Ο Νικόλας Βαγιονάκης “κοιτάζει” την ανθρώπινη ράτσα κατάματα

Ο Νικόλας Βαγιονάκης σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός στο βιωματικό έργο του Γκυ Ντε Μωπασσάν ‘’PARANOIA’’. Ένα έργο που παρουσιάζεται για πρώτη φορά παγκοσμίως, σαν μια Τραγωδία Παραλογισμού, σε δραματουργική επιμέλεια του ίδιου και της Μιράντας Βατικιώτη.

“Οι συγγραφείς που καταπιάνομαι στο Θέατρο όπως Φραντς Καφκα, Εντγκαρ Άλλαν Ποε, Κλαους Μανν, Γκυ Ντε Μωπασσαν είναι διαχρονικοί οραματιστές, προφήτες, φιλόσοφοι που ξεπερνούν την εποχή τους, και το στίγμα τους παραμένει έντονο και αλώβητο σε βάθος χρόνου. 

Ο Μωπασσαν είναι ο μεγαλύτερος και ο αξεπέραστος διηγηματογράφος της Γαλλίας, που μέσα από τα έργα του, αποδεικνύεται και ένας διορατικός ψυχολόγος. Στο βιωματικό διήγημα PARANOIA εκτός από το αυξανόμενο άγχος τις παραισθήσεις και το κρεσέντο της παράνοιας, κοιτάζει την ανθρώπινη ράτσα κατάματα, και δεν χαρίζεται κανενός” αναφέρει ο Νικόλας Βαγιονάκης στο NEWS 24/7.

Η διαχρονικότητα του Γκυ Ντε Μωπασσάν

Ο Γκυ Ντε Μωπασσάν 1850 -1893 θεωρείται μέχρι σήμερα ο μεγαλύτερος διηγηματογράφος της Γαλλίας. Την εποχή που έγραψε το PARANOIA, ο Μωπασσάν, είχε ήδη προσβληθεί από σύφιλη (Μάστιγα μη θεραπεύσιμη εκείνη την εποχή) και αναγνώριζε πάνω του, τα σημάδια της αρρώστιας που εξελισσόταν. Μέρος των συμπτωμάτων είχε να κάνει με την βαθμιαία καταβύθιση στην ψύχωση που σιγά σιγά τον κυρίευε μέσα από αυξανόμενο άγχος και παραισθήσεις. Καταλήγει σε ένα κρεσέντο παράνοιας, καθώς η προσωπικότητα του μοιάζει να έχει αποδομηθεί και καταρρεύσει ολοσχερώς.

“Οι προβληματισμοί που θέτει ο Μωπασσαν σε προσωπικό, υπαρξιακό, κοινωνικό, και πολιτικό επίσης επίπεδο, είναι διαχρονικοί και επαναλαμβανόμενοι. Η αγωνία η υπαρξιακή κρίση, καθώς και συγκεχυμένη πραγματικότητα, απασχολούν πάντα την ανθρωπότητα” αναφέρει ο Ν. Βαγιονάκης.

Ποια ήταν η κινητήριος δύναμη πίσω από την απόφασή σας να διασκευάσετε αυτό το διήγημα του Μωπασσάν και να το ανεβάσετε για πρώτη φορά παγκοσμίως;

“Οι προβληματισμοί που θέτει ο Μωπασσάν σε προσωπικό, υπαρξιακό, κοινωνικό, και πολιτικό επίσης επίπεδο, είναι διαχρονικοί και επαναλαμβανόμενοι. Η αγωνία, η υπαρξιακή κρίση, καθώς και η συγκεχυμένη πραγματικότητα, απασχολούν πάντα την ανθρωπότητα”.

Μιλάτε για μια “Τραγωδία Παραλογισμού”. Πώς μεταφέρετε αυτή την έννοια στη σκηνή και τι μπορεί να περιμένει ο θεατής από αυτή την προσέγγιση;
“Στον παραλογισμό, ο άνθρωπος χάνει τη λογική του, και βρίσκεται σε μια ακραία εμμονική κατάσταση που κυριαρχεί ο τρόμος. Ο εγκέφαλος του κάθε ανθρώπου είναι μοναδικός.
Οι εικόνες καταγράφονται με διαφορετικό τρόπο. Η αλήθεια γίνεται ρευστή και μετέωρη. Εκεί ο θεατής μπορεί να ταξιδεύσει με το δικό του τρόπο και τη λογική του, ταυτιζόμενος με κάποια προσωπικά του βιώματα”.

Σε έναν κόσμο γεμάτο προκλήσεις και παραλογισμό, ποια στοιχεία της παράστασης θα κάνουν το κοινό να ταυτιστεί με το σήμερα;
“Όπως προανέφερα τα έργα αυτά αποτελούν μια γέφυρα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπου το παρελθόν ταυτίζεται με το σήμερα και επικοινωνεί με το αύριο…”

Η καλλιτεχνική σας πορεία χαρακτηρίζεται από έντονη προσωπική ταυτότητα. Νιώθετε καμιά φορά ότι πορεύεστε “μοναχικά” σε αυτό το ταξίδι; Πώς αυτό επηρεάζει τη δημιουργική σας διαδικασία;
“Θα σας απαντήσω μέσα από το κείμενο του έργου, που με εκφράζει απόλυτα σαν δημιουργική οντότητα.
Με έχει συνεπάρει αυτή η μεθυστική αίσθηση της μοναξιάς. Τίποτα δεν μπορεί να διαταράξει την ησυχία και την ηρεμία μου. Είμαι μόνος. Μόνος και ελεύθερος….”

Συντελεστές παράστασης

Επεξεργασία κειμένων- Δραματουργική επιμέλεια- Μετάφραση: Νικόλας Βαγιονάκης- Μιράντα Βατικιώτη
Σκηνοθεσία- Ερμηνεία: Νικόλας Βαγιονάκης
Σχεδιασμός σκηνικού: Νικόλας Βαγιονάκης
Επιμέλεια σκηνικού: Μάρκος Γκοτζαμπέλης
Χορογραφίες: Νικόλας Βαγιονάκης
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νικόλας Βαγιονάκης
Επιμέλεια φωτισμού: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Χριστοδουλάτος
Φωτογραφίες παράστασης : Χριστίνα Φυλακτοπούλου