Meghan Finn: Η καλλιτεχνική διευθύντρια του The Tank Theatre της Νέας Υόρκης μιλά στο NEWS 24/7

Το νεοϋρκέζικο «The Tanκ», ένα από τα επιδραστικότερα off-off θέατρα του Μανχάταν, έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, για να παρουσιάσει στις 6 & 7 Νοεμβρίου στο Θέατρο Ροές το έργο “When we went electronic” που αποθέωσαν οι The New York Times, σε σκηνοθεσία της καλλιτεχνικής διευθύντριας του θεάτρου Meghan Finn.

Στην παράσταση, δύο κορίτσια «Made in USA», νεαρά μοντέλα της American Apparel, αναζητούν τη χαμένη τους μνήμη μετά από ένα «τραγικά» διασκεδαστικό πάρτι. Καθώς όμως αρχίζουν να τους συμβαίνουν πολύ περίεργα πράγματα, τα κορίτσια αμφισβητούν σιγά-σιγά την αυθεντικότητα της προσωπικής τους σύνθεσης, των υλικών από τα οποία οι ίδιες είναι φτιαγμένες, για να φτάσουν στο τέλος να αναρωτηθούν αν ό,τι συνέβη το προηγούμενο βράδυ ήταν όντως αληθινό. Ίσως τελικά το προηγούμενο βράδυ να μην ήταν «ένα-ακόμα-πάρτι». Ναι αυτό ακριβώς, ίσως να μην ήταν «ένα-ακόμα-πάρτι».

Εμείς λίγες μέρες πριν ανέβει το έργο στη σκηνή του θέατρου Ροές, μιλήσαμε με την καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου Meghan Finn.

Ποιο θέατρο θα λέγατε πως είναι αυτό που σας συναρπάζει;

Απολαμβάνω το θέατρο περισσότερο, όταν με εκπλήσσει. Αν ένα έργο πάει προς μια απροσδόκητη κατεύθυνση και αυτό το κάνει με τρόπο όμορφο, τότε πραγματικά θα το “προσκυνήσω”! Αυτή τη στιγμή γνωρίζουμε όλο και περισσότερους θεατρικούς συγγραφείς, συγγραφείς που μπορεί να μην είχαν την ευκαιρία να δουν τα έργα τους στο θεατρικό σανίδι πριν από μερικά χρόνια. Και αυτό νομίζω ότι είναι συναρπαστικό.

Τι σας γοήτευσε στο έργο της Caitlin Saylor Stephens όταν το διαβάσατε για πρώτη φορά; Γιατί πιστεύετε ότι είναι σημαντικό να ανέβει στη σκηνή;

Να σου πω την αλήθεια, τρομοκρατήθηκα με αυτό το έργο όταν το πρωτοδιάβασα. Είναι πολύ ακατάλληλο, ωμό, αστείο, αλλά και με έναν τρόπο με τρόμαζε ταυτόχρονα. Νομίζω ότι είναι σημαντικό να παρουσιαστεί γιατί είναι πολύ, πολύ, αληθινό ως προς τον στόχο του.

Τι σημαίνει το «When we went electronic»; Τι συμβολίζει η λέξη «electronic»;

Πρόκειται για τη στιγμή ακύρωσης της γυναίκας ως υποκείμενο, η οποία έρχεται κάθε φορά με μια πράξη μισογυνισμού. Στο έργο ο ηλεκτρισμός είναι ένα ναρκωτικό, μια ισχυρή εκδήλωση όλων των πραγμάτων που δηλώνουν μισογυνισμό. Επίσης, μερικές φορές στο έργο ο ηλεκτρισμός μεταφράζεται και απευθείας σε βιασμό.

Ποιες είναι οι σκέψεις σας για το θέατρο μετά την πανδημία του Covid-19; Νιώθετε ότι βρισκόμαστε κοντά σε μια νέα «κανονικότητα»;

Νομίζω ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε μεταβατικό στάδιο, επιστρέφουμε σιγά σιγά στα πράγματα και στις ζωές μας. Σίγουρα έχουμε κοινό στο θέατρό μας στη Νέα Υόρκη, αλλά ακόμα οι μεγάλες παραγωγές σε όλη την πόλη ξεκινούν και σταματούν. Και πολλά θέατρα έχουν κλείσει. Αλλά είμαστε εδώ και τα καταφέραμε. Υπάρχει λοιπόν, μεγάλη ελπίδα ότι μπορούμε να συνεχίσουμε να προχωράμε.

Πώς είναι η κατάσταση στις ΗΠΑ με την κυβέρνηση του Μπάιντεν; Πιστεύετε πώς κάτι αλλάζει; Πόσο δυνατά εξακολουθούν να είναι τα κινήματα Black Lives Matter ή #metoo σήμερα;

Κοίτα, δόξα τω Θεώ κέρδισε ο Μπάιντεν. Υπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί άνθρωποι που θα βρίσκονταν σε απελπιστική κατάσταση αυτή τη στιγμή αν δεν είχε εκλεγεί. Η αλήθεια είναι πως τα πράγματα δεν έχουν προχωρήσει τόσο γρήγορα όσο έπρεπε, ωστόσο έχει γίνει κάποια πρόοδος. Υπάρχει δυνατότητα και για ακόμη μεγαλύτερη πρόοδο, σίγουρα, αλλά και αυτή είναι αργή.

Νομίζω πως τα κινήματα που αναφέρεις είναι πολύ δυνατά. Αλλά και αυτά άλλες φορές τραβούν και άλλες όχι την προσοχή των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης. Ευτυχώς πολλοί άνθρωποι παλεύουν ουσιαστικά γι΄αυτά – θα έχουμε άλλες εκλογές το 2022, για το Κογκρέσο και νομίζω ότι τότε θα τα δούμε να πυροδοτούνται εκ νέου. Νομίζω και ελπίζω ότι αυτά τα κινήματα είναι ισχυρά επειδή η σκέψη των ανθρώπων έχει αλλάξει.

Πώς νιώθετε που έρχεστε στην Ελλάδα; Τι γνώμη έχετε για το ελληνικό θέατρο;

Νιώθω σαν… ζυγώτης (γονιμοποιημένο ωάριο). Συγκριτικά πάντα με τις παραδόσεις που έχετε εδώ. Είμαι ενθουσιασμένη που βρίσκομαι στην Ελλάδα και αποτελώ κομμάτι της σύγχρονης συζήτησης. (Επίσης, λατρεύω το ελληνικό θέατρο.)

Τι θέλετε να αλλάξετε στο θέατρο σήμερα;

Είμαι καλλιτέχνης και ταυτόχρονα είμαι και στη show business. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτές οι δύο ταυτότητες αποσιωπούνται, βρίσκονται σε διαφορετικά στρατόπεδα και είναι αντίθετα διακείμενες. Θα ήθελα να δω τα πράγματα να μετακινούνται σε ένα μέρος, όπου να μπορώ να είμαι και τα δύο και να μην ντρέπομαι γι’ αυτό. Θα ήθελα το θέατρο να φωτίζει ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί, αλλά χωρίς να θυσιάζει προκλητικές και πειραματικές μορφές

Μελλοντικά σχέδια;

Θα πάμε αυτή την παραγωγή στο OnStage Festival στη Ρώμη και το Μιλάνο. Ετοιμάζω ένα νέο μιούζικαλ με τους Greg Kotis και Mark Hollmann (Urinetown). Και θα συνεχίσουμε να “βουίζουμε” στο The Tank στη Νέα Υόρκη.

Info:

Συντελεστές: Κείμενο: Caitlin Saylor Stephens/Σκηνοθεσία: Meghan Finn/Τραγούδια: Sarah Frances /Cagianese & Caitlin Saylor Stephens/Σκηνογραφία: Skye Morse-Hodgeson/Φωτισμοί: Sarah Johnston/Κοστούμια: Sharné van Ryneveld/Fight/Intimacy Director: David Anzuelo/Stage Manager: Hayley Kuhlmann/Ηχητικός σχεδιασμός: Anthony Dean/Παίζουν: Brittany: Madelyn Robinson /Bethany: Drita Kabashi

Θέατρο Ροές- Ιάκχου 16 στο Γκάζι, τηλ 2103474312/ 6 & 7 Νοεμβρίου | Ώρα 21.15/ Εισιτήρια: 17 ευρώ, 20 ευρώ & 15 ευρώ (μειωμένο / φοιτητικό)

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις