Όλη η αλήθεια για τις εκλογές στο θέατρο Καρέζη

Ο Μιχάλης Σιώνας μεταφράζει και σκηνοθετεί το συγκλονιστικά επίκαιρο “November” του David Mamet. Ένα έργο που ξεμπροστιάζει τις οικονομικές συμφωνίες μεγάλων λόμπι, τη διάδοση ψευδών ειδήσεων (fake news) από κυβερνήσεις προς στον λαό, καθώς και την πλήρη αδιαφορία των ανθρώπων που κάνουν κουμάντο απέναντι στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στον ρόλο του Τσαρλς Σμιθ, Πρόεδρου των ΗΠΑ ο Σταύρος Σβήγκος. Συμπρωταγωνιστούν οι: Κώστας Καζανάς, Νίκος Τουρνάκης, Μαρία Χάνου και Δημήτρης Ραφαήλος.

Η υπόθεση του έργου:

Λευκός Οίκος, μήνα Νοέμβριο. Προεκλογική περίοδος.
Ο καταφανώς αποτυχημένος εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ Τσαρλς Π. Σμιθ θέλει να επανεκλεγεί. Η πρώτη του θητεία κρίνεται αδιαμφισβήτητα και αντικειμενικά ως ανεπιτυχής. Κατά συνέπεια, βρίσκεται αντιμέτωπος με την πιθανή του αποχώρηση από την «θέση». Οι οικονομικοί του υποστηρικτές τον έχουν εγκαταλείψει και τα polls του δίνουν πολύ μικρές πιθανότητες επανεκλογής.

Στην προσπάθειά του να μαζέψει χρήματα για να υποστηρίξει την καμπάνια του, μηχανεύεται και επιδιώκει εξωφρενικές οικονομικές συμφωνίες με εκπροσώπους της οικονομικής ελίτ, επιστρατεύοντας ταυτόχρονα την επικοινωνιολόγο του, σε μια απόπειρα να ξαναγράψει προς όφελός του, την ίδια την Ιστορία.
Κατά τη διάρκεια της πλοκής τα εγχειρήματά του προέδρου διογκώνονται με κωμικό τρόπο μέσα από διαρκείς ανατροπές για να καταλήξουμε σε ένα εκρηκτικό απρόβλεπτο φινάλε με όλους τους χαρακτήρες πάνω στη σκηνή και εκτός εαυτού.

Μία εξωφρενική πολιτική κωμωδία…

Ο Μιχάλης Σιώνας αναφέρει: «Τον David Mamet τον ξέρουμε ως έναν πολύ οξυδερκή συγγραφέα που – ακολουθώντας και συμβαδίζοντας συνειδητά με τους αρχαίους Τραγικούς- δεν χαρίζεται σε κανέναν. Δεν τον ξέρουμε ως μαιτρ της κωμωδίας. Στο θεατρικό έργο “November” ωστόσο, αποφασίζει να μας αποδείξει το αντίθετο. Μέσα από αυτή την ξέφρενη και σε πολλές στιγμές εξωφρενική πολιτική κωμωδία, ακολουθώντας έναν τρελάρα πρόεδρο των Η.Π.Α. στην προσπάθειά του να επανεκλεγεί, μας αποκαλύπτει τη φαρσοκωμωδία που παίζεται πίσω από κλειστές πόρτες, με θύμα πάντα, τους πολίτες κάθε κοινωνικής θέσης και ταυτότητας.»