγκρασία μου. Αυτός ο υπέροχος χώρος ανακούφισης και πρωτοφανέρωτης μαγείας που διαστέλλει τον χρόνο, τον παραμορφώνει ενίοτε, τον μεταμορφώνει, τον συμπυκνώνει και εν τέλει τον καταργεί.

Παράσταση που σε έχει σημαδέψει;
Ιστορία χωρίς όνομα. Ασυζητητί.

Ποιους θεωρείς μεγάλους δασκάλους σου;
Τον Νίκο Καραγέωργο και την Ελένη Σκότη. Την αίσθηση και τα όπλα των οποίων θα κουβαλάω για πάντα στη φαρέτρα μου.

Η Μαρία Παπαφωτίου και η Ιφιγένεια των Ταύρων

Ξενάγησέ μας στην Ιφιγένεια των Ταύρων…
Πρόκειται για ένα σύγχρονο κείμενο; Ακριβώς! Ένα σύγχρονο αντιπολεμικό έργο. Μια κραυγή ενάντια στον πόλεμο και στην παράνοιά του. Ένα έργο ποιητικού ρεαλισμού στ’ αλήθεια, τοποθετημένο από τον συγγραφέα σε μια άχρονη ετεροτοπία που μας περιλαμβάνει όλους. Ένα ιδιόμορφο πλέξιμο της σύγχρονης ιστορίας με τη διαχρονική, άκρως διδακτική και βαθύτατης νόησης, ελληνική μυθολογία.

Τι συμβολίζει η Ιφιγένεια; Και πού συναντά το σήμερα;
Με πυρήνα λοιπόν την Ιφιγένεια, το αιώνιο θύμα της ιστορίας μας ο συγγραφέας μας εισάγει στο απροσδόκητο της ύπαρξης όταν αυτή αγριεύει και αιωρείται. Μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου τα όρια της αλήθειας θολώνουν, σπάνια, μετά βίας διακρίνονται. Έναν κόσμο που η αίσθηση δικαίου καταλύεται και αντικαθίσταται με την αίσθηση του τραύματος, της ευαλωτότητας, της ταραγμένης παιδικότητας που μας ενώνει όλους.

Μια Ιφιγένεια, ένας Πυλάδης, ένας Ορέστης και κάποιος Άντον Τσέχοφ: Πώς συνταιριάζονται όλοι αυτοί;
Μέσω της πολυσχιδούς διάνοιας του συγγραφέα μας, Χριστόφορου Χριστοφή. Με αγωγούς τη θέαση και την απόλυτα ξεχωριστή αίσθηση που θα προκύψει στον καθένα, δίνεται τελικά η ερμηνεία του έργου.

Τι είναι αυτό που σε φοβίζει περισσότερο σήμερα; Τι θα άλλαζες αν είχες ένα μαγικό ραβδί;
Ό,τι με φόβιζε πάντα. Η φτωχοποίηση, η φτώχεια, η ελλιπής πρόσβαση σε βασικά αγαθά. Είναι όντως να απορείς πως ο δυτικός κόσμος κοιμάται τα βράδια. Με το μαγικό ραβδί θα έδινα σε όλους μας την ευθύνη που μας αναλογεί.

Μελλοντικά σχέδια
Μια παράσταση, ένα ντοκιμαντέρ, μια εκτέλεση παραγωγής και πολλή αγάπη.