Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη στο NEWS 24/7: “Τελικά αυτή η χώρα στηρίζεται στο φιλότιμο των λίγων”

Τι έγινε διακόσια χρόνια πριν; Ποιοι είναι οι ήρωες του χθες και ποιοι του σήμερα; Τι πιστεύουν οι σημερινοί νέοι ότι είναι; Τι είναι η Xάρτα του Ρήγα; Γιατί δεν ζωγράφισε την Σφαγή της Χίου ένας Έλληνας ζωγράφος; Υπάρχουν πολλοί Θούριοι; Ποιος σχεδίασε την ελληνική σημαία; Τι άκουγε ο Σολωμός από τον βράχο της Ζακύνθου εκτός από τους κανονιοβολισμούς του Μεσολογγίου; Μήπως ο Βύρωνας ήρθε στην Ελλάδα για τουρισμό; Εκτός από την Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ υπήρχαν άλλες επαναστάτριες; Γιατί κρυβόταν ο Κάλβος; Τι γλώσσες μιλούσαν οι Έλληνες τότε και τι τώρα; Τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα τα τελευταία διακόσια χρόνια;

Το καινούργιο έργο του Ανδρέα Φλουράκη«Μία χώρα δύο αιώνες μετά» μιλάει με μαύρο χιούμορ για το πώς οι σημερινοί Έλληνες διαχειρίζονται τη νεότερη ιστορία τους, αλλά και για το πώς την δημιουργούν. Την πρωτότυπη αυτή θεατρική παράσταση με αφορμή τα διακόσια χρόνια από την ίδρυση του ελληνικού κράτους σκηνοθετεί η Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη που όπως σημειώνει στην προσπάθεια να καταλάβουμε τι σημαίνουν αυτά τα 200 χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους “πειραματιζόμαστε σε μια ανοιχτή σκηνική σύνθεση, η οποία κινησιολογικά, μουσικά και υποκριτικά θα έχει αφετηρία της, το από τότε μέχρι σήμερα, την σύζευξη του παραδοσιακού με το σύγχρονο, την ‘μετάλλαξη’ του παλιού σε επίκαιρο”.

Το NEWS 24/7 μίλησε με τη σκηνοθέτιδα με αφορμή την παράσταση αυτή.

Μία χώρα δύο αιώνες μετά. Ποιο είναι αυτό το… μετά της Ελλάδας;

Δύσκολη ερώτηση και σε μια στιγμή πολύ πιεσμένη για τη χώρα. Ειλικρινά θα μπορούσα να γράψω σελίδες για αυτό το θέμα. Δεν ξέρω πόσο μπορεί κανείς να περιοριστεί σε μια μικρή παράγραφο. Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι μια χώρα που αντί να εξελίσσεται, συρρικνώνεται όλο και περισσότερο και χειροτερεύει όλο και περισσότερο. Συνεχώς γίνονται βήματα προς τα πίσω. Δεν υπάρχει στόχος, δεν υπάρχει σχεδιασμός, δεν υπάρχει πρόγραμμα. Τα περισσότερα γίνονται είτε πρόχειρα, είτε για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου, είτε για να ικανοποιηθούν προσωπικά οφέλη. Οι δοσοληψίες και τα ρουσφέτια του καιρού της τουρκοκρατίας και των κοτσαμπάσηδων καλά κρατούν διακόσια χρόνια μετά. Τελικά αυτή η χώρα στηρίζεται στο φιλότιμο των λίγων. Μια χούφτα άνθρωποι κρατάνε όρθιο ό,τι υπάρχει. Όπως ακριβώς συνέβη και με τις φωτιές, μια χούφτα άνθρωποι έσωσαν σπίτια, ζώα και περιουσίες. Είμαι πολύ θυμωμένη με την τεράστια οικολογική καταστροφή που συνέβη στην Ελλάδα με τις φωτιές το τελευταίο διάστημα. Σίγουρα για αυτή την Ελλάδα δεν νιώθω καθόλου υπερήφανη.

Μιλήστε μας για το κείμενο του Ανδρέα Φλουράκη

Το θεατρικό έργο του Ανδρέα Φλουράκη είναι ένα εξαιρετικά επίκαιρο έργο με συνεχείς σύγχρονες αναφορές. Με πολύ χιούμορ σατιρίζει την καθημερινότητα του νεοέλληνα. Είναι μια πολύ αστεία παράσταση στις παρυφές της επιθεώρησης, που σαρκάζει χαρακτηριστικά και καταστάσεις της σύγχρονης Ελλάδας με διάθεση έντονης αυτοκριτικής. Μπορεί να την παρακολουθήσει το ίδιο καλά ένας έφηβος, ένας μεσήλικας και ένας ηλικιωμένος. Όλοι θα νιώσουν μια ευφρόσυνη διάθεση, μια φρεσκάδα, θα γεμίσουν ενέργεια.

Ποια συναισθήματα προσδοκάτε να αποκομίσει ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;

Νομίζω ότι ο θεατής θα διασκεδάσει και θα γελάσει πολύ με τις ατάκες του κειμένου, αλλά και με τις σουρεάλ καταστάσεις που δημιουργούνται ανάμεσα στους ήρωες του έργου. Ταυτόχρονα θα προβληματιστεί και θα σκεφτεί πάνω στα θέματα του έργου, που θίγουν διαχρονικές παθογένειες του ελληνικού κράτους. Στα σίγουρα πάντως θα αναγνωρίσει τον εαυτό του σε διάφορες στιγμές, αλλά και θα θυμηθεί οικείους ελληνικούς χαρακτήρες τόσο από το παρελθόν όσο και από το παρόν του.

Πώς βλέπετε τον θεατρικό χειμώνα που έρχεται;

Πιστεύω πως και αυτός ο χρόνος θα είναι δύσκολος. Κάποιοι μιλάνε ήδη για επερχόμενο λοκντάουν. Σε κάθε περίπτωση ο αριθμός των θεατών, που θα παρακολουθήσει μια παράσταση εξαρτάται από το ποσοστό χωρητικότητας που θα επιτρέπεται. Με βάση αυτό θα κρίνει ο εκάστοτε επιχειρηματίας αν αξίζει να ανοίξει τον χώρο του, πράγμα που θα δυσκολέψει πολύ τα πράγματα. Επίσης υπάρχουν πολλές παραστάσεις, που έχουν επιχορηγηθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού και δεν έχουν ανέβει, βρίσκονται σε αναμονή. Αυτές θα χρειαστούν θεατρικές σκηνές για να παρουσιαστούν και κοινό να τις παρακολουθήσει. Συν τις φετινές. Όλο το πράγμα λοιπόν γίνεται εξαιρετικά περίπλοκο και ασαφές. Δεύτερος χρόνος που δεν μπορείς να προγραμματίσεις.

Ήταν ο θεατρικός χώρος αυτός με τις περισσότερες συνέπειες από την πανδημία;

Γενικά ο καλλιτεχνικός χώρος πλήγηκε περισσότερο από πολλούς εξαιτίας της πανδημίας. Όχι μόνο το θέατρο, αλλά και ο χορός, ο κινηματογράφος και όλες οι άλλες μορφές τέχνης. Και φυσικά δεν ήταν οι μόνοι εργαζόμενοι, που έμειναν χωρίς δουλειά. Απλώς στο θέατρο στατιστικά ο αριθμός των εργαζομένων είναι πολύ μεγάλος, αλλά και ο αριθμός των θεατρόφιλων θεατών επίσης. Το λοκντάουν επηρέασε και τους δυο. Γιατί και οι δύο πλευρές είχαν πολύ μεγάλη ανάγκη αυτή την συνύπαρξη και την ψυχική ανταλλαγή αισθήσεων και αισθημάτων. Οπότε το όλο πράγμα με ένα τρόπο προσμετρείται επί δύο.

Είστε υπέρ της εισόδου μόνο εμβολιασμένων στα θέατρα;

Είμαι υπέρ της επιστήμης, υπέρ του διαβάσματος και της έρευνας και εναντίων των θεωριών συνωμοσίας. Πιστεύω ότι όσοι κάνουμε συγκεκριμένα επαγγέλματα, όπως το θέατρο για παράδειγμα, οφείλουμε να προστατεύουμε πρώτα τους άλλους και μετά τον εαυτό μας. Επίσης, όταν συμβαίνει κάτι τόσο δύσκολο και απειλητικό για την ανθρώπινη ζωή, όπως αυτό που ζούμε τώρα, οφείλεις να σκέφτεσαι το κοινωνικό σύνολο, το συνάνθρωπό σου. Η επιλογή να μπαίνουν μόνο εμβολιασμένοι στα θέατρα, είναι ένα μέτρο, που για να παρθεί, πιστεύω πως θα έπρεπε να έχουν προηγηθεί πολλά άλλα πριν φτάσουμε εδώ. Η ανεπαρκής πληροφόρηση σχετικά με όλο το θέμα του κορωνοϊού, οι παλινωδίες κυβέρνησης και επιτροπής λοιμωξιολόγων αλλά και όλη η αντιμετώπιση της κατάστασης δυστυχώς προκαλούν πολύ περισσότερα προβλήματα από όσα λύνουν. Γενικά ας εμβολιαστούμε για να περιοριστεί το κακό.

Τι σας φοβίζει στο κοντινό μέλλον;

Με φοβίζουν δυο-τρία πράγματα πάρα πολύ. Το ένα ότι δύσκολα ο κόσμος μας θα επανέλθει στην πρότερη κατάστασή του, δηλαδή σε μια μορφή άφοβης κανονικότητας. Επίσης με τρομάζει ότι έχει κυριαρχήσει ένα έντονο αίσθημα μιας εύθραυστης σχέσης μας με τη ζωή. Τέλος, με τρελαίνει η άλογη καταστροφή του περιβάλλοντος, που πια πιστεύω ότι έχει πάρει διαστάσεις μη αναστρέψιμες.

Ταυτότητα παράστασης:

Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη/Σκηνικά-Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα/Πρωτότυπη Μουσική: Θοδωρής Λεμπέσης/Επιμέλεια Κίνησης: Κατερίνα Γεβετζή/Σχεδιασμός Φωτισμού: Ζωή Μολυβδά- Φαμέλη/Βοηθός σκηνοθέτη: Δέσποινα Στάμου/Φωτογραφίες: x square design lab/ Παίζουν οι ηθοποιοί αλφαβητικά: Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Θανάσης Κουρλαμπάς, Άρης Μπαταγιάννης, Αμαλία Νίνου, Ράνια Σχίζα, Μαρία Χάνου. Συμπαραγωγή: Φεστιβάλ Δωδώνης, ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης και ομάδα Anima

Ιnfo

Τελευταίοι σταθμοί Περιοδείας

30 Αυγούστου Θέατρο Παπάγου/ 8 Σεπτεμβρίου Κηποθέατρο Λάρισας/12 Σεπτεμβρίου Δημοτικό θέατρο Πεύκης/15 Σεπτεμβρίου θέατρο Ρεματιάς Χαλανδρίου/20 Σεπτεμβρίου θέατρο Κολωνού

Εισιτήρια: 12€ προπώληση, 14€ κανονικό, 12€ φοιτητικό, 10€ με κάρτα δημότη/ Προπώληση εισιτηρίων: ticketplus.gr/ Ώρα έναρξης: 21:00/ Διάρκεια: 75’

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις