Κώστας Μπίγαλης: Από τη ‘Μελισσούλα’ στο Δόγμα του Σοκ
Ο Κώστας Μπίγαλης μίλησε για τη σχέση του με την πολιτική, το πρότυπό του για την Ελλάδα, το πώς φτάσαμε στην κρίση, αλλά έκανε και προτάσεις προς τον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόλου
- 23 Νοεμβρίου 2017 12:33
Συνέντευξη στον Γιάννη Μπαϊρακτάρη
Μπορεί να τον γνωρίζουμε σχεδόν όλοι για τα τραγούδια του, όμως ο Κώστας Μπίγαλης ασχολείται έντονα με την πολιτική τα τελευταία χρόνια. Είχε κατέβει μάλιστα και υποψήφιος στη Β’ Αθηνών στις εκλογές του 2012 με το κόμμα των Κατσέλη-Καστανίδη, Κοινωνική Συμμαχία. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο PopCode και τον Γιάννη Μπαϊρακτάρη, μίλησε αρκετά για την Ελλάδα της κρίσης, τις σκέψεις του για το πολιτικό σύστημα, αλλά κατέθεσε και πρόταση στον Υπουργό Παιδείας κ. Κώστα Γαβρόλου.
Διαβάστε ένα απόσπασμα των όσων είπε:
Η πολιτική, το μοντέλο της Νορβηγίας και οι δύο κόσμοι
“Ασχολούμαι πάρα πολύ με την πολιτική. Ήμουν και υποψήφιος βουλευτής το 2012, όταν και μου έκανε την πρόταση η η Λούκα Κατσέλη με την Κοινωνική Συμφωνία, ένα μικρό κόμμα που είχε φτιάξει. Δεν μπήκε στη Βουλή γιατί δεν έπιασε το όριο. Όμως με τίμησε ο κόσμος. Στην ουσία βγήκα τέταρτος στη Β’ Αθηνών. Αν έπιανε το ποσοστό το κόμμα ήταν πολύ πιθανόν να είμαι ένας από τους βουλευτές. Πιστεύω σε αυτό που λέμε ισορροπία κράτους και αγοράς. Το πρότυπό μου, για να καταλάβεις είναι η Νορβηγία, έχω πάει και ξέρω”.
Δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία οι Έλληνες να ψηφίζουν. Είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά και η λύση
“Η Νορβηγία είναι μια χώρα που συνυπάρχει η ελεύθερη αγορά και το λεγόμενο κεφαλαιακό, καπιταλιστικό σύστημα, αλλά ταυτόχρονα και ένα πανίσχυρο κοινωνικό κράτος. Οι πολίτες επιλέγουν οι ίδιοι πως θα κινηθούν στη ζωή τους, δεν τους επιβάλλεται κάτι. Μπορεί κάποιος να λέει δε θέλω χρήμα και εξουσία, θέλω να ασχοληθώ με την τέχνη, το χρήμα δεν είναι στόχος είναι μέσον, θέλω να ζήσω να ερωτευτώ και όταν γεράσω να έχω μια κάλυψη από το κράτος. Υπάρχουν κι εκεί εφοπλιστές πάμπλουτοι, οι οποίοι μάλιστα δίνουν και το 10% των κερδών τους εθελοντικά για να στηρίξουν το κοινωνικό κράτος της πατρίδας τους, εδώ όποτε τους ζητήθηκε έκαναν τους άπορους”.
“Το χρήμα είναι ένα κυνήγι χωρίς νόημα και σκοπό. Αλλά στη δημοκρατία έχει ο καθένας δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. Είμαι βαθιά δημοκράτης, αλλά είμαι το ρυθμιζόμενου καπιταλισμού. Είμαι φιλελεύθερος. Στηρίζω την πραγματική σοσιαλδημοκρατία. Διάβασα πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν με την πολιτική οικονομία και κατάλαβα τι ακριβώς παίζει”.
“Αυτή τη στιγμή στον πλανήτη συγκρούονται δύο μέτωπα. Το ένα μέτωπο είναι ο νεοφιλελευθερισμός του Μίλτον Φρίντμαν, η Σχολή του Σικάγο και το παρελκόμενο δόγμα του Σοκ. Κι απέναντι είναι ο ρυθμιζόμενος καπιταλισμός, η ισορροπία δηλαδή κράτους και αγοράς, του Τζον Μέυναρντ Κέυνς, το κεϋνσιανό μοντέλο. Όποιος μπει και τα διαβάσει, μπορεί να καταλάβει τι γίνεται και να κάνει τις επιλογές του”.
“Δεν έχουν την κατάλληλη παιδεία οι Έλληνες να ψηφίζουν. Είναι το μεγάλο πρόβλημα, αλλά και η λύση. Η λύση είναι ο ενημερωμένος, συνειδητοποιημένος πολίτης, που θα μπορεί όταν έρθει η ώρα να ασκήσει το μοναδικό πραγματικό δημοκρατικό δικαίωμα που μας έχει απομείνει, την ψήφο του, να την πουλήσει ακριβά. Και συνειδητά να μπει πίσω από το παραβάν και να κάνει το καθήκον του, γιατί περί καθήκοντος πρόκειται”.
“Ψηφίζουν με άλλα κριτήρια. Δηλαδή τι μου έδωσε ο τάδε, να του δώσω κι εγώ, με βάσει το πελατειακό, το ανταλλακτικό σύστημα. Το οποίο όμως να που μα έφερε. Δεν είναι μόνο η διεθνής συγκυρία από την κρίση που προέκυψε από τη Lehman Brothers στην Αμερική και τη Γουόλ Στριτ. Κι εκεί πάλι απληστία και ηλιθιότητα, τα είχε πει και ο Τίμοθι Γκάιντνερ, ο γκουρού της Γουόλ Στριτ”.
Είμαι βαθιά δημοκράτης, αλλά είμαι το ρυθμιζόμενου καπιταλισμού
“Αυτό το τσουνάμι ξεκίνησε από εκεί χτύπησε στην Ευρώπη και φυσικά ο πιο αδύναμος κρίκος ήταν η Ελλάδα. Γι’ αυτό και καταλήξαμε επί 7 χρόνια να είμαστε σε αυτό το χάλι. Δεν είναι όμως μόνο η κρίση που φταίει. Εδώ μετά από κακές επιλογές του κόσμου από την μεταπολίτευση κι έπειτα, ανέβηκαν και κυβέρνησαν άνθρωποι οι οποίοι δεν ήταν αντάξιοι του καθήκοντός τους. Δεν ήταν ψύχραιμοι Έλληνες πολιτικοί, οι οποίοι να σκεφτούν πάνω από όλα τη χώρα και να έχουν αυτό που λέμε συλλογική εθνική συνείδηση .Αυτοί είχαν μόνο κομματική συνείδηση.
Πώς θα κοιτάξουμε δηλαδή το κόμμα μας να διαρκέσει. Πώς θα αποβλακώσουμε τον κόσμο αρκεί να παίρνουμε την ψήφο του κι έτσι κάποιοι Έλληνες πολίτες μέσα από αυτή την τεράστια κοινωνική αφασία, άλλοι απέχοντας κι άλλοι ψηφίζοντας ό,τι να ‘ναι χωρίς να ξέρουνε τι κάνουνε, πήραν στο λαιμό τους και τους υπόλοιπους. Διότι αυτό συμβαίνει”.
Η πρόταση στον υπουργό Παιδείας
“Ευτυχώς όμως στη δημοκρατία λειτουργούμε με την αρχή της πλειοψηφίας. Αυτό πρέπει να το καταλάβει ο κόσμος. Ό,τι θέλουν δηλαδή οι πολλοί. Βέβαια το θέμα είναι να ξέρουν τι θέλουν οι πολλοί. Εγώ ελπίζω στους νέους ανθρώπους, γιατί έχουν κι αυτοί την ευθύνη. Τα παράτησαν κάποια εποχή, τώρα ξαναρχίζουν όμως να ασχολούνται διότι δεν ξέρουν τι τους χτύπησε. Έχω επαφή με νέο κόσμο κι έχω κάνει απίστευτες συζητήσεις με παιδιά, τα οποία μπορεί να ήταν πανέξυπνα και με πτυχία, όμως ήταν πολύ πίσω όσον αφορά την κοινωνική γνώση θα έλεγα, όχι την πολιτική γνώση. Δεν ήξεραν στοιχειώδη πράγματα”.
Οι νέοι άνθρωποι που ξεκινούν τώρα την πορεία τους σαν υπεύθυνοι πολίτες, πρέπει να έχουν το εφόδιο της πολιτικής αγωγής
“Αυτό μου πυροδότησε μια σκέψη και μια πρόταση για το Υπουργείο Παιδείας και τον κ. Γιαβρόγλου, που την έχω πει και θέλω να την ξαναπώ”.
Στις τελευταίες δύο τάξεις του Λυκείου το μάθημα της Πολιτικής Αγωγής θα έπρεπε να είναι πρωτεύον.
“Αυτοί που το διδάσκουν να είναι καθηγητές οι οποίοι θα έχουν περάσει από ειδικά σεμινάρια για να μπορέσουν τα παιδιά που αποφοιτούν, οι 18ρηδες δηλαδή, να είναι υπεύθυνοι πολίτες. Διότι η πολιτεία με βάσει το σύνταγμα τους θεωρεί εν δυνάμει ψηφοφόρους. Τα περισσότερα όμως από αυτά τα παιδιά δεν ξέρουν ούτε καν τι πολίτευμα έχουμε. Το έχω διαπιστώσει αυτό. Είναι σε βαθιά άγνοια. Είναι ένα μεγάλο εκλογικό κοινό, το οποίο είναι σοβαρό, γιατί οι μεγάλοι δεν αλλάζουν, δεν ελπίζεις. Είναι πολύ χαμηλά τα κριτήρια κι έχουν εμμονές”.
“Οι νέοι άνθρωποι όμως που ξεκινούν τώρα την πορεία τους σαν υπεύθυνοι πολίτες, πρέπει να έχουν το εφόδιο της πολιτικής αγωγής, το οποίο πρέπει να είναι πρωτεύον μάθημα κι αν δεν το περάσεις να μένεις, όπως στα μαθηματικά και τα αρχαία. Έχουμε μεγάλη ζημιά από παιδιά που θεωρούνται εν δυνάμει ψηφοφόροι, που όμως δεν ξέρουν τι τους γίνεται και στο τέλος πυροβολούν τα πόδια τους. Παίρνουν λάθος πτυχία, κάνουν δουλειές που δεν τις θέλουν, βγαίνουν έξω και δουλεύουν σε καταστήματα ή καφετέριες”.
“Αν υπήρχαν οι προϋποθέσεις που με καλύπτουν θα ξανακατέβαινα υποψήφιος. Είμαι και λίγο περίεργος. Αν μπω σε κάποιο σχηματισμό και δω ότι υπάρχει παρέκκλιση από αυτά που είχαμε πει, δεν θέλω και πολύ να την κάνω. Θέλω να προσφέρω, δεν θέλω να γίνω ένας από τους 300, δεν είναι αυτός ο σκοπός. Έκανα ελάχιστες ομιλίες τότε που κατέβηκα υποψήφιος σκέψου. Όλη μου η καμπάνια στοίχισε 18 ευρώ, επειδή έπρεπε μου είπαν να βγάλω κάποιες κάρτες. Ούτε αυτές δεν έδωσα και είναι ακόμη σπίτι”.
Photo Credits: Φραντζέσκα Γιαϊτζόγλου-Watkinson
