Φωτεινή Αθερίδου: “Ό,τι και να κάνω πάντα θα λένε ότι με βοήθησαν οι γονείς μου”

Η Φωτεινή Αθερίδου βρέθηκε καλεσμένη στο “Happy Day” της Τρίτης (12/11) για μία εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.

Με αφορμή το μιούζικαλ “Μπα-Μπαμπά” που υπογράφει η ίδια μαζί με τον Θέμη Καραμουρατίδη, η Φωτεινή Αθερίδου αναφέρθηκε στη σχέση με τους γονείς της, εξήγησε πώς διαχειρίζεται το ότι πάντα ο κόσμος θα λέει ότι τη βοήθησαν εκείνοι, ενώ μίλησε και για τις κρίσεις πανικού και την ψυχοθεραπεία που ξεκίνησε σε νεαρή ηλικία.

“Είμαστε η γενιά της ψυχοθεραπείας, έχουμε δώσει τις ευθύνες στους γονείς μας, ξέρουμε γιατί έχουμε το ένα και το άλλο και από την άλλη είναι αυτό το πώς θα το στρέψεις υπέρ σου θα το κάνεις κάτι καλό για τη ζωή σου, πού θα σε εμποδίσει, ποιος θα πληγωθεί”, είπε αρχικά μιλώντας για το τι πραγματεύεται η παράσταση.

Σε ερώτηση για το πώς έφτασε από το παιδί που έλεγε ότι είναι κόρη υδραυλικού για να μην ασχολείται κανείς μαζί της, τελικά ακολούθησε τον ίδιο δρόμο με τους γονείς της, η Φωτεινή Αθερίδου είπε: “Δεν θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή στη δουλειά είμαι η κόρη του τάδε και της τάδε. Έχω βρει το πάτημά μου, έχω βρει τα πράγματα που με αυτοπροσδιορίζουν, οπότε δεν νιώθω έτσι“.

Τόνισε δε πως (σ.σ. ο κόσμος) πάντα έλεγε και πάντα θα λέει ότι με βοήθησαν οι γονείς μου “γιατί είμαστε στην Ελλάδα, στη χώρα με την πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση στον κόσμο, όπου πάντα κάποιος πρέπει να έχει βολέψει τον άλλον, γιατί δεν αξίζει αυτός, κλπ. Δεν πειράζει όμως, είμαι εντάξει με αυτό. Οι άνθρωποι που θέλω να με εκτιμούν και νομίζω συμβαίνει, με αυτούς που ταιριάζω και αισθάνομαι μία συγγένεια και μια συμπάθεια, είναι αμοιβαία τα αισθήματα, οπότε όλα καλά”.

Στη συνέχεια η Φωτεινή Αθερίδου αναφέρθηκε στο κεφάλαιο της ψυχοθεραπείας που ξεκίνησε όπως είπε σε ηλικία 23 ετών και διήρκησε μέχρι τα 30. “Όταν πήγα είχα κρίσεις πανικού και άγχος και τέτοιου είδους διαταραχές. Δεν με βοήθησε πουθενά σε όλα αυτά, γιατί η ψυχοθεραπεία βοηθάει σε βάθος χρόνου σε συνδυασμό με την ωριμότητα, και με το πόσο θέλει να βοηθηθεί ένας άνθρωπος. Ήμουν αρκετά ανώριμη όταν ξεκίνησα και δεν ήμουν έτοιμη να βοηθηθώ. Σε βάθος χρόνου, η μεγαλύτερη βοήθεια ήταν τα παιδιά μου, αυτή η ευθύνη που ήρθε στη ζωή μου με ανάγκασε να τα αντιμετωπίσει όλα διαφορετικά”.