Κυριακή Σπανού: “Μετά τόσες αποτυχίες σε πολέμους και επαναστάσεις δύο γυναίκες επιμένουν στο απελπισμένο γέλιο”

Το Θεσσαλικό Θέατρο είχε προγραμματίσει να ολοκληρώσει την περιοδεία της μεγάλης καλοκαιρινής του παραγωγής «Ο Αριστοφάνης ονειρεύεται Λυσιστράτη + Πραξαγόρα” σε σκηνοθεσία και δραματουργία της Καλλιτεχνικής του Διευθύντριας Κυριακής Σπανού πραγματοποιώντας δύο τελευταίες παραστάσεις: 15 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Πέτρας και 17 Σεπτεμβρίου στο Κηποθέατρο Παπάγου.

Εκφράζοντας τη βαθειά οδύνη του για τον πόνο των συμπολιτών μας που αγωνίζονται να σώσουν τη ζωή τους, το σπίτι τους, και την περιουσία τους και ως ελάχιστη έκφραση συμπαράστασης, το Θεσσαλικό Θέατρο ακύρωσε τις τρέχουσες παραστάσεις του (Τις Γριές που μαζεύουν την Τσουκνίδα στην Αυλή του Μύλου στη Λάρισα από 12 έως 21 Σεπτεμβρίου & την παράσταση Ο Αριστοφάνης ονειρεύεται στην Αθήνα στις 15 Σεπτεμβρίου -Πετρούπολη και 17 Σεπτεμβρίου -Παπάγου).

Η Κυριακή Σπανού μίλησε στο NEWS 24/7 πριν από τα τραγικά γεγονότα, για την παράσταση «Ο Αριστοφάνης ονειρεύεται Λυσιστράτη + Πραξαγόρα”, που συνδέει επί σκηνής τις δύο κορυφαίες και άκρως επίκαιρες κωμωδίες του Αριστοφάνη, «Λυσιστράτη» και «Εκκλησιάζουσες». Καμβάς της σκηνοθεσίας είναι ένα ενδιαφέρον σκηνικό, που αποτελεί εικόνα έργου της μεγάλης Αμερικανίδας ζωγράφου Georgia O’ Keefe, καθώς και εννέα εξαιρετικοί ηθοποιοί -με προεξέχουσες την υψίφωνο Μυρσίνη Μαργαρίτη ως ‘Πραξαγόρα’ και την ηθοποιό και τραγουδίστρια Βερόνικα Δαβάκη ως ‘Λυσιστράτη’.

Η Λυσιστράτη με «όπλο» την ερωτική επιθυμία, επιχειρεί να σταματήσει τον πόλεμο και να συμφιλιώσει τους Έλληνες. Η Πραξαγόρα (από τις Εκκλησιάζουσες) με τις συντρόφους της επιστρατεύει την τακτική του θεάτρου και της μεταμφίεσης, καταλαμβάνει τη συνέλευση και περνάει το νόμο να αναλάβουν οι γυναίκες την εξουσία και να επιβάλουν κοινοκτημοσύνη στην πόλη.

“Η παράσταση ξεκινά με μια φράση του Beckett … «να απελπιστούμε τώρα; Θα ‘‘πρεπε να το ‘χουμε κάνει εδώ και αιώνες». Μετά τόσες αποτυχίες σε πολέμους και επαναστάσεις οι δύο αυτές (Αριστοφανικές) γυναίκες επιμένουν εκεί που ξεκίνησαν όλα, στο απελπισμένο γέλιο που ονειρεύεται ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη, τα μόνα που θα μας κινητοποιούν πάντα μέσα στην αλύπητη ευμένεια της φύσης. Μα είναι οι πρώτες «αδελφές» ηρωίδες στο παγκόσμιο ρεπερτόριο”, αναφέρει στο NEWS 24/7 η Κυριακή Σπανού.

Και συνεχίζει μιλώντας για το τι την γοητεύει στις δύο αυτές ηρωίδες: “Η απόλυτη πίστη τους στο κοινό καλό. Διευρύνοντας την έννοια του «οίκου» ώστε να περιλαμβάνει την πόλη, έρχονται ανενδοίαστες (με ερωτικό εκβιασμό και μεταμφίεση) να εφαρμόσουν αυτά που έχει ανάγκη η συμφιλίωση και η κοινωνική αρμονία: δηλαδή τον έρωτα και το κοινό «τραπέζι» που τους χορταίνει όλους. Είναι αγιάτρευτα επίμονες, και είναι ηρωίδες κωμωδίας γιατί μόνο το γέλιο δεν σου επιτρέπει να «πέσεις», όπως στην τραγωδία”.

Η κεντρική εικόνα του σκηνικού είναι ένα έργο της Georgia O’ Keefe. Τι συμβολίζει; Το συγκεκριμένο έργο (πέρα από το ότι αγαπώ το έργο της Georgia O’ Keefe) είναι μια πυκνή εικόνα σύνθεσης της φύσης -το λουλούδι-, του φαλλού και του αιδοίου και της ζωγραφικής με αυτό το ακαριαίο κίτρινο που λάμπει σαν ήλιος…

Η μετάφραση του Θωμά Ψύρρα τι προσδίδει στην παράσταση αυτή; Ο Θωμάς Ψύρρας, αυτός εξαιρετικός λογοτέχνης, μετέφρασε (από τα Αρχαία Ελληνικά) τα δύο αυτά έργα ειδικά για την παράσταση του Θεσσαλικου Θεάτρου και τα γείωσε στην γλώσσα του κάμπου, που πάει να πει στη γλώσσα που φέρει μνήμες γονιμικών τελετών (όπως το Μπουρανί του Τυρνάβου) και εορτών παλιών της γης και του σώματος.

Θεσσαλικό Θέατρο: Ποια είναι τα μεγαλύτερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο θεσμός των ΔΗΠΕΘΕ και πώς μπορούν να λυθούν; Αν η πολιτική ηγεσία και η ηγεσία των Δήμων και των Περιφερειών, τα πάρουν σοβαρά ως τους μόνους χώρους επαγγελματικής καλλιτεχνικής δημιουργίας στην Περιφέρεια, τα προβλήματα θα λυθούν γρήγορα. Τώρα για μεν το Υπουργείο Πολιτισμού είναι ένας θεσμός που ίσα-ίσα συντηρείται και για τις τοπικές κοινωνίες είναι χώροι άσκησης πολιτικής, με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ποιο το δικό σας όραμα για το Θεσσαλικό Θέατρο και πόσο εύκολη είναι η πραγμάτωσή του; Το όραμά μου στο Θεσσαλικό, παρά την μεγάλη αναταραχή που έφερε η πανδημία έχει πραγματωθεί σε ένα μεγάλο βαθμό. Θέατρο σε συνεχή λειτουργία, με ρεπερτόριο, με σταθερή Παιδική Σκηνή μεγάλων παραγωγών, με Πειραματική Σκηνή και διακινδυνεύσεις, με άνοιγμα σε πολλούς καλλιτέχνες και ειδικά γυναίκες, με εξωστρέφεια και επαφές με το εξωτερικό, με το Διεθνές Δίκτυο Αρχαίου Δράματος, με την ψηφιοποίηση του αρχείου του Θεσσαλικού Θεάτρου… Αν με κάτι δεν είμαι ικανοποιημένη είναι η μεγαλύτερη υποστήριξη που χρειάζεται η Καλοκαιρινή μας Σκηνή, μιας και συναγωνίζεται άνισα (σε οργανωτικο-οικονομικά μέσα) τις μεγάλες παραγωγές του καλοκαιριού από όλη την Ελλάδα.

Ποιες συνεργασίες, ποιες δράσεις και ποιες παραστάσεις σχεδιάζετε για την επόμενη θεατρική σεζόν; Την 1η Οκτωβρίου κάνει πρεμιέρα η Παιδική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου με το πολυαγαπημένο Καπλάνι της Βιτρίνας της Άλκης Ζέη σε σκηνοθεσία Δήμητρας Λαρεντζάκη. Είναι μεγάλος ο ενθουσιασμός μας που αυτό συμπίπτει με τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννηση της Ζέη και έτσι η παράσταση συνομιλεί με τις εκδηλώσεις για το έργο της.

Στην Κεντρική Σκηνή θα ανεβάσει ο Κώστας Τσιάνος το έργο του Άρθουρ Μίλλερ “Ήταν όλοι τους παιδιά μου”, σε σκηνογραφία του Γιώργου Ζιάκα και αυτό είναι για μένα ενδιαφέρον μέσα στο πλαίσιο συνεχειών και ασυνεχειών που επιδίωξα στο Θεσσαλικό.

Αυτή η θητεία μου λήγει τέλος Δεκεμβρίου και έτσι δεν είναι κομψό να προγραμματίσω από τώρα όλη τη σεζόν. Έχω συζητήσει με το Δημήτρη Τσουμάνη (που έκανε την Πόλιν του Μ. Λαχανά) για την Ξένη της (Λαρισαίας) Βασιλικής Παπαγιάννη, με την συγγραφέα Ανθή Τσιρούκη για την Πειραματική Σκηνή και τη σκηνοθέτιδα Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη για τη συμπαραγωγή που κάνουμε. Αυτά είναι συζητήσεις βέβαια.

Ελπίζω επίσης, ότι θα τα καταφέρουμε να πάμε στη Νέα Υόρκη με τη “Μήδειας Μπούρκα” τώρα τον Οκτώβριο στο United Solo Festival, όπου μας δέχτηκαν, στο Row Theatre. Ένα φεστιβάλ μονολόγων από το οποίο έχουν περάσει η Fiona Shaw, η Laura Linney η Olympia Doukakis και πάρα πολλοί άλλοι.

Συντελεστές

• Μετάφραση: Θωμάς Ψύρρας
• Σκηνοθεσία – δραματουργική σύνθεση: Κυριακή Δ. Σπανού
• Σκηνικά: Ολυμπία Σιδερίδου
• Κοστούμια: Άση Δημητρολοπούλου
• Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης
• Διδασκαλία κίνησης: Κέλλυ Καραχάλια
• Σχεδιασμός φωτισμών: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
• Κατασκευή κοστουμιών: Νικολέτα Καΐση
• Διεύθυνση παραγωγής: Νίκος Γεωργάκης
• Βοηθός σκηνοθέτη: Μαρία Παπουτσή
• Βοηθός σκηνογράφου: Ανδρονίκη Τσαγκαράκου
• Φώτα: Γιώργος Γκόλαντας – Μάκης Παπατριανταφύλλου – Παναγιώτης Γιαννούλας
• Ήχος: Γιώργος Γκόλαντας – Νίκος Γεωργάκης
• Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Βερόνικα Δαβάκη – Λυσιστράτη/Φρόσω Ζαγοραίου – Λαμπιτώ/Θανάσης Ζέρβας – Βλέπυρος/Βασίλης Κουλακιώτης – Κινησίας/Μαρσέλα Λένα – Μυρρίνη/Χάρις Λούπα – Ισμηνία/Μυρσίνη Μαργαρίτη – Πραξαγόρα/Δημήτρης Όντος – Καλονίκη/Ντίνος Ποντικόπουλος – Επίτροπος/
• Και οι μουσικοί: Σπύρος Καβαλλιεράτος (κιθάρα-μαντολίνο-φλογέρα)/Γιάννης Μακρυγιάννης (κρουστά)

Info

• Θέατρο Πέτρας- Πετρούπολη/ 15 Σεπτεμβρίου
• Δημοτικό Κηποθέατρο Παπάγου/ 17 Σεπτεμβρίου 2023
• Προπώληση: viva.gr
• Τιμές εισιτηρίων: 15 γενική είσοδος, προπώληση 12 ευρώ, 8 ευρώ (ομαδικό- άνω των 65, μαθητικό-φοιτητικό), 5 ευρώ (Άνεργοι-ΑΜΕΑ-τρίτεκνοι-πολύτεκνοι)

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις