Σε αυτήν την παράσταση μιλούν ανοιχτά για τον οργασμό, την περίοδο και την εμμηνόπαυση

Πόσο ανοιχτά μπορούμε να μιλήσουμε για τον οργασμό, την περίοδο, την εγκυμοσύνη, την εμμηνόπαυση, την έκτρωση, ή τη λοχεία; Για τον αυνανισμό, τη φυλομετάβαση και το δικαίωμα στην ατεκνία; Για την ανεπανάληπτη ικανότητα του γυναικείου σώματος να μεταμορφώνεται, να προσαρμόζεται και να αλλάζει διαρκώς, αλλά και για τις καταπιέσεις που δέχεται ώστε να θεωρείται «επιθυμητό»; Και πόσο ελεύθερα μπορούμε να μιλήσουμε για τη βία που εγγράφεται πάνω σε γυναικεία σώματα;

Η παράσταση “Στο σώμα της” στο Εθνικό Θέατρο, είναι από τις must see της φετινής θεατρικής χρονιάς. Απολαυστική, σπάει κάθε ταμπού και φωτίζει τη “γυναικεία” αλήθεια με τόλμη, χιούμορ και αφοπλιστική ειλικρίνεια.

Ένα ταξίδι αυτοδιάθεσης και ελευθερίας

Η παράσταση δεν είναι απλώς ένας ειλικρινής διάλογος για το γυναικείο σώμα· είναι ένας ύμνος στη δύναμη της γυναικείας αυτοδιάθεσης. Με έναν άριστα χορογραφημένο χορό αποτελούμενο αποκλειστικά από γυναίκες, το έργο εξερευνά τις εμπειρίες, τις χαρές, τις δυσκολίες και τις ανεπανάληπτες δυνατότητες του σώματος, θέτοντας το γυναικείο βίωμα στο επίκεντρο.

Η Ελένη Ευθυμίου σκηνοθετεί μια πολυφωνική θεατρική δημιουργία που αντλεί έμπνευση από πραγματικά γεγονότα και συνθέτει έναν εκρηκτικό χορό γυναικών, που αποφασίζουν να μιλήσουν για όλα εκείνα που παραμένουν ανείπωτα ακόμα και σήμερα. Η παράσταση μιλά εξίσου και στο ανδρικό και στο γυναικείο φύλο. Μέσα από μια σειρά τολμηρών και συγκινητικών στιγμών, οι ηθοποιοί μάς προσκαλούν να γιορτάσουμε την αποδοχή, την αυτονομία και την ελευθερία, ενώ παράλληλα μας προτρέπουν να αναλογιστούμε τους τρόπους με τους οποίους το γυναικείο σώμα παραμένει πεδίο διεκδικήσεων και περιορισμών.

Με όχημα την αλήθεια και όπλα την τέχνη και το χιούμορ, το “Στο σώμα της” αποτελεί μια κραυγή αφύπνισης. Μια παράσταση που, όπως και το ίδιο το γυναικείο σώμα, έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει και να απελευθερώνει.

Εμείς ρωτήσαμε τις ηθοποιούς της παράστασης, τι συμβολίζει για αυτές αυτός ο χορός των γυναικών και πόσο ανοιχτά μιλάμε σήμερα για τα όσα “διαδραματίζονται” στο γυναικείο σώμα;

Αλίκη Αλεξανδράκη: “Ο ‘χορός’ στο θέατρο εκφράζει συνολικές στάσεις”

“Ο ”χορός”  στο θέατρο εκφράζει συνολικές στάσεις, θέσεις, απόψεις και όχι ατομικές περιπτώσεις. Ο πιο κατάλληλος τρόπος, στη συγκεκριμένη παράσταση, να μιλήσουν οι γυναίκες για ό,τι αφορά τις λειτουργίες του σώματός τους και την κοινωνική αντιμετώπισή τους. Κάτι που δύσκολα θα το έκαναν μεμονωμένα αφού, στην καλύτερη περίπτωση λειτουργεί ο σεβασμός στην ιδιωτικότητα και στην χειρότερη το κοινωνικό ταμπού”.

Φένια Αποστόλου: “Μια απροσπέλαστη ανθρώπινη αλυσίδα απέναντι στη βία”

“Ο χορός των γυναικών της παράστασής μας, ο δικός μας χορός, είναι μια απροσπέλαστη ανθρώπινη αλυσίδα απέναντι στη βία, στη χειραγώγηση, στην απαξίωση και στον ρατσισμό που υπέστη το θήλυ ιστορικά και κοινωνικά. Είμαστε ένας χορός 12 γυναικών που με δυναμισμό και ειλικρίνεια αφηγούμαστε μέσα από το σώμα μας, την ιστορία της ”Μαρίας”, που αντικατοπτρίζει τη γυναικεία ζωή που μέσα από το πέρασμα του χρόνου προσπαθεί να ολοκληρωθεί υπαρξιακά και να απαλλαγεί από την όποια κοινωνική ”κηλίδα” τη βασάνισε.

Πολλά θέματα παραμένουν ταμπού ακόμα και σήμερα και δεν μιλάμε ανοιχτά για αυτά, όπως ο γυναικείος αυνανισμός, η άμβλωση, η εξέχουσα  σημασία της κλειτορίδας στον γυναικείο οργασμό, η φυλομετάβαση, η συνειδητή επιλογή να μην θέλει κάποια γυναίκα να γίνει μαμά, το σεξ στην τρίτη ηλικία”.

Ξένια Γκιουλεμέ: “Βρέθηκε ο χώρος και ο χρόνος για μοιρασιά, παιχνίδι, εξομολόγηση, ελευθερία, ζεστασιά, αγκαλιά και αγάπη” 

Έχω τόσα πολλά συναισθήματα τα οποία δεν μπορώ να τα βάλω σε σειρά, να βρω πολλές φορές τις λέξεις για αυτό που συμβαίνει, για αυτό που προσπαθούμε κάθε μέρα να γεννηθεί. Σημασία δεν έχει η επιτυχία, αλλά η επαφή και η προσπάθεια να είμαστε μαζί. Είναι συγκινητικό όταν γεμίζουν τα βλέμματα. Που λες τώρα, αυτό τι είναι; Τι έχεις μέσα σου; Οι σιωπές είναι συγκλονιστικές όταν οι άνθρωποι και οι ιστορίες ενώνονται – και εσύ; Ναι, και εγώ. Συνέβη και συμβαίνει και σε εμένα. 

Όταν τα βιώματα είναι κοινά, όταν καταλαβαίνεις ότι όλοι είμαστε αδέλφια, το τι κουβαλάει ο άνθρωπος, το τι κρύβει ο άνθρωπος, πόσο δεν του δίνεται η ευκαιρία να μιλήσει, να μοιραστεί, πόσο κρυβόμαστε κάθε μέρα σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε και όσο δεν επικοινωνούμε, τόσο μεγαλύτερο γίνεται το φορτίο, σαν πέτρα στην πλάτη που σε πλακώνει τόσο πολύ το βάρος που μπορεί και να χαθεί το σώμα σου για μία στιγμή.

Η συνειδητοποίηση ότι όλα αυτά έχουν συμβεί και συμβαίνουν σε μένα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σε νιώθω, σε καταλαβαίνω, ακόμα κι αν δεν έχω ζήσει αυτά που έχεις βιώσει, είμαι μαζί σου. Ο χορός αυτός δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα σύμβολο μέσα στο κεφάλι μου, αλλά είναι μία ανάγκη να είμαστε μαζί για να είναι η κάθε μία αυτό που θέλει να είναι, ή να βρει ξανά αυτό που ήταν κάποτε ή να γίνει αυτό που δεν ήταν ποτέ. Συναντήθηκαν τα σώματα και τα βλέμματα για να είναι έστω για μία στιγμή κάθε μία ο εαυτός της. Χωρίς φόβο, με πολλή αλήθεια και με μια ελπίδα. Βρέθηκε ο χώρος και ο χρόνος για μοιρασιά, παιχνίδι, εξομολόγηση, ελευθερία, ζεστασιά, αγκαλιά και αγάπη.  

Δεν μιλάμε ανοιχτά για το σώμα μας και για αυτό μεγάλη σημασία έχει το πώς μεγαλώνει κάποιος. Πώς αυτά που έχουμε ακούσει από το σπίτι μας βαθιά ριζώνουν μέσα μας και τα κάνουμε δικά μας; Γιατί ντρεπόμαστε να μιλήσουμε για τη φύση μας; Γιατί η ευχαρίστησή μου να έχει μέσα της την αίσθηση της ενοχής; Πώς λειτουργούν τα βλέμματα των άλλων επάνω μας; Πώς λειτουργεί το δικό μας βλέμμα απέναντι στους άλλους;

Γιατί πρέπει να είμαι κάπως εμφανισιακά για να με αποδεχτούν και να με προσέξουν; Είναι θέμα της προσωπικής μας παιδείας και αναζήτησης. Υπάρχει φόβος. Πιστεύω πως δεν μιλάμε ανοιχτά, όχι μόνο γιατί ντρεπόμαστε για αυτά που θα αποκαλύψουμε ή για αυτά που θα ακούσουμε, αλλά για το πώς εμείς θα αντικρίσουμε και γνωρίσουμε στα αλήθεια τον εαυτό μας.

Μαρία Κεχαγιόγλου: “Μιλάμε για ζητήματα που εξακολουθούν να είναι ταμπού”

“Δώδεκα γυναίκες ηθοποιοί ενώνουμε τις φωνές μας για να μιλήσουμε για ζητήματα που εξακολουθούν να είναι ταμπού”

Ιωάννα Μαυρέα: “Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να είσαι μέσα σε γυναικείο σώμα, όταν ο φόβος ακόμα καλά κρατεί”

Μ´αυτή την παράσταση ένιωσα το ωραίο της συναλλαγής με το όμοιό σου. Δεν ξεχώριζα τις γυναίκες από τους άντρες, θεωρούσα πάντα ότι υπάρχουν σωστοί ή όχι άνθρωποι. Είναι όμως πολύ ωραίο η ματιά σου να συναντά κοινό κώδικα. Δεν ξέρω πόσο εύκολο είναι να είσαι μέσα σε γυναικείο σώμα, όταν ο φόβος ακόμα καλά κρατεί.

Χάρις Σερδάρη: “Υπάρχουν πολλά ακόμα σημάδια εγγεγραμμένα πάνω μας, που ούτε καν συνειδητοποιούμε”

“Αυτός ο χορός των γυναικών ανοίγει χώρο για να ακούσουμε, να δεχτούμε τις ιστορίες των άλλων, είτε μοιάζουν είτε δε μοιάζουν με τις δικές μας – να είμαστε εκεί για τις άλλες γυναίκες. Από την αρχή των προβών μέχρι τις παραστάσεις είναι ένας χορός αμοιβαίας φροντίδας, αλληλεγγύης και τρυφερών βλεμμάτων. Μια κοινή εμπειρία δώδεκα εντελώς διαφορετικών γυναικών, από διαφορετικά background και βιώματα, υπερασπιζόμενες το σώμα και τη φωνή τους.

Είναι λίγος ο καιρός που αρχίσαμε να μιλάμε με λιγότερη ενοχή και χιλιάδες χρόνια πίσω μας που γυναίκες σαν εμάς έμειναν σιωπηλές. Νομίζω πως υπάρχουν πολλά ακόμα σημάδια εγγεγραμμένα πάνω μας, που ούτε καν συνειδητοποιούμε.”

Νάνσυ Σιδέρη: “Θα χρειαστούν χρόνια για να φύγει από τη σκέψη το δάχτυλο που μπαίνει μπροστά στο στόμα”

“Ο χορός των γυναικών για μένα συμβολίζει μία συλλογική κατάσταση στην οποία υπάρχει χώρος για όλους/όλες, είμαστε πολλές, είμαστε πάρα πολλές και πολλοί και το ερώτημα είναι τι γίνεται με την ποιότητα της ζωής μας σε αυτόν τον κόσμο. Πώς θα ζήσουμε, πώς θα συνυπάρξουμε μέχρι να έρθει το τέλος. Δεν ξέρω πόσο ανοιχτά μιλάμε σήμερα για όσα συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα. Υπάρχει δισταγμός, θα χρειαστούν χρόνια για να φύγει από τη σκέψη το δάχτυλο που μπαίνει μπροστά στο στόμα. 

Θα χρειαστεί πολλή αγάπη και συνεργασία ώστε να επανασυνδεθούμε σε μια πόλη σαν την Αθήνα, ώστε να με αφορά αν χτύπησες, αν πληγώθηκες, αν δεν τα βγάζεις πέρα οικονομικά. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να μιλάμε, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι να δημιουργείται ή να προϋπάρχει ένα δίκτυο προστασίας γύρω από τα ευάλωτα άτομα που αποφασίζουν να μοιραστούν κάτι βαθιά προσωπικό και τραυματικό”. 

Μαρία Σκουλά: Οι ιστορίες που αφηγούμαστε αφορούν άμεσα εμάς και τις γυναίκες δίπλα μας

“Δε θα έλεγα ότι συμβολίζει κάτι άλλο γιατί κυριολεκτικά είναι αυτό, μια ομάδα γυναικών που μιλούν για εμπειρίες που παρόλο που δεν είναι απόλυτα προσωπικές πλην κάποιων εξαιρέσεων, θα μπορούσαν να έχουν συμβεί σε κάθε μια από μας. Οι ιστορίες που αφηγούμαστε δεν ανήκουν σε γυναίκες άλλων ξένων πολιτισμών ή χωρών μακρινών, αλλά αφορούν άμεσα εμάς και τις γυναίκες δίπλα μας.

Δεν είμαστε δώδεκα αλλά μία, δύο, εκατοντάδες ή και όλες οι γυναίκες την ίδια στιγμή. Η φωνή που μιλά ανοιχτά και χωρίς φόβο πλέον και που προχωρά μαζί με την ντροπή της, τον πόνο της, την επιθυμία, την συνεχή αλλαγή, και που μιλά δημόσια, μια και αυτή είναι η λειτουργία του θεάτρου, μια πράξη δημόσια. 

Αν και πόσο ανοιχτά μιλάμε για όσα συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα, από τις αντιδράσεις του κοινού που δηλώνουν ανακούφιση που συμβαίνει, χαρά, ή και ακόμη ‘δεν χρειάζεται να φοβάμαι’, ή πώς δεν το είχα σκεφτεί ή πώς δεν είχα δώσει χώρο σ’αυτό, φανερώνεται πως όχι, ακόμη δεν μιλάμε όσο ανοιχτά είναι ανάγκη. 

Ανάγκη να πολλαπλασιαστεί αυτή η φωνή και μαζί της θα κινηθεί πια και το σώμα ελεύθερο στο χώρο “που του ανήκει”. Ένα σώμα που με τη δύναμη του θα διώξει μακριά τη βία, σε οποιαδήποτε μορφή της”. 

Ταυτότητα παράστασης

Σύλληψη: Ελένη Ευθυμίου, Σοφία Ευτυχιάδου
Κείμενο: Ελένη Ευθυμίου, Σοφία Ευτυχιάδου, Νεφέλη Μαϊστράλη
Σκηνοθεσία: Ελένη Ευθυμίου
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Διδώ Γκόγκου
Μουσική:  Σοφία Καμαγιάννη
Κίνηση: Ξένια Θεμελή
Φωτισμοί: Ζωή Μολυβδά-Φαμέλη
Μουσική διδασκαλία: Μελίνα Παιονίδου

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά): Αλίκη Αλεξανδράκη, Φένια Αποστόλου, Ξένια Γκιουλεμέ, Αγγελική Δεληθανάση, Ίντρα Κέιν, Μαρία Κεχαγιόγλου, Ιωάννα Μαυρέα, Κατερίνα Παπανδρέου, Χάρις Σερδάρη, Νάνσυ Σιδέρη, Μαρία Σκουλά, Κωνσταντίνα Τάκαλου

Info

Κτήριο Τσίλλερ – Σκηνή «Νίκος Κούρκουλος»
ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ των Ελένης Ευθυμίου, Σοφίας Ευτυχιάδου, Νεφέλης Μαϊστράλη

Προπώληση εδώ