Τελικά μέσα από τα απανωτά lockdown ξαναγεννηθήκαμε;

Η Πτέρυγα, μια ονειρική παράσταση για τη μητρότητα εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα, επιστρέφει στο θέατρο Χώρος, σε σκηνοθεσία Έλενας Μαυρίδου.

Η Πτέρυγα είναι το παράδοξο, σουρεαλιστικό σύμπαν ενός νοσοκομείου κυήσεων. Κάθε Πανσέληνο, οι καρδιοτοκογράφοι στις κοιλιές των εγκύων τρελαίνονται. Ένας υπεύθυνος ασφαλείας ονειρεύεται πως είναι ο πατέρας του παιδιού στο μονόκλινο δωμάτιο. Η γηραιότερη μαία του νοσοκομείου αναρωτιέται, αν τα παιδιά μοιάζουν με ψάρια. Πάνω απ’ την επιβεβλημένη Παναγία-κάδρο κάθε δωματίου, βγαίνει μια παράξενη σκιά να επιτηρήσει τα δωμάτια. Η Πτέρυγα είναι ο απόκοσμος χορός της μνήμης. Ένας χορός αλλιώτικος, απόκοσμος, ένα μεταμεσονύχτιο requiem. Μα πάνω απ’ όλα, ένας ύμνος στη ζωή, εκεί που σμίγει το φως με το σκοτάδι, στον κενό χώρο ανάμεσα στη γέννα και τον θάνατο.

Αντλώντας υλικό από αληθινές συνεντεύξεις και περιστατικά, η Πτέρυγα εξερευνά τα όρια της πραγματικότητας, της λογικής και της ελευθερίας βούλησης των γυναικών που κυοφορούν, δίνοντας μάχη για τη μητρότητα μέσα στα νοσοκομεία. Μια παράσταση με ελάχιστο λόγο, στα όρια της περφόρμανς και του σωματικού θεάτρου, ξεχωριστή, γεμάτη συγκίνηση και χιούμορ, για την αγάπη και τη μνήμη, τον έρωτα και τη διαφορετικότητα, την απώλεια και τα όνειρα των ανθρώπων για δημιουργία.

Εμείς μιλήσαμε με τους συντελεστές της παράστασης και καθώς η παράσταση έχει να κάνει με τη γέννηση και την κύηση τους ρωτήσαμε κάτι πιο επίκαιρο. Αν μέσα από όλη αυτή την περιπέτεια με τον κορονοϊό και τους απανωτούς εγκλεισμούς αισθάνονται πως ξαναγεννηθήκαμε…

Δήμητρα Κούζα

Όταν έρχεται η στιγμή της γέννησης όλες οι δυσκολίες, τα άγχη και οι άσχημες μνήμες μένουν πίσω, ξεχνιούνται. Γιατί έρχεται η ζωή κι ο ερχομός ενός παιδιού που φέρει τη χαρά και την ελπίδα. Παρ’ όλ’ αυτά, δε θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε αυτό το στάδιο ως κοινωνία. Είμαστε ακόμα στο στάδιο της διαπραγμάτευσης με τη νέα πραγματικότητα. Διανύουμε μια δύσκολη περίοδο προσπαθώντας να ανταπεξέλθουμε στις συνθήκες που έχει φέρει η πανδημία. Σαν μια δύσκολη «κύηση» που ελπίζω να φέρει φως και μια νέα ζωή.

Χριστίνα Μαριάνου

Έχουμε ήδη διανύσει δυο πολύ δύσκολα χρόνια και προβλέπεται πως αυτή η κατάσταση θα αφήσει έναν μεγάλο απόηχο. Έχουμε περάσει σε μια νέα τάξη πραγμάτων που κάποιες φορές είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε και άλλες έχουμε απλώς συνηθίσει. Μου είναι δύσκολο να θυμηθώ πώς ήταν οι ζωές μας πριν τον κορονοϊό. Να συμπεριφερόμαστε δηλαδή αυθόρμητα, ελεύθερα και χωρίς φόβο. Όπως για παράδειγμα να αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο, να να βρεθούμε σε χώρους εστίασης, θέατρα, σινεμά ,πλατείες χωρίς το αυτόματο καμπανάκι στο μυαλό μας να χτυπάει “κίνδυνος”. Να σταματήσουμε να ανησυχούμε για το πώς και το εάν θα μπορούμε να δουλεύουμε και άλλα πολλά που θέλω να πω και καθώς τα σκέφτομαι η καρδιά μου χτυπάει δυνατά. Ο φόβος, λοιπόν, είναι το πιο ισχυρό συναίσθημα που αισθάνομαι για αυτό το θέμα. Καθένας από εμάς κάνει το καλύτερο που μπορεί για να νιώσει χαρούμενος και ελεύθερος. Πιστεύω πραγματικά πως προσπαθούμε καθημερινά να βρούμε την ελπίδα μέσα μας και να πούμε πως «όλα θα πάνε καλά». Να εστιάσουμε δηλαδή στο αισιόδοξο κομμάτι της ψυχής μας για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες και να προχωρήσουμε μακριά από αυτές. Εύχομαι αυτή η κατάσταση να μας δυναμώσει και να μας κάνει καλύτερους ανθρώπους. Να καταφέρουμε να κοιτάξουμε πέρα από τους εαυτούς μας τη δεδομένη στιγμή και να δημιουργήσουμε έναν νέο εαυτό. Έναν εαυτό λιγότερο πληγωμένο, περισσότερο γενναιόδωρο, αυθόρμητο και χαρούμενο.

Νένα Δρογγίτη

Ο κορονοϊός πραγματικά επηρέασε τη ζωή μας σε πολλά επίπεδα. Σαφώς ο αρνητικός του αντίκτυπος είναι αδιαμφισβήτητος, δεδομένων των νοσοκομειακών συνθηκών και κυρίως του αριθμού θανάτων παγκοσμίως. Αλλά ούσα φύσει αισιόδοξο άτομο, δεν μπορώ να αρνηθώ ότι οδήγησε παράλληλα σε μια τρόπον τινά αναγέννηση. Νομίζω πως οι περισσότεροι μαθαμε να θετουμε προτεραιότητες και να τις αξιολογούμε ωριμότερα ίσως. Πράγματα που καθημερινά μπορεί να θεωρούνται δεδομένα, όπως το υπέρτατο αγαθό της υγείας, τίθενται πλέον στο επίκεντρο. Στο «Δωρο» του Στέφανου Ξενάκη είχα διαβάσει κάτι, που ενόψει κορονοϊού μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό : «Η υγεία είναι ένα αόρατο στέμμα στο κεφάλι μας και το βλέπει μόνο αυτός που δεν την έχει». Μα και οι ανθρώπινες σχέσεις κάθε είδους και η αξία τους επαναπροσδιορίστηκαν. Ακόμα και η απόσταση που έπρεπε να κρατήσουμε, βοήθησε να σκεφτούμε περισσότερο και να καταλάβουμε πόσο ανάγκη έχουμε ή δεν έχουμε να βρεθούμε με τον άλλον, να υπάρχει γενικά κάποιος στη ζωή μας. Άλλοι ανακάλυψαν ταλέντα που δεν γνώριζαν ή βρήκαν χρόνο να κάνουν επιτέλους εκείνο που τόσο ήθελαν, αλλά πάντα ανέβαλαν. Η επιστήμη επίσης έκανε ένα βήμα παρακάτω. Ανθρώπινα μυαλά συγκεντρώθηκαν και ενώθηκαν για να συνδράμουν στην αντιμετώπιση αυτής της απειλής. Όλα τα παραπάνω αποτελούν για μένα μια αναδιαμόρφωση της κοινωνίας, σαν να γεννηθήκαμε ξανά, με νέα γνώση, νέες ιδέες και νέες αξίες.

Άλκης Μπακογιάννης

Η γέννηση σηματοδοτεί μια καινούργια αρχή, ένα νέο πρόσωπο. Κάποιες φορές έρχεται αναπάντεχα και αλλάζει όλη μας την ζωή. Η πανδημία ήρθε αναπάντεχα και άλλαξε τα δεδομένα. Πράγματα όπως τα ξέραμε πλέον δεν ίσχυαν. Όλοι μας μετακινηθήκαμε. Μας “ανάγκασε” να περάσουμε περισσότερο χρόνο με τους ανθρώπους μας. Να αναθεωρήσουμε τα θέλω μας και τους στόχους μας. Όταν με το καλό τελειώσει όλο αυτό δεν πρέπει να το σβήσουμε από την μνήμη μας . Πρέπει να το αγκαλιάσουμε και να δούμε τι πρέπει να αλλάξουμε. Όλοι μιλάνε για επιστροφή στην κανονικότητα. Διαφωνώ! Η κανονικότητα μας έφερε σε αυτό το σημείο! Τον κόσμο τον αλλάζουμε εμείς δεν αλλάζει μόνος τού πρέπει λοιπόν να δούμε τα πράγματα αλλιώς. Να “γεννηθούμε” σοφότεροι.

Στέργιος Κοντακιώτης

Δεν πιστεύω ότι έχουμε αναγεννηθεί ως κοινωνία από την πανδημία . Όχι ακόμα τουλάχιστον . Δεν ξέρω αν κάποια στιγμή θα αναγεννηθούμε ή θα συνεχίσουμε τις ζωές μας με τη μνήμη του κορονοϊού . Τα τελευταία χρόνια ζούμε αλλεπάλληλες κρίσεις που η καθεμία έρχεται πριν ανακάμψουμε από την προηγούμενη . Από την οικονομική στην υγειονομική κι από κει στον πόλεμο και την ενεργειακή κρίση . Αισθάνομαι ότι ζούμε μια σκοτεινή περίοδο της ιστορίας . Είναι όμως αντανακλαστικό του ανθρώπου να αγωνίζεται για την επιβίωση του, να ψάχνει το φως μέσα στο σκοτάδι. Αυτό το φως είναι στην παράσταση μας η γέννηση . Είναι η δύναμη που αναπτύσσει ο άνθρωπος απέναντι στις δυσκολίες και η ελπίδα του πως η νέα γενιά θα φέρει κι ένα μέλλον φωτεινότερο.

Συντελεστές: Σκηνοθεσία-Δραματουργία-Κίνηση: Έλενα Μαυρίδου/Σκηνικά, Κοστούμια, Props: Ιωάννα Πλέσσα/Μουσική σύνθεση-Σχεδιασμός ήχου: Γιώργος Μαυρίδης/Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης/Σύμβουλος δραματουργίας: Αλέξανδρος Μιστριώτης/Βοηθός δραματουργίας-σκηνοθέτιδος: Γιάννα Αλ Νακά/Επιμέλεια κούκλας: Στάθης Μαρκόπουλος/Παίζουν: Δήμητρα Κούζα, Χριστίνα Μαριάνου, Στέργιος Κοντακιώτης, Άλκης Μπακογιάννης, Νένα Δρογγίτη/Οργάνωση παραγωγής: Ιωάννα Πιταούλη/Social Media: Δανάη Γκουτκίδου/Φωτογραφίες: Γιώργος Καπλανίδης/Trailer: Περικλής Μαθιέλλης/Γραφιστική επιμέλεια: Θωμάς Παπάζογλου

Θέατρο Χώρος/Κάθε Παρασκευή & Σάββατο/Ώρα: 21:00/Διάρκεια: 90 λεπτά/Τιμές εισιτηρίων: 15€, Φοιτητικό 12€, Ανέργων, ΑμΕΑ, Ατέλεια 10€/Ειδική Προσφορά: · Για τις παραστάσεις 25/02, 26/02, 04/03 & 05/03: Γενική είσοδος στα 10€/· Για γκρουπ των 10 ατόμων και άνω, θα ισχύει 50% έκπτωση στην αρχική τιμή των 15€, δηλαδή 7,5€ ανά άτομο/ viva.gr, 11876, SevenSpots, Reload Stores, WIND, Βιβλιοπωλεία Ευριπίδης, Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων, Αθηνόραμα, Viva Kiosk, Yoleni’s

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις