Ο Γιάννης Μπέζος μπαίνει στο “Σχολείο των Γυναικών”

Το Σχολείο των Γυναικών του Μολιέρου, η καταιγιστική κωμωδία παρεξηγήσεων παρουσιάζεται στην απαράμιλλη έμμετρη μετάφραση της Χρύσας Προκοπάκη με την υπογραφή του Αλέξανδρου Μυλωνά, ο οποίος επιστρέφει δυναμικά στη σκηνοθεσία με έναν ανατρεπτικό θίασο, που υπόσχεται στιγμές αυθεντικής θεατρικής απόλαυσης.

Ένα έργο για τη γυναικεία χειραφέτηση με όχημα τον έρωτα, που καυτηρίαζε το πατριαρχικό καθεστώς της εποχής, προκαλώντας μέγα σκάνδαλο. Πού βρισκόμαστε, όμως, άραγε τέσσερις αιώνες μετά;

Λίγα λόγια για το έργο

Ο ώριμος σε ηλικία Αρνόλφος θέλει να απολαύσει τη συζυγική ευτυχία, αλλά τον κατατρέχει ο φόβος της απιστίας. Για αυτό επιλέγει ένα κορίτσι φτωχής οικογένειας, την τετράχρονη Αγνή και την αναθρέφει μακριά από τον κόσμο, ώστε να παραμείνει αφελής, υπάκουη και άρα πιστή σύζυγος. Αφού την κλείνει τα πρώτα της χρόνια σε μοναστήρι, την κρατά στη συνέχεια απομονωμένη σε ένα σπίτι κοντά του, με δυο υπηρέτες να τη φυλούν σαν κέρβεροι.

Τα χρόνια περνούν και φτάνει η ώρα που ο Αρνόλφος περίμενε με ανυπομονησία: να κάνει επιτέλους την Αγνή γυναίκα του. Η ζωή, όμως, δεν ελέγχεται. Έχει άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Η Αγνή έχει ερωτευτεί έναν νεαρό άντρα, τον Οράτιο. Και το χειρότερο; Τα αισθήματα είναι αμοιβαία!

Η τυχαία συνάντηση του μεσόκοπου επίδοξου εραστή με τον ανταγωνιστή του θα φέρει μεγάλη ταραχή. Θα κατορθώσει άραγε ο Αρνόλφος να φέρει σε πέρας το σχέδιό του και να κάνει δική του την Αγνή; Θα βρει το θάρρος η Αγνή να διεκδικήσει το δικαίωμα στον έρωτα, την ελεύθερη επιλογή και την αυτοδιάθεση;

Σχολείο των Γυναικών- Η ιστορία

Το Σχολείο των Γυναικών παρουσιάζεται για πρώτη φορά στις 26 Δεκεμβρίου 1662 στο Παρίσι, στο Θέατρο του Παλέ Ρουαγιάλ. Το έργο ανάγεται σε ένα από τα κορυφαία του συγγραφέα, αλλά και της παγκόσμιας δραματουργίας εν γένει, χάρη στον ρυθμό του και τον τρόπο με τον οποίο επεξεργάζεται και κωδικοποιεί τη θεματική του, τη γυναικεία εκπαίδευση και χειραφέτηση. Κύριες πηγές έμπνευσής του θεωρούνται το Δεκαήμερο του Βοκάκιου και Η τριλογία των Ragionamenti του Αρετίνο.

Ήδη, πολύ νωρίτερα από Το Σχολείο των Γυναικών, ο Μολιέρος είχε γράψει το πρωτόλειο έργο του Η Ζήλια του Μουτζούρη, με τη χαρακτηριστική εμμονή του εξαπατημένου συζύγου να βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο. Ανάλογη θεματολογία ακολουθείται στα έργα Σγκαναρέλος ή Ο κατά φαντασία απατημένος σύζυγος (1660), ο Δον Γκαρσία της Ναβάρας (1660), Σχολείο συζύγων (1661), Ζωρζ Νταντέν (1668).

Το 1662 ο θίασος του Μολιέρου μοιράζεται την αίθουσα του Παλέ Ρουαγιάλ με τους Ιταλούς ηθοποιούς του Παρισιού, ενώ παράλληλα εγκαινιάζεται η περίοδος των μεγάλων έργων της συγγραφικής του παραγωγής.

Την ίδια επίσης χρονιά, ο συγγραφέας παντρεύεται την κατά 20 χρόνια νεότερή του, Αρμάντ Μπεζάρ, γεγονός που γίνεται αφορμή για επικρίσεις εναντίον του. Το Σχολείο των Γυναικών θα πυροδοτήσει μεγάλη πολεμική για περίπου δύο χρόνια.

Το κείμενο του έργου θα κυκλοφορήσει στις 17 Μαρτίου 1663, ενώ τον Ιούνιο, ο Μολιέρος θα απαντήσει στις επικρίσεις με το έργο του Η κριτική του Σχολείου των Γυναικών.

Συντελεστές

Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Μυλωνάς
Συνεργάτις σκηνοθέτρια-Κίνηση: Κατερίνα Φωτιάδη
Σκηνικά: Λουκάς Μπάκας, Φιλάνθη Μπουγάτσου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Μουσική: Θοδωρής Οικονόμου
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Στίχοι τραγουδιού: Φωτεινή Λαμπρίδη
Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά
Βοηθός σκηνοθέτη: Εύη Νάκου
Β’ Βοηθός σκηνοθέτη: Μάγδα Καυκούλα
Βοηθός ενδυματολόγου: Αλεξάνδρα-Αναστασία Φτούλη

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Στέλιος Ιακωβίδης, Μάγδα Καυκούλα,
Λαέρτης Μαλκότσης, Γιάννης Μπέζος, Κατερίνα Πατσιάνη, Ελίνα Ρίζου,
Δρόσος Σκώτης, Γιώργος Τζαβάρας, Αινείας Τσαμάτης

Μουσικοί επί σκηνής: Γιάννης Αγγελόπουλος, Μένιος Γούναρης,
Παρασκευάς Κίτσος, Βαγγέλης Παρασκευαΐδης, Δημήτρης Χουντής