Ο Τζον Μάλκοβιτς μάς ξεκαθάρισε ότι δεν ασχολείται με την κριτική, ούτε με όσους την ασκούν

Περί κριτικής ο λόγος. Πρέπει να μας ενδιαφέρει η κριτική των άλλων; Βελτιωνόμαστε μέσα από την κριτική ή είναι μια καλή ευκαιρία για τους haters να βγάλουν τη χολή τους χωρίς κανένα εποικοδομητικό νόημα. Μήπως έχουμε ξαφνικά γίνει όλοι online κριτικοί και αυτή η “δημοκρατία” αρχίζει να αποδυναμώνει την ουσία της κριτικής;

Μερικά από αυτά τα ερωτήματα ανακίνησε ανεπιτήδευτα ο 68χρονος Αμερικανός ηθοποιός, παραγωγός και σκηνοθέτης Τζον Μάλκοβιτς (John Malkovich), που έδωσε το παρών χαμογελαστός και μυστηριώδης στη συνέντευξη Τύπου για την παράσταση “The Music Critic” την Τρίτη (04/10) στο Athénée. Την παράσταση σε σύλληψη και δημιουργία του Ρωσο-γερμανού βιολιστή, συνθέτη, παραγωγού, κωμικού και ηθοποιού Aleksey Igudesman θα δούμε στο Ηρώδειο την Πέμπτη 6 Οκτωβρίου.

Με το βιτριολικό του χιούμορ και το γνώριμο παράστημα “ξέρω καλά ποιος είμαι”, ο Τζον Μάλκοβιτς ξεκαθάρισε τις απόψεις του για την κριτική και τους κριτικούς τέχνης και θυμήθηκε με ένα σαρδόνιο χαμόγελο την πιο φρικτή κριτική που γράφτηκε κάποτε για τον ίδιο – την οποία θα απαγγείλει στην παράσταση “The Music Critic”. Συμφώνησε λιτά και απέριττα με την επιστροφή των γλυπτών του Παρθενώνα, έκανε αστεία για την αυστηρότητα του πατέρα του και ξεκαθάρισε ότι δεν τον ενδιαφέρει η κριτική γιατί… δεν έχει χρόνο να ασχολείται με τις απόψεις των άλλων.

Τι είναι το “The Music Critic” που θα δούμε στο Ηρώδειο

Παρών στη συνέντευξη Τύπου ο Aleksey Igudesman – αλλά και ο διάσημος πιανίστας Hyung-ki Joo – μάς εξήγησαν τι είναι η παράσταση αυτή. Ο Igudesman δημιουργεί ένα μίγμα από τις απροσδόκητα χειρότερες μουσικές κριτικές των τελευταίων αιώνων, που γράφτηκαν από τους διασημότερους μουσικούς κριτικούς του κόσμου για μερικά από τα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας μουσικής. Ο Μάλκοβιτς στον ρόλο του κακού κριτικού, πρεσβεύει ότι η μουσική του Μπετόβεν, του Σοπέν, του Προκόφιεφ και τόσων άλλων είναι απλώς κουραστική και θλιβερή.

“Σκέφτηκα αυτή την παράσταση πριν από 12 χρόνια περίπου στο Ντουμπρόβνικ και το concept ήταν πάρα πολύ απλό. Βρήκα κάποιες από τις πιο κακές κριτικές που έχουν διατυπωθεί για τους πιο σημαντικούς συνθέτες και τις υπέροχες μουσικές τους κατά το πέρασμα των αιώνων. Ο Τζον παίζει το ρόλο του κριτικού μουσικής και τις απαγγέλει στη σκηνή. Είναι πάρα πολύ σημαντικό για το κοινό να καταλάβει ότι πρόκειται για πραγματικές κριτικές που έχουν γραφτεί και δεν τις έχουμε “εφεύρει” εμείς. Το καλύτερο σημείο της παράστασης είναι όταν ο Τζον θα απαγγείλει μία πάρα πολύ κακή κριτική για τον εαυτό του, που γράφτηκε για μια εμφάνισή του στην Κωνσταντινούπολη και ο ίδιος τη… λατρεύει” είπε ο Igudesman χαμογελώντας.

Ο Μάλκοβιτς πρόσθεσε άλλη μία διάσταση για την παράσταση, εκτός από το γεγονός ότι απευθύνεται ταυτόχρονα στους μη μυημένους αλλά και στους λάτρεις της κλασικής μουσικής. “Η παράσταση αυτή έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τους ανθρώπους που εμπλέκονται στο χώρο της δημιουργίας γιατί μπορούν να καταλάβουν αλλά και να ξαναθυμηθούν ότι πολλές φορές μία ιδέα όταν βγαίνει στη δημόσια σφαίρα μπορεί απλά να μην αρέσει.” Γιατί όπως λέει και ο πιανίστας Hyung-ki Joo “δεν αρέσει σε όλους η σοκολάτα”.

Τζον Μάλκοβιτς: “Δεν με αφορά καθόλου η κριτική”

Στην ερώτηση “αν θα έπρεπε τελικά κάποιος να προσβάλλεται από την κριτική” η απάντηση ήταν ομόφωνη πως όχι! “Πιστεύω ότι υπάρχουν τρεις κατηγορίες κριτικής. Πρώτον, κάποιος σε κριτικάρει και υπάρχει μία δόση αλήθειας σε αυτό. Σε αυτή την περίπτωση θέλω να τον ακούσω, θέλω να τον διαβάσω και να μάθω. Δεύτερον, δεν αρέσουμε σε αυτόν τον άνθρωπο και δεν χρειάζεται να αρέσουμε σε όλους. Και τρίτον, μας μισούν γιατί τους φαινόμαστε περίεργοι, λάθος φυλή ή απλά θέλουν να είναι κακοί” είπε ο Igudesman. “Ή απλά είναι φίλοι του πατέρα μου” συμπλήρωσε γελώντας ο Τζον Μάλκοβιτς. “Σε καμία από αυτές τις τρεις κατηγορίες δεν θα προσβληθούμε” συμφώνησαν και οι δύο.

Ο Μάλκοβιτς θυμήθηκε ότι όταν τελείωσε το πανεπιστήμιο έφτιαξε μία ομάδα θεάτρου με κάποιους συμφοιτητές του και αν είχε ακούσει τότε τους κριτικούς δεν θα είχε επιβιώσει. “Δυστυχώς αυτός ο εκδημοκρατισμός της κριτικής… η δημοκρατία στο να εκφράζεται η κριτική είναι κάτι που τείνει να αποδυναμώσει την ισχύ αυτής της κριτικής, καθώς όλοι μπορούν να εκφράσουν άποψη. Αυτό που έχει χαθεί είναι το να μπορούν οι κριτικοί να επηρεάζουν θετικά το κοινό. […] Αναφορικά με την κριτική προς το πρόσωπό μου, όταν διάβασα εκείνη την κριτική (που θα απαγγείλει και στην παράσταση) δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω για 15 λεπτά και μετά άρχισα να γελάω τόσο δυνατά που κόντεψα να πνιγώ.

Εύχομαι μόνο ο πατέρας μου να ήταν ζωντανός για να μπορούσε να διαβάσει αυτή την κριτική και σκέφτομαι πόσο χαρούμενος θα ήταν που θα δικαιώνονταν τελικά όλα αυτά που σκεφτόταν για μένα από τότε που ήμουν μικρός. Δεν πιστεύω όμως ότι μου απευθύνεται η κριτική. Έχω ένα δικό μου κόνσεπτ για το τι θέλω να κάνω, για το τι μπορώ να κάνω, τι θα μπορούσα να κάνω. Και ειδικά όταν βρίσκομαι στη σκηνή live αυτό αλλάζει κάθε βράδυ. Έχουμε μία πολύ ξεκάθαρη εικόνα του πού στεκόμαστε.”

Ήμουν 3 ετών όταν ο πατέρας μου μου είπε “εσύ αποφασίζεις”

Στους haters ο Μάλκοβιτς απαντά: “Εύχομαι να είχα τον (ελεύθερο) χρόνο τους, αν και δεν ισχυρίζομαι ότι έχω το ταλέντο τους”. Έχει μπει ποτέ στη διαδικασία να απαντήσει σε μια κακή κριτική; “Δεν έχω απαντήσει σε κάποια κριτική και δεν έχω μπει στον πειρασμό να έρθω σε αντιπαράθεση με κάποιον κριτικό τέχνης. Η δουλειά του είναι να πληροφορήσει το κοινό για οτιδήποτε έχει δει και έχει αισθανθεί. Και η δική μου δουλειά είναι να την κάνω όπως πιστεύω ότι πρέπει να γίνει.

Δεν με βοηθάει αν η δουλειά μου αρέσει στον κριτικό ή αν δεν αρέσει. Αυτό μπορώ να το κρίνω μόνο από τη δική μου την πλευρά και από την πλευρά των συναδέλφων μου. […] Δεν νομίζω ότι έχω μάθει κάτι από μία κακή κριτική. Έχω πολλή δουλειά να κάνω και δεν μπορώ να εκθέτω τον εαυτό μου σε κάθε γνώμη και να λέω ‘Τι μπορώ να μάθω από αυτόν ή από αυτό’. Έχω πολλές δικές μου απόψεις.”

Συμπέρασμα; Ο Μάλκοβιτς δεν είναι φτιαγμένος για να ασχολείται με τις κριτικές. “Τριών ετών ο πατέρας μου μου είχε πει ΄’εσύ αποφασίζεις, ούτε ο δάσκαλος ούτε ο προπονητής, ούτε κανείς. Εσύ αποφασίζεις‘. Οταν είσαι τριών ετών μπορεί αυτό να μοιάζει σκληρό, αλλά το συνηθίζεις και λες ‘ναι εγώ αποφασίζω’. Δεν ξέρω αν είναι καλό αυτό, αλλά είναι ο τρόπος με τον οποίο μεγάλωσα. Δεν φοβάμαι τις κριτικές, έτσι είμαι φτιαγμένος.”

Info: John Malkovich – Αφήγηση / Aleksey Igudesman – Violin 1/ So-Ock Kim – Violin 2/ Max Baillie – Viola/ David Cohen – Cello/ Hyung-ki Joo – Piano. H παράσταση παρουσιάζεται με ελληνικούς υπέρτιτλους. Προμηθευτείτε έγκαιρα τα τελευταία εισιτήρια στο ticketservices.gr.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις