Τρεις θεατρικές επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών

Μπορεί το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου να είναι συνώνυμο με παγκόσμιες και εγχώριες πρεμιέρες, με προτάσεις δημιουργών που αξίζει να εστιάσουμε και να γνωρίσουμε, ωστόσο κάθε χρόνο βρίσκουμε στο πρόγραμμά του κάποιες επαναλήψεις παραστάσεων που “επιβάλλεται” να δούμε – αν σταθήκαμε άτυχοι στα περσινά sold out- ή ακόμη και να ξαναδούμε – καθώς ποτέ η μία βραδιά επί σκηνής δεν είναι ίδια με την επόμενη.

Εμείς μετρήσαμε στο φετινό πρόγραμμα του Φεστιβάλ τρεις επαναλήψεις θεατρικών παραστάσεων. Καλό είναι να “προγραμματιστείτε” εγκαίρως, γιατί μάλλον αυτή θα είναι και η τελευταία ευκαιρία για να τις απολαύσετε.

Οι τρεις επαναλήψεις που αξίζει να δείτε στο Φεστιβάλ Αθηνών

Ένα τολμηρό Drag ορατόριο δια χειρός bijoux de kant

Το είχαμε ευχηθεί πέρυσι και να που έγινε: Η bijoux de kant του Γιάννη Σκουρλέτη επανέρχεται από τις 15 έως τις 18 Ιουνίου στην Πειραιώς 260 με τα “Τραγούδια του ελληνικού λαού – Drag ορατόριο”. Μια τολμηρή παράσταση που δημιούργησε ιδιαίτερη αίσθηση και που αντλεί έμπνευση από τον σπουδαίο Μικρασιάτη συνθέτη, μαέστρο και πιανίστα Γιάννη Κωνσταντινίδη (1903-1984).

Μέσα σ’ ένα αλλόκοτο τοπίο, σχεδιασμένο από τον σκηνογράφο Κωνσταντίνο Σκουρλέτη, η drag βαρύτονος Νίνα Νάη, η περφόρμερ Daglara και ο πιανίστας Γιώργος Ζιάβρας μιλούν για το ανοιχτό τραύμα της πατριαρχίας και την παρέκκλιση. Αφηγούνται μια άλλη, αθέατη πολλές φορές Ελλάδα. Είδωλα ενός καλά κρυμμένου προσωπικού βιώματος, εξιστορούν τα πάθη της ετερότητας σ’ έναν δυστοπικό κόσμο.

Έχοντας διαπρέψει στον χώρο του ελαφρού τραγουδιού («Ξύπνα αγάπη μου», «Θα ξανάρθεις», «Τα νέα της Αλεξάνδρας», «Πόσο λυπάμαι» κ.ά.) με το ψευδώνυμο Κώστας Γιαννίδης, με τον κύκλο Είκοσι τραγούδια του ελληνικού λαού ο Κωνσταντινίδης δημιούργησε ένα υπερκείμενο, μια μουσική σύνθεση αντίστοιχη της δισυπόστατης καλλιτεχνικής του πορείας.

Μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο για ελληνικό horror show με αφετηρία τον γοητευτικό αυτό κύκλο τραγουδιών και τα κείμενα του καλλιτέχνη και ερευνητή Αλέξανδρου Παπαδόπουλου.

Προπώληση εισιτηρίων εδώ

Η βασίλισσα που χάρισε στη ρημαγμένη Αθήνα τον Εθνικό Κήπο στο Φεστιβάλ Αθηνών

Η παράσταση “Amalia melancholia, η βασίλισσα των φοινίκων” έκανε πρεμιέρα την άνοιξη του 2022 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά και έκτοτε επιστρέφει σε τακτά χρονικά διαστήματα. Καθόλου τυχαίο που το κοινό την αναζητά και σημειώνει απανωτά sold out.

Τώρα θα τη δούμε στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών από τις 20-22 Ιουλιου στο Σύγχρονο Θέατρο. Πρόκειται για μία ιδιαίτερα γοητευτική παράσταση που έχει το δικό της ιδιαίτερο “οικοσύστημα” και αναφέρεται στη Βασίλισσα Αμαλία, τη γυναίκα που στιγματίστηκε για την ατεκνία της αλλά χάρισε στην Αθήνα τον Εθνικό Κήπο.

Η σκηνοθέτις Ζωή Χατζηαντωνίου αντλεί υλικό από τις 887 επιστολές της Αμαλίας προς τον πατέρα της, από μαρτυρίες που βρίσκονται διάσπαρτες στην εκτεταμένη βιβλιογραφία και από απόρρητα έγγραφα των γιατρών που ασχολήθηκαν με την περίπτωση της. Οι επιστολές μοιάζουν περισσότερο με προσωπικό ημερολόγιο, βρίσκονται στα κρατικά αρχεία της πόλης του Ολδεμβούργου και διαβάζονται σαν απολαυστικό μυθιστόρημα ενηλικίωσης.

Η “Αμαλία” της Ζωής Χατζηαντωνίου –που ερμηνεύει με συγκλονιστικό τρόπο η Έμιλι Κολιανδρή– είναι μια γυναίκα μεταξύ μυθοπλασίας και ιστορίας, μεταξύ στειρότητας και γονιμότητας, μεταξύ μουσειακού εκθέματος και ζώου υπό παρακολούθηση με σκοπό την αναπαραγωγή.

Είναι ένα σώμα σε κατάσταση δημιουργικής μελαγχολίας που βρίσκει τη δική του γραμμή φυγής προς μια άλλη διάσταση πέραν των κοινωνικών επιταγών. Εκεί, στο αληθινό της βασίλειο, η Αμαλία εκπληρώνει την αποστολή της και διαιωνίζει το είδος της, γίνεται Κήπος. Της δίνεται αυτό που η ίδια αληθινά λαχτάρησε, ο τίτλος της Βασίλισσας των Φοινίκων.

Η παράσταση αυτή εντάσσεται στην πρωτοβουλία grape – Greek Agora of Performance του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου με σκοπό τη συστηματοποίηση της προβολής των Ελλήνων καλλιτεχνών στη διεθνή σκηνή Θεάτρου και Χορού, δίνοντάς τους την ευκαιρία να παρουσιάσουν τα έργα τους σε εκπροσώπους διεθνών φεστιβάλ και καλλιτεχνικούς διευθυντές πολιτιστικών φορέων του εξωτερικού.

Προπώληση εισιτηρίων εδώ

Με αφορμή τη φωτεινή επιγραφή της πατρικής ταβέρνας…

Ο Μάριο Μπανούσι κατάφερε να γίνει ο καλλιτέχνης- talk of the town την περασμένη χρονιά με τις παραστάσεις του “Goodbye Lindita” και “Taverna Miresia* – Mario, Bella, Anastasia”. Προηγήθηκε δε το πρώτο μέρος αυτής της άτυπης τριλογίας υπό τον τίτλο “Ragada”, ενώ βγήκε και έξω από τα ελληνικά σύνορα συστήνοντας την τέχνης του εντός και εκτός Ευρώπης.

Η τελευταία του παράσταση, “Taverna Miresia* – Mario, Bella, Anastasia”, που ήταν από τις πιο πετυχημένες του καλλιτεχνικού προγράμματος του 2023, επανέρχεται τώρα στην Πειραιώς 260 και μάλιστα εντάσσεται επίσης στην πρωτοβουλία grape – Greek Agora of Performance.

Χαρακτηριστικό του νεαρού Μπανούσι – είναι γεννημένος μόλις το 1998- είναι πως χρησιμοποιεί ως δραματουργικά υλικά τις προσωπικές του μνήμες για να τις μετατρέψει σε τελετουργική πράξη κάθαρσης.

Η Taverna Miresia ξεκινά από μια πολύ προσωπική ιστορία, είναι στην ουσία ένα ταξίδι στις μνήμες. Ο τίτλος “Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia” αναφέρεται στη φωτεινή επιγραφή της ταβέρνας του πατέρα του, έναν τόπο που γίνεται το σημείο συνάντησης του παρελθόντος με το παρόν.

Χρόνια αργότερα, ενήλικος πια, ο σκηνοθέτης μεταφέρει την ίδια ταμπέλα από την Αλβανία στο Φεστιβάλ Αθηνών, και την τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου που δημιουργεί επί σκηνής. Καλωσορίζει τις μνήμες προκειμένου να αντιμετωπίσει την απουσία του πρόσφατα εκλιπόντος πατέρα του, μάγειρα και ιδιοκτήτη της ταβέρνας, που υποδεχόταν κάθε βράδυ τους πελάτες.

Τι μένει ακόμα να φωτίσει αυτή η επιγραφή; Μια επιστροφή στη χώρα της παιδικής ηλικίας. Στην εποχή που η χαρά εναλλάσσεται με την απόγνωση, και ένα πιάτο φαγητό φανερώνει φροντίδα. Το οικογενειακό τραπέζι με τις άδειες πια καρέκλες. Μια συνειρμική ακολουθία από εικόνες, θραύσματα από αναμνήσεις, και από όσα δεν πρόλαβαν να ειπωθούν. Αποχαιρετισμός.

*Miresia στα αλβανικά σημαίνει καλοσύνη.

Προπώληση εισιτηρίων εδώ

 

 

Έρευνα – Δραματουργία – Σκηνοθεσία Ζωή Χατζηαντωνίου • Ερμηνεία Έμιλυ Κολιανδρή, Ρίτα Λυτού • Σκηνικό Εύα Μανιδάκη • Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη • Μουσική – Ηχητικό τοπίο Σταύρος Γασπαράτος σε συνεργασία με τον Γιώργο Μιζήθρα • Βίντεο Παντελής Μάκκας • Σύμβουλος δραματουργίας Λουίζα Αρκουμανέα • Βοηθός σκηνογράφου Μαρία Καλοφούτη • Περούκες Κωνσταντίνος Σαββάκης • Υπεύθυνη φροντιστηρίου και σκηνής Ντίνα Ντεμπέμπε • Rigger Γιάννης Ψαρρός • Διεύθυνση παραγωγής Κωνσταντίνα Αγγελέτου • Εκτέλεση παραγωγής Λυκόφως

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα την άνοιξη του 2022 στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά.