Ο πραγματικός Ιντιάνα Τζόουνς ήταν μεγάλος μυθοπλάστης

Το βιβλίο του Nick Rennison, “1922 – Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο”, ζωντανεύει ξανά το έτος – ορόσημο του ’22 εστιάζοντας στην ιδιαίτερη σημασία του. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε έπειτα από έξι αιώνες. H Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να κλυδωνίζεται. Η Σοβιετική Ένωση ιδρύθηκε την ώρα που η Ιταλία του Μουσολίνι γινόταν το πρώτο φασιστικό κράτος. Η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ο τάφος του Τουταγχαμών ήρθε στο φως, η χρήση της ινσουλίνης προκάλεσε επανάσταση.

Στις 320 σελίδες της έκδοσης, θα περιδιαβείτε μήνα – μήνα στα πιο σημαντικά γεγονότα που σημάδεψαν την εποχή τους, αλλά και τις εξελίξεις που καθόρισαν τη παγκόσμια πραγματικότητα μέσα στις δεκαετίες που ακολούθησαν.

Το NEWS 24/7 εξασφάλισε αποσπάσματα του βιβλίου που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα και σας τα παρουσιάζει κάθε μήνα.

Το νέο απόσπασμα, αφορά τον Ρόι Τσάπμαν Άντριους και τη σπουδαία ζωή του.

Η ιστορία λέει πως ο Άντριους ηγήθηκε της πρώτης αποστολής του Αμερικανικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας της Νέας Υόρκης στην έρημο Γκόμπι στη Μογγολία, την δεκαετία του 1920. Η αποστολή ανακάλυψε δεινόσαυρους, συμπεριλαμβανομένων του πρωτοκεράτοπα, του οβιράπτορα, του βελοσιράπτορα και των πρώτων φωλιών με αυγά δεινοσαύρων με νεοσσούς.

Ο Ρόι Τσάπμαν Άντριους αγαπούσε επίσης τα ρεβόλβερ και φοβόταν τα φίδια.

Ήταν επίσης αδύνατος αλλά μυώδης και συνήθιζε να εμφανίζεται στο ανασκαφικό πεδίο με πλατύγυρο καπέλο και πιστόλι. Στο ημερολόγιό του κατέγραφε ότι χρησιμοποιούσε συχνά το όπλο του, και οι περιπέτειές του ενέπνευσαν εν πολλοίς τις κινηματογραφικές μεταφορές σαν του Indiana Jones, καθώς όπως τις κατέγραφε δεν απείχαν πάρα πολύ από τη μυθοπλασία. Ο επιστήμονας άλλωστε προσπαθούσε να χτίσει και να συντηρήσει με κάθε τρόπο το δικό του celebrity status (είχε συνεργεία με κάμερες μαζί του πάντοτε και σκηνοθετούσε προσεκτικά τη καταγραφή των ανακαλύψεων), την ώρα που σύγχρονοι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι ο σπουδαιότερος εξερευνητής της εποχής ήταν ο Walter W. Granger καθώς φυσικά και ο Percy Fawcett.

Ο ίδιος έγραφε πως η ζωή του ήταν γεμάτη από βίαια περιστατικά με αρχαιοκάπηλους και κυνηγούς θησαυρών. “Στα πρώτα δεκαπέντε χρόνια δουλειάς πεδίου, θυμάμαι τουλάχιστον δέκα περιστατικά που γλίτωσα τον θάνατο στο τσακ” είχε δηλώσει. Η βιογραφία του άλλωστε έφερε τον τίτλο Under a Lucky Star.

Στα χρονικά του έγραψε για τυφώνες, ανατροπή του σκάφους του από φάλαινα, επίθεση αγέλης άγριων σκυλιών, επιθέσεις από φανατικά τοπικά ιερατεία, ακόμα και πάλη με πύθωνα. Καθώς φυσικά, και μάχες με κακοποιούς και τυμβωρύχους.

Διαβάστε παρακάτω το αποκλειστικό απόσπασμα από το “1922 – Η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο”:

Απρίλιος

“Αν υπήρχε ένα πρότυπο για τον Ιντιάνα Τζόουνς, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο Ρόι Τσάπμαν Άντριους.

Ο Άντριους γεννήθηκε στο Ουισκόνσιν το 1884 και η καριέρα του συναγωνιζόταν σε όλα, εκτός από την αχαλίνωτη φαντασία, την πορεία του τυχοδιώκτη και αρχαιολόγου των ταινιών του Τζορτζ Λούκας. Ξεκίνησε να εργάζεται για το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας από πολύ νέος και ταξίδεψε σε διάφορα άγρια μέρη του κόσμου, από τις Ανατολικές Ινδίες μέχρι την Αρκτική, αναζητώντας δείγματα για τις συλλογές του μουσείου. Είχε βρει αυτό που ήθελε να κάνει στη ζωή του.

Γεννήθηκα για να γίνω εξερευνητής

«Γεννήθηκα για να γίνω εξερευνητής», έγραψε αργότερα. «Δεν θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε άλλο και να είμαι ευτυχισμένος… Η επιθυμία να βλέπω νέα μέρη, να ανακαλύπτω νέα γεγονότα –η περιέργεια για τη ζωή– ήταν πάντα μια ακατανίκητη κινητήρια δύναμη μέσα μου». Κατά τη διάρκεια του A’ Παγκοσμίου Πολέμου, ο ίδιος και η σύζυγός του, η φωτογράφος Ιβέτ Μπόραπ, πέρασαν μεγάλα διαστήματα στις πιο απομακρυσμένες περιοχές της Κίνας ως επικεφαλής μιας άλλης αποστολής για την ανεύρεση σπάνιων ζωολογικών δειγμάτων.

Μέχρι το 1920 ο Άντριους είχε ενστερνιστεί, σχετικά με την προέλευση του ανθρώπου, τη θεωρία «Out of Asia», που σήμερα έχει καταρριφθεί και που υποστήριζε ότι ο σύγχρονος άνθρωπος πρωτοεμφανίστηκε όχι στην Αφρική αλλά στην Ασία. Ήταν αποφασισμένος να βρει στοιχεία που θα την επαλήθευαν.

Ο Άντριους γνώριζε τη Μογγολία και την πρωτεύουσά της, γνωστή τότε ως Ουλάν Μπατόρ, από μια επίσκεψή του το 1918. Είχε βρει τη χώρα συναρπαστική για τις «βίαιες αντιθέσεις και τους κραυγαλέους αναχρονισμούς της». Η Ουλάν Μπατόρ ήταν, όπως έγραψε αργότερα, ένα μέρος όπου «τα αυτοκίνητα προσπερνούν καραβάνια από καμήλες, τα οποία μόλις έχουν έρθει από τις απέραντες, μοναχικές εκτάσεις της ερήμου Γκόμπι» και όπου «άγιοι βουδιστές μοναχοί λάμα, με άμφια στο κόκκινο της φωτιάς ή σε λαμπερό κίτρινο, περπατούν πλάι πλάι με μαυροφορεμένους ιερείς».

Η έρημος Γκόμπι ήταν επίσης, όπως πίστευε, ιδανικός χώρος για να αναζητήσει τα ίχνη των αρχαίων ανθρώπων που θα τεκμηρίωναν τις θεωρίες του. Ήταν αποφασισμένος να ψάξει για να τα βρει.

Το 1922 το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του έδωσε αυτή την ευκαιρία, μαζί με οικονομική υποστήριξη. Ο Άντριους ταξίδεψε στο Πεκίνο για να οργανώσει μια αποστολή.

Στις 17 Απριλίου αυτός και η ομάδα του αναχώρησαν από την κινεζική πρωτεύουσα και άρχισαν το ταξίδι για τη Μογγολία και την έρημο Γκόμπι. Οι αποδείξεις για τις ιδέες του σχετικά με την ανθρώπινη καταγωγή αποδείχθηκαν χίμαιρες, αλλά η αποστολή έκανε πολλές σημαντικές ανακαλύψεις. Οστά άγνωστων μέχρι τότε προϊστορικών θηλαστικών ξεθάφτηκαν από την άμμο.

Τον επόμενο χρόνο, η ομάδα του Άντριους έφερε στο φως αβγά που πρώτη φορά αναγνωρίστηκε ότι ανήκαν σε δεινόσαυρους. (Γιγάντια απολιθωμένα αβγά είχαν βρεθεί τον 19ο αιώνα, αλλά είχαν λανθασμένα αναγνωριστεί ως αβγά εξαφανισμένων πτηνών τεραστίου μεγέθους.)

Συνολικά, ο Άντριους ηγήθηκε άλλων τεσσάρων αποστολών στην Γκόμπι τη δεκαετία του 1920. Η φήμη του στα χρόνια που ακολούθησαν μερικές φορές υπέστη πλήγματα, εξαιτίας της λατρείας του να χρησιμοποιεί τα εκλαϊκευμένα βιβλία μπεστ σέλερ που έγραψε, προκειμένου να υπερβάλλει τόσο για τη σημασία των ευρημάτων του όσο και για τους κινδύνους που αντιμετώπισε ο ίδιος κατά την έρευνα για τον εντοπισμό τους.

«Το νερό, που σε εμάς έφτανε μέχρι τον αστράγαλο, στον Ρόι έφτανε μέχρι τον λαιμό», σχολίασε ένας συνάδελφός του.

Ωστόσο, δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Άντριους υπήρξε μια πολύ σημαντική προσωπικότητα στην ιστορία της παλαιοντολογίας και συνέβαλε στο να κατανοήσουμε καλύτερα το προϊστορικό παρελθόν”.

Η περιγραφή της έκδοσης:

Το 1922 ήταν μια χρονιά μεγάλης αναταραχής.

Τα γεγονότα που συνέβησαν τότε καθόρισαν όλον τον υπόλοιπο εικοστό αιώνα και σε πολλές περιπτώσεις συνεχίζουν να μας επηρεάζουν ακόμα και σήμερα, εκατό ολόκληρα χρόνια μετά.

Η Οθωμανική Αυτοκρατορία κατέρρευσε έπειτα από έξι αιώνες. H Βρετανική Αυτοκρατορία άρχισε να κλυδωνίζεται, από την Ιρλανδία μέχρι την Ινδία.

Νέα κράτη και νέες πολιτικές εμφανίστηκαν. Ιδρύθηκε η Σοβιετική Ένωση, ενώ η Ιταλία του Μουσολίνι έγινε το πρώτο φασιστικό κράτος.

Και η Ελλάδα βυθίστηκε στο πένθος με τη Μικρασιατική Καταστροφή…

Ο τάφος του Τουταγχαμών ήρθε στο φως, η χρήση της ινσουλίνης προκάλεσε επανάσταση στην ιατρική. Και στο Μόναχο ένας νεαρός δημαγωγός ονόματι Αδόλφος Χίτλερ μπήκε για λίγο στη φυλακή…

Το βιβλίο του Nick Rennison ζωντανεύει ξανά αυτή τη σημαδιακή χρονιά, μια χρονιά που άλλαξε τον κόσμο.

Μας δίνει μια ιδέα για το πώς ήταν οι ζωές των ανθρώπων τότε –τι τραγουδούσαν, ποιες διασημότητες θαύμαζαν, τι φοβούνταν, τι ονειρεύονταν– και παράλληλα ξεδιπλώνει μπροστά μας τα γεγονότα που κλόνισαν την καθημερινότητά τους και έθεσαν τις βάσεις για την κοσμογονία που θα ακολουθούσε στον πολυτάραχο εικοστό αιώνα.

Το 1922 δεν είναι μια ξεθωριασμένη φωτογραφία εποχής.

Είναι η δική μας ζωή – λίγο πριν γίνει δική μας.

Σύμφωνα με τη διάσημη ρήση του Βρετανού συγγραφέα Leslie Poles Hartley, “το παρελθόν είναι μια ξένη χώρα. Εκεί κάνουν τα πράγματα με διαφορετικό τρόπο”.

Έναν αιώνα μετά, τα γεγονότα του 1922 εξακολουθούν να ασκούν πολλές και ποικίλες επιδράσεις.

Ο Nick Rennison παρουσιάζει με τρόπο διαφωτιστικό και διασκεδαστικό συνάμα στιγμιότυπα ενός παρελθόντος που είναι απίστευτο πόσες ομοιότητες έχει με το σήμερα.