“Sexy Laundry” με τον Σπύρο Παπαδόπουλο και τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη – Στους πόσους βαθμούς άραγε πλένονται οι σχέσεις;

Ο πολύμηνος εγκλεισμός που βίωσε ολόκληρη η ανθρωπότητα εξαιτίας της πανδημίας του κορονοϊού ήταν πολύ βίαιος. Όλες οι ισορροπίες μας διαταράχθηκαν, ιδιαίτερα αυτές που αφορούν στις ανθρώπινες σχέσεις. Οι ρόλοι επαναπροσδιορίστηκαν. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που από ζευγάρια έγιναν εν μία νυκτί συνάδελφοι και επί μήνες εργάζονταν ο ένας δίπλα στον άλλο, κλεισμένοι στο σπίτι τους. Άλλοι πάλι από γονείς έγιναν δάσκαλοι, καθηγητές και ψυχολόγοι.

Γενικώς όλα άλλαξαν μέσα στα σπίτια των ανθρώπων. Και ξαφνικά όλοι κλήθηκαν να επιστρέψουν σε μία κανονικότητα με ένα απειλητικό σύννεφο πάνω από τα κεφάλια του να “βροντάει” απειλές και μεταλλάξεις.

Στο πλαίσιο αυτής της κανονικότητας ευτυχώς άνοιξαν –μετά από 18 μήνες σιωπής- και τα θέατρα και κρίσιμο παραμένει το ερώτημα για το ποιο έργο μπορεί να “μιλήσει” στο μυαλό και την ψυχή του σύγχρονου μέσου θεατή. Αυτού που θέλει να πάει θέατρο για να ψυχαγωγηθεί, να περάσει καλά και να αποτινάξει από πάνω του όλο αυτό το ζοφερό κλίμα.

Δεν είναι τυχαίο που ο Σπύρος Παπαδόπουλος επέλεξε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να ανεβάσει ένα feelgood έργο σχέσεων, στο οποίο πρωταγωνιστεί ένα κουρασμένο από τον γάμο του ζευγάρι που προσπαθεί να βρει τη χαμένη του λάμψη, να επανασυστηθεί και να επαναπροσδιοριστεί. Το “Sexy Laundry” της Michele Riml είναι μία τρυφερή κωμωδία μέσα από την οποία βγαίνουν όλα τα “άπλυτα” των ζευγαριών στη φόρα κι ακούγονται αλήθειες για τις μακροχρόνιες σχέσεις που ταρακουνούν και θέτουν ξανά σε λειτουργία τον μηχανισμό της ενσυναίσθησής τους.

Ο Λάρυ και η Άλις είναι παντρεμένοι επί 25 χρόνια και έχουν τρία παιδιά. Η ερωτική τους σχέση έχει ξεθωριάσει πια. Σ’ ένα δωμάτιο πολυτελούς ξενοδοχείου και με το εγχειρίδιο “Σεξ για αρχαρίους” ανά χείρας, προσπαθούν να “καθαρίσουν” τα κακώς κείμενα της σχέσης τους στο “πλυντήριο” και να καταλάβουν πώς χάθηκε το μεταξύ τους πάθος και επικράτησε η γκρίνια, η απομάκρυνση και η μοναξιά.

Σε αυτό το εκ πρώτης όψης προβλέψιμο θεατρικό έργο, ο Σπύρος Παπαδόπουλος έδωσε μία ξεχωριστή πνοή, καθώς έκανε την ορθή επιλογή να ακολουθήσει μία ήρεμη σκηνοθετική οπτική εστιάζοντας στον λόγο και αποφεύγοντας τις υστερικές κορυφώσεις στις ερμηνείες.

Στο πρόσωπο της Δάφνης Λαμπρόγιαννη βρήκε την ιδανική συμπρωταγωνίστρια. Και παρότι συνεργάζονται πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι, έδεσαν με μία ιδιαίτερη χημεία. Οι δυο τους κινούνται με άνεση στους ρόλους τους και χωρίς να επαναπαύονται στις υποκριτικές τους δεξιότητες, καταφέρνουν να εκφράσουν τον εύθραυστο ψυχισμό των ηρώων και να ακροβατήσουν με επιτυχία στα ψυχολογικά τους σκαμπανεβάσματα. Θα μείνω λίγο περισσότερο στην ερμηνεία της Δάφνης Λαμπρόγιαννη, γιατί διατήρησε καθόλη την παράσταση μία συγκινητική εσωτερική ένταση, ακόμη και τη στιγμή του μεγάλου ξεσπάσματός της. Εντυπωσιακά πολυτελές, καλαίσθητο και πολύ λειτουργικό το σκηνικό της Ηλένιας Δουλαδίρη εναρμονίστηκε εξαιρετικά με την ατμόσφαιρα της παράστασης.

Συμπέρασμα: Μία προσεγμένη και απολύτως έντιμη παράσταση γύρω από τις ανθρώπινες σχέσεις που χαρίζει μιάμιση ώρα ευχάριστης θέασης σε όλες τις ηλικίες, τις κοινωνικές τάξεις και τις οικογενειακές καταστάσεις.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις