Ο Μανώλης Εμμανουήλ βυθίζεται στην παιδικότητα που κάποτε είχαμε

Η παράσταση “Alice at the Asylum”, η νέα site specific παραγωγή της Theatre Lab Company, που ανέβηκε πρόσφατα στο Λονδίνο σ’ ένα διατηρητέο κτίριο του 1873 -το “Asylum”, έρχεται για λίγες μόνο παραστάσεις στην Αθήνα, στο πλαίσιο της περιοδείας της στο Ηνωμένο Βασίλειο και σ’ Ευρωπαϊκά Φεστιβάλ. Θα φιλοξενηθεί σ’ έναν εξίσου ιδιαίτερο χώρο, στο κέντρο της πόλης: στο «Μπάγκειον» στην πλατεία Ομονοίας.

Πρόκειται για ένα καινούριο έργο, για ενήλικες, εμπνευσμένο από το σουρεαλιστικό παραμύθι του Λούις Κάρολ «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων», με συνοδεία live ηλεκτρικής κιθάρας σε πρωτότυπη μουσική γραμμένη ειδικά για την παράσταση.Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει η Καλλιτεχνική Διευθύντρια του Theatre Lab Company, Αναστασία Ρεβή. Το κείμενο υπογράφει η Λύδια Βη, η οποία πρωταγωνιστεί μαζί με τον Μανώλη Εμμανουήλ. Τον Έλληνα ηθοποιό που κάνει καριέρα στο Λονδίνο και τον έχουμε δει σε ταινίες όπως το “Greed” του Μάικλ Γουιντερμπότομ, σειρές όπως η «Οικογένεια Ντάρελ», στον πρώτο κύκλο της ελληνικής σειράς της ΕΡΤ «Ο Όρκος»-όταν και έπαιξε για πρώτη φορά στη μητρική του γλώσσα, καθώς και σε βίντεο-mockumentary για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα στην Ελλάδα.

“Το “Alice at the Asylum”/ «Η Αλίκη στο Άσυλο» είναι μια site specific παραγωγή του Theatre Lab Company, το κείμενο είναι της Λυδίας Βη και η σκηνοθεσία της Αναστασίας Ρεβή. Πρωτοπαρουσιάστηκε τον Δεκέμβρη στο υπέροχο, ιστορικό κτίριο Asylum Chapel στο Νότιο Λονδίνο. Είναι ένα καινούργιο έργο για ενήλικες, εμπνευσμένο από το «Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων».

Η ιστορία διαδραματίζεται στο Λονδίνο του σήμερα. Ο χαρακτήρας μου, ο κύριος Ρόουζ, αγοράζει ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, το οποίο σκοπεύει να κατεδαφίσει για να χτίσει υπερπολυτελή διαμερίσματα και εμπορικά κέντρα. Όμως όταν το επισκέπτεται, μέσα στο κτίριο βρίσκει την Αλίκη, μια παράξενη φιγούρα από άλλη εποχή. Με πολλή περιέργεια αλλά και ανυπομονησία, ο κύριος Ρόουζ κάνει ό,τι μπορεί για να την διώξει από τον χώρο και να προχωρήσει με τα σχέδιά του, πράγμα που δεν είναι και τόσο εύκολο τελικά. Η Λύδια χρησιμοποιεί στο κείμενο της τους χαρακτήρες (και σκηνές) από το παραμύθι του Κάρολ, τους μεταφέρει στο 2024 και αντιπαραθέτει την πραγματικότητά τους με αυτή του κύριου Ρόουζ και του κόσμου μας. Ξεκινάει και ένα παιχνίδι για τους θεατές που προσπαθούν να καταλάβουν το τί από αυτά που βλέπουν είναι αληθινό και τι όχι” αναφέρει ο Μανώλης Εμμανουήλ στο NEWS 24/7.

Τι συμβολίζει ο κύριος Ρόουζ;
Ο κύριος Ρόουζ συμβολίζει τον καπιταλιστικό τρόπο σκέψης και τον διαρκή αγώνα για την απόκτηση πλούτου που φυσικά απαιτεί απίστευτες θυσίες. Είναι ένας ψυχρός καριερίστας που η δουλειά του έχει γίνει η ζωή του. Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αμείλικτος, απάνθρωπος και χωρίς συναισθήματα. Θα μάθουμε όμως πράγματα για το παρελθόν του που θα μας βοηθήσουν να καταλάβουμε το πώς έφτασε εκεί, πώς σταδιακά θυσίασε την προσωπική του ζωή και τελικά (χωρίς να το συνειδητοποιήσει) την ευτυχία του, στο βωμό του χρήματος και της επιτυχίας.

Η Αλίκη, πρόσωπο από το παρελθόν, μπαίνει στον δρόμο του από το πουθενά. Τι έρχεται να μας μάθει ή και να μας υπενθυμίσει η παρουσία της;
Μας θυμίζει τη χαμένη αθωότητα και το ανεξερεύνητο της ψυχοσύνθεσής μας. Την παιδικότητα που όλοι κάποτε είχαμε και στην πορεία χάσαμε. Μας μαθαίνει ότι τελικά, αυτά που μας δίνουν τη χαρά και την ευτυχία ίσως δεν είναι αυτά τα οποία πασχίζουμε μέρα νύχτα να αποκτήσουμε.

Τι ρόλο παίζει η μουσική στην παράσταση;
Πολύ μεγάλο. Ο Hades έχει γράψει υπέροχη, πρωτότυπη μουσική με μελωδίες που σου μένουν πολύ μετά την παράσταση (και το κοινό στο Λονδίνο τις λάτρεψε). Συμβάλλουν σε μεγάλο βαθμό στη δημιουργία του κόσμου της Αλίκης και στη μαγεία του εξωπραγματικού και του αλλόκοτου.

Η ιστορία συνδυάζει το παλιό με το νέο, το κλασικό με το σύγχρονο, τον ρεαλισμό με τη φαντασία. Πώς λειτουργούν όλα τα παραπάνω με σκοπό την αναζήτηση της ταυτότητας;
Όλο το έργο ουσιαστικά σχετίζεται με την αναζήτηση της ταυτότητάς μας, το συνειδητό και το υποσυνείδητο που έχουν επηρεάσει τις αποφάσεις μας και τον τρόπο ζωής μας. Το ποιοι είμαστε σήμερα έχει σε μεγάλο βαθμό να κάνει με το πὠς μεγαλώσαμε και τις μέχρι τώρα εμπειρίες μας. Έχουμε διαμορφωθεί από όσους και όσα προηγήθηκαν, τις αναμνήσεις μας και από τα τραύματα που πιθανώς έχουμε βιώσει. Ο κος Ρόουζ είναι το σύγχρονο και ο ρεαλισμός, η Αλίκη το κλασικό και η φαντασία, που στη τελική όμως είναι άμεσα συνδεδεμένα, αλληλένδετα.

Η παράσταση γράφτηκε με σκοπό να παιχτεί σ’ έναν συγκεκριμένο χώρο, στο Asylum- διατηρητέο κτίριο, στο Λονδίνο. Πόσο δύσκολο ήταν να βρείτε έναν νέο χώρο, στην Αθήνα αυτή τη φορά, που να ταιριάζει απόλυτα στην ατμόσφαιρα και τη φιλοσοφία του έργου;
Η αλήθεια είναι πως έγινε το αντίθετο. Οι παραστάσεις στην Αθήνα προέκυψαν ακριβώς γιατί βρέθηκε ένας χώρος ανάλογος με το Asylum, που ταίριαζε απόλυτα στην ατμόσφαιρα και την αισθητική του έργου. Μίλαγα με ένα φίλο μου εδώ στην Αθήνα τον Οκτώβρη που είχα έρθει, και του έλεγα για την παράσταση στο Λονδίνο, του έδειξα φωτογραφίες του Asylum. Και μου είπε ότι και εδώ στην Αθήνα υπάρχει ένας ανάλογος χώρους, το Μπάγκειο ξενοδοχείο. Δεν το είχα ακούσει ποτέ να πω την αλήθεια, επομένως αμέσως το γκούγκλαρα και ενθουσιάστηκα από τις φωτογραφίες. Πήρα την Αναστασία (την σκηνοθέτη μας και καλλιτεχνική διευθύντρια του Theatre Lab) που επίσης λάτρεψε τον χώρο και έτσι πάρθηκε η απόφαση να έρθει η παράσταση και στην Αθήνα.

Είναι η πρώτη φορά που εμφανίζεστε επί σκηνής, μπροστά σ’ ελληνικό κοινό. Πώς αισθάνεστε;
Μεγάλη χαρά και λαχτάρα. Θα με δουν επιτέλους φίλοι, γνωστοί και άνθρωποι του χώρου που δεν με έχουν δει ποτέ στο θέατρο. Αν και έχω παίξει πολλούς ρόλους στη σκηνή, οι περισσότεροι δικοί μου εδώ, εκτός λίγων εξαιρέσεων που ήταν ή είχαν έρθει Λονδίνο κατά τη διάρκεια κάποιων παραστάσεων, με έχουν δει μόνο στην τηλεόραση.

Δραστηριοποιήστε κυρίως στο Λονδίνο. Τα προσεχή σας σχέδια περιλαμβάνουν καθόλου την Ελλάδα; Ποιο θα ήταν το ιδανικό σενάριο για εσάς;
Ναι, φέτος θα ήθελα να δουλέψω ξανά στην Ελλάδα και ήδη είμαι σε συζητήσεις για μια παράσταση που θα παιχτεί τη νέα σεζόν. Αν όλα πάνε καλά, θα είμαι ξανά στη Αθηναϊκή σκηνή παίζοντας στα ελληνικά όμως αυτή τη φορά. Θα ήθελα να καταφέρω να ξανακάνω και κάτι τηλεοπτικό εδώ ώστε να τα συνδυάσω. Το ιδανικό μου σενάριο θα ήταν να μπορώ να πηγαινοέρχομαι μεταξύ των δυο χωρών και να κάνω και στις δυο, δουλειές που με ενδιαφέρουν. Μετά τον «Όρκο» γύρισα Λονδίνο και δούλεψα εκεί για έναν χρόνο, επομένως είναι ώρα να ξανακάνω κάτι στην Ελλάδα.