Σεμίνα Διγενή: “Ζούμε στην εποχή του φόβου”

Felicità ή αλλιώς ευτυχία. Ή αλλιώς το τραγούδι αυτό το 1983 που έμπαινε στα ελληνικά σπίτια και σκορπούσε χαμόγελα και μας έκανε να λικνιζόμαστε στους ρυθμούς της. Ή αλλιώς το τελευταίο βιβλίο της καταξιωμένης δημοσιογράφου και συγγραφέα, Σεμίνας Διγενή που κυκλοφορεί από την Κάπα Εκδοτική.

Ένα βιβλίο που χαρακτηρίζεται από τη συγγραφέα ως νουβέλα, όμως η δομή του είναι τόσο θεατρική και η αφήγησή του τόσο ζωντανή που διαβάζοντάς νιώθεις πως παρακολουθείς μία παράσταση. Μυστήριο και ανατρεπτική πλοκή συντηρούν μέχρι την τελευταία σελίδα το ενδιαφέρον αμείωτο.

Ένα παιχνίδι ανάμεσα σε δύο άγνωστους, έναν άντρα και μία γυναίκα, με απρόβλεπτη κατάληξη καθώς οι ρόλοι του θύτη και του θύματος εναλλάσσονται διαρκώς. Εκείνη, πολύ μεγαλύτερή του, θέλει να “νοικιάσει” τον νεαρό διανομέα για 24 ώρες. Εκείνος νιώθει μία περίεργη έλξη και δέχεται. Και τότε ένα επικίνδυνο πείραμα ξεκινάει…

Τι σε ενέπνευσε να γράψεις αυτό το έργο δωματίου και πώς προέκυψε αυτή η θεατρική του δομή;

Ξεκίνησα να το γράφω έχοντας κάποιες ολοζώντανες εικόνες στο μυαλό μου, σαν να έβλεπα δηλαδή το κείμενο που ήθελα να γράψω, να παίζεται μπροστά μου, άλλοτε σαν ταινία κι άλλοτε σαν παράσταση. Αν και δεν υπήρξε… μεσολάβηση ουσιών, αισθάνθηκα πως όλες αυτές οι σελίδες σαν να γεννήθηκαν μέσα σε ατμόσφαιρα ψυχεδέλειας! Όταν τελείωσε δεν ήξερα πού θα έπρεπε να το κατατάξω ως είδος. Το είπα νουβέλα, αλλά νομίζω πως είναι θεατρικό έργο.

Γιατί μια ώριμη γυναίκα, μπορεί να θέλει να “ενοικιάσει” μια ημέρα ενός νεαρού αγοριού;

Για πολλούς λόγους, θα μπορούσε για παράδειγμα να γίνει με πρόθεση τον έρωτα, αλλά και το έγκλημα. Μπορεί για την “ψυχαγωγία”, ή και απλώς για την παρέα.. Μπορεί όμως και για κάτι άλλο, που δεν φανταζόμαστε με τίποτα. Γι’ αυτό το “κάτι άλλο”, μιλάει το βιβλίο και το πού οδηγεί.

Αστραπιαίο και παραγωγικό το πέρασμά σου από τη δημοσιογραφία στη συγγραφή, μέσα σε 4 χρόνια, 5 βιβλία. Τον Δεκέμβρη κυκλοφορεί και η Αποδελτίωση Νο 2. Πώς τα καταφέρνεις;

Γράφοντας! Πάντα ήθελα να γράφω, αλλά ποτέ λόγω υποχρεώσεων δεν προλάβαινα. Τώρα έγινε η προτεραιότητά μου και αισθάνομαι πως μού προσφέρει τελικά το είδος εκείνο της επαφής και της επικοινωνίας με την εποχή μου, που μ’ αρέσει πολύ.

Η κεντρική ηρωίδα του Felicità είναι σκηνοθέτις. Έχει υπάρξει φορά που χρειάστηκε να σκηνοθετήσεις την ίδια σου τη ζωή;

Ναι. Στα παιδικά μου χρόνια συνέχεια. Δεν με κάλυπτε, ούτε μου άρεσε η πραγματικότητα που ζούσα, γι’ αυτό έστηνα τους δικούς μου φανταστικούς κόσμους και κινιόμουν μέσα σ’ αυτούς. Επειδή δεν είχα και παιχνίδια, τα επινοούσα κι αυτά. Όλο αυτό το σκηνικό, σαν να ήταν κάπως σκηνοθετημένο από τον Τιμ Μπάρτον. Σαν η παιδική μου ηλικία, να έφτιαχνε ταινιάκια από την ταινία του “Η Αλίκη στη χώρα τω θαυμάτων” για να μπαινοβγαίνει σ αυτά.

Ένα μεγάλο μυστικό κινεί τα νήματα του έργου σου. Ποια μπορεί να είναι η δύναμη αυτού του μυστικού;

Νομίζω η μεγαλύτερη που μπορεί να υπάρξει. Και η πιο ισχυρή!

Γιατί λες πως οι άνθρωποι κρατάμε τόσα μυστικά;

Μάλλον γιατί φοβόμαστε όλο και πιο εύκολα. Τα μυστικά τα τρέφει ο φόβος. Και επικρατεί πολύς φόβος γύρω μας. Ζούμε στην εποχή του φόβου. Αυτό δηλαδή που εξυπηρετεί την εξουσία, γιατί ο φόβος παραλύει. Πάντως είναι πολύ κουραστικό να έχεις μυστικά. Δεν πρέπει να τα κρύβεις μόνο, αλλά και να κρύβεις ότι υπάρχει κάτι που έχεις να κρύψεις. Ταλαιπωρία…

Με ποιους Έλληνες ή ξένους ηθοποιούς το φαντάζεσαι στο σανίδι; Είδαμε να το προλογίζει και η Ελένη Ράντου.

Εξαιρετική θα ήταν η Ελένη σε αυτό, όπως και μια ακόμη Ελένη που μ’ ενθουσιάζει. Θα φανεί σύντομα αυτό. Σ’ ένα παράλληλο σύμπαν θα παιζόταν από δύο υπέροχες Κέιτ που θαυμάζω, την Κέιτ Μπλάνσετ ή την Κέιτ Γουίνσλετ.

Οι ήρωες σου έχουν καθοριστεί απόλυτα από τα τραύματα και τις πληγές τους. Εσένα ποιο θα έλεγες πως είναι το τραύμα/απώλεια που σε καθόρισε;

Αν θα έπρεπε να επιλέξω μόνο ένα, θα έλεγα την απώλεια της μητέρας μου. Όλα στη ζωή μου, χωρίστηκαν πια, στο πριν και στο μετά απ’ αυτό.

Είσαι μητέρα δύο μεγάλων πια παιδιών και έχεις ξεκάθαρη άποψη για τη νεότερη γενιά. Πώς τη βλέπεις; Έχει μέσα της την επαναστατική φλόγα να αλλάξει τον κόσμο ή επαναπαύεται;

Αναμφισβήτητα είναι καλύτεροι άνθρωποι από εμάς, εγώ αυτό εισπράττω από την συναναστροφή μου με τους φίλους και τις φίλες των παιδιών μου. Θα τον αλλάξουν τον κόσμο, δεν θέλω να πιστέψω πως θα επαναλάβουν τα λάθη μας. Νομίζω πως έχουν συνειδητοποιήσει πως μας αξίζουν καλύτερες και δικαιότερες κοινωνίες και σιγά σιγά προσπαθούν να τα αλλάξουν όλα.

Αν είχες ένα μαγικό ραβδί, τι θα ήταν αυτό που θα άλλαζες γύρω σου;

Θα χάριζα χρονοκάψουλες στους ανθρώπους να πηγαινοέρχονται στον χρόνο και να βρίσκουν αγαπημένα τους πρόσωπα και στιγμές.

Κάτι που χρησιμοποίησες στα δύο πρώτα βιβλία σου το “Κίτρινο Υποβρύχιο” και στους “Απείθαρχους”. Το ταξίδι στο χρόνο.

Όχι που θα το άφηνα! (γέλια)

Και η ερώτηση κλισέ: Τι ετοιμάζεις τώρα; Γιατί πάντα κάτι ετοιμάζεις.

Πλησιάζει στη μέση του το 6ο βιβλίο μου, με φόντο τις γειτονιές που μεγάλωσα, στον Βοτανικό και αληθινές ιστορίες γνωστών και άγνωστων ανθρώπων της ευρύτερης περιοχής, από τον Γιώργο Μαρίνο μέχρι την… γιαγιά μου! Ταυτόχρονα ετοιμάζω κάθε βδομάδα τα podcasts μου και στο κανάλι μου στο youtube #SeminaDigeniOfficial