Μπορούν οι Κυκλάδες να παραμείνουν ο προσωπικός μας παράδεισος;

Είναι συγγραφέας, ηθοποιός και σκηνοθέτις. Αν έπρεπε, θα διάλεγε τη συγγραφή γιατί την εκφράζει περισσότερο. Είναι, ωστόσο, τυχερή γιατί μπορεί εύκολα να μετακινείται από τη γραφή στη σκηνοθεσία. Και τα δύο μαζί συμπληρώνουν τους κώδικες της ίδιας ανάγκης, να πει μία ιστορία με πίστη.

Ο λόγος για τη Βίλια Χατζοπούλου που το νέο της βιβλίο, οι “Κυκλάδες” κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική. Σε αυτό, ένα ζευγάρι νέων περνούν τα καλοκαίρια τους στην ίδια ερημική παραλία, μένοντας έξω με τη σκηνή τους. Αυτό το καλοκαίρι, όμως, φτάνοντας εκεί, αντικρίζουν ένα νεόκτιστο σπίτι, ακριβώς στην αρχή του μονοπατιού που οδηγεί στη θάλασσα.

Όλη η προηγούμενη ελευθερία στην παραλία που θεωρούν δική τους έχει χαθεί, προκαλώντας την οργή τους. Να μείνουν και να στήσουν τη σκηνή τους κάτω από το σπίτι ή να φύγουν; Ξεπερνούν το δίλημμα παραμένοντας και προσπαθώντας να κρατήσουν τις παλιές συνήθειές τους, αγνοώντας προκλητικά την καινούρια συνθήκη.

Ωστόσο το σπίτι θα αποδειχθεί ισχυρό. Το ζευγάρι που κατοικεί εκεί είναι δεμένο επίσης με τον τόπο, και δεν επιθυμεί να χάσει τη μοναχικότητά του. Οι σχέσεις μεταξύ των δύο ζευγαριών θα γίνουν στενές και οι συγκρούσεις αναπόφευκτες.

Η ίδια η Βίλια Χατζοπούλου αναφέρει τι την ενέπνευσε να γράψει το βιβλίο αυτό: “Η ζωή σε ελεύθερη κατασκήνωση, σε ερημικές παραλίες ήταν μια ζωή που μας άρεσε στη δεκαετία του΄90. Οι Κυκλάδες ήταν ο τόπος που προτιμούσαμε. Το τοπίο έμοιαζε θαυμαστό και επιθυμητό. Η φύση, ο έρωτας, η νεότητα, το καλοκαίρι, η αντίσταση σε τουριστικές ανέσεις, το πέτρινο τοπίο, το διαυγές του νερού, ο ασκητισμός του βράχου, η επίδραση του ανέμου, η απομόνωση σε παραλίες που δεν κατέβαινε πλήθος παραθεριστών, ο ρεμβασμός κάτω από ουρανό πρωινό – βραδινό, ο ύπνος σε σκληρά στρώματα- από βότσαλα, τα πρόσκαιρα μέτρα για λίγη σκιά, η δοκιμασία, η αντοχή, τα βιβλία που διαβάζαμε εκείνες τις ημέρες, οι συζητήσεις, η γεύση της τροφής εκεί, ο τρόπος να γίνεσαι ευγενής και ανεκτικός, επειδή αυτή η συνθήκη έμοιαζε ιδανική. Όλα αυτά φάνταζαν παντοτινά, καθώς ήταν τόσο πολύτιμα.

Όμως, θα χάνονταν, μαζί με την παύση μας. Σταματήσαμε να αναζητάμε τέτοιες παραλίες, τέτοιες διακοπές. Οι Κυκλάδες θα αποκτούσαν πολλά σπίτια από τότε, πολλά καταλύματα, πολλές νέες ανάγκες. Έγραψα μια ιστορία με ανθρώπους που επινόησα σε έναν τόπο που προσπάθησα να τον κρατήσω ζωντανό, σ’ αυτό που ήταν, όταν ζούσα εκεί, τότε”.

Πόσο η γεωγραφία επιδρά στον χαρακτήρα μας; Γιατί επιλέξατε ως χώρο δράσης τις Κυκλάδες και το νησί της Άνδρου;
1992. Σε μια άδεια παραλία, σε απομακρυσμένο σημείο της Άνδρου, ένα ζευγάρι, που ζούσε στο Παρίσι, χτίζει ένα μεγάλο και καλοφτιαγμένο σπίτι. Το ίδιο καλοκαίρι φτάνει στην παραλία ένα δεύτερο ζευγάρι, σκοπεύοντας να στήσει τη σκηνή του και να περάσει το καλοκαίρι έξω. Η συνάντηση είναι απρόσμενη και για τα δύο ζευγάρια. Όλη η διαμάχη στήνεται γύρω από την κατοχή της μοναχικής παραλίας.

Η Γεωγραφία, λοιπόν, τοποθετείται στο μυθιστόρημα, ως ο πέμπτος ήρωας. Καθορίζει τα δύο ζευγάρια και τα κινεί. Η ιστορία και οι σχέσεις έτσι όπως εξελίσσονται δεν θα ήταν ποτέ ίδιες σε οποιοδήποτε άλλο μέρος, εκτός των Κυκλάδων. Τα ειδικά χαρακτηριστικά του τόπου, σε σχέση με τους χαρακτήρες και τις προσδοκίες που έχουν επιλέγοντας αυτό το τοπίο, δομούν τον ψυχισμό και τις συγκρούσεις. Οι άνθρωποι δυναμώνουν εκεί που τους ταιριάζει να ζουν. Ανακαλύπτουν τις δυνάμεις τους, καλύπτουν τις αδυναμίες τους, αν ο τόπος βοηθάει. Αν δεν βοηθάει, όλα έρχονται αντίθετα, καταστροφικά. Επέλεξα τις Κυκλάδες και ανάμεσά τους την Άνδρο, επειδή ήταν το φυσικό σκηνικό δικών μου ιστοριών, μακρινών καλοκαιριών.

Η Άνδρος στα πιο απάτητα σημεία της, εκεί που ακόμα και τώρα, μπορείς να πας μόνο περπατώντας, ξεφεύγοντας πολύ από την γνωστή διαδρομή Γαύριο, Μπατσί, Χώρα. Αλλού, κρυφά, μέσα σ’ ένα νησί που νομίζει κανείς πως το ξέρει, ενώ το γνωρίζει, μόνο, μέσα απ’ την κεντρική του διαδρομή.

Μας σκιαγραφείτε τους ήρωές του βιβλίου;
Ο Μανώλης, νέος, δυνατός, υγιής. Έχει κάνει σπουδές στο πολυτεχνείο της Αθήνας και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Βερολίνο – στη διάρκεια αυτών των σπουδών εργαζόταν ως τεχνικός σκηνής σε γνωστό βερολινέζικο θέατρο. Τα παιδικά του χρόνια στην Καστοριά ήταν δύσκολα. Είναι σε θέση να επιβιώσει έξω, βρίσκοντας λύσεις για τον ήλιο, τον αέρα, την τροφή, το νερό. Φτάνοντας στη γνωστή παραλία, όπου κάθε χρόνο κάνουν ελεύθερο κάμπινγκ με την Ιωάννα, αντικρίζει ένα ολοκαίνουριο σπίτι που τον γεμίζει απόγνωση. Προσπαθεί να φερθεί δίκαια και λογικά, όμως παραμένει ένα άγριο παιδί που δεν μπορεί να πνίξει εύκολα τον θυμό του.

Η Ιωάννα, η σύντροφος του Μανώλη. Τον συνοδεύει τα καλοκαίρια στην ερημική παραλία και ζει μαζί του εκεί, χωρίς συγκεκριμένο πρόγραμμα. Ανάλογα με τον αέρα που φυσάει, περνούν την κάθε μέρα δίνοντας σημασία στα άμεσα ζητήματα και απολαμβάνοντας το παρόν. Έχει σπουδάσει μαθηματικά στην Πάτρα και το Παρίσι. Εμπιστεύεται τον Μανώλη, γνωρίζοντας πόσο ικανός είναι να ζει έξω, χωρίς τις γνωστές ανέσεις. Είναι ζωντανή, αισιόδοξη και μπορεί να λύνει τα δύσκολα προβλήματα. Η ύπαρξη του σπιτιού στην αρχή τη σοκάρει, όμως στη συνέχεια, βρίσκει τον τρόπο να ανεβαίνει από την παραλία στο σπίτι και να επιστρέφει πίσω, με άνεση.

Ο Μο, είναι ο ιδιοκτήτης του σπιτιού. Μεγαλύτερος σε ηλικία από τους τέσσερις ήρωες της ιστορίας. Γάλλος με αραβικές ρίζες. Έζησε στα προάστια του Παρισιού με την Μαροκινή μητέρα του και τα πολλά αδέρφια του. Σε νεαρή ηλικία είχε φυλακιστεί για κλοπές. Στη φυλακή παίζοντας στη θεατρική ομάδα των κρατουμένων θα γνωρίσει θεατρικά έργα, θα ξεχωρίσει τον Προμηθέα, θα μαγευτεί και θα γράψει και εκείνος το πρώτο του έργο. Θα γνωρίσει μεγάλη επιτυχία και θα εξακολουθήσει γράφοντας αρκετά έργα ακόμα. Αυτό το καλοκαίρι θα το περάσει με πολύ νεώτερους – τη γυναίκα του, Μάγια, τον Μανώλη, την Ιωάννα. Ανάμεσα στο σπίτι και την παραλία θα συλλογιστεί πάνω στα βασικά ζητήματα της αρχής και του τέλους, βαρύτατα άρρωστος.

Η Μάγια, η νεαρή σύζυγος του Μο. Με καταγωγή από την Άνδρο. Εκείνη θα ξεναγήσει στο νησί της τον Μο και μαζί θα εξερευνήσουν το απάτητο σημείο που αποφασίζουν να χτίσουν το σπίτι. Αφήνει, προς το παρόν, τις σπουδές της στο Διεθνές δίκαιο, για να φροντίσει τον Μο. Την τρομάζει η αρρώστια του και δεν ξέρει αν είναι ικανή να τον σώσει. Την έλκουν και την απωθούν οι κατασκηνωτές που μένουν με τη σκηνή τους κάτω από το σπίτι της. Τους παρακολουθεί από το παράθυρό της κρυφά, συνεχώς.

Τι σημαίνει και τι συμβολίζει για το ένα ζευγάρι η έλευση του άλλου;
Το κάθε ζευγάρι θέλει να κρατήσει τον τόπο ερημικό, ώστε να κατοικεί μόνο του εκεί. Η έλευση του ζευγαριού που φτάνει εκεί με τη μηχανή, ανατρέπει την μοναχικότητα του ζευγαριού που κατοικεί στο σπίτι. Επίσης, ματαιώνεται και το δικό του σχέδιο για κατασκήνωση σε απομονωμένη παραλία που δεν την προσεγγίζει κανείς. Η συγκατοίκηση των τεσσάρων είναι ιδιότυπη και αποκαλυπτική. Ανοχή ή άρνηση; Σύγκλιση ή απόσταση; Ναι ή όχι; Οι Κυκλάδες, ως ένας τόπος προσωπικού παραδείσου, θα θέσουν ένα δίλημμα σε ανθρώπους έξυπνους που μπορούν να στοχαστούν πάνω στα ζητήματα του ζωτικού χώρου, όμως η εξυπνάδα, δεν είναι πάντα μέρος της ορθότητας.

Είστε και συγγραφέας και σκηνοθέτις. Αν έπρεπε να διαλέξετε, ποια ιδιότητα σας εκφράζει περισσότερο;
Θα διάλεγα να γράφω, αν έπρεπε να διαλέξω, οπωσδήποτε, μόνο το ένα από τα δύο. Όμως, ευτυχώς, δεν χρειάζεται. Μπορώ να μετακινούμαι από τη γραφή στη σκηνοθεσία. Νομίζω ότι το ένα δίνει στο άλλο. Συμπληρώνουν τους κώδικες της ίδιας ανάγκης, να πεις την ιστορία με πίστη. Αν η ιστορία που έγραψες ή που σκηνοθέτησες είναι καθαρή και συναρπαστική, καλώς !

Μελλοντικά σχέδια;
Να βρω το κουράγιο να τελειώσω το μυθιστόρημα που ξεκίνησα, με τον τίτλο “Η τροφή της αλεπούς πάνω στο χιόνι”. Να σκηνοθετήσω τα “Ελεύθερα ύδατα” του Γιάννη Τσίρου.

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις