Στους αστερισμούς του Αλέξανδρου Βάρθη και της Ελίζας Σκολίδη

Δύο μυαλά που “κινούνται” σε άλλες συχνότητες, αλλά η ερωτική έλξη, τους τοποθετεί στο ίδιο σύμπαν. Η Μάριαν, ο Ρόλαντ και μία σχέση που πάει να δημιουργηθεί και πιθανόν και να εξελιχθεί. Είναι φανερό ότι δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους, εκτός από το ότι θέλουν να είναι μαζί. Εκείνος εκτρέφει μέλισσες, είναι δηλαδή ένας μελισσοκόμος και εκείνη είναι θεωρητική φυσικός.

Και η ιστορία τους κυλάει έτσι όπως αυτοί οι ίδιοι ορίζουν, ή δεν ορίζουν, ή έτσι τουλάχιστον πιστεύουν. Γι’ αυτό και αγαπιούνται και είναι μαζί. Και πικραίνονται με αλήθειες που λένε ή που δεν λένε. Με διαπιστώσεις που τους δένουν πιο πολύ ή τους χωρίζουν και απατούν ο ένας τον άλλον και τα ξαναφτιάχνουν ή βάζουν ένα τέλος.

Αυτή είναι περίπου η υπόθεση των “Αστερισμών” του Νικ Πέιν που σκηνοθετεί στο θέατρο Μικρό Άνεσις η Αικατερίνη Παπαγεωργίου και πρωταγωνιστούν ο Αλέξανδρος Βάρθης και η Ελίζα Σκολίδη. Ένα έργο βαθιά υπαρξιακό και ανθρώπινο που γεννά ερωτήματα γύρω από τη δυαδικότητα, το χρόνο, την ελεύθερη βούληση, τον έρωτα, την αδυναμία της ανθρώπινης ύπαρξης και την επιστήμη που ξεπερνά την κατανόηση του ανθρώπινου νου. Ένα έργο, που όπως λέει και ο ίδιος ο συγγραφέας του, για το δίλημμα που αφορά την επιθυμία να θυμόμαστε και την ανάγκη να ξεχάσουμε

Είμαστε οι επιλογές μας ή οι επιλογές μας είναι διαφορετικές εκδοχές του ποιοι είμαστε;

“Όλο αυτό το παζλ που έχει δημιουργήσει ο συγγραφέας είναι φοβερά γοητευτικό. Οι διαφορετικές εκδοχές του ίδιου συμβάντος στην αρχή μπορεί να ξενίζει ή να μπερδεύει τον θεατή, αλλά στην πορεία του δίνει μεγάλη ελευθερία να επιλέξει υποσυνείδητα ποια εκδοχή του ταιριάζει και τον αντιπροσωπεύει. Επίσης για τον ηθοποιό είναι μεγάλη πρόκληση να καταφέρει να καταθέσει τόσα πολλά και διαφορετικά υλικά σε τόσο σύντομο διάστημα” αναφέρει ο Αλέξανδρος Βάρθης μιλώντας στο NEWS 24/7.

“Η Μάριαν λατρεύει τη δουλειά της. Είναι το α και το ω για εκείνη στη σκέψη της. Είναι αστροφυσικός και εμβαθύνει στη κβαντική φυσική και στις θεωρίες των χορδών που πραγματεύονται τα παράλληλα σύμπαντα. με έναν τρόπο λοιπόν συνδυάζει την ακραία επιστημονικότητα με τον απόλυτο ρομαντισμό για την ιδέα της ύπαρξης. Το θέμα της είναι η ζωή, και το τι θα γινόταν αν ο άνθρωπος θα μπορούσε να δει άπειρες εκδοχές, δηλαδή στην πραγματικότητα αν θα μπορούσε να ζει τα πάντα και για πάντα. Είναι δοτική, αλλά συγκρατημένα. Ξέρει να προστατεύεται από τις μεγάλες θλίψεις πέφτοντας με τα μούτρα στη δουλειά και στη θεωρητική σκέψη. Αγαπάει το Ρόλαντ, αλλά δε θα παράταγε τη ζωή της για εκείνον. Καταναλώνει τεράστιες μερίδες φαγητού, κυρίως junk food- είναι ένα τρόπος να βάζει το άγχος της κάτω απ το χαλί. Είναι εντελώς παράφωνη, ακούει ελάχιστη μουσική. Δεν πίνει αλκόολ, αλλά τις ελάχιστες φορές που ήπιε μέθυσε πολύ γρήγορα και ήταν πολύ γελοία. Της αρέσει να τρώει τα νύχια της και να τα μετράει μετά, αν τα έφαγε ισόποσα” αναφέρει η Ελίζα Σκολίδη σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα της Μάριαν, της ηρωίδας που ενσαρκώνει, ενώ ο Αλέξανδρος Βάρθης αναφέρει για τον “δικό” του ήρωα τον Ρόλαντ πως “είναι ένας απλός άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που το βασικό εργαλείο του είναι τα χέρια του. Η ενασχόληση του με τις μέλισσες στο δικό μου μυαλό του δίνει και μια πιο ρομαντική ή ποιητική υπόσταση. Είναι αρκετά προσαρμοστικός και λέει ότι σκέφτεται, χωρίς να κρατάει τίποτα κρυφό. Αυτός ο αυθορμητισμός του τον κάνει αρκετά αστείο. Είναι ένας τύπος που θα έκανα παρέα”

Τι είναι αυτό που ενώνει/ελκύει αυτούς τους δύο τόσο διαφορετικούς ήρωες;
Ελίζα Σκολίδη: Η Μάριαν και ο Ρόλαντ είναι πραγματικά φαινομενικά πολύ διαφορετικοί. Εκείνη είναι υπερσπουδαγμένη επιστημόνισσα που διδάσκει σε ένα απ τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αγγλίας και εκείνος είναι ένας χειρωνάκτης, μελισσοκόμος, άνθρωπος εξίσου εργατικός αλλά με κάτι πραγματικά χειροπιαστό και απτό όπως μία κυψέλη μελισσών. Όμως, είναι πράγματι κάτι τόσο διαφορετικές αυτές οι δύο ασχολίες? Από μία άποψη ναι. Διότι ένα σύμπαν μελισσών μπορεί να έχει τους δικούς του κώδικες, αλλά το ανθρώπινο χέρι είναι αυτό που θα επέμβει και κινήσει τα νήματα της εξέλιξης. Χωρίς το μελισσοκόμο, το μελίσσι δε θα μπορούσε να υπάρξει. Ενώ το σύμπαν με το οποίο καταπιάνεται η Μαριαν, το κβαντικό πολυσύμπαν μόνο χειροπιαστό δε θα μπορούσε να είναι. Ούτε, φυσικά, προβλέψιμο. Πρόκειται για ένα συντονισμένο χάος, μπροστά από το οποίο ο άνθρωπος φαντάζει απειροελάχιστος και αβοήθητος.

Παρόλαυτα, δεν παύουν αυτές οι δύο ιδιότητες να αποτελούν δύο σύμπαντα πολύ συγκεκριμένα. Για τα οποία και οι δύο ρόλοι, ο καθένας για το δικό του σύμπαν, καταπιάνεται με πάθος και τεράστια αφοσίωση.

Η Μάριαν και ο Ρόλαντ αγαπιούνται πραγματικά. Σε κάθε εκδοχή. Φέρονται ο ένας στον άλλον με σεβασμό και ειλικρίνεια. Ακόμη και στις πολύ δύσκολες στιγμές. Είναι μία σχέση αξιοζήλευτη ως προς αυτό. Μπορεί σε κάποια επίπεδα να μη συνεννοήθηκαν ποτέ, αλλά το έργο αυτό παλεύει να προσπεράσει αυτά τα επίπεδα και να καταλήξει σε ένα οικουμενικό απόσταγμα : κάθε ζευγάρι σε στιγμές επικοινωνεί και σε άλλες δεν επικοινωνεί. Το θέμα είναι ότι σίγουρα προσπαθεί.

Πώς επικοινωνεί το έργο αυτό με το σύγχρονο κοινό εν μέσω μάλιστα πανδημίας;
Αλέξανδρος Βάρθης: Είναι ένα σύγχρονο έργο. Η γραφή και η δομή του είναι φρέσκια. Αυτό είναι αρκετό για να κρατήσει το ενδιαφέρον του κοινού από μόνο του. Πέρα από αυτό, επειδή οι χαρακτήρες είναι ανθρώπινοι ο κάθε θεατής θα μπορέσει να διακρίνει τον εαυτό του σε πολλές σκηνές της παράστασης. Βλέπει πράγματα που σίγουρα του έχουν συμβεί ή που θα μπορούσαν να του συμβούν μέσα από ένα πιο ονειρικό ίσως πρίσμα.

Είμαστε οι επιλογές μας ή οι επιλογές μας είναι διαφορετικές εκδοχές του ποιοι είμαστε; Και τι είναι αυτό που μας οδηγεί σε αυτές;
Ελίζα Σκολίδη: Είμαστε οι επιλογές μας. Είναι άλλωστε αγαπημένο λαϊκό απόφθεγμα. Είμαστε οι πράξεις μας. Η Μάριαν μελετάει στην επιστήμη της πως κάθε επιλογή που έχουμε μα και κάθε επιλογή που ΔΕΝ έχουμε κάνει στη ζωή μας συνυπάρξουν σε παράλληλα σύμπαντα. Δηλαδή είμαστε όλα. Με αυτή τη σκέψη , απελευθερώνεται κανείς από τη μαστίγα του “χαρακτήρα”. “Είναι ο χαρακτήρας της τέτοιος”, “αυτός είναι κακοχαρακτήρας” ή “δεν είναι του χαρακτήρα μου αυτό”. Σε έναν απλοποιημένο συλλογισμό, η θεωρία αυτή υποστηρίζει ότι όλοι θα μπορούσε να είμαστε όλα. Εμένα, ως Ελίζα, αυτή η σκέψη με συγκινεί πιο πολύ απ΄ όλα. Μου θυμίζει κάτι που μου λέγανε στη σχολή οι αγαπημένοι μου καθηγητές : “κανείς κακός δεν είναι αμιγώς κακός μα και κανένας καλός δεν είναι αμιγώς καλός. Βρείτε πού ένας κακός είναι καλός και τούμπαλιν”. Εκεί βρίσκεται το ενδιαφέρον, εκεί εντοπίζεται το ανάγλυφο σχήμα ενός ανθρώπου. Όλοι είμαστε όλα ανάλογα τη συνθήκη. Κανείς δεν μπορεί να πει “εγώ δε θα σκότωνα ποτέ”. γιατί δεν μπορεί να το ξέρει πραγματικά. Η Μάριαν πιστεύει ότι αυτή τη στιγμή που μιλάμε η εκδοχή που θα σκότωνες και η εκδοχή που δε θα σκότωνες συνυπάρχουν ανά πάσα στιγμή ταυτόχρονα σε παράλληλες πραγματικότητες. Ωραίο ε; Ακραία απελευθερωτικό, έτσι δεν είναι;

Αν μπορούσατε σε ποιο παράλληλο σύμπαν θα θέλατε να ζείτε; Τι θα είχε διαφορετικό;
Αλέξανδρος Βάρθης: Εάν είχα αυτή την δυνατότητα θα ήθελα να ζω σε ένα σύμπαν όπου οι άνθρωποι θα μπορούσαν να πετάνε. Σίγουρα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα που θα μπορούσα να σκεφτώ. Και σίγουρα προέχουν άλλα και πιο σημαντικά πράγματα, όπως η φτώχεια ή η παιδεία. Αλλά θα ήθελα να μπορούσα να πετάω μαζί με τους φίλους μου!

Ελίζα Σκολίδη: Ως Μαριαν δε θα ήθελα να ζω σε κάποιο άλλο σύμπαν. Γιατί ήδη νιώθω ότι ζω σε όλα ταυτόχρονα. Ως Ελίζα και πάλι δε θα ήθελα να ζω σε κάποιο άλλο. Το στοίχημα είναι να αφουγκραστώ το ήδη υπάρχον, να το κατανοήσω βαθιά και να αφοσιωθώ σε αυτό σα να είναι το μοναδικό που υπάρχει. Με τα λάθη του και τα σωστά του. Να ζω στο τώρα που λένε. Αυτό είναι το πιο δύσκολο μα και το πιο ωραίο στοίχημα για μένα.

Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Αικατερίνη Παπαγεωργίου /Εικαστικό περιβάλλον και Κουστούμια: Μάριος Ράμμος /Πρωτότυπη μουσική: Γιάννης Χριστοδουλόπουλος /Χορογραφία: Εύη Σούλη /Φωτισμός: Μελίνα Μάσχα /Φωτογραφίες: Ελίνα Γουνανλή /Γραφιστική επιμέλεια: Άρης Απαρτιάν/Οργάνωση παραγωγής Ναυσικά Παπαδασκαλοπούλου/Παραγωγή: Olympia Culture/Πρωταγωνιστούν : Αλέξανδρος Βάρθης, Ελίζα Σκολίδη/

Ιnfo:Ημέρες και Ώρες παραστάσεων:Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 /Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα/Τιμή εισιτηρίου : Γενική Είσοδος 15 Ευρώ /12 Ευρώ προπώληση, Μειωμένο 12 Ευρώ /