Αιμιλία Υψηλάντη: “Έχω ευθύνη απέναντι στην εγγονή μου να ζήσω”
Διαβάζεται σε 3'
Η γνωστή ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη μίλησε για τον ρόλο της στη “Famagusta”, για τον θάνατο της κόρης της και τις σχέσεις με την εγγονή της.
- 19 Φεβρουαρίου 2024 20:03
Δηλώσεις στην κάμερα της εκπομπής “Πάμε Δανάη” παραχώρησε η γνωστή ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη, η οποία μίλησε, μεταξύ άλλων, για τον ρόλο της στη σειρά “Famagusta” του MEGA.
«Με ήθελαν να παίξω στο “Famagusta”, με πήρε τηλέφωνο ο κ. Γεωργίου. Δέχτηκα αμέσως, γιατί στην Κύπρο είχα πάει πάρα πολλές φορές. Και στην Αμμόχωστο είχα πάει, και στην Κερύνεια, και τον Μακάριο είχα συναντήσει. Σημάδεψε τη ζωή των ανθρώπων της γενιάς μου και το θέμα είναι τι γίνεται με τον φάκελο της Κύπρου» είπε αρχικά η γνωστή ηθοποιός.
«Ο Μακάριος ήταν πολύ ευγενικός και κοινωνικός άνθρωπος. Ο ανώτερος κλήρος είναι πάντα μορφωμένος και ξέρει πάρα πολύ καλά τι θα πει κοινωνικότητα. Μας έδινε πάντα μία φωτογραφία με την κόκκινη υπογραφή του, μια πολύ ευχάριστη εικόνα» είπε για το πώς θυμάται τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.
Όσο για την πιο δύσκολη σκηνή, η Αιμιλία Υψηλάντη δήλωσε: «Η πιο δύσκολη σκηνή στο “Famagusta”, δεν ήρθε ακόμη. Είναι η ώρα που ο ρόλος μου θα βρεθεί σε μία ώρα κρίσης, απέναντι στον ίδιο του τον εαυτό».
Αιμιλία Υψηλάντη: Η εξομολόγηση για τον θάνατο της κόρης της
Η Αιμιλία Υψηλάντη μίλησε, επίσης, για τον θάνατο της κόρης της, Μαρίνας, και για την εγγονή της.
«Οι σχέσεις μου με την εγγονή μου είναι δύσκολες. Πολύ αγαπησιάρικες, αλλά δύσκολες, γιατί το χάσμα ανάμεσα στις γενιές είναι τεράστιο. Δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε αυτά τα παιδιά. Τι να της πω της εγγονής μου που είναι 30 χρόνων; Να κάνει παιδιά; Πολύ θα το ήθελα αλλά μου λέει “πώς θα τα μεγαλώσω;”. Στη δική μου γενιά δεν ήταν έτσι» ανέφερε.
«Η ευθύνη μου απέναντί της είναι να ζήσω, γιατί η εγγονή μου δεν έχει ούτε πάτερα, ούτε μητέρα, ούτε αδέλφια. Εγώ που μεγάλωσα μέσα σε μεγάλη οικογένεια, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι να είσαι ολομόναχο παιδί και έχει μόνο έναν άνθρωπο κοντινό. Η έγνοια της εγγονής μου όταν χάθηκε η κόρη μου, ήταν ο δικός μου πόνος, όχι ο δικός της» πρόσθεσε.
«Δεν έχω βιώσει κάτι δυσκολότερο από πολλούς άλλους ανθρώπους, βέβαια βίωσα ένα αφύσικο γεγονός. Η μητέρα μου έλεγε ότι όσο δεν έχεις χάσει νεότερους ανθρώπους, πρέπει να είσαι ευτυχισμένος. Αυτή η ευτυχία σε μένα δεν δόθηκε» κατέληξε η Αιμιλία Υψηλάντη.
