Ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης έρχεται αντιμέτωπος με την εμμονή της γυναίκας να αποκτήσει παιδί

Η Γέρμα του Λόρκα πρωτοανέβηκε το 1934 στη Μαδρίτη και πραγματεύεται την αδυναμία μιας γυναίκας να τεκνοποιήσει, σε ένα φτωχό, αγροτικό και συντηρητικό περιβάλλον. Όσο κι αν έχουν αλλάξει οι καιροί και η θέση της γυναίκας στα 90 χρόνια που μεσολάβησαν, το θέμα αυτό παραμένει διαχρονικό, σημαδεύοντας και σαρώνοντας συχνά σχέσεις και ζωές.

Ο Σάιμον Στόουν, ένας ιδιαίτερα επιδραστικός συγγραφέας και σκηνοθέτης της εποχής μας γνωστός για τη μεταφορά κλασικών έργων στο σήμερα, εμπνέεται από την κλασική τραγωδία του Λόρκα και την ξαναγράφει μεταφέροντάς τη στο σήμερα. H “νέα” αυτή ιστορία της Γέρμας διαδραματίζεται στο σύγχρονο Λονδίνο  με τους δύο ήρωες να είναι να επαγγελματικά επιτυχημένοι και πολλά υποσχόμενοι. Η γυναίκα είναι δημοσιογράφος και μπλόγκερ με μεγάλο αριθμό ακολούθων, ο άντρας της πετυχημένος επιχειρηματίας.

Όπως και στο έργο του Λόρκα, ο κόσμος τους δοκιμάζεται και διαλύεται, λόγω της ατεκνίας. Η σχέση του ζευγαριού φθείρεται σταδιακά, ενώ παρακολουθούμε την εμμονή της ηρωίδας να αποκτήσει παιδί, τις εξωσωματικές να αποτυγχάνουν διαρκώς και τον σύζυγο να αδυνατεί να παρακολουθήσει τον αδιέξοδο αυτόν αγώνα. Σαν κανονική τραγική ηρωίδα, η Γέρμα του Σάιμον Στόουν εσωτερικεύει την εμμονή της μητρότητας σε σύγκρουση με το περιβάλλον της, σε σημείο να καταστρέψει την ψυχική της υγεία, την καριέρα της, τη ζωή της.

Μπορεί ένα παιδί να φέρει την… άνοιξη;

“Αυτό που έχει ενδιαφέρον κατά την άποψή μου στο έργο του Στόουν είναι το γαϊτανάκι των ανθρώπινων σχέσεων. Αναδεικνύεται η πολυπλοκότητα και οι δυσκολίες που μπορούν να υπάρχουν στη σχέση ενός ζευγαριού, στη σχέση γονιού-παιδιού, στη σχέση μεταξύ αδελφών, στις σχέσεις στο περιβάλλον εργασίας. Ο Στόουν επικεντρώνεται κυρίως στην εξέλιξη της πορείας του ζευγαριού, αλλά με κομβικές σκηνές καθορίζει τη σχέση τους και με τα υπόλοιπα πρόσωπα με τα οποία συνδέονται” αναφέρει στο NEWS 24/7 ο Ιωσήφ Ιωσηφίδης που στην παράστασ ερμηνεύει τον ρόλο του Τζον, του συζύγου της Γέρμα.

Και συνεχίζει σκιαγραφώντας τους δύο ήρωες, αυτόν του Τζον και της Γέρμα που υποδύεται η Μαρία Κίτσου: “δύο αριστεροί όπως οι ίδιοι προσδιορίζονται, προοδευτικοί, με χαλαρή διάθεση μεταξύ τους αρχικά, αποκτούν χρήματα με τη δουλειά τους, η κοινωνική τους ανέλιξη, με την φιλοδοξία που τους διακατέχει, είναι κατακόρυφη και εμείς τους συναντάμε στο καινούριο σπίτι που αγόρασαν σε μια κυριλέ γειτονιά να πίνουν σαμπάνια. Και κάπου εκεί αρχίζουν τα προβλήματα.

Εκείνη ανακοινώνει την επιθυμία για παιδί, αυτός αρχικά συμφωνεί. Στην πορεία διαπιστώνουμε ότι ενώ για εκείνη η πάροδος του χρόνου σημαίνει προσκόλληση σε μια εγκυμοσύνη που καταλήγει σε εμμονή, γι’ αυτόν η αρχική του συμφωνία και συμμετοχή στο όλο εγχείρημα σταδιακά γίνεται απομάκρυνση από εκείνη (η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν τον βλέπουμε να συμμετέχει με ιδιαίτερη ζέση στην επιθυμία της) και όπως ομολογεί στο τέλος και ο ίδιος περιμένει να το πάρει απόφαση πως δεν μπορεί να μείνει έγκυος και να συνεχίσουν τις ζωές τους όπως πριν, επιλογή που για εκείνη δεν υφίσταται πλέον”.

Έχουν αλλάξει οι αντιλήψεις και οι εποχές από την εποχή του Λόρκα μέχρι σήμερα αναφορικά με τη γυναίκα και τη μητρότητα;
Θεωρητικά έχουν αλλάξει τα πράγματα. Εννοώ ότι πλέον η γυναίκα δεν έχει μοναδική επιλογή τη μητρότητα. Οι γυναίκες σπουδάζουν, δουλεύουν, είναι πιο δυναμικές, ακολουθούνε κάποια επαγγελματική σταδιοδρομία, παρόλο που η κοινωνία μας πιστεύω ότι παραμένει πατριαρχική.

Η ύπαρξη παιδιού όμως πάλι δεσμεύει περισσότερο τη γυναίκα και λιγότερο τον άντρα. Τώρα όσον αφορά στο άλλο σκέλος, το ιατρικό ας το πούμε έτσι, μια γυναίκα, εφόσον το επιθυμεί, έχει περισσότερες δυνατότητες να αποκτήσει παιδί λόγω της εξέλιξης της επιστήμης σε αυτόν τον τομέα, αν η ίδια θέλει να μπει σε αυτή την όχι και τόσο εύκολη διαδικασία.

Ποιος ο ρόλος του σύγχρονου άνδρα; Στο έργο του Σάιμον Στόουν τον βλέπουμε να ταξιδεύει συνέχεια και να μην είναι δίπλα στη γυναίκα του που θέλει να γίνει μητέρα… Αδιαφορεί ή απλώς είναι ορθολογιστής;
Το πρώτο ερώτημα σηκώνει ολόκληρη ανάλυση, ίσως μπορείς να γράψεις και βιβλίο πάνω στο θέμα. Τι θα πει σύγχρονος άντρας; Για να μην πλατειάσω θα απαντήσω στην ερώτηση με προσωπικά κριτήρια, δηλαδή κρίνοντας από τον περίγυρό μου. Ο άντρας σήμερα όπως και η γυναίκα παλεύουν να σταθούν όρθιοι μέσα σε έναν αδηφάγο καπιταλισμό, σε μια συντηρητικοποίηση της κοινωνίας, (κάποιοι μεγαλώνοντας παιδιά) σε έναν εχθρικό κοινωνικό περιβάλλον, σε μια κοινωνία μίσους και βίας. Αυτό γενικά.

Τώρα όσον αφορά στον Τζον, βλέπουμε ότι αρχικά δέχεται να προσπαθήσουν για παιδί, άλλα όπως αποδεικνύεται στη συνέχεια δεν το έχει πάρει και πολύ ζεστά το θέμα. Θέλει βέβαια να της κάνει το χατίρι και να προσπαθήσουν με κάθε τρόπο, αλλά τόσο η σεξουαλική πράξη που έχει γίνει καταναγκασμός (αν και από την αρχή βλέπουμε πως η σεξουαλική τους σχέση έχει τελματώσει), όσο και η οικονομική αφαίμαξη από τις συνεχείς εξωσωματικές δυσκολεύουν την προσήλωσή του στη δική της εμμονή.

Ένα παιδί θα έσωζε τον έρωτα του ζευγαριού αυτού; Πώς λειτουργεί η γέννηση ενός παιδιού;
Δε θεωρώ ότι ένα παιδί σώζει τον έρωτα. Απλώς νομίζω ότι βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι για ένα χρονικό διάστημα. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, αυτά θα βγουν στην επιφάνεια και θα δηλητηριάσουν περισσότερο τη σχέση.

Η γέννηση ενός παιδιού αλλάζει ριζικά τη ζωή ενός ζευγαριού. Αλλάζει η καθημερινότητά του, οι προτεραιότητές τους, το παιδί γίνεται το κέντρο της ζωής τους ιδίως τον πρώτο καιρό. Το παιδί είναι για μένα χαρά όταν προκύπτει από αγάπη και έρωτα. Έτσι ξεπερνιούνται και οι δυσκολίες που θα προκύψουν στη διάρκεια. Με αγάπη.

Με τι σκέψεις πιστεύετε πως φεύγει ο θεατής από τη Γέρμα; Διαφαίνεται κάποιο φως στο τούνελ;
Νομίζω πολλοί θα σκέφτονται, τελικά ποια είναι η αφετηρία του να κάνει κάποιος παιδί. Το κοινωνικό καθήκον, η επιθυμία να δοθείς ολοκληρωτικά και να αγαπήσεις ένα άλλο πλάσμα, η κατάληξη μιας σχέσης έρωτα και αγάπης και πως ορίζεται μια σχέση αγάπης τελικά;

Για τη Γέρμα του Στόουν δεν υπάρχει φως στο τούνελ, όπως βλέπουμε. Γενικά όμως σαφώς και υπάρχει φως στο τούνελ. Υπάρχουν τρόποι να αποκτήσει κάποιος, που δεν μπορεί, παιδί και ένας από αυτούς είναι η υιοθεσία, πράξη που για μένα έχει τεράστια σημασία και δείχνει δύναμη και μεγαλείο.