Μαίρη Ραζή: “Μην κλαίτε, σας βλέπουν οι Τούρκοι και χαίρονται” – H εξομολόγηση για τα χρόνια στην Πόλη
Διαβάζεται σε 3'
Μία συγκλονιστική ιστορία έφερε στο πλατό του “Στούντιο 4” η Μαίρη Ραζή, μιλώντας για τα χρόνια στην Κωνσταντινούπολη και την εξορία του πατέρα της.
- 15 Ιανουαρίου 2025 23:06
Τη Μαίρη Ραζή φιλοξένησαν στο “Στούντιο 4” της Τετάρτης (15/01) η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος, με την ηθοποιό να ξετυλίγει την ιστορία της ζωής στην Πόλη, τις δυσκολίες που συνάντησε εκεί, αλλά και στην Ελλάδα, όταν τους φώναζαν “Τουρκόσπορους“.
Η ίδια εξομολογήθηκε πως “πλήρωσε” πολύ βαριά το μερίδιό της στη στεναχώρια, αφού όπως εξήγησε, “όταν ήρθα από την Κωνσταντινούπολη, έκλαιγα συνέχεια και λυπάμαι πάρα πολύ αλλά, οτιδήποτε με ρωτάνε γύρω από την Κωνσταντινούπολη, ακόμα και τώρα που σας μιλάω, θέλω να κλαίω, που δεν κλαίω εύκολα και αυτό είναι ίσως γιατί θέλω να αντιμετωπίζω καλύτερα τα πράγματα.
Ήρθα στην Ελλάδα το 1965, όταν ήμουν 14 ετών. Γεννήθηκα στο Πέρα (σ.σ. στο σημερινό Μπέγιογλου) και ήρθαμε στην Ελλάδα γιατί εξόρισαν τον πατέρα μου. Τη μία νύχτα τον έδειραν και την άλλη μέρα έφυγε με μία βαλίτσα. Ήταν στους 50 πρώτους που έφυγαν”, είπε αρχικά η Μαίρη Ραζή, κάνοντας στη συνέχεια μία κατάθεση ψυχής.
“Θέλω να σας πω κάτι, σαν κατάθεση ψυχής. Είναι κάτι που δεν το λέω εύκολα αλλά κλαίγαμε και εγώ και η αδελφή μου και η μητέρα μου μάς είπε ‘Μην κλαίτε, σας βλέπουν οι Τούρκοι και χαίρονται‘. Αυτό σου δίνει μία αξιοπρέπεια και μια περηφάνεια, αυτό πέρασαν τόσα χρόνια και το θυμάμαι και ακόμα το κρατάω. Να είμαστε δηλαδή αξιοπρεπείς και να βλέπουμε τα πράγματα όσο καλύτερα μπορούμε”, είπε.
Τι άφησε πίσω της ερχόμενη στην Ελλάδα;
“Τους φίλους σου, τις αναμνήσεις σου, τον τρόπο που ζούσες, εντελώς διαφορετικός από εδώ. Πληγώθηκα πολύ. Η Ελλάδα δεν ήταν καθόλου φιλόξενη. Εδώ μάς φώναζαν ‘Τουρκόσπορους’. Δεν ήταν ό,τι καλύτερο. Δεν ήθελα καθόλου, ήθελα να γυρίσω πίσω”, πρόσθεσε η ηθοποιός, σημειώνοντας πως η συμπεριφορά των Ελλήνων της δεκαετίας του ’60 προς εκείνους ήταν “από αδιάφορη μέχρι αρνητική”.
“Παρ’ όλο που ήμασταν στην πατρίδα μας, θεωρούμασταν πρόσφυγες“, είπε χαρακτηριστικά.
Από τότε, συνέχισε η Μαίρη Ραζή, ξαναπήγε στην Κωνσταντινούπολη μόνο μία φορά. “Δεν θέλω να ξαναπάω. Δεν έχω να θυμηθώ, τώρα μπορεί να πάω. Είχα πάει το 2020 με το θέατρο και πήγα να δω τη γειτονιά μου, αλλά πλάνταξα στο κλάμα όταν είδα μία φίλη μου, μία συμμαθήτριά μου, Ελληνίδα η οποία μιλάει επτά γλώσσες και έγινε ξεναγός”, είπε.
