Ο Λαέρτης Μαλκότσης αναβιώνει το “Ξύπνα Βασίλη” από το απόλυτο μηδέν

«Ερωτεύτηκα πρώτη φορά την αβάσταχτα όμορφη Ελένη στο Δημοτικό Σχολείο, το 1984, στον Χολαργό. Θυμάμαι ότι έβαζα τις μπαταρίες με θρησκευτική ευλάβεια και δραματική ένταση, σ’ ένα φορητό μονοφωνικό αρμονιάκι του ’82 και της έκανα καντάδα κάτω απ’ το μπαλκόνι της, με κάτι στίχους άστα να πάνε, στημένος σε τεράστια αλάνα απέναντι, το αρμονιάκι στα γονατάκια. Εκείνη έκανε πατίνια στο μεγάλο μπαλκόνι της και δεν έδινε ποτέ σημασία. Τη σκεφτόμουν όλη μέρα κι όλη νύχτα, ούτε διάβαζα, (καλά δεν διάβαζα Χριστό ούτως ή άλλως) ούτε έπαιζα στα διαλείμματα, παρά μόνο άκουγα στο γουόκμαν μου, με κείνα τα πορτοκαλί μαξιλαράκια στ’ ακουστικό, όλα όσα είχα γράψει για εκείνη. Κράτησε αρκετούς μήνες όλο αυτό το “δράμα”, αλλά γρήγορα κατάλαβα τη ματαιότητα των πραγμάτων, όταν την είδα χεράκι-χεράκι, με τον καλύτερο μαθητή και μπασκετμπολίστα και ποδοσφαιριστή (3 σε 1) του σχολείου. Δε βαριέσαι. Η ανάμνηση από τότε είναι πάντα γλυκιά, έρχεται ένα φτερουγισματάκι στο στήθος, ψιλοσυγκινούμαι κι έμειναν ωραιότατες μελωδίες (μόνο εγώ τις ακούω κι η μάνα μου).»

Θέλησα να ξεκινήσω την παρουσίαση της συνέντευξής μας με αυτή τη θύμιση από τον πρώτο του έρωτα γιατί νομίζω αποδίδει εξαιρετικά τη βαθιά ρομαντική ιδιοσυγκρασία του, τον αυτοσαρκασμό του και την ταύτιση των συναισθημάτων του με μελωδίες και ρυθμούς. Η μουσική άλλωστε για τον Λαέρτη Μαλκότση είναι «η ζωή του». Αφορμή για την κουβέντα μας αποτέλεσε η παράσταση «Ξύπνα Βασίλη» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, η οποία συνεχίζει απτόητη την επιτυχημένη πορεία της για τρίτη σεζόν από τη σκηνή του θεάτρου Ιλίσια.

Η κουβέντα μας ξεκίνησε από την πένα του Δημήτρη Ψαθά και γρήγορα μεταπήδησε στις διαφωνίες που κουβαλούν οι Έλληνες στο αίμα τους, την πορεία του στο θέατρο και την αδυναμία έχει στους Shakatak και στον Παντελή Βούλγαρη.

Πού αποδίδετε εσείς την επιτυχία του “Ξύπνα Βασίλη”; Στην πένα του Ψαθά, στην αγάπη του κόσμου για το χρυσό ελληνικό σινεμά;

«Η επιτυχία του “Ξύπνα Βασίλη” αποδίδεται προφανώς στον ίδιο τον συγγραφέα, στην ευφυΐα του, αιωνία η μνήμη του.»

Πώς προσεγγίζετε σαν ηθοποιός έναν τέτοιο ρόλο, που έχει το στίγμα του Γ. Κωσταντίνου; Ξεκινάτε από το μηδέν ή θέλετε να έχετε κάποιες αναφορές;

«Για λόγους μη ασφάλειας, δηλαδή ανασφάλειας, ξεκινάω πάντα απ’ το απόλυτο μηδέν. Προσεγγίζω τα πάντα σιγά-σιγά, αγάλι-αγάλι, με την πολύτιμη βοήθεια των συνεργατών μου.»

Στο έργο Βασίλης και Μάνος έρχονται συχνά σε αντιπαράθεση, λόγω διαφορετικών απόψεων, κάτι που φαίνεται να κρατάει ακόμα και σήμερα. Πιστεύετε οι Έλληνες έχουμε στο αίμα μας τη διαφωνία ή δεν είναι “τοπικό” χαρακτηριστικό αυτό;

«Οι Έλληνες έχουμε πολλά στο αίμα μας, τα οποία δεν έχω χώρο, να αριθμήσω. Έχουμε όλοι πάντως συμφωνίες διαφωνίες, παραθέσεις και αντιπαραθέσεις.»

Παρακολουθείτε την επικαιρότητα; Μια “διαφωνία” των ημερών μας που σας ανησυχεί;

«Δεν παρακολουθώ την επικαιρότητα. Μόνο τα δελτία καιρού. Δεν με εκπλήσσει και δεν με ανησυχεί καμιά διαφωνία γιατί πιστεύω πως είναι μάταιο. Δεν ξεγελιέμαι. Πιστεύω πως δεν θα αλλάξουμε.»

Θυμάστε ποια ήταν η στιγμή που είπατε συνειδητά “εγώ θα ασχοληθώ με την υποκριτική”;

«Δεν θυμάμαι δυστυχώς ή ευτυχώς. Πάντως, ήθελα πολύ να ασχοληθώ με την τέχνη γενικότερα. Συνδέθηκα από πολύ μικρός με τον χώρο της υποκριτικής. Μεγάλωσα στις πρόβες. Έχω ένσημα από το 1983. Έκανα κοπάνα από το σχολείο για να πηγαίνω στο γύρισμα. Δυστυχώς, ήμουν πολύ κακός μαθητής και γι’ αυτό η χαρά μου ήταν μεγάλη, όταν η σειρά συνεχίστηκε και δεύτερη χρονιά.»

Καταμετράτε 30 χρόνια στο θέατρο. Αν έπρεπε να ξεχωρίσετε κάποια στιγμή της πορείας σας μέχρι στιγμής, ποια θα ήταν;

«Πράγματι έκλεισα 30 χρόνια στο θέατρο. Υποτίθεται πως είμαι από τους ηθοποιούς που έχουν αποδείξει πάνω κάτω τι μπορούν να προσφέρουν. Έχω κάνει το έργο μου, αγαπώ αυτή τη δουλειά γι’ αυτό και δεν την έχω αλλάξει. Θεωρώ τον εαυτό μου υπερτυχερό και μετράω πολλές και άκρως συγκινητικές στιγμές. Δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποια συγκεκριμένη.»

Έχετε δηλώσει ότι μπορείτε να ζήσετε χωρίς το θέατρο. Μιλήστε μου για αυτό. Χωρίς τη μουσική θα μπορούσατε;

«Ω ναι! Θεωρώ ότι η μουσική είναι απέραντη. Δεν μπορώ να ζήσω δίχως τη μουσική γιατί είναι η ζωή μου και γιατί όλος σχεδόν ο κόσμος δεν μπορεί χωρίς αυτή. Μ’ αρέσει να ζω μαζί της, είτε παίζοντας είτε γράφοντας, είτε κολυμπώντας, είτε οδηγώντας… με τις ώρες. Από τα οκτώ μου πείραζα τα κασετόφωνα, έπαιζα διαρκώς σε ένα μονοφωνικό αρμόνιο όλη την ώρα. Έγραφα τραγούδια. Ένστικτο λέγεται αλλιώς. Δεν χρειάζεται ανάλυση, πιστέψτε με.»

Ένα μουσικό κομμάτι που δεν θα βαριόσασταν να ακούτε στο repeat.

«Ποτέ μα ποτέ δεν θα βαριέμαι να ακούω το “Orient Express” των Shakatak.»

Έχετε χαρακτηρίσει τον εαυτό σας ως ψυχαναγκαστικό, λίγο τεμπέλη και μοναχικό. Θέλω να μου πείτε τρεις θετικές ποιότητες σας, τι αγαπάτε σε εσάς.

«Αγαπώ σε μένα την υπομονή μου, την αντοχή μου και την ανοχή μου. Αυτά σίγουρα.»

Λαχείο παίζετε;

«Ποτέ μα ποτέ.»

Μοιραστείτε μαζί μας δυο ενοχικές απολαύσεις σας.

«1. Είμαι απενοχοποιημένα και αρρωστημένα πελματοπατουσολάτρης και 2. είμαι απενοχοποιημένα αρρωστημένα και πελματοπατουσολάτρης.»

Αγαπημένη ταινία και γιατί.

«Η αγαπημένη μου ταινία είναι η τριλογία “Όλα είναι δρόμος” του σπουδαίου Παντελή Βούλγαρη, γιατί είναι όλη η Ελλάδα, θα τολμήσω να πω.»

Αγαπημένη βρισιά.

«Αι σιχτίρ τομάριαααααααα, εεΕΕΕ ΤΟΜΑΡΙΑΑΑααααααα!»

Ξύπνα Βασίλη

Μετά από δύο sold out σεζόν στο Εθνικό Θέατρο, το «Ξύπνα Βασίλη» σε σκηνοθεσία του Άρη Μπινιάρη, η παράσταση-επιτυχία που έδωσε νέα πνοή στην αγαπημένη διαχρονική σάτιρα του Δημήτρη Ψαθά, προστίθεται στο καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου του Νέου Κόσμου και παρουσιάζεται τη σεζόν 2021-2022 στο Θέατρο Ιλίσια.

Γνωστός για τη σύγχρονη ευρηματική ματιά του, τη σύζευξη σύγχρονων μουσικών τάσεων και οπτικής τεχνολογίας, και την ψυχαναλυτική και υπαρξιακή ανάγνωση των κειμένων, ο Άρης Μπινιάρης καταθέτει εδώ μια ατμοσφαιρική παράσταση σε 60’s διάθεση που αναδεικνύει και απογειώνει τις αρετές του έργου, αποκρυπτογραφεί το ιδιότυπο ύφος του συγγραφέα που μιλά για τα «σοβαρά» μπλέκοντας το γέλιο με το σφίξιμο στο στομάχι και φωτίζει μοναδικά τη συνάφεια του έργου με το σήμερα.

Πλοκή: Βρισκόμαστε στα γραφεία του εκδοτικού οίκου Φαρλάκου. Ο Βασίλης, συντηρητικών πολιτικών φρονημάτων, και ο Μάνος, προοδευτικών, συγκρούονται για τις συνθήκες εργασίας, αλλά και για το περιεχόμενο των βιβλίων που εκδίδονται. Σημείο αιχμής για την πνευματική διαμάχη, ο ποιητής Φανφάρας και η στρατευμένη συντηρητική ποίησή του. Πολύ γρήγορα, όμως, η τύχη τα φέρνει έτσι ώστε οι πολιτικές πεποιθήσεις των δύο συναδέλφων αλλάζουν και οι καταστάσεις που ακολουθούν δοκιμάζουν τους ήρωες. Ποιος από τους δύο θα καταφέρει να προσαρμοστεί στα ήθη και το πνεύμα της νέας εποχής;

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Συγγραφέας: Δημήτρης Ψαθάς

Σκηνοθεσία: Άρης Μπινιάρης

Σκηνικά – Κοστούμια: Πάρις Μέξης

Μουσική: Φώτης Σιώτας

Φωτισμοί: Στέλλα Κάλτσου

Φωτογραφίες: Πάτροκλος Σκαφίδας

Διασκευή: Άρης Μπινιάρης, Θεοδώρα Καπράλου

Βοηθός Σκηνοθετη: Δώρα Ξαγοράρη

Παίζουν: Λαέρτης Μαλκότσης, Ελένη Ουζουνίδου, Μαρία Μαντώ Γιαννίκου, Γιώργος Παπαγεωργίου, Θανάσης Ισιδώρου, Γιάννης Λατουσάκης, Λυδία Τζανουδάκη, Άνδρη Θεοδότου, Ηλίας Μουλάς, Δημήτρης Αδάμης. Μουσικοί επί σκηνής: Μιχάλης Βρέττας, Αντώνης Μαράτος

Τιμές Εισιτηρίων:Κανονικό: 20 ευρώ, Μειωμένο: 17 ευρώ

Διάρκεια Παραστάσεων: Mέχρι Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

Πληροφορίες: Παπαδιαμαντοπούλου 4, Αθήνα, Τηλ. 21 0721 0045

Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη και Σάββατο στις 18:00, Πέμπτη και Κυριακή στις 21:00 και Παρασκευή στις 18:30

ΑΓΟΡΑ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ ΕΔΩ

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις