Ο Κρατερός Κατσούλης πιστεύει πως ζούμε στο Τσακ

Ο Κρατερός Κατσούλης επιστρέφει δυναμικά στη θεατρική σκηνή, πρωταγωνιστώντας στην κωμωδία “Στο Τσακ!” της Δήμητρας Παπαδοπούλου. Η παράσταση, μετά τη θερμή υποδοχή της στη Θεσσαλονίκη, έρχεται στην Αθήνα, στο Θέατρο Αλέκος Αλεξανδράκης, από τις 17 Ιανουαρίου για λίγες μόνο παραστάσεις.

Με μια καριέρα που συνδυάζει επιτυχίες στην τηλεόραση, το θέατρο και την παρουσίαση, ο Κατσούλης δεν σταματά να εξελίσσεται. Απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Γιώργου Θεοδοσιάδη και με σπουδές μουσικής, έχει αφήσει το στίγμα του τόσο σε δραματικούς όσο και σε κωμικούς ρόλους. Έχει εμφανιστεί σε επιτυχημένες σειρές και έχει πρωταγωνιστήσει σε δημοφιλείς θεατρικές παραστάσεις, αποδεικνύοντας την ευελιξία και το ταλέντο του.

Στη συνέντευξή του στο NEWS247, ο Κρατερός Κατσούλης μίλησε για τη χαρά του να συνεργάζεται με τη Δήμητρα Παπαδοπούλου σε μια παράσταση που δίνει νέα πνοή στο είδος της φάρσας.

Έχετε μια μακρά πορεία τόσο στο θέατρο όσο και στην τηλεόραση. Τι σας γοητεύει περισσότερο στην τέχνη της υποκριτικής;
Στην τέχνη της υποκριτικής με γοητεύει το ίδιο το ταξίδι. Αυτή η μακρά πορεία που ελπίζω να γίνει ακόμα πιο μακρά και να είναι εξίσου ενδιαφέρουσα και ωραία όπως είναι μέχρι σήμερα. Επίσης, ανακάλυψα πολλά «δώρα» που μου προσφέρθηκαν μέσα από αυτή τη διαδρομή. Το πιο σημαντικό είναι η επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας.

Υπήρξε κάποιος συγκεκριμένος ρόλος ή συνεργασία που σας επηρέασε βαθιά στην καριέρα σας;
Είναι λίγο δύσκολο να απαντηθεί αυτή η ερώτηση γιατί δεν είναι απόλυτο. Κάθε συνεργασία ή ρόλος σε επηρεάζει βαθιά και σου δίνει «δώρα», αρκεί να είσαι πρόθυμος να τα διακρίνεις και να τα δεχτείς. Αυτή είναι η αλήθεια. Από όλες τις συνεργασίες μας κάτι μαθαίνουμε, είτε είναι αρνητικό είτε θετικό.

Οι πιο σημαντικές για μένα στο θέατρο είναι το «Ένα καινούριο κόκκινο» το 1998 με την Καρυοφυλλιά Καραμπέτη στον πρωταγωνιστικό ρόλο σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, ο «Άμλετ ο Β’» σε σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη, το «Δείπνο με φίλους» σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Βαλτινού, το «Δεν είμαι εγώ» σε σκηνοθεσία του Σπύρου Παπαδόπουλου, «Το λουτρό» σε σκηνοθεσία της Μίνας Αδαμάκη, οι «Τρωάδες» με το Εθνικό θέατρο σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη, η «Κατάρα της Ίρμα Βεπ» με τον αγαπημένο μου Γεράσιμο Γεννατά, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Αρβανιτάκη, το «Να μείνουν μόνο τα τραγούδια» των Ρέππα-Παπαθανασίου στη Μέδουσα με την Δήμητρα Γαλάνη και τον Κώστα Μακεδόνα, το «Στοπ καρέ» σε σκηνοθεσία της Νικαίτης Κοντούρη στο θέατρο Άλφα, το «Πέτρες στις τσέπες του» στο θέατρο Μουσούρη με τον Παναγιώτη Μπουγιούρη, το «Προσοχή ο σκύλος δαγκώνει» σε σκηνοθεσία του Βλαδίμηρου Κυριακίδη και το «Τι ζούμε ρε;» της Δήμητρας Παπαδοπούλου σε σκηνοθεσία του Θοδωρή Αθερίδη στο θέατρο Άλσος πριν 3 χρόνια. Από την τηλεόραση ξεχωρίζω το «LAPD» σε σκηνοθεσία του Στέφανου Μπλάτσου, τους «Συμμαθητές» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Θωμόπουλου. Επίσης ήταν πολύ ωραίο το «Ποιος Παπαδόπουλος» σε σκηνοθεσία του Βασίλη Μυριανθόπουλου.

Αν μπορούσατε να επιστρέψετε πίσω στον χρόνο, υπάρχει κάτι που θα κάνατε διαφορετικά στην καριέρα σας;
Σίγουρα πολλά! Αλλά δεν έχει νόημα αυτό, γιατί όταν πια κοιτάς τα πράγματα μετά από πολλά χρόνια και στην προκειμένη περίπτωση είναι περίπου στα 34-35 χρόνια είναι άτοπο και άδικο. Δεν μπορείς με τη γνώση που έχεις τώρα να κοιτάξεις τι είχες κάνει πριν από 20-25-30 χρόνια και να σκεφτείς πως έπρεπε να το κάνεις διαφορετικά, γιατί προφανώς θα το έκανες διαφορετικά εάν συνέβαινε σήμερα. Για εμένα το πιο σημαντικό είναι να κάνεις κάθε φορά ό,τι καλύτερο μπορείς έντιμα.

Ο Κρατερός Κατσούλης στο Τσακ

Τι σας γοητεύει περισσότερο σε αυτό το έργο της Δήμητρας Παπαδοπούλου;
Η φάρσα είναι ένα είδος εξαιρετικά ενδιαφέρον και αρκετά απαιτητικό. Αυτό που με γοητεύει είναι η όλη διαδικασία, στο να γίνει η παράσταση, όπως οφείλει να γίνει βάσει έργου και βάσει αποτελέσματος.

Αυτό το … “Στο τσακ” τι σημαίνει για τις ζωές μας σήμερα; Πόσο στο…Τσακ ζούμε;
Νομίζω πως ζούμε κυρίως «Στο Τσακ»! Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι θεμιτό ή ότι είναι η καλύτερη προσέγγιση που μπορούμε να έχουμε σε όσα συμβαίνουν γύρω μας. Καλούμαστε από τις συνθήκες και την ταχύτητα της πραγματικότητας να είμαστε πάντα «Στο Τσακ»!

Η φάρσα είναι ένα απαιτητικό είδος. Πώς προσεγγίσατε τον ρόλο σας για να αποδώσετε την κωμική του διάσταση αλλά και την πολυπλοκότητα των παρεξηγήσεων;
Για να μπορέσω να αποδώσω την «φάρσα», προσέγγισα τον ρόλο μου με πολλή επιμονή, υπομονή, ενδιαφέρον, συνεργασία, φαντασία και πολύ κέφι.

Πόσο κοντά μας είναι τα θέματα που θίγει η παράσταση;
Πιστεύω πως είναι πολύ κοντά μας. Μέσω της φάρσας επιλέγουμε να αντιμετωπίσουμε την καθημερινότητα με έναν αστείο και σατιρικό τρόπο. Είναι σημαντικό να μην χάνουμε το χιούμορ μας και να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε τραγικές ή δύσκολες καταστάσεις και να τις κάνουμε κωμικοτραγικές.

Όλα τα θέματα που πραγματεύεται η παράστασή μας υπάρχουν καθημερινά. Δεν είναι απαραίτητο να μας έχουν συμβεί, αλλά γνωρίζουμε ότι υπάρχουν. Δεν είναι εκτός πραγματικότητας ή κάτι δυσνόητο ή περίεργο, είναι καταστάσεις που γνωρίζουμε. Το ενδιαφέρον στη φάρσα είναι ακριβώς ο τρόπος που αποδίδεις τα γεγονότα και τα μοιράζεσαι, είναι μία άλλη οπτική.

Εκτός από την υποκριτική, έχετε ασχοληθεί και με την παρουσίαση. Πώς συγκρίνετε αυτές τις δύο διαφορετικές μορφές έκφρασης;
Είναι τελείως διαφορετικές, αλλά συγχρόνως δεν είναι. Η παρουσίαση ήταν ένας ρόλος για μένα. Δεν είναι ίδια μορφή έκφρασης προφανώς, αλλά εγώ το αντιμετώπισα ως έναν ρόλο που καλέστηκα να κάνω.

Πώς διαχειρίζεστε την ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, ειδικά με το απαιτητικό πρόγραμμα ενός ηθοποιού, αλλά και ενός πατέρα;
Με δυσκολία! Επίσης, με υπομονή, με επιμονή, με θέση, με άποψη και προσπαθώντας να μαθαίνω συνέχεια πώς να το κάνω όσο το δυνατόν καλύτερα και χρησιμότερα.

Έχετε βιώσει ιδιαίτερα αστείες ή απρόοπτες στιγμές επί σκηνής; Αν ναι, θα θέλατε να μοιραστείτε κάποια;
Δόξα τον Θεό ναι! Τα τελευταία 20 χρόνια που έχω ασχοληθεί κατά κύριο λόγο με την κωμωδία, με διάφορους υπέροχους συνεργάτες και φίλους, μου έχουν συμβεί άπειρα ευτράπελα. Από σαρδάμ επί σκηνής που προσπαθούμε όλοι να κρατηθούμε για να μην διαλυθούμε από τα γέλια, από λάθη που μπορούν να γίνουν, από διαδραστικές παρεμβάσεις του κοινού που δεν τις περιμένει ποτέ κανείς γιατί δεν είναι μέσα στο έργο, από blackout μέχρι μικροατυχήματα. Ο κατάλογος είναι ατελείωτος.

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια; Υπάρχει κάτι νέο που μπορούμε να περιμένουμε από εσάς;
Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάτι ανακοινώσιμο. Πρόθεσή μου, στόχος μου και ευχή μου είναι να συνεργάζομαι με ενδιαφέροντες ανθρώπους, πρώτα απ’ όλα, και ωραίους επαγγελματίες. Να έχουμε κοινή ή παρόμοια συλλογιστική νοοτροπία και όραμα για τη δουλειά μας.

Ταυτότητα παράστασης

Ελεύθερη προσαρμογή και καλλιτεχνική επιμέλεια: Δήμητρα Παπαδοπούλου
Σκηνοθεσία: Γιώργος Λύρας
Σκηνικά: Αρετή Μουστάκα
Φωτισμοί: Αλέξανδρος Αλεξάνδρου
Κοστούμια: Κατερίνα Ανδρικοπούλου
Πρωτότυπη Μουσική Σύνθεση: Αντώνης Παπακωνσταντίνου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Αναστασία Πανόπουλου
Βοηθοί Σκηνογράφου: Μαρουσώ Παγώνη, Σμαράγδα Παυλάκη
Βοηθός Ενδυματολόγου: Δέσποινα Κολιού
Φωτογραφίες Παράστασης: Νίκος Ζήκος
Trailer: Άλεξ Κωνσταντινίδης
Γραφιστική Επιμέλεια: Θοδωρής Λαλάγκας

Διανομή (με σειρά εμφάνισης) :
Τζέρυ: Κρατερός Κατσούλης
Βασιλική Σεβαστού: Βάσω Γουλιελμάκη
Γκρέτα: Ροζαμάλια Κυρίου
Μαίρη Κούκου: Δανάη Λουκάκη
Απόστολος Σεβαστός: Κώστας Αποστολάκης
Τόνυ Κούκος: Τόνυ Δημητρίου
Μαργαρίτα Τσαμασφίρα Φουξ: Ηλιάνα Γαϊτάνη
Ζέτα: Κορίνα Θεοδωρίδου
Μάνος: Λάζαρος Βασιλείου