Ο Μιχάλης Συριόπουλος μιλά στο NEWS 24/7 για τη δική του “Αιολική Γη”

Το εμβλήματικό έργο του Ηλία Βενέζη, “Αιολική γη”, ένα μωσαϊκό από μνήμες, συναρπαστικές ιστορίες και παραμύθια από την Ανατολή παρουσιάζεται για πρώτη φορά στο Εθνικό Θέατρο σε διασκευή Σάββα Κυριακίδη, με συνεργάτη στη διασκευή τον Δημήτρη Χαλιώτη, και σκηνοθεσία Τάκη Τζαμαργιά.

Στη Σκηνή «Μαρίκα Κοτοπούλη» ζωντανεύουν με την τεχνική της sand art (βιντεο-ζωγραφική με άμμο) εντυπωσιακές εικόνες από τα πρώτα χρόνια της ζωής του συγγραφέα στις Κυδωνίες της Μικράς Ασίας από τις αρχές του 20ού αιώνα μέχρι το 1914, όταν άρχισαν οι πρώτοι διωγμοί.

Η Αιολική Γη ξεπηδάει από τις ρίζες των δέντρων της Ανατολής, από τα βουνά της Μικρασίας που τα λένε Κιμιντένια και ταξιδεύει από το κτήμα του παππού και της γιαγιάς στα κύματα του Αιγαίου. Έτσι όπως ταξιδεύει και η ψυχή του μικρού Πέτρου, που παρέα με την αγαπημένη αδελφή του, ακούει τις μυστικές φωνές της φύσης, τα καλέσματα των σπηλιών και των φαραγγιών και αφουγκράζεται τους ήχους της γης και του νερού. Κοντά στα τσακάλια, τα αγριογούρουνα, τις αρκούδες και τους αετούς ο Πέτρος θα γνωρίσει μαζί με τα παραμύθια της γιαγιάς, τα πρώτα σκιρτήματα του έρωτα. Θα γνωρίσει την τραχιά και άγρια φύση του τόπου και των ανθρώπων και θα μάθει για τους προγόνους του, που ξεχέρσωσαν την άγονη γη κάνοντάς τη ζωή και πεπρωμένο τους. Το υποστατικό του παππού ξεχειλίζει από ιστορίες και μύθους του μαγικού κόσμου της Ανατολής, από ήχους, χρώματα και μυρωδιές, από μνήμες ανεξίτηλες που θα συνοδεύουν τον νεαρό ήρωα για πάντα.

Εμείς με αφορμή το έργο αυτό, μιλήσαμε με έναν από τους πρωταγωνιστές του, τον ταλαντούχο ηθοποιό, βραβευμένο με τον Σταυρό του Δημήτρη Χορν, Μιχάλη Συριόπουλο.

“Η Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη είναι αδιαμφισβήτητα ένα σπουδαίο μυθιστόρημα. Περισσότερο με γοητεύει η απλότητα της γραφής του και η ποιητικότητά του όσον αφορά το ξύπνημα των αισθήσεων του Πέτρου σε παραλληλισμό με τη φύση. Είναι στ’ αλήθεια υποδειγματικός ο τρόπος που πλάθει εικόνες με τις λέξεις και σου μεταφέρει το αίσθημα ή την αίσθηση” σημειώνει στο NEWS 24/7 ο Μιχάλης Συριόπουλος.

Πώς επικοινωνεί το κείμενο αυτό με το σήμερα και γιατί θεωρείται κλασικό;
Είναι υποκειμενικός ο τρόπος που ο καθένας συνδέει ένα κείμενο με το σήμερα. Στα μάτια μου άλλωστε υπάρχει τεράστια διαφορά απ’ τους ανθρώπους του Βενέζη, που ήταν συνέχεια της φύσης, στους σημερινούς σύγχρονους ανθρώπους που ξέρουν τη φύση απ’ το wikipedia. Το κείμενο ωστόσο, θεωρείται κλασικό. Ίσως γιατί η πορεία του καθενός μας απο την παιδικότητα στην ενηλικίωση θα έχει πάντα έναν “παράδεισο”, μια “πτώση” και μια “κιβωτό του Νώε”, όπως έμμεσα συμβαίνει στον κόσμο του Βενέζη.

“Κι όμως, δεν γράφουνται με ίσιες γραμμές οι μοίρες των ανθρώπων”. Πώς σχολιάζετε την φράση αυτή του Ηλία Βενέζη;
Το μεγαλείο του Βενέζη στην Αιολική Γη κατά τη γνώμη μου εμφανίζεται αθόρυβα μέσα από τις εικόνες φύσης που πλάθει ο ίδιος και που εν τέλει αποπνέουν κατανόηση για όλα και γαλήνη. Μια τέτοια εικόνα κρύβεται και στην πρόταση που μόλις αναφέρατε. Η οποία τυχαίνει να είναι και η αγαπημένη μου στο έργο. Θα μου επιτρέψετε να την γράψω ολόκληρη: “Δεν γράφουνται με ίσιες γραμμές οι μοίρες των ανθρώπων. Στο Αιγαίο φυσούν σπηλιάδες φυσσούν μελτέμια όλοι οι άνεμοι. Φυσούν χωρίς τάξη χωρίς μετρό. Εκεί που είναι μπουνάτσα άξαφνα τινάζουνται κύματα εκεί που είναι κύματα γίνεται γαλήνη. Παίζουν οι άνεμοι παίζουν τα σύννεφα παίζει ο θεός με τους ανθρώπους”.

Ποια είναι συμβολικά η δική σας Αιολική Γη;
Η δική μου Αιολική Γη με πάει αρκετά χρόνια πίσω, στα χρόνια της κατασκήνωσης, όχι ως παιδί, ως εφήβου, ως ομαδάρχη και μετά ως ψυχαγωγού. Τα χρόνια της κατασκήνωσης, της παιδικής εξοχής Σταυρού. Δέκα ολόκληρα χρόνια. Δέκα ολόκληρα καλοκαίρια γεμάτα γέλια, τρανταχτά κλάματα, πρώτους έρωτες, εφηβεία, πρώτα μεθύσια, μα κυρίως καλοκαίρια γεμάτα πλατάνια, χώμα, θρόισμα φύλλων τα βράδια, και μυρωδιάς από φιδάκι για τα κουνούπια.

Δεν γράφουνται με ίσιες γραμμές οι μοίρες των ανθρώπων. Στο Αιγαίο φυσούν σπηλιάδες φυσσούν μελτέμια όλοι οι άνεμοι. Φυσούν χωρίς τάξη χωρίς μετρό. Εκεί που είναι μπουνάτσα άξαφνα τινάζουνται κύματα εκεί που είναι κύματα γίνεται γαλήνη. Παίζουν οι άνεμοι παίζουν τα σύννεφα παίζει ο θεός με τους ανθρώπους.

Το έργο αυτό συνιστά μία μνήμη αποχωρισμού από τη γενέθλια γη της Μικρασίας λίγα χρόνια πριν από τη Μεγάλη Καταστροφή. Εμείς που είμαστε ένας τόσο ταλαιπωρημένος λαός, γιατί έχουμε αυτόν τον φόβο και την αποστροφή στον ξένο;
Έχω μια αποστροφή στο να θυματοποίησω τον λαό. Μεγαλώσαμε και γαλουχηθήκαμε με την ιστορία των Eλλήνων – θυμάτων. Θεωρώ πως πρέπει να φύγουμε από αυτή τη θεωρία. Δεν μας πάει μπροστά. Όσο πιστεύουμε ότι είμαστε καημένοι και «τραβήξαμε πολλά», τόσο θα φοβόμαστε το ξένο. Πιστεύω πως όλα είναι θέμα σωστής ανάγνωσης. Η Αιολική Γη λοιπόν, είναι ένα έργο που συνιστά ΚΑΙ μια μνήμη αποχωρισμού από τη γη της Μικράς Ασίας, μα δεν επικεντρώνεται μόνο σε αυτήν.

Τελικά 100 χρόνια μετά από την Μικρασιατική Καταστροφή η κοινωνία μας πώς είναι; Ανοιχτή, κλειστή, αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα;
Εκατό χρόνια μετά από την μικρασιατική καταστροφή έχουν αλλάξει πολλά. Ναι, σαφώς και ευτυχώς η κοινωνία θα προχωρήσει. Δόθηκε χώρος στο διαφορετικό. Έχουμε δρόμο ακόμα, ειδικά στις πιο κλειστές κοινωνίες. Μα μοιάζει να εξελίσσεται προς την πολυφωνία η κοινωνία.

Τώρα που ζούμε σε αυτό το δυστοπικό τοπίο με τα ολοένα και αυξανόμενα κρούσματα, με τη διάκριση των ανθρώπων σε εμβολιασμένους και μη, πώς αισθάνεστε; Έχουν ξεπηδήσει από μέσα σας φόβοι; Και σε όλα αυτά ποια θέση πρέπει να πάρει το θέατρο και οι άνθρωποί του;
Ζούμε όντως σε ένα δυστοπικό τοπίο, σε μια ταινία επιστημονικής φαντασίας. Δύο χρόνια τώρα, μπήκαμε σε ένα τούνελ που η μόνη χαραμάδα φωτός είναι το εμβόλιο! Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω ποια είναι η άλλη λύση και ποια η άλλη πρόταση. Οι άνθρωποι του θεάτρου οφείλουν να εμβολιαστούν πρώτοι και τα θέατρα να παραμείνουν ανοιχτά μόνο με εμβολιασμένους θεατές.

Αν μπορούσατε τι θα αλλάζατε γύρω σας, ιδιαίτερα στο θεατρικό τοπίο;
Ήμουν και θα είμαι πάντα υπέρ της δουλειάς. Έτσι για πλάκα, αν μου δινόταν η ευκαιρία, θα αφαιρούσα από τον θεατρικό χώρο τα social media. Θα ήμουν πολύ περίεργος να δω πόσοι θα απέμειναν!

Μελλοντικά σχέδια
Το μόνο μου σταθερό σημείο αναφοράς είναι το θεατρικό μου εργαστήρι, το τΖΕΝεράλε acting studio που ονειρεύομαι στην πράξη με τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται. Κατά τα άλλα, όλες αυτές οι καραντίνες, η πανδημία, και τώρα οι μεταλλάξεις, μου έμαθαν να μην σχεδιάζω! Τρομάζω στην ιδέα και μόνο. Ας πηγαίνουμε σιγά-σιγά και ψύχραιμα. Μέρα με την ημέρα. Και τα καλύτερα θα έρθουν!

Ταυτότητα παράστασης: Διασκευή: Σάββας Κυριακίδης/Συνεργάτης στη διασκευή: Δημήτρης Χαλιώτης/Σκηνοθεσία: Τάκης Τζαμαργιάς/Σκηνικά-κοστούμια- Video: Παντελής Μάκκας/Μουσική σύνθεση: Λευτέρης Βενιάδης/Φωτισμοί: Αλέκος Γιάνναρος/Κίνηση: Αμάλια Μπένετ/Συνεργάτης Σκηνογράφος: Σωτήρης Μελανός/Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου/Βοηθός σκηνοθέτη: Αιμιλία Καραντζούλη/Bοηθός ενδυματολόγου: Έλλη Εμπεδοκλή/Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Μπίζα/Video Sand Artist: Ιρίνα Μπόικο/Β΄Βοηθός σκηνοθέτη: Φραγκίσκος Παπαδάκης /Δραματολόγος παράστασης: Εύα Σαραγά/Διανομή (αλφαβητικά): Γιαγιά: Αλίκη Αλεξανδράκη, Kυνηγός: Κωνσταντίνος Γαβαλάς, Nτόρις; Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Λένα, Πρόσφυγας: Μαρία Δελετζέ, Λαζός, Άντρας στα Κιμιντένια : Κωστής Καλλιβρετάκης, Παππούς: Θοδωρής Κατσαφάδος, Αλής Β΄, Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Παναγιώτης Κατσώλης, Αλής, Πρόσφυγας: Νίκος Καρδώνης, Μητέρα, Μάνα Παγίδα: Γιασεμί Κηλαηδόνη, Ανθίππη, Μαρία, Πρόσφυγας: Κλεοπάτρα Μάρκου, Γυναίκα Αλή, Θίσβη, Πρόσφυγας: Έλενα Μαρσίδου, Bηλαράς: Δημήτρης Μαύρος, Αντώνης Παγίδας: Μάξιμος Μουμούρης, Άνθρωπος της Φελούκας, Άντρας στα Κιμιντένια : Δημήτρης Ντάσκας, Γιωσήφ: Δημοσθένης Παπαδόπουλος, Στέφανος, Πρόσφυγας: Δημήτρης Παπανικολάου, Γαρμπής, Άντρας στα Κιμιντένια: Θανάσης Ραφτόπουλος, Τούρκος Α΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Τάσος Ροδοβίτης, Τούρκος Β΄, Άντρας στα Κιμιντένια: Χρήστος Παπαδόπουλος, Πέτρος: Μιχάλης Συριόπουλος, Χρήστος Παπαδόπουλος, Αγάπη, Αλεξάνδρα Γούτα, Πρόσφυγας: Βικτώρια Φώτα, Άρτεμη: Γαλήνη Χατζηπασχάλη

Φωτογράφος παράστασης: Ανδρέας Σιμόπουλος

Σημείωση: Οι Σκηνές του Εθνικού Θεάτρου λειτουργούν ως αμιγείς χώροι για εμβολιασμένους και νοσήσαντες. Η είσοδος των θεατών θα γίνεται αυστηρά με την επίδειξη πιστοποιητικού εμβολιασμού ή νόσησης.

Λόγω των έκτακτων συνθηκών, ο προγραμματισμός της πρεμιέρας και των παραστάσεων ενδέχεται να τροποποιηθεί./ Hμέρες και ώρες παραστάσεων: Τετάρτη και Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 20:30/Προπώληση εισιτηρίων: ticketservices.gr και στο 210.7234567 (με χρήση πιστωτικής-χρεωστικής κάρτας) /Πληροφορίες: Ταμεία κτηρίου Τσίλλερ (Αγίου Κωνσταντίνου 22-24), τηλ. 210.5288170-171 / Εισιτήρια: https://www.ticketservices.gr/event/aioliki-gi/?lang=el

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.