Όλια Λαζαρίδου: “Η Χάρις Αλεξιου είναι η Χαρούλα όλων μας, ένα κομμάτι της ιστορίας μας”

Η Όλια Λαζαρίδου σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί στη θεατροποιημένη σκηνική παρουσίαση του κειμένου του Φώτη Κόντογλου «Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου» που θα παρουσιαστεί στη Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά., από την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου και για λίγες παραστάσεις με αφορμή την επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στο πλευρό της έχει την Χάρι Αλεξίου σε μία συνεργασία έκπληξη.

Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία με τη Χαρούλα Αλεξίου; Η Όλια Λαζαρίδου αναφέρει χαρακτηριστικά στο NEWS 24/7: “Το κείμενο αυτό το πιάσαμε στα χέρια μας για πρώτη φορά πριν από μερικά χρόνια. Φτιάξαμε ένα θεατρικό με σκοπό την ενίσχυση της μονάδας ανακουφιστικής φροντίδας Γαλιλαία, όπου εγώ και η Αμαλία Μουτούση είμαστε εθελόντριες. Με αφορμή την επέτειο του ’22 σκέφτηκα ότι θα μπορούσε αυτό να ξαναγίνει και επειδή έτσι κι αλλιώς η Αμαλία δεν θα μπορούσε να είναι μαζί μας, όταν σκέφτηκα ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι στην θέση της μου ήρθε αυτόματα η Χάρις Αλεξίου, την οποία δεν γνώριζα, αλλά αισθανόμουν πως αυτά τα λόγια στο στόμα της θα πάρουν μια μεγάλη και ζωντανή πνοή.

Και πραγματικά την ακούω στις πρόβες και ξεχνιεμαι, νομιζω πως διηγείται τη δικιά της ιστορια και ταυτόχρονα τη δικιά μας. Η Χάρις Αλεξιου είναι η Χαρούλα όλων μας, δηλαδή ένα κομμάτι της ιστορίας μας. Έχει πει και τέτοια τραγούδια, αλλά δεν είναι αυτό, είναι ότι πραγματικά το συγκεκριμένο, είναι ένα κείμενο που της ταιριάζει τρομερά και χαίρομαι πάρα πολύ που μου ήρθε στο μυαλό να της το προτείνω και βεβαια που μου έκανε την τιμή να με εμπιστευτεί και να δεχτεί. Και ο Λευτέρης Γιοβανίδης αγκάλιασε την ιδέα να παιχτεί στο Δημοτικό θέατρο Πειραιά και τον ευχαριστώ πολύ για αυτό. Και κάπως έτσι ξεκίνησε το καράβι μας για να φτάσει σε λίγες μέρες [και για λίγες μέρες], στις 9 Σεπτεμβρίου συγκεκριμένα σε ένα άλλο λιμάνι, όχι πια για το Αϊβαλί, αλλά για το λιμάνι του Πειραιά”.

«Στης Ανατολής τα μέρη βρίσκεται ένα μπουγάζι κλεισμένο ολοτρόγυρα
σαν να ‘ναι ένας κόσμος χωρισμένος από τον άλλο κόσμο…
εκεί πέρα βρίσκεται μια πλάση της φαντασίας γεμάτη ειρήνη και αγαλλίαση…
όλα είναι μικρά και καθαρογραμμένα σα να’ναι ζωγραφισμένα με το πινέλο…
Με ένα λόγο όλα είναι σα ψεύτικα παιχνίδια της φαντασίας γιατί είναι τόσο όμορφα
και τέτοια ευφροσύνη αισθάνεται ο άνθρωπος όπου μπαίνει σε τούτο το μέρος
ώστε αν πει πως ο παράδεισος δε θα’ναι ομορφότερος δε λέγει κανένα ψέμα»
Φώτης Κόντογλου

“Tο κείμενο Φώτη Κόντογλου «Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου” μιλάει για έναν κόσμο που είναι χαμένος, τουλάχιστον εξωτερικά, μιας και δεν υπάρχει πια το Αϊβαλί όπως έχει γραφτεί στη μνήμη του συγγραφέα… Όμως είναι πάρα πολύ ζωντανός μέσα του. Γιατί αυτός ο τόπος, έτσι όπως τον περιγράφει ο Κόντογλου, είναι κάτι περισσότερο από ένα μέρος. Είναι η σχέση που έχει κανείς με τα πράγματα, με το χώμα, τον αέρα, τα βουνά, τις πέτρες, τους ανθρώπους όπως τα βλέπει όταν είναι μικρός, με άγραφη μάτια που ό,τι βλέπει εντυπώνεται στην καρδιά του” λέει χαρακτηριστικά η σκηνοθέτις και ηθοποιός.

Πώς βλέπει η ίδια να επικοινωνεί το κείμενο αυτό με το σήμερα που δίπλα μας ακόμη μαίνεται ένας πόλεμος; “Για να μπορεί κανείς να αντιμετωπισει την εξωτερική σκληρότητα των γεγονότων γύρω, πρέπει να έχει ένα στέρεο εσωτερικό έδαφος να πατάει και για μένα ένα κείμενο σαν κι αυτό απευθύνεται και ξυπνάει αυτό το εσωτερικό σταθερό σημείο που έχει μέσα του ο καθένας -όπως κι αν το ονομάζει. Αν η ψυχή κοιμάται, δε θυμάται, είναι ευάλωτη και άοπλη” αναφέρει.

Και καταλήγει μιλώντας για τις επετείους και τον τρόπο που αυτές εορτάζονται… “Εμένα δεν μου αρέσει ο εορτασμός των επετείων γενικά, κάτι μέσα μου πλήττει. Αν είναι να θυμόμαστε θα θυμόμαστε, αν είναι να ξεχάσουμε θα ξεχασουμε, όσο κι αν μας βομβαρδίσουν με πληροφορίες. Από την άλλη σίγουρα η ιστορία και η σχέση μας μαζί της έχει νόημα, είναι ένας δρόμος μια ραχοκοκαλιά. Η σχέση μας με την παράδοση είναι πολύ κακή. Είναι σαν να έχει γίνει μια μαύρη τρύπα το παρελθόν, χωρίς να μπορεί να δώσει ζωή. Αυτή τη ζωντανή σχέση θα έπρεπε να μπορεί να μας θυμίσει μια επέτειος, αυτό εννοώ, αλλιώς τι χρειάζεται να υπαρχει; Αν μια γιορτή δεν είναι αληθινή γιορτή,αν είναι συμβατική και ψεύτικη, καλύτερα να μη υπάρχει καθόλου”.

Με την παράσταση Το Αϊβαλί η Πατρίδα μου ξεκινά το ΠΕΙΡΑΙΑΣ ARTPORT II μια διοργάνωση του Δ.Θ.Π. , η οποία θα διαρκέσει από τις 9 Σεπτεμβρίου έως τις 4 Οκτωβρίου.

Παίζουν: Χάρις Αλεξίου και Όλια Λαζαρίδου/ Σκηνοθεσία: Όλια Λαζαρίδου/Μουσική επιμέλεια: Ανδρέας Κατσιγιάννης/Σκηνικά: Δάφνη Ρόκου – Μαγδαληνή Αυγερινού/Κοστούμια: Εύα Νάθενα/Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος/Βοηθός σκηνοθέτη: Δανάη Ρούσσου/Συμμετέχουν μέλη της ορχήστρας Εστουδιαντίνα Νέας Ιωνίας υπό τη διεύθυνση Ανδρέα Κατσιγιάννη/Σαντούρι: Ανδρέας Κατσιγιάννης – Σταυρούλα Σπανού/ Βιολί: Σωτήρης Μαργώνης – Δημήτρης Στεφόπουλος/Ούτι: Γεώργιος Παππάς – Χάρης Τριανταφυλλίδης/ Κιθάρα: Θεοδόσης Συκιώτης

Δημοτικό Θέατρο Πειραιά- Κεντρική Σκηνή Δημήτρης Ροντήρης/ Από 9/9 και για 14 παραστάσεις/ Ώρες και ημέρες παραστάσεων: 09.09 – 24.09.22 (εκτός 11 & 19.09)/ Ώρα έναρξης: 20:30/ Διάρκεια: 70 λεπτά/ΤΙΜΕΣ ΕΙΣΙΤΗΡΙΩΝ: Διακεκριμένη: 20€, Α, Ζώνη: 15€, Μειωμένα: 12€ (*)/ Προπώληση εισιτηρίων εδώ

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις