Νίκος Χατζόπουλος στο NEWS 24/7: Το συμβάν που προσέβαλε ένα ολόκληρο χωριό

Από το 1984 εργάζεται αδιαλείπτως ως ηθοποιός, σε παραστάσεις από όλο το φάσμα του ρεπερτορίου· σταθερότερες συνεργασίες είχε με τη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή, με το Θέατρο Αμόρε, και με το Εθνικό Θεάτρο. Ο λόγος για τον ηθοποιό, σκηνοθέτη και μεταφραστή, Νίκο Χατζόπουλο, που από το 2002 ακολουθεί παράλληλα σκηνοθετική πορεία. Έχει σκηνοθετήσει 20 παραστάσεις, κυρίως για το Φεστιβάλ Αθηνών, το Θέατρο Αμόρε και το Θέατρο Τέχνης, αλλά και για το Εθνικό Θέατρο, τα θέατρα Πόρτα, Οδού Κεφαλληνίας, Σφενδόνη, Θησείο, Δημήτρης Χορν, Από Μηχανής, και τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Από την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου, ο Νίκος Χατζόπουλος πρωταγωνιστεί στο διαχρονικό έργο του Ισπανού συγγραφέα Λόπε δε Βέγα “Φουέντε Οβεχούνα”, στην Κεντρική Σκηνή του Εθνικού Θεάτρου που καταδεικνύει ένα εξαιρετικά επίκαιρο θέμα: την κοινή συνείδηση και την αλληλεγγύη, σε μια κοινωνία που την χαρακτηρίζει η ατομικότητα. Στο έργο αυτό, ένα δραματικό γεγονός και πιο συγκεκριμένα η αυταρχική συμπεριφορά ενός μονάρχη αναδεικνύει σε ήρωα ένα ολόκληρο χωριό τη “Φουέντε Οβεχούνα”.

Αντιπροσωπευτικό έργο του ισπανικού Μπαρόκ, το Φουέντε Οβεχούνα, -που σημαίνει «Προβατοπηγή»-, δημοσιεύτηκε το 1619. Πηγή του ήταν το Χρονικό του Fray Francisco de Rades y Andrada, το οποίο γραμμένο τέσσερις δεκαετίες πριν από το έργο του Λόπε δε Βέγα, περιγράφει ένα ιστορικό γεγονός του 1476 με πρωταγωνιστή ολόκληρο το χωριό Φουέντε Οβεχούνα.

“Ο Λόπε δε Βέγα δεν έχει ανάγκη συστάσεων, είναι ο πιο εμβληματικός δραματουργός του ισπανικού Χρυσού Αιώνα. Γεννήθηκε το 1562 και, πεθαίνοντας στα 72 του, άφησε πίσω του γύρω στα 1500 θεατρικά έργα, κοσμικά και θρησκευτικά. Στην Ελλάδα, ένα από τα πιο πολυπαιγμένα έργα του είναι το Φουέντε Οβεχούνα», που εκδόθηκε το 1619“ αναφέρει στο NEWS 24/7 ο Νίκος Χατζόπουλος και συνεχίζει αναφέροντας τι τον γοητεύει στο έργο αυτό: “Το έργο μιλά για την εξέγερση ενός χωριού ενάντια στην καταπίεση του φεουδάρχη διοικητή του. Ουσιαστικά γράφτηκε για να εξυμνήσει την ενοποίηση της Ισπανίας υπό την εξουσία του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας, βασιλιάδων της Καστίλης, που με την «ευνομία» τους έβαλαν φραγμό στις αυθαιρεσίες των τοπικών αρχόντων. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για ένα «αντιεξουσιαστικό» έργο, όπως συχνά αντιμετωπιζόταν μέχρι σήμερα. Ωστόσο, μιλά για θέματα που και σήμερα παραμένουν καυτά, και τροφοδοτούν τη σκέψη μας. Όπως είναι τα όρια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Ή η έννοια της συλλογικότητας και η ανάληψη συλλογικής ευθύνης για ένα γεγονός που αφορά όλη την κοινότητα. Ή η δεινή θέση των γυναικών, όταν είναι η εύκολη λεία της ανδρικής κατάχρησης εξουσίας. Και παρόλο που ομολογούν αδυναμία να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και ζητούν την προστασία των ανδρών, τελικά αποφασίζουν οι ίδιες να εκδικηθούν για την αδικία που υφίσταται το φύλο τους”.

Το έργο και το σήμερα

Αναφορικά με τους συσχετισμούς του έργου με το σήμερα αναφέρει πως “η αρπαγή και ο βιασμός μιας κοπέλας την ημέρα του γάμου της, ήταν αυτό που λέμε «το κερασάκι στην τούρτα». Ήταν, δηλαδή, το συμβάν που έκανε ένα ολόκληρο χωριό να νιώσει ότι πληγώθηκε θανάσιμα η τιμή του, κι ότι «δεν πάει άλλο». Η έννοια της «τιμής» υπήρξε θεμελιώδης στην ισπανική δραματουργία. Κι αν η λέξη «τιμή» δεν μας λέει σήμερα και πολλά πράγματα, μπορούμε κάλλιστα να βάλουμε στη θέση της την έννοια της αξιοπρέπειας, ατομικής και συλλογικής, του σεβασμού στην αυτοδιάθεση κάθε ανθρώπινου όντος, καθώς και τα όρια της ατομικής ελευθερίας. Αλλά και το γεγονός ότι η προσβολή προς ένα άτομο συνιστά προσβολή προς ολόκληρη την κοινότητα της οποίας είναι μέλος”.

Η Λωξάντρα είναι μέλος του θιάσου μας, συμμετέχει σε όλα, αγαπά πολύ αυτό που κάνει, είναι ένας από εμάς. Μακάρι να ανοίξει τον δρόμο για να συμπεριληφθούν στους θιάσους και άλλα άτομα όπως αυτή, ή με διαφορετικές «ειδικές ανάγκες»

Στον θίασο της παράστασης συναντάμε την 29χρονη Λωξάντρα Λούκας, την πρώτη επαγγελματία ηθοποιό με σύνδρομο Down που υπέγραψε στο Εθνικό Θέατρο. Ο Νίκος Χατζόπουλος αναφέρει για τη συνεργασία αυτή και τον συμβολισμό της… “Δε θα στεκόμουν τόσο στον συμβολισμό –οι συμβολισμοί είναι συχνά για το θεαθήναι– όσο στην ουσία. Η Λωξάντρα είναι μέλος του θιάσου μας, συμμετέχει σε όλα, αγαπά πολύ αυτό που κάνει, είναι ένας από εμάς. Μέσα σε μια ομάδα, όπως και μέσα σε μια υγιή κοινωνία, ο καθένας είναι σεβαστός γι’ αυτό που μπορεί να προσφέρει. Και η Λωξάντρα το προσφέρει με πολλή αγάπη. Γι’ αυτό είναι πολύτιμη συνεργάτις. Και μακάρι να ανοίξει τον δρόμο για να συμπεριληφθούν στους θιάσους και άλλα άτομα όπως αυτή, ή με διαφορετικές «ειδικές ανάγκες»”.

Κατάφεραν κάτι αυτές οι φωνές που ενώθηκαν στο ελληνικό #metoo;

Ελπίζω πως ναι, αλλά ο χρόνος θα το δείξει. Φοβάμαι, όμως, ότι αν δε βελτιωθούν οι σημερινές, μεσαιωνικές εργασιακές συνθήκες στο θέατρο, πάντα θα υπάρχει έδαφος για περιστατικά κατάχρησης εξουσίας. Γιατί αυτά τα πράγματα είναι αλληλένδετα. Και ελπίζω φυσικά να ακουστούν ανάλογες φωνές και σε άλλους επαγγελματικούς χώρους, εκτός θεάτρου ή αθλητισμού. Αλήθεια, γιατί σ’ αυτούς τους χώρους τηρείται «σιγή ιχθύος»; Είναι τόσο πολύς ο φόβος;

Σήμερα πώς μπορούμε να πατάξουμε κάθε είδους αδικία, αλλά και εκμετάλλευση της εξουσίας;

Είναι δουλειά των θεσμικών οργάνων να αναζητήσουν το «πώς». Οι καλλιτέχνες είναι για να θέτουν τα ερωτήματα, και για να ρίχνουν ακούραστα φως στα φαινόμενα αδικίας. Και να βοηθούν να καταπολεμηθεί ο φόβος, γιατί μόνο αν εκλείψουν ο φόβος και η προκατάληψη θα γίνει ένα σοβαρό βήμα προς έναν δίκαιο κόσμο. Πιστεύω πάντως ότι μια απαραίτητη βάση για όλα αυτά είναι η σωστή παιδεία. Και εδώ υστερούμε αρκετά…

Οι θεατρικές σπουδές θα πρέπει να μεταφερθούν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας, και να αναβαθμιστούν σε πανεπιστημιακό επίπεδο.

Θα άλλαζα άρδην το τοπίο της εκπαίδευσης. Οι θεατρικές σπουδές θα πρέπει να μεταφερθούν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας, και να αναβαθμιστούν σε πανεπιστημιακό επίπεδο. Σήμερα οι σπουδές αυτές είναι αδιαβάθμητες και τα διπλώματά τους δεν αναγνωρίζονται, όσο παράδοξο κι αν ακούγεται αυτό! Αν εξαιρέσουμε κάποιες μάλλον ατελείς απόπειρες στη Θεσσαλονίκη ή στο Ναύπλιο, είμαστε η μοναδική χώρα του «πολιτισμένου» κόσμου που δεν διαθέτει πανεπιστημιακά τμήματα για τις παραστατικές τέχνες! Είναι κάτι που εδώ και πολλά χρόνια ζητά ο κλάδος μας, αλλά συναντά σθεναρή αντίσταση.

Ιnfo

Ταυτότητα παράστασης: Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ/Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου /Συνεργάτιδα δραματουργός: Σοφία Ευτυχιάδου/Σκηνικά: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη/Κοστούμια: Άγγελος Μέντης/Μουσική Σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης/Κίνηση: Τάσος Παπαδόπουλος/Φωτισμοί: Σάκης Μπιρμπίλης/Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου/Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος/Βοηθός σκηνοθέτιδας: Γιάννης Βαρβαρέσος/Β΄ βοηθός σκηνοθέτιδας: Ειρήνη Λαμπρινοπούλου/Βοηθός ενδυματολόγου: Άελλα Τσιλικοπούλου/Παίζουν (αλφαβητικά): Μπάμπης Γαλιατσάτος, Μαρία Γεωργιάδου, Τάσος Δημητρόπουλος, Θανάσης Δήμου, Θανάσης Ζερίτης, Δημήτρης Κίτσος, Χρήστος Κοντογεώργης, Γιώργος Κριθάρας, Λωξάνδρα Λούκας, Γιάννης Μαστρογιάννης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Ερατώ Πίσση, Διονύσης Πιφέας, Μαρία Σαββίδου, Νάνσυ Σιδέρη, Ελένη Στεργίου, Βασιλική Τρουφάκου, Δημήτρης Φουρλής, Νίκος Χατζόπουλος, Ilya Algaer

Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, ο προγραμματισμός της πρεμιέρας και των παραστάσεων ενδέχεται να τροποποιηθεί.

Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη 19:30, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 20:30

Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο 210.7234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας)

Πληροφορίες: Ταμεία κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24), τηλ. 210.5288170-171

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις