Γουόλτ Ντίσνεϊ: Κοιμόταν στο γραφείο του γιατί δεν είχε λεφτά – Πώς εμπνεύστηκε τον Μίκι Μάους

Το βιβλίο του Nick Rennison, “1922 – Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο”, ζωντανεύει ξανά το έτος – ορόσημο του ’22 εστιάζοντας στην ιδιαίτερη σημασία του. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε έπειτα από έξι αιώνες. H Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να κλυδωνίζεται. Η Σοβιετική Ένωση ιδρύθηκε την ώρα που η Ιταλία του Μουσολίνι γινόταν το πρώτο φασιστικό κράτος. Η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο τάφος του Τουταγχαμών ήρθε στο φως, η χρήση της ινσουλίνης προκάλεσε επανάσταση.

Στις 320 σελίδες της έκδοσης, θα περιδιαβείτε μήνα – μήνα στα πιο σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή τους, αλλά και τις εξελίξεις που καθόρισαν τη παγκόσμια πραγματικότητα μέσα στις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Το NEWS 24/7 εξασφάλισε αποσπάσματα του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και σας τα παρουσιάζει κάθε μήνα.

Για τον μήνα Μάιο, δημοσιεύουμε την ιστορία του Laugh-O-Gram Studio (επίσης αποκαλούμενο Laugh-O-Gram Studios).

Στα πρώτα χρόνια του animation, το στούντιο ήταν το σπίτι πολλών από τους πρωτοπόρους του animation, που έφερε εκεί ο Walt Disney, μεταξύ αυτών ήταν και ο Αμπ Άιγουερκς (Ub Iwerks). Η εταιρεία είχε οικονομικά προβλήματα και μέχρι το τέλος του 1922, ο Disney ζούσε στο γραφείο του.

Διαβάστε παρακάτω το αποκλειστικό απόσπασμα από το “1922 – Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο”:

Μάιος

Οι ταινίες της Laugh-O-gram

Στις 23 Μαΐου έλαβε χώρα στο Κάνσας Σίτι του Μιζούρι ένα σημαντικό γεγονός στην ιστορία του αμερικανικού κινηματογράφου, που εν πολλοίς πέρασε απαρατήρητο από τον πολύ κόσμο. Ένας νεαρός σχεδιαστής κινουμένων σχεδίων ίδρυσε την πρώτη του εταιρεία παραγωγής, την οποία ονόμασε Laugh-O-gram Films. Δεν είχε άμεση οικονομική επιτυχία και ο είκοσι ενός ετών επικεφαλής της έκλεισε τη χρονιά ζώντας στο γραφείο της Laugh-O-gram, επειδή δεν μπορούσε να αντέξει οικονομικά μια πιο πολυτελή δια­μονή. Ωστόσο, είχε δημιουργήσει μια σειρά από μικρού μήκους ασπρόμαυρες ταινίες βασισμένες σε γνωστά παραμύθια, ξεκινώντας με την Κοκκινοσκουφίτσα.

Το όνομα του σχεδιαστή ήταν ­Γουόλτ Ντίσνεϊ.

Ο Ντίσνεϊ, αν και είχε γεννηθεί στο Σικάγο, έζησε στο Κάνσας Σίτι όταν ήταν μικρός και επέστρεψε στη γενέτειρά του μόλις το 1917, όταν παρακολούθησε μαθήματα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Σικάγο. Έπειτα από ένα διάστημα στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως οδηγός ασθενοφόρου για τον Ερυθρό Σταυρό, επέστρεψε στο Κάνσας Σίτι, με σκοπό να κάνει καριέρα ως σκιτσογράφος. Ενώ εργαζόταν στο καλλιτεχνικό στούντιο των Πέσμεν και Ρούμπιν, έγινε φίλος με έναν άλλο νεαρό καλλιτέχνη, τον Αμπ Άιγουερκς, και οι δυο τους δημιούργησαν το δικό τους στούντιο το 1920. Αυτό δεν απέφερε κέρδη και ο Ντίσνεϊ και ο Άιγουερκς αναγκάστηκαν να ενταχθούν στην «Εταιρεία Κινηματογραφικών Διαφημίσεων του Κάνσας Σίτι», όπου και οι δύο γοητεύτηκαν από τις δυνατότητες της νεοσύστατης τέχνης των κινηματογραφικών ταινιών κινουμένων σχεδίων.

Το 1921 ο Ντίσνεϊ προσέγγισε τον κινηματογράφο «Νιούμαν» στο Κάνσας Σίτι παρουσιάζοντας ένα δείγμα ταινίας κινουμένων σχεδίων. Στον διευθυντή του κινηματογράφου άρεσε αυτό που είδε και ανέθεσε στον νεαρό σχεδιαστή να φτιάξει μια σειρά ταινιών κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, που θα ονομάζονταν Newman’s Laugh-O-grams. Τον επόμενο χρόνο, ο Ντίσνεϊ χρησιμοποίησε τα λίγα χρήματα που είχαν απομείνει από την εταιρεία την οποία είχε δημιουργήσει με τον Αμπ Άιγουερκς, καθώς και επιπλέον 15.000 δολάρια από άλλους επενδυτές, για να δημιουργήσει τη Laugh-O-gram Films. Ο Άιγουερκς και άλλοι, όπως ο Χιου Χάρμαν και ο Φριτς Φρίλενγκ, οι οποίοι έκαναν λαμπρές καριέρες στον χώρο των αμερικανικών κινουμένων σχεδίων, συνεργάστηκαν μαζί του για τη δημιουργία δώδεκα ταινιών κινουμένων σχεδίων βασισμένων σε παραμύθια. Εκτός από την Κοκκινοσκουφίτσα, άλλα έργα που σώζονται είναι ο Παπουτσωμένος Γάτος, η Σταχτοπούτα και Οι τέσσερις μουσικοί της Βρέμης. Δυστυχώς, το συμβόλαιο που είχε υπογράψει ο Ντίσνεϊ με τον διευθυντή του «Νιούμαν» ωφέλησε πολύ περισσότερο τον κινηματογράφο γενικά και όχι τη Laugh-O-gram. Μέχρι το καλοκαίρι του 1923 η εταιρεία αντιμετώπιζε σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο Ντίσνεϊ, έχοντας μαζί του τις μπομπίνες της τελευταίας ταινίας που γυρίστηκε στο στούντιο (ένας συνδυασμός αληθινών ηθοποιών και κινουμένων σχεδίων με τίτλο Η Χώρα των Θαυμάτων της Αλίκης), κατευθύνθηκε στο Χόλιγουντ για να δοκιμάσει εκεί την τύχη του.

Στα μεταγενέστερα χρόνια, ο Ντίσνεϊ έλεγε μια ιστορία, ότι την έμπνευση για τον Μίκι Μάους τού την είχε δώσει ένα ποντίκι που τον επισκεπτόταν στο στούντιο της Laugh-O-gram. Το είχε βάλει σε ένα κλουβί πάνω στο γραφείο του και το είχε συμπαθήσει ιδιαίτερα. «Χτυπώντας το στη μύτη με το μολύβι μου, το εκπαίδευσα να τρέχει μέσα σε έναν μαύρο κύκλο που ζωγράφισα στο σχεδιαστήριό μου. Όταν έφυγα από το Κάνσας Σίτι… δεν ήθελα να το αφήσω πίσω. Έτσι, το μετέφερα προσεκτικά σε μια αυλή, αφού βεβαιώθηκα ότι η γειτονιά εκεί ήταν ωραία, και ο ήμερος μικρούλης έτρεξε σε ασφαλές μέρος». Πέντε χρόνια αργότερα, οι αναμνήσεις από το ποντίκι που είχε για κατοικίδιο στο Κάνσας Σίτι ήταν το μυστικό πίσω από τη δημιουργία του πιο εμβληματικού χαρακτήρα στην ιστορία των κινουμένων σχεδίων. Ανεξάρτητα από το αν η ιστορία του Ντίσνεϊ είναι αληθινή – και φαίνεται πιο πολύ ψεύτικη παρά απόλυτα ακριβής–, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ταινίες της Laugh-O-gram ήταν σημαντικές για την πορεία της δικής του καριέρας. Χωρίς αυτές, πιθανότατα δεν θα υπήρχαν τα Στούντιο Γουόλτ Ντίσνεϊ και η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία θα ήταν πολύ διαφορετική.

Η περιγραφή της έκδοσης:

Το 1922 ήταν μια χρονιά μεγάλης αναταραχής.

Τα γεγονότα που συνέβησαν τότε καθόρισαν όλον τον υπόλοιπο εικοστό αιώνα και σε πολλές περιπτώσεις συνεχίζουν να μας επηρεάζουν ακόμα και σήμερα, εκατό ολόκληρα χρόνια μετά.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε έπειτα από έξι αιώνες. H Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να κλυδωνίζεται, από την Ιρλανδία μέχρι την Ινδία.

Νέα κράτη και νέες πολιτικές εμφανίστηκαν. Ιδρύθηκε η Σοβιετική Ένωση, ενώ η Ιταλία του Μουσολίνι έγινε το πρώτο φασιστικό κράτος.

Και η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος με τη Μικρασιατική Καταστροφή…

Ο τάφος του Τουταγχαμών ήρθε στο φως, η χρήση της ινσουλίνης προκάλεσε επανάσταση στην ιατρική. Και στο Μόναχο ένας νεαρός δημαγωγός ονόματι Αδόλφος Χίτλερ μπήκε για λίγο στη φυλακή…

Το βιβλίο του Nick Rennison ζωντανεύει ξανά αυτή τη σημαδιακή χρονιά, μια χρονιά που άλλαξε τον κόσμο.

Μας δίνει μια ιδέα για το πώς ήταν οι ζωές των ανθρώπων τότε –τι τραγουδούσαν, ποιες διασημότητες θαύμαζαν, τι φοβούνταν, τι ονειρεύονταν– και παράλληλα ξεδιπλώνει μπροστά μας τα γεγονότα που κλόνισαν την καθημερινότητά τους και έθεσαν τις βάσεις για την κοσμογονία που θα ακολουθούσε στον πολυτάραχο εικοστό αιώνα.

Το 1922 δεν είναι μια ξεθωριασμένη φωτογραφία εποχής.

Είναι η δική μας ζωή – λίγο πριν γίνει δική μας.

Σύμφωνα με τη διάσημη ρήση του Βρετανού συγγραφέα Leslie Poles Hartley, “το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα. Εκεί κάνουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο”.

Έναν αιώνα μετά, τα γεγονότα του 1922 εξακολουθούν να ασκούν πολλές και ποικίλες επιδράσεις.

Ο Nick Rennison παρουσιάζει με τρόπο διαφωτιστικό και διασκεδαστικό συνάμα στιγμιότυπα ενός παρελθόντος που είναι απίστευτο πόσες ομοιότητες έχει με το σήμερα.