Ο Ανέστης Αζάς “σπάει” τα στερεότυπα Ελλάδας- Τουρκίας φτιάχνοντας μπακλαβά

«Η Δημοκρατία του Μπακλαβά», η σουρεαλιστική κωμωδία σε σύλληψη και σκηνοθεσία του Ανέστη Αζά μετά τη τη θερμή υποδοχή που έλαβε από κοινό και κριτικούς στο Φεστιβάλ Αθηνών 2021, ενταγμένη στο πλαίσιο των επετειακών εκδηλώσεων για την Ελληνική Επανάσταση, επιστρέφει και θα παρουσιαστεί για 15 μόνο παραστάσεις, από 27 Ιανουαρίου έως και 13 Φεβρουαρίου στο Αμφιθέατρο.

Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα απρόσμενα ξεκαρδιστικό θεατρικό ψευδοντοκιμαντέρ, που αν και αντλεί έμπνευση από τα ιστορικά γεγονότα του 1821, τοποθετείται στο σύγχρονο, ψηφιακά διασυνδεδεμένο, κόσμο μας διερευνώντας ζητήματα ταυτότητας και πολιτικής οργάνωσης, μέσα από το φίλτρο του σήμερα.

“Η παράσταση αυτή παίχτηκε ελάχιστα το καλοκαίρι που μας πέρασε, μόνο για τέσσερις 4 παραστάσεις δηλαδή. Έχουμε ήδη κλείσει δύο φεστιβάλ στο εξωτερικό για το καλοκαίρι και θα θέλαμε πολύ να το επαναλάβουμε. Μας αρέσε πολύ το έργο αυτό και το στηρίζουν πολύ και οι ηθοποιοί” αναφέρει χαρακτηριστικά στο NEWS 24/7 ο Ανέστης Αζάς και συνεχίζει: “Το εργο αυτό προέκυψε ως ανάθεση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, της καλλιτεχνικής διευθύντριας του φεστιβάλ Αθηνών, για κάποιες επετειακές παραστάσεις για το 1821. Ξεκίνησα να δουλεύω πάνω στο θέμα της Επανάστασης και σκέφτηκα να κάνω ένα έργο σύγχρονο, που μιλά για τα στερεότυπα και τις σχέσεις των δύο αυτών χωρών μέσα από τη σχέση ενός ζευγαριού. Ενός ζευγαριού που γνωρίστηκε σε μια ουδέτερη πόλη, το Λονδίνο όπου σπούδαζαν, και μετά ήρθαν στην Ελλάδα να μείνουν και βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα σωρό στερεότυπα. Όλο αυτό το αντιμετωπίζουμε με πολύ χιούμορ, ο Γεράσιμος Μπέκας ούτως ή άλλως είναι ένας συγγραφέας με πολύ καυστικό χιούμορ”.

Πιο συγκεκριμένα, ένα μεικτό ελληνοτουρκικό ζευγάρι, η Σοφία και ο Φατίχ, δύο νέοι άνθρωποι που γνωρίστηκαν και ερωτεύτηκαν ως φοιτητές σε μια ουδέτερη χώρα της Δύσης, ιδρύουν μια επιχείρηση, ένα μπακλαβατζίδικο, στην ιστορική πόλη του Μεσολογγίου. Όταν όμως βρεθούν αντιμέτωποι με την παραδοσιακή εχθρότητα ανάμεσα στις δύο χώρες, αποφασίζουν να ανακηρύξουν την επιχείρηση τους σε ανεξάρτητο κράτος. Ένα ρομαντικό εγχείρημα, καταδικασμένο εξαρχής να αποτύχει.

Ο μπακλαβάς είναι σύμβολο μιας κοινής παράδοσης σε όλη τη Μεσόγειο και ένα γλύκισμα- σύμβολο για μία εξαιρετικά ταραγμένη περιοχή του κόσμου.

Μια ομάδα «ερευνητών» καλείται επί σκηνής να αναδομήσει την ιστορία του μικροσκοπικού αυτού έθνους, τη γέννηση, τις συγκρούσεις και την κληρονομιά του. Με άξονα μια σειρά από φανταστικές, σουρεαλιστικές και κωμικές καταστάσεις, δύο νέοι ανθρώποι προσπαθούν να απαλλαγούν από το βάρος αιώνιων στερεοτύπων εχθρότητας και να εφεύρουν για τον εαυτό τους μια νέα ταυτότητα.

Γιατί όμως μπακλαβάς και…Μεσολόγγι;
Ο Μπακλαβάς είναι ένα σύμβολο μιας κοινής παράδοσης σε όλη τη Μεσόγειο. Υπάρχει σε όλους εδώ τους λαούς, στην Τουρκία σαν εθνικό έδεσμα, στη Μέση Ανατολή, στο Λίβανο, στο Ισραήλ. Είναι ένα γλύκισμα- σύμβολο για μία εξαιρετικά ταραγμένη περιοχή του κόσμου. Και το Μεσολόγγι είναι μία ιστορική πόλη και ως εκ τούτου μία αναφορά στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Η Ιερή Πόλη του Μεσολογγίου. Εμάς μας ενέπνευσε πάρα πολύ και ο χαρακτήρας και η μορφή του Λόρδου Βύρωνα, ο οποίος είναι από τις πιο γοητευτικές και ρομαντικές μορφές μέσα στον αγώνα της ανεξαρτησίας. Δεν είναι μόνο πως έρχεται, δίνει τη ζωή του και πεθαίνει για να γίνει η Ελλάδα ένα ανεξάρτητο κράτος. Αν διαβάσουμε γι αυτόν θα δούμε πως μεσολαβεί σε ανταλλαγές αιχμαλώτων, προσπαθεί να σώσει αμάχους. Έχει μία πιο ουμανιστική προσέγγιση. Είναι είναι θρησκόληπτος, έχει μία γοητεία σαν μορφή. Βέβαια στο τέλος του έργου, της επεξεργασίας εννοώ του έργου, δεν υπάρχει πολύ από Λόρδο Βύρωνα, έχει μείνει μόνο ένα αστείο.

Τι συμβολίζει αυτή η Δημοκρατία του Μπακλαβά;
Η Δημοκρατία του Μπακλαβά είναι μία ιστορία με αριστοφανικό πρότυπο που αντικατοπτρίζει αυτό που ζούμε και τον κόσμο γύρω μας. Όλη μέρα μαθαίνουμε τι δήλωσε ο τάδε υπουργός και ο τάδε υπεύθυνος μιας πολιτικής οργάνωσης ενός δήμου της Κωνσταντινούπολης για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Το ίδιο μαθαίνουμε και βλέπουμε στο σχολείο, στην εκπαίδευση, παντού. Πνιγόμαστε στα στερεότυπα…

Εμπνεόμενοι, λοιπόν, από το πώς έχει εργαλειοποιηθεί όλη αυτή η ιστορία της λεγόμενης ανεξαρτησίας, δεν εξετάζουμε το γεγονός αυτό σαν ιστορικοί -άλλωστε έχουν κυκλοφορήσει εκπληκτικά βιβλια από πολύ σοβαρούς επιστήμονες- ούτε πάμε να μιλήσουμε για το 1821, λέμε απλώς μια ιστορία στο σήμερα.

Δε θυμάμαι ποτέ τη χώρα μας να είναι τόσο χωρισμένη σε στρατόπεδα και πολωμένη. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε στον θεσμικό ρατσισμό.

Το έργο αυτό αντιτίθεται στη λαίλαπα του εθνικισμού που σήμερα έχει γιγαντωθεί παντού, σε όλη την Ευρώπη. Δε θυμάμαι ποτέ τη χώρα μας να είναι τόσο χωρισμένη σε στρατόπεδα και πολωμένη. Έχουμε πολλή δουλειά να κάνουμε στον θεσμικό ρατσισμό. Είναι ζητήματα που έχουμε θέσει και στην Καθαρή Πόλη και είδαμε πως εξακολουθούν να είναι ακόμη επίκαιρα, ακόμη και μετά από 6 χρόνια.

Η λειτουργία της παράστασης είναι να κινητοποιήσει τον θεατή εσωτερικά ώστε να κάνει δουλειά με τον εαυτό του και την πραγματικότητα γύρω του. Δεν πιστεύω σε ένα θέατρο που δίνει λύσεις και διατυμπανίζει μία θέση. Για μένα λειτουργεί διαφορετικά ο μηχανισμός της σκηνής, με το να δείξεις δηλαδή ποιο είναι το πρόβλημα. Προσωπικά δε με ενδιαφέρει ο διδακτισμός. Και σε αυτό το έργο το τι θα κάνει ο θεατής μετά είναι δική του υπόθεση.

Δεν πιστεύω σε ένα θέατρο που δίνει λύσεις και διατυμπανίζει μία θέση.

Και γιατί όλα αυτά μέσω μίας κωμωδίας;
Γιατί, όπως λέει ο Καρλ Bαλεντίν “we should not take things as tragic as they are”. Αυτό το ότι δεν πρέπει να παίρνουμε τα πράγματα όσο τραγικά είναι, ακούγεται και μέσα στο έργο

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σύλληψη – Σκηνοθεσία: Ανέστης Αζάς/Κείμενο: Γεράσιμος Μπέκας,Μιχάλης Πητίδης, Ανέστης Αζάς/Βοηθός σκηνοθέτη- Δραματουργική Συνεργασία: Μιχάλης Πητίδης/Σκηνογραφία: Ελένη Στρούλια/Συνεργασία στησκηνογραφία: Ζαΐρα Φαληρέα/Προσαρμογή Σκηνικών για το Αμφιθέατρο:David Negrin, Γεώργιος Κολιός/Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα/Φώτα: Ελίζα Αλεξανδροπούλου/Προσαρμογή φωτισμών για το Αμφιθέατρο: Δήμητρα Αλουτζανίδου/Μουσική: Παναγιώτης Μανουηλίδης/Χορογραφία: Ζωή Χατζηαντωνίου/Βίντεο: Δημήτρης Ζάχος/Φωτογραφίες Παράστασης: Πηνελόπη Γερασίμου/Διεύθυνση Παραγωγής: Κωστής Παναγιωτόπουλος/Ηθοποιοί: Cem Yigit Üzümoglu, Κατερίνα Μαυρογεώργη, Γιώργος Κατσής,Gary Salomon/Μία παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών 2021 σε συμπαραγωγή της „Projector“AMKE με την „ΛΥΚΟΦΩΣ“ ΑΜΚΕ.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ: Παραστάσεις:από 27 Ιανουαρίου έως 13 Φεβρουαρίου 2022/Ημέρες & Ώρες παραστάσεων: Πέμπτη έως Κυριακή στις 21:00,Σάββατο επιπλέον απογευματινή παράσταση στις 17:00.Εισιτήρια: 17-15- 12 (Φοιτητικό, Ανέργων, ΑΜΕΑ)/Προπώληση: Τηλέφωνο Επικοινωνίας:Χώρος : ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ,Αγγελικής Χατζημιχάλη 15, Αθήνα- Πλάκα. /Διάρκεια: 100 λεπτά.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις