Στη Τζωρτζίνα Λιώση αρέσει να ξαναβλέπει τις παιδικές βιντεοκασέτες της και να χαϊδεύει περαστικές γάτες

Η Τζωρτζίνα Λιώση μιλά στο NEWS 24/7 με αφορμή την παράσταση “Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα” που παρουσιάζεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
28 Φεβρουαρίου 2023 06:18

Η Τζωρτζίνα Λιώση είναι νέα και ωραία. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Αγαπάει τις αλεπούδες και τα ρακούν. Της αρέσουν τα Χριστούγεννα και το ουίσκι. Αν κάποιος τη ρωτήσει ποια είναι τα αγαπημένα της πράγματα στη ζωή αυτή, θα απαντήσει: “Να ξαναβλέπω τις παιδικές βιντεοκασέτες μου, να χαϊδεύω περαστικές γάτες και να μου διαβάζουν”.

Αν θες να τη βγάλεις εκτός ορίων, μπορείς να είσαι αγενής μαζί της. “Η αγένεια μπορεί να με πιέσει και να με κάνει να χάσω την υπομονή μου, η οποία κατά τ’ άλλα έχει δυσδιάκριτα όρια” εξομολογείται.

Αυτή την περίοδο μαζί με τη Νάνσυ Μπούκλη σκηνοθετούν και πρωταγωνιστούν στο Δώμα του Νέου Κόσμου την παράσταση “Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα” του Ευθύμη Φιλίππου. Για τη συνεργασία τους αυτή σημειώνει πως: “Ήταν μία πολύ φωτεινή και υγιής διαδικασία. Θέλαμε και οραματιστήκαμε ίδια πράγματα σε σχέση με το πώς μπορούμε να αφηγηθούμε αυτή την ιστορία. Είμαστε πιο δυνατές η καθεμία σε διαφορετικές ποιότητες, όποτε αυτό λειτούργησε σαν μηχανισμός που μας πήγαινε μόνο μπροστά. Επενδύσαμε πολύ στην μεταξύ μας επικοινωνία και σχέση επί σκηνής αλλά και εκτός αυτής, κάτι το οποίο δημιούργησε αυτή την παράσταση για την οποία είμαστε πολύ περήφανες”.

Patroklos Skafidas

Αυτό που τη γοήτευσε ιδιαίτερα στο βιβλίο του Ευθύμη Φιλίππου ήταν το χιούμορ του. “Για μένα είναι το πιο καθαρό σημείο ευφυΐας και είναι διάχυτο σε αυτό το βιβλίο. Το συγκεκριμένο έργο είναι γραμμένο με τρόπο που μοιάζει να μιλάς με πράγματα που φτάνουν εκείνη τη στιγμή στο μυαλό σου, εντελώς συνειρμικά και αυτό το καθιστά ζωντανό και το παρακολουθείς με αμείωτο ενδιαφέρον. Μέσα από τον τρόπο αυτό βρίσκουν χαραμάδες πιο σκοτεινές σκέψεις και αναμνήσεις να φτάσουν στην επιφάνεια κι όλο αυτό είναι κεντημένο με λεπτότητα και ακρίβεια” αναφέρει.

Όλοι οι συντελεστές του έργου είναι γυναίκες; Τυχαίο;
Η Τζωρτζίνα Λιώση απαντά πως “είμαστε πράγματι γυναίκες σε όλες τις ειδικότητες. Ήταν κάτι που το σκεφτήκαμε αρχικά με την Νάνσυ, ότι δηλαδή θα θέλαμε να στελεχώσουμε μία ομάδα από κορίτσια αλλά δεν ήμασταν απόλυτες σε αυτό. Η Νάνσυ συνηθίζει να λέει πως της αρέσει αρκετά να υπάρχουν όλες οι ενέργειες και όλα τα φύλα σε μια δουλειά και συμφωνώ. Σε αυτή την περίπτωση είχαμε μια πρόθεση να το κατευθύνουμε προς τα εκεί και πράγματι μας βγήκε. Η αλήθεια είναι πως μας απευθύνουν πολύ συχνά αυτή την ερώτηση, οπότε αυτό που τελικά αξίζει περισσότερο να αναρωτηθούμε είναι εάν υπάρχει η ίδια απορία και απέναντι σε ομάδες παραστάσεων που οι συντελεστές είναι ως επί το πλείστον άνδρες. Με φέρνει στο να αντιληφθώ πως είναι σπανιότερο και για κάποιο λόγο άξιο απορίας”.

Στο έργο αυτό του Ευθύμη Φιλίππου όλα λαμβάνουν χώρα σ’ ένα ζαχαροπλαστείο της Αθήνας σε απροσδιόριστο χρόνο. Εκεί δυο άνθρωποι μονολογούν κουβεντιάζοντας. Προσπαθούν να επικοινωνήσουν. Γελάνε, θυμώνουν, λένε ιστορίες κι όταν πιέζονται, παίζουν. Παραμένουν καθισμένοι εκεί, πολλές φορές σκεπτόμενοι να φύγουν. Ίσως σ’ αυτή την απόφαση συμφωνήσουν σε κάτι. Θα προλάβουν όμως να αποφασίσουν;

Patroklos_Skafidas.

Μιλάς ποτέ μόνη σου ή θες πάντα συνομιλητή; “Υπάρχει ένας μόνιμος εσωτερικός διάλογος στον οποίο οι πλευρές του εαυτού μου διαφωνούν και πιέζουν προς άλλες κατευθύνσεις. Νομίζω πως είναι κάτι που έκανα από μικρή. Θυμάμαι ανέκαθεν τον εαυτό μου να μιλάει στον εαυτό μου περισσότερο απ’ όσο στους γύρω μου”, απαντά.

Γενικά σου αρέσει να ρισκάρεις; Το μεγαλύτερο ρίσκο που θεωρείς πως έχεις πάρει ποιο είναι;
Γενικά, λόγω και του εσωτερικού διαλόγου που λέγαμε παραπάνω έχω έναν χρόνο δράσης και αντίδρασης που είναι κάπως διεσταλμένος. Οπότε αυτό δεν με καθιστά άνθρωπο που ρισκάρει. Παρόλ’ αυτά πιστεύω πως η απόφασή μου να εργαστώ ως ηθοποιός και να μην κατευθυνθώ προς τον κλάδο που σπούδαζα τόσα χρόνια, ήταν ένα βήμα που εμπεριείχε κάποιο ρίσκο.

Αγαπημένη μουσική αυτή την περίοδο;
Τις ατέλειωτες ώρες που είμαι στο αυτοκίνητο έχω στο ραδιόφωνο τρίτο πρόγραμμα. Με ηρεμεί και με συνοδεύει στους εσωτερικούς μου διαλόγους.

Όσο μεγαλώνεις τι θα έλεγες πως σου λείπει περισσότερο;
Μου λείπει η ηρεμία που ένιωθα έχοντας την ψευδαίσθηση ότι ο κόσμος γύρω μου θα παραμείνει όπως τον γνώρισα για πάντα.

Τι απαντάς σε όσους σε αποκαλούν χομπίστα κ απόφοιτη Λυκείου;
Διαχρονικά ο πολιτισμός πλήττεται από ανθρώπους που είναι προβληματικοί, δυστυχισμένοι και που σε κάθε περίπτωση αισθάνονται ανεπαρκείς με το παρόν τους. Δεν πειράζει, όμως· όλοι οι υπόλοιποι θα είμαστε εδώ και θα προσπαθούμε, ίσως όχι γιατί πιστεύουμε ότι αυτό θα αλλάξει, αλλά γιατί δεν γίνεται διαφορετικά.

Μελλοντικά σχέδια;
Συνεχίζουμε με το «Κάποιος μιλάει μόνος του κρατώντας ένα ποτήρι γάλα» και τον Μάιο όπως και με την άλλη παράσταση στην οποία βρίσκομαι το «Με σιχάθηκα αλλά και πάλι όχι εντελώς». Ταυτόχρονα είμαι στα γυρίσματα μιας σειρας η οποία θα αρχίσει να προβάλλεται αργότερα μέσα στον χρόνο. Ως άνθρωπος επιλέγω τα «μελλοντικά» μου σχέδια να αφορούν όσο το δυνατόν περισσότερο στο εγγύς μέλλον.