Ο Ένκε Φεζολλάρι ανοίγει μεταμεσονύκτιες συζητήσεις γύρω από τη Δημοκρατία

Βάνα Πεφάνη, Vefi Redhi, Χρήστος Καρασαββίδης και Ένκε Φεζολλάρι: Τέσσερις περφόρμερ-ηθοποιοί επιχειρούν μια πορεία αναζήτησης της Δημοκρατίας από το παρόν προς τα πίσω έως και τις απαρχές της στα χρόνια του Πελοποννησιακού Πολέμου τον 5ο αιώνα π.Χ.

Αποτέλεσμα το Democracy. Μία παράσταση- διαδρομή που ακολουθεί τις παρυφές της επίσημης ιστορίας και τα γεγονότα παρατάσσονται συνειρμικά, χωρίς χρονική ακολουθία.

Οι αφηγήσεις εκκινούν από προσωπικά βιώματα, συμπλέκονται με ηχητικά ντοκουμέντα, σχολικά κείμενα, κατηχήσεις ινστρουκτόρων, παραγγέλματα, διαγγέλματα, επιταφίους, επαίνους, παραβολές και παραμύθια. Ο προσωπικός λόγος και ο συλλογικός διαχέονται ο ένας στον άλλο, καθώς κανένας από τους δύο δεν είναι ξεκάθαρος. Οι διαφορετικές ηλικίες και καταβολές των πρωταγωνιστών επιτείνουν τη σύγχυση και υπογραμμίζουν τη δυσκολία της επικοινωνίας πέρα από εκείνη «των σπλάχνων» (Ε. Στιούαρτ-Λα Μάμα).

-Είναι δική μας αυτή η Ιστορία που διηγούμαστε ή των Άλλων; Κι η Δημοκρατία, που χαιρετίζεται στις σελίδες της, πόσο μας αφορά και μας εκφράζει;
-Συμφωνούμε αλλά είναι αδύνατον να προσδιοριστεί σε τι ακριβώς, οπότε μάλλον διαφωνούμε ή μήπως έχουμε χαθεί στη μετάφραση;

Τι εστί Δημοκρατία σήμερα;

Ο Ένκε Φεζολλάρι αναφέρει στο NEWS 24/7  για την παράσταση: “Το 2020 με αφορμή την πανδημία και τα μέτρα που πήραν οι κυβερνήσεις και κυρίως τα διαγγέλματα που ακούγαμε κάθε τρεις και λίγο τότε, κάναμε με την Καλλιόπη Ευαγγελίδου στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών μια παράσταση με λόγους πολιτικών σε κρίσιμες περιόδους, κυρίως στο Πελοποννησιακό πόλεμο.

Φέτος στην Αλβανία ξανασχολήθηκα με τους λόγους αυτούς. Με ηθοποιούς από την πόλη της Σκόδρας δημιουργήσαμε ένα πρότζεκτ πάνω στη Δημοκρατία με αφορμή τον Επιτάφιο του Περικλή, το οποίο και παρουσιάσαμε στην Κόρινθο στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αρχαίου Δράματος των Νέων σε διοργάνωση με το Ίδρυμα Κακογιάννης.

Ήταν μια σημαντική και συγκινητική στιγμή για μένα γιατί ακούστηκε αυτό το κείμενο από το στόμα νέων ανθρώπων και κυρίως για πρώτη φορά στην αλβανική γλώσσα. Το πιο σημαντικό ήταν αυτά τα κείμενα να φέρουν σε επαφή το κοινό με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία.

Το πώς ο Περικλής περιγράφει έστω και ουτοπικά ένα άρτιο σύστημα, την Άμεση Δημοκρατία και πώς το εξυψώνει για να τονώσει το ηθικό των Αθηναίων. Στο ”αν όντως υπήρξε στη πραγματικότητα”, ο ίδιος ο Θουκυδίδης απαντά αναφέροντας ότι ναι μεν φαινομενικά η Πολιτεία είχε δημοκρατία, αλλά ότι την εξουσίαζε ο Πρώτος Πολίτης. Αυτό βέβαια είναι κάτι που δεν μας αφορά τόσο, όσο το γεγονός ότι οι Έλληνες συνέλαβαν ένα άρτιο πολιτικό σύστημα, μάλλον καλύτερα το πως ο Κλεισθένης το δημιούργησε αποτελεί ένα πολιτικό θαύμα.

Με όλα αυτά τα συστατικά και με όχημα τους λόγους του Περικλή και άλλων στρατηγών της Αθήνας, ουσιαστικά δημιουργήσαμε έναν κορμό στο να μιλήσουμε για αυτό που μας περιβάλλει και ζούμε. Όλα αυτά τα κείμενα τα καπηλεύτηκαν ακροδεξιοί, τα αφήσαμε να γίνουν βορά εθνικιστών, ενώ αποτελούν ένα σπουδαίο εργαλείο προκειμένου να ξαναμελετήσουμε την ιστορία και την οικουμενικότητα της Ελλάδας. Μην ξεχνάμε ότι διδάσκονται στα μεγαλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου.
Όλα αυτά σήμερα προς τα προσλαμβάνουμε; Πώς συνδεόμαστε; Πώς μας μιλούν; Πώς επικοινωνούμε; Έτσι μέσα από δικές μας προσωπικές ιστορίες και μέσα ντοκουμέντα βρέθηκε ένας δρόμος στο να συνδέσουμε την δραματουργία αυτή και να συναντηθούμε στο εδώ και τώρα.
Εξετάζοντας ιστορικά γεγονότα και με τη βοήθεια επιστημονικών συνεργατών, όπως η Ναταλί Μηνιώτη και η Ευφημία Καρακάντζα,  ξεκαθαρίσαμε αυτό το θολό και διαστρεβλωμένο από το σχολείο χάος, που τελικά δε διδαχθήκαμε ποτέ.

Σίγουρα υπήρχε δημοκρατία στη αρχαία Ελλάδα και πράγματι ήταν ευφυές το σχέδιο που συνέλαβε ο Κλεισθένης. Μην ξεχνάμε, ωστόσο, την ηγεμονία της Αθήνας, τους δούλους και το γεγονός πως οι γυναίκες δεν είχαν δικαιώματα.
Ας μη γελιόμαστε, δεν ξέρω τι είναι δημοκρατία διότι σήμερα σαν έννοια έχει διαβρωθεί. Ζούμε σε μια εποχή που η αποχή φτάνει στο 70 τοις εκατό, η δικαιοσύνη, οι νόμοι και η εξουσία αντί να είναι υπέρ των αδυνάτων λοξοδρομεί διαρκώς. Η δημοκρατία χρόνια τώρα αιμορραγεί και απαιτεί από μας να επουλώσουμε τα τραύματα της.

Αυτή η ιδιαίτερη παράσταση θα έλεγα είναι μια αφορμή να σκεφτούμε και να δούμε την Ευρώπη και τον Κόσμο,να δούμε τι συντελέστηκε τα τελευταία χρόνια, να αναζητήσουμε την Δημοκρατία που γεννήθηκε στην χώρα που γέννησε και το Θέατρο.

Εμείς βάζοντας το είναι μας και αφηγούμενοι ιστορίες ευελπιστούμε να αποκομίσει ο θεατής κάτι απ όλο αυτό που δημιουργήσαμε,να σκεφτεί, να γελάσει, να θυμώσει και στο τέλος να συνειδητοποιήσει την δύναμη και την ευθύνη που φέρει ως πολίτης. Δεν είναι μια παράσταση που θα δείτε ή θα ακούσετε πολιτικές αναλύσεις, αλλά φέτες ζωής και ιστορίας, γιατί το θέατρο είναι ένας τόπος που διηγούμαστε παραμύθια που είναι… πραγματικά και αληθινά ενίοτε με καλό ή κακό τέλος. Η απάντηση στις 23:30 κάθε Παρασκευή στο θέατρο Σταθμός”.

Η απεύθυνση της παράστασης Democracy σ’ ένα μεταμεσονύχτιο κοινό, με μειωμένες τις αντιστάσεις του στο τέλος ενός εικοσιτετράωρου στη μεγαλούπολη, επιδιώκει να φέρει στην επιφάνεια απαντήσεις που οι πιεστικοί ρυθμοί της καθημερινότητας αντιστρατεύονται και εμποδίζουν.
Το αποτέλεσμα δεν μένει παρά να το μάθουμε στις εβδομαδιαίες συναντήσεις…