Μία παράσταση ρίχνει φως στη μονογονεϊκή οικογένεια της δεκαετίας του ‘50

Η δραστήρια σκηνοθέτις Αικατερίνη Παπαγεωργίου σκηνοθετεί στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη στη δεύτερη συνεργασία της με την Ομάδα The Young Quill το πρωτότυπο έργο «Μια εύθραυστη οικογένεια», εμπνευσμένο από τον «Γυάλινο κόσμο» του Τενεσί Ουίλιαμς, ένα από τα αριστουργήματα του παγκόσμιου θεάτρου.

Το έργο διαδραματίζεται στην Αθήνα της δεκαετίας του ΄50 και φωτίζει προβληματισμούς και αντιλήψεις που ισχύουν μέχρι σήμερα. Πραγματεύεται επίσης, τις δυναμικές των σχέσεων ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας, λόγω των ιστορικών και κοινωνικοπολιτικών συνθηκών που επικρατούν στη χώρα εκείνη την εποχή. Η Αριστέα, μία ηρωική και ιδιαίτερα αυταρχική μητέρα, ζει με τα δύο της παιδιά τον Λουκά και τη Δάφνη σε μία φτωχική γειτονιά της Αθήνας. Τα δυο αδέλφια μέσω της τέχνης δραπετεύουν από την πραγματικότητα που τα πληγώνει. Ο νεαρός Λουκάς, ζωγραφίζει και λατρεύει τον κινηματογράφο. Η Δάφνη, που είναι χτυπημένη από πολιομυελίτιδα και κουτσαίνει, ζει περισσότερο μέσα στο σπίτι, αποδεχόμενη την ιδιαιτερότητά της και έχοντας δημιουργήσει έναν δικό της κόσμο γεμάτο στρατιωτάκια και εικονογραφημένα περιοδικά του Μικρού Ήρωα. Η Αριστέα δεν μπορεί να αποδεχθεί τη διαφορετικότητα των παιδιών της και το βασικό της μέλημα είναι να τα κάνει όπως η ίδια επιθυμεί. Η άφιξη ενός ιδιαίτερου επισκέπτη αποτελεί, ίσως, τη μοναδική ευκαιρία ανατροπής των έως τότε δεδομένων και γίνεται η αιτία για να επέλθει μια σκληρή και αναπόφευκτη σύγκρουση των ηρώων με την πραγματικότητα.

Πώς, όμως, αυτή η παράσταση ρίχνει φως στη μονογονεϊκή οικογένεια της δεκαετίας του ‘50 και πόσο διαφέρει το τότε με το σήμερα;

Η σκηνοθέτις Αικατερίνη Παπαγεωργίου σημειώνει στο NEWS 24/7: “Αν και τότε, περισσότερο από ανάγκη, ενώ σήμερα κυρίως από επιλογή, η συνθήκη της μονογονεϊκής οικογένειας είναι επίκαιρη. Το ερώτημα έγκειται στο κατά πόσο η συνθήκη αυτή μεταβάλλεται ως κατάσταση στο πέρασμα του χρόνου, συνεπώς και στην εξέλιξη των κοινωνιών. Αν και η τεχνολογία έχει αλλάξει εκ βάθρων την καθημερινότητά μας, οι ανθρώπινες σχέσεις, στον συναισθηματικό τους πυρήνα, κινούνται πάνω στα ίδια μοτίβα. Ίδια τα ερωτήματα και οι φόβοι, ίδια η πάλη με τα συναισθήματά μας και τους άλλους. Φτώχεια τότε, φτώχεια και τώρα. Στραπατσαρισμένα όνειρα και τότε, μετά το πέρας δύο παγκοσμίων πολέμων και εμφυλίου, στραταρισμένα και τώρα εν μέσω οικονομικής ύφεσης και πανδημίας.

Αν και έχει αυξηθεί γεωμετρικά ο αριθμός των μονογονεϊκών οικογενειών και δεν αποτελούν πιά ούτε στο ελάχιστο «αξιοπερίεργο» κοινωνικό φαινόμενο, παρακολουθώντας στο έργο την Αριστέα και τα παιδιά της, συνειδητοποιεί κανείς ότι οι δυσκολίες επικοινωνίας μέσα σε μία οικογένεια αλλά και οι αγκυλώσεις που μας ταλαιπωρούν, ταξιδεύουν στον χρόνο και επαναλαμβάνονται.

Οι ευαίσθητοι, πάντα θα κινούνται στο λυκόφως ανάμεσα στο όνειρο και στην πραγματικότητα, οι «ρεαλιστές» πάντα θα προσπαθούν να δημιουργήσουν μία sur mesure πραγματικότητα, η οποία θα περιέχει τα θέλω και τις ανικανοποίητες επιθυμίες τους. Τα ευαίσθητα παιδιά και οι χειριστικοί γονείς, αποτελούν φοβάμαι, ψηφίδα κάθε εποχής. Γι’ αυτό η παράσταση μάς αφορά και μας αφορά όλους. Γονείς και παιδιά. Δίνει το κλειδί για ν’ ανοίξει ένας διάλογος. Ιδανικά, θα ήθελα να αποτελέσει την αφορμή για να γίνουν συζητήσεις, γι’ αυτά που πονούν αλλά τα κρύβουμε κάτω από το χαλί, υποκρινόμενοι ότι δεν υπήρξαν ποτέ. Την έχουμε ανάγκη αυτήν την ειλικρίνεια. Μπορεί να φέρει κάθαρση και συνεπακόλουθα ν’ αναγεννήσει τις σχέσεις μας.

Η πορεία των ηρώων του έργου, δίνουν εργαλεία για να διαχειριστεί κανείς την προσωπική του συνθήκη και να μιλήσει στον εαυτό του, αλλά και σε όσους αποτελούν την «οικογένειά» του, με καθαρότητα και εντιμότητα για το τι θα πει να σου «λείπει» ο ένας από τους δύο γονείς ή για το τι θα πει να είσαι γονιός που διαχειρίζεται ως μονάδα πρακτικές και συναισθηματικές ευθύνες. Δεν μπορώ να φανταστώ άλλον τρόπο, πέραν αυτής της εκ των έσω συμφιλίωσης και ειλικρίνειας με την όποια συνθήκη, προκειμένου γίνουμε καλύτεροι και να διεκδικήσουμε το κομμάτι ευτυχίας που μας αναλογεί”.

Συντελεστές: Κείμενο: Ομάδα The Young Quill/Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου/Σκηνικά και Σχεδιασμός Φωτισμών: Κωστής Μουσικός/Κοστούμια: Μάριος Ράμμος/Πρωτότυπη Μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος /Χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη/ Παίζουν (αλφαβητικά): Φιλία Κανελλοπούλου, Χρήστος Καραβέβας, Χριστίνα Κωστέα, Φάνης Μιλλεούνης.

Info: Από 7 Νοεμβρίου και κάθε Κυριακή στις 18:00 για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων στο Ίδρυμα Β. & Μ. Θεοχαράκη. Αμφιθέατρο Ιδρύματος Θεοχαράκη: Βασ. Σοφίας 9 & Μέρλιν 1, Αθήνα/ Κάθε Κυριακή στις 18:00 /Διάρκεια παράστασης: 75’ (χωρίς διάλειμμα)/Τιμές εισιτηρίων: 15€, 10€/Προπώληση εισιτηρίων: https://www.viva.gr/tickets/theater/mia-efthrasti-iikogeneia/

*Η είσοδος στο αμφιθέατρο επιτρέπεται με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή πιστοποιητικού νόσησης.⠀

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις