Τάσος Σωτηράκης στο NEWS 24/7: “Πάντα θα λείπει ένας Άρης”
Ο Τάσος Σωτηράκης μιλά στο NEWS 24/7 για την επιστροφή του στον ρόλο του Άρη Βελουχιώτη στον συγκλονιστικό μονόλογο της Σοφίας Αδαμίδου.
- 05 Οκτωβρίου 2021 06:43
Το θεατρόφιλο κοινό τα τελευταία χρόνια έχει ταυτίσει τον ηθοποιό Τάσο Σωτηράκη με τον Άρη Βελουχιώτη, καθώς τα τέσσερα τελευταία χρόνια ανεβαίνει μόνος στο θεατρικό σανίδι ενσαρκώνοντάς τον στον μονόλογο «Άρη» της Σοφίας Αδαμίδου. Αυτό δεν έγινε τυχαία. Η ερμηνεία του είναι τόσο συγκλονιστική που δύσκολα μπορείς να τον αποκόψεις από τον ρόλο του.
Γεννημένος το 1980, ο Τάσος Σωτηράκης τελείωσε την Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Αγίας Βαρβάρας – Ιάκωβος Καμπανέλης το 2004. Μαθήτευσε δίπλα στη Ρούλα Πατεράκη, στην Έφη Ροδίτη, στον Περικλή Μουστάκη, στον Γιάννη Βόγλη και άλλους σημαντικούς καθηγητές. Είναι και μουσικός. Παίζει επαγγελματικά πιάνο και αρμόνιο και είναι επίσης πτυχιούχος ανώτερων θεωρητικών από το «Ωδείο Αγίας Παρασκευής».
Αυτήν την περίοδο ετοιμάζεται να πρωταγωνιστήσει στον Άρη, ενώ παράλληλα κάνει πρόβες για τα πολυαναμενόμενα “Κόκκινα Φανάρια” που θα σκηνοθετήσει ο Βασίλης Μπισμπίκης στον Τεχνοχώρο Cartel.
Εμείς μιλήσαμε μαζί του με αφορμή την επιστροφή του στον “Αρη”.
Πού πιστεύετε πως οφείλει ο Άρης την τόσο μεγάλη επιτυχία του;
Στο ότι ο ίδιος ο Άρης είναι ακόμα ζωντανός στις μνήμες των ανθρώπων. Πέρα από το γεγονός ότι το πιστεύουμε κι εμείς, αυτό έδειξε και ο κόσμος που ήρθε στην παράσταση. Εμείς καταθέσαμε την αλήθεια μας, την οποία εισέπραξε ο κόσμος και προχωρήσαμε μαζί μέχρι σήμερα όπου ο “Αρης” ξεκινάει την τέταρτη σεζόν παραστάσεων.
Τι σας γοητεύει ιδιαίτερα στην προσωπικότητα του Άρη και στο κείμενο της Σοφίας Αδαμίδου;
Η ανδρεία του, το μεγαλείο του, το μυαλό του, το ότι έμεινε πιστός στον σκοπό του μέχρι και την τελευταία στιγμή, η ανθρωπιά του. Όλα αυτά και ακόμα περισσότερα τα ζωντανεύει η Σοφία μέσα από το έργο της.
Γιατί έμεινε στην ιστορία ως πρόσωπο αμφιλεγόμενο;
Δεν ξέρω πόσο αποστασιοποιημένα μπορείς να δεις τον Άρη. Για μένα δεν ήταν αμφιλεγόμενος. Για κάποιους άλλους όμως είναι. Στην παράσταση λέει μιλώντας για το τι του προσάπτουν “…Από τη μεριά που το βλέπει κανείς, από τη μεριά που τάσσει εαυτόν…” Κι έτσι είναι. Για μένα ήταν ένας μεγάλος ηγέτης. Πολιτικός και στρατιωτικός. Ήταν στρατιωτική ιδιοφυία και δεν σταμάτησε ποτέ να πιστεύει στα ιδανικά του και στον σκοπό για τον οποίο αγωνιζόταν. Για σένα μπορεί όχι. Όλες οι μεγάλες ιστορικές προσωπικότητες είχαν αυτούς που τους λάτρευαν και αυτούς που τους μισούσαν. Δε θα μπορούσε ειδικά ο Άρης να αποτελεί εξαίρεση. Αναλογιζόμενοι κιόλας τις πολιτικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε εν μέσω γερμανικής κατοχής, οι αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν ήταν ζωτικής σημασίας και φυσικά πολλές φορές ήταν σκληρές. Ποιος ξέρει αν ήταν στη θέση του Άρη πως θα λειτουργούσε; Οπότε το να βγάζουμε συμπεράσματα με την ασφάλεια που έχουμε τώρα είναι πολύ εύκολο για τον οποιοδήποτε.
Πόσο έχει επηρεάσει ο ρόλος αυτός την κοσμοθεωρία σας και τον τρόπο που σκέφτεστε;
Πριν ακόμα ξεκινήσω να μελετάω τον Άρη, αλλά και μετά που συναντηθήκαμε πάνω στην σκηνή δεν είχαμε διαφορές με την κοσμοθεωρία του και με τον τρόπο που σκεφτόταν. Τάσσομαι υπέρ της ιδεολογίας και των πιστεύω του Άρη, όποτε δεν ήταν δύσκολο να συμβαδίσουμε σε ότι αφορά αυτό το κομμάτι. Ίσα ίσα που βοήθησε να μπω ακόμα πιο βαθιά στον ρόλο. Αυτό που με κάνει να μην μπορώ να ησυχάσω είναι, πώς όλα αυτά μπορείς να τα κάνεις πράξη; Πώς από την θεωρία περνάς στην πράξη και πως επηρεάζει αυτό τη ζωή σου; Σίγουρο είναι ότι χωρίς αγώνα και πάλη δεν πάς μπροστά. Αλλά πως και πόσο μπορείς να βάζεις πάνω από όλα τους αγώνες για τα πιστεύω σου και μέχρι πότε μπορείς να πιστεύεις ότι κι εσύ μπορείς να αλλάξεις μεγέθη που είναι πολύ μεγαλύτερα από εσένα. Εγώ πιστεύω πως αυτό δε σταματάει ποτέ. Όπως δεν το πίστευε και ο Άρης και γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία και συνεχίζει να ζει μέσα στις καρδιές μας και πολλές φορές να μας δίνει αυτήν τη δύναμη να προσπερνάμε τις αμφιβολίες και να τραβάμε μπροστά.
Τι σημαίνει για εσάς, αλλά και για το ελληνικό θέατρο η τόσο πρόωρη απώλεια της Σοφίας Αδαμίδου;
Αλήθεια είναι ότι ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι η Σοφία δεν είναι πια μαζί μας. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα τελειώνει η παράσταση του “Άρη” και δε θα χτυπάει το τηλέφωνο και να με ρωτάει “Τι έγινε αγοράκι μου, πώς πήγαμε σήμερα;” ή να με ρωτάει για τις αντιδράσεις του κόσμου και να συγκινείται και να κλαίει από χαρά. Άλλωστε όπως έλεγε και η ίδια ο “Άρης” ήταν το αγαπημένο της παιδί. Το κενό που αφήνει είναι πολύ μεγάλο. Πρώτα σαν φίλη και μετά ως συγγραφέας και δημοσιογράφος. Δυστυχώς έφυγε σε μια πολύ δημιουργική και παραγωγική φάση της ζωής της. Συνέχεια έλεγε “Άσε με δεν προλαβαίνω, έχω να γράψω…”. Η Σοφία έχει δώσει πολλά στο ελληνικό θέατρο. Δεν είναι μόνα τα έργα της που έχουν παιχτεί, αλλά και πολλά άλλα που έμειναν στα συρτάρια της και εύχομαι μια μέρα, πραγματικά, και αυτά να μυρίσουν το σανίδι της σκηνής και να φωτιστούν όπως τους πρέπει. Το Σοφάκι μου ήταν σαν μέλος της οικογένειάς μου και δε θα την ξεχάσω ποτέ. Είναι μεγάλη τιμή για μένα που έγινα ο Άρης της. Είναι και λέω είναι, γιατί όσο παίζονται έργα της είναι μαζί μας, μια μεγάλη θεατρική συγγραφέας που πέρασε το κατώφλι των μεγάλων θεατρικών συγγραφέων της χώρας μας, που μας άφησαν για να συνεχίσουν να γράφουν βλέποντάς μας από ψηλά…!
Λείπει από το σήμερα ένας Άρης; Υπάρχουν/προτάσσονται ιδεολογίες;
Φυσικά και υπάρχουν και ιδεολογίες και ιδανικά. Το θέμα είναι πόσο ανοιχτοί είμαστε σε αυτές τις ιδεολογίες και σε αυτά τα ιδανικά. Ξέρετε, είναι πολύ εύκολο να καθόμαστε πίσω από την οθόνη του υπολογιστή μας και να σχολιάζουμε τους πάντες και τα πάντα χωρίς όμως να θέλουμε να πάρουμε θέση ή να επιχειρηματολογήσουμε. Το λέω αυτό γιατί αν ένας άνθρωπος πιστεύει σε μια ιδεολογία, δεν υπάρχει περίπτωση να μην πάρει θέση ή να μιλήσει χωρίς να έχει και τα στοιχεία να στηρίξει την θέση του. Όπως είπα και στην αρχή το κακό είναι ότι ο κόσμος δεν είναι ανοιχτός ή δε θέλει ή φοβάται να ταχθεί σε ιδεολογίες και πιστεύω και βρίσκει πάντα την εύκολη λύση. Η οποία δεν είναι άλλη από το δε βαριέσαι ή σιγά μην αλλάξω εγώ τον κόσμο ή άσε με τώρα στην ησυχία μου, δεν πειράζω κανέναν και κανένας δεν με πειράζει. Όταν όμως το πρόβλημα θα έρθει έξω από την πόρτα μας θα είναι πολύ αργά. Και δυστυχώς θα είμαστε πάλι στην οθόνη απρόσωπα και θα βρίζουμε τους άλλους και όχι τους εαυτούς μας. Πάντα θα λείπει ένας Άρης. Τους Άρηδες όμως τους δημιουργούν οι συνθήκες. Δεν ξέρω ακόμα αν είναι ώριμες οι συνθήκες για να εμφανιστεί ένας νέος Άρης, αλλά πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γίνει. Και για να μην παρεξηγηθώ, αυτό δε σημαίνει ότι θα εμφανιστεί κάποιος με κουμπούρια και θα τα πάρει όλα σβάρνα. Φυσικά και όχι. Οι εκάστοτε συνθήκες φτιάχνουν και τους εκάστοτε Άρηδες. Σίγουρα θα είναι διαφορετικός, αλλά θα πιστεύει και αυτός σε ιδανικά και ιδεολογίες που θα μπουν μπροστά από το “εγώ” του και θα τραβήξει μπροστά.
Εσείς για ποιες ιδέες θα κηρύσσατε “πόλεμο”;
Θα σας απαντήσω με κάτι που έχει γράψει ο Δημήτρης Γληνός. “Ο μόνος τρόπος για να ζήσει και να πεθάνει κανείς σαν άνθρωπος είναι να ζήσει και να πεθάνει για ένα ιδανικό.” Το πιστεύω ακράδαντα και θα ήταν το μόνο για το οποίο θα κήρρυττα πόλεμο.
Τι θα αλλάζατε-αν μπορούσατε- στο θεατρικό τοπίο άρδην;
Το θέατρο δεν έχει ανάγκη κανέναν από εμάς. Εμείς το έχουμε ανάγκη και πρέπει να το σεβόμαστε και να το αγαπάμε. Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάτι στο θέατρο, αλλά εμείς να αλλάξουμε. Εμείς πρέπει να μπαίνουμε μέσα σε αυτό με ανοιχτά μυαλά, ανοιχτές καρδιές και ανοιχτά σώματα. Το θέατρο μόνο να δώσει μπορεί και όχι να πάρει. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι η εκπαίδευσή μας ως ηθοποιοί. Ο τρόπος δηλαδή που αντιμετωπίζεται η εκπαίδευση του θεάτρου μέσω των σχολών στην Ελλάδα και φυσικά η σημασία που δίνει η εκάστοτε κυβέρνηση στον πολιτισμό με βάση πάντα την ολοκληρωμένη παιδεία του ανθρώπου που θέλει να μπει στον κόσμο του θεάτρου, αλλά και γενικά στην καλλιτεχνία είτε αυτή ονομάζεται μουσική ή χορος ή εικαστικά. Αυτό είναι κάτι που αφορά την παιδεία γενικά και δεν εξαιρείται το θέατρο. Είναι η βάση πάνω στην οποία δημιουργείται το όποιο θεατρικό τοπίο και πάνω σε αυτή τη βάση πρεπει να επικεντρωθούν και το υπουργείο πολιτισμού και το υπουργείο παιδείας, αλλά και όσοι διδάσκουν στις δραματικές σχολές. Το θέατρο δεν είναι χόμπι για να αντιμετωπίζεται και η εκπαίδευσή του σαν χόμπι. Αλλά δυστυχώς έτσι αντιμετωπίζεται. Αν υπήρχε κάτι που θα μπορούσα να αλλάξω θα ήταν να αλλάξω ριζικά το σύστημα εκπαίδευσης των μελλοντικών ηθοποιών.
Μελλοντικά σχέδια
Δυστυχώς με την πανδημία ήρθαν σε όλους μας τα πάνω-κάτω. Οπότε δε θέλω να σκέφτομαι και να προγραμματίζω πολύ μακριά. Για την ώρα θα τρέξει ο “Άρης” και παράλληλα κάνουμε πρόβες για τα “Κόκκινα φανάρια” που είναι το αμέσως επόμενο βήμα της ομάδας Cartel. Από εκεί και πέρα εύχομαι να είμαι καλά εγώ και η οικογένεια μου και πάντα στις επάλξεις.
*Οι φετινές παραστάσεις του Αρη είναι αφιερωμένες στην συγγραφέα του, Σοφία Αδαμίδου (που έφυγε από τη ζωή πρόωρα και απροσδόκητα στις 12 Ιουνίου 2021.
Συντελεστές: Σκηνοθεσία: Βασίλης Μπισμπίκης/Στον ρόλο του Άρη, ο Τάσος Σωτηράκης/Συγγραφέας: Σοφία Αδαμίδου/Ο ηθοποιός Θοδωρής Τσουανάτος και ο μικρός Πέτρος Φλωράκης «έδωσαν» τις φωνές τους./Σκηνικά – κοστούμια: Ομάδα Cartel/Μουσική: Villagers of Ioannina City (VIC). Το τραγούδι «Άρη μου», σε στίχους Αγλαΐας Κλάρα, μελοποίησε και ερμηνεύει η Ερωφίλη. Το μουσικό κομμάτι της έναρξης και του τέλους είναι του Βασίλη Καραγιάννη/Κινησιολογία: Αγγέλα Πατσέλη/Φωτισμοί: Λάμπρος Παπούλιας/Επιμέλεια video: Ηλίας Φλωράκης/Ειδικά Εφέ: Προκόπης Βλασερός/Φωτογραφίες: Δήμητρα Ψυχογυιού/Σκίτσο αφίσας: Γιώργος Γούσης/Σχεδιασμός αφίσας: Νικολέτα Διολή/Εκτέλεση Παραγωγής: Φαίη Τζήμα
CARTEL Τεχνοχώρος: Νέα Διεύθυνση: Λεγάκη 7/περιοχή, Αγ. Ιωάννη Ρέντη (ΤΚ 18233)/ τηλέφωνο επικοινωνίας: 693 98 98 258. Έναρξη παραστάσεων: Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021/Ώρα έναρξης: 18:00/Εισιτήρια: γενική είσοδος, φοιτητικά και άνω των 65, 10 ευρώ ανέργων και ΑμεΑ.
Αναφορικά με τους θεατές που είχαν κλείσει εισιτήρια και δεν είδαν (λόγω συνθηκών) την παράσταση, θα έχουν προτεραιότητα στην κράτηση της θέσης τους και θα πρέπει να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνο του θεάτρου, από τη Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου έως και την Τετάρτη 23/9. Ο Τεχνοχώρος Cartel θα λειτουργεί κάθε Σάββατο και Κυριακή ως αμιγώς covid free κλειστός χώρος, μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες με πιστοποιητικό σε ισχύ (180 ημέρες μετά τον πρώτο θετικό έλεγχο).
Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις