Ζούσαν σε "καραντίνα" από την αγάπη και βρήκαν τον τρόπο να βγουν από αυτή

Ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί της παράστασης “Μπιλ & Λου” που παρουσιάζεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου μιλούν στο NEWS 24/7 για το πόσο τα social media έχουν επανακαθορίσει τη φιλία.

ΓΕΩΡΓΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
19 Ιανουαρίου 2023 06:44

Το “Μπιλ & Λου” είναι ένα έργο Βασισμένο σε μια αληθινή ιστορία φιλίας που επαναδιαπραγματεύεται το «μαζί» και αφηγείται τη σχέση δύο μοναχικών αγνώστων, που ζουν σε «καραντίνα» από την αγάπη και που εντελώς απροσδόκητα καταφέρνουν και χτίζουν μια αδιάρρηκτη εικοσαετή φιλία, ανταλλάσσοντας τους κόσμους τους, τις αγωνίες, τα όνειρα και τις σοκολατένιες «παρηγοριές» τους, δι’ αλληλογραφίας.

Μετά από δύο sold-out χρονιές στο Skrow Theater, η παράσταση του Δημήτρη Αγιοπετρίτη – Μπογδάνου με τους Στέλιο Ιακωβίδη, Βασίλη Μαυρογεωργίου και Λυδία Τζανουδάκη, παρουσιάζεται στο Θέατρο του Νέου Κόσμου.

Η υπόθεση

Η Λου, μια τετραπέρατη μα παραμελημένη οκτάχρονη από την Αυστραλία, είναι διαρκώς απορημένη: «Πώς μπορεί κάποιος που γεννιέται να είναι ατύχημα;», «Οι γοργόνες κάνουν απολέπιση;», «Σ’ έχουν κοροϊδέψει ποτέ;». Ο Μπιλ, ένας άθεος Εβραίος από τη Νέα Υόρκη, υπέρβαρος και με σύνδρομο Άσπεργκερ, είναι διαρκώς μπερδεμένος. Ο Μπιλ και η Λου, χωριστά αλλά μαζί, είναι ένα απροσδόκητο «μπερδαπορημένο» ντουέτο, που η μοναξιά του ενός λειαίνει τη μοναξιά του άλλου.

Ένα μαύρο παραμύθι, άλλοτε ανάλαφρο κι ελπιδοφόρο

Με σαρκοβόρο χιούμορ και αφοπλιστική ωμότητα, η ιστορία θίγει την παιδική παραμέληση, την ψυχική ανισορροπία, τη σχολική βία, τη μοναξιά, την κατάθλιψη, την εξάρτηση, την αυτοεκτίμηση και την κοινωνική απομόνωση, αναδεικνύοντας τη φιλία, τη συμπαράσταση και τον σεβασμό σε όπλα κατά της ματαιότητας και μοναδικά αγαθά για την επιβίωση και την ατομική ελευθερία.

Ένα μαύρο παραμύθι, άλλοτε ανάλαφρο κι ελπιδοφόρο κι άλλοτε σκληρό και πνιγηρό, που βλέπει με κατανόηση και ζεστασιά τις παραφωνίες της ζωής, καθώς οι βασανισμένοι χαρακτήρες βρίσκουν διέξοδο για ουσιαστική ανθρώπινη επαφή και τελικά νόημα ύπαρξης, απελευθέρωσης και λύτρωσης.

Γιατί είναι ανακουφιστικό να σε αγαπούν, ακόμα και για όσα δεν είσαι.

Ο Δημήτρης Αγιοπετρίτης Μπογδάνος Yianis Zahos

Και το σήμερα των σχέσεων

Εμείς κάναμε στην ομάδα των συντελεστών της παράστασης μία ερώτηση βγαλμένη από τις ανθρώπινες σχέσεις του σήμερα όπου τα πάντα πλέον ορίζονται από τα social media.

Άραγε, τα social media επηρεάζουν τη φιλία σήμερα και αν ναι με ποιον τρόπο;

Ο Δημήτρης Αγιοπετρίτης – Μπογδάνος απαντά πως “στην εποχή μας τα social media, δυστυχώς, επαναπροσδιορίζουν τη φιλία. Δημιουργούν ένα νέο πλαίσιο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι αφιερώνονται σε πλασματικές σχέσεις που λειτουργούν ως υποκατάστατα της πραγματικής επαφής. Περνάμε έτσι σε μια κοινωνική δυσλεξία που αναπόφευκτα θα ταράξει τις ισορροπίες και της αλληλεπίδρασής μας με τους γύρω μας αλλά και της δική μας εσωτερικής ανάγκης για επικοινωνία. Έχουμε κοινώς εισαχθεί σε ένα ψευδοσύμπαν με εξαιρετικά αβέβαιες και μάλλον επικίνδυνες διαδρομές για την ψυχοσύνθεσή μας. Σε αντίθεση με τα χρόνια της αλληλογραφίας όπου η δίψα για επικοινωνία οδηγούσε σε μία σύνθετη και χρονοβόρα διαδικασία, στη συνθήκη του σήμερα όλα γίνονται ακούραστα, με ταχύτητα και συχνότατα με ανωνυμία”.

Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου προσθέτει πως “είναι σίγουρα ανακουφιστικό να μπορείς να βρεις τους φίλους σου μέσα σε μερικά δευτερόλεπτα με το πάτημα ενός κουμπιού σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη κι αν βρίσκεσαι, ωστόσο αυτή η ευκολία στην πρόσβαση δεν λειτουργεί το ίδιο με όλους τους ανθρώπους. Οποιοσδήποτε και να είναι ο τρόπος επικοινωνίας μεταξύ δύο φίλων είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η φιλία είναι ένας ζωντανός οργανισμός που ανθίζει με το μοίρασμα στιγμών που χωράνε σε κάτι λίγο πιο τρισδιάστατο από ένα gif. Από την άλλη, 100 gifs ίσως και να είναι αρκετά για να θέσουν πλέον βάσεις για μια σταθερή φιλία! Όσο ο καθένας μοιράζεται τις ανάγκες, τα όρια και τον δικό του ορισμό της φιλίας με τους φίλους του, τα social media βρίσκονται εκεί για να μας βοηθήσουν στην επικοινωνία και όχι το αντίθετο ή τουλάχιστον έτσι επιλέγω να το σκέφτομαι με τις δικές μου φιλίες”.

Η Λυδία Τζανουδάκη εξηγεί βασιζόμενη στη δική της εμπειρία πως “εγώ προσωπικά έχω πολλούς και πολύ καλούς φίλους που ζουν στο εξωτερικό, οπότε η επικοινωνία μέσω των social media μου φαίνεται αναπόφευκτη και σωτήρια. Φυσικά δεν έχει την προσμονή που είχε η αλληλογραφία. Αυτό το μέχρι να πάει το γράμμα. Το πήρε; Το διάβασε; Δεν υπάρχει αυτού του τύπου η αθωότητα, αλλά η ταχύτητα εξυπηρετεί. Θέλω να βλέπω τα θετικά της, έχω όμως επίγνωση πως δημιουργεί μια εγγύτητα πλασματική. Βοηθάει με έναν τρόπο, αλλά μέχρι εκεί. Όλες οι σχέσεις θέλουν αμφίδρομα δόσιμο και προσπάθεια. Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με το να βλέπεις, να μιλάς και να περνάς ουσιαστικό χρόνο με τους φίλους σου”.