Νίκος Ζιώγαλας: Για ποια κοπέλα γράφτηκε το “Σαν σταρ του σινεμά” – Η ατάκα για τον Άσιμο

Στην εκπομπή “Στούντιο 4” βρέθηκε καλεσμένος ο γνωστός τραγουδοποιός Νίκος Ζιώγαλας, ο οποίος έκανε μια μεγάλη αναδρομή στην καριέρα του, ενώ αφηγήθηκε τις ιστορίες πίσω από τα πιο επιτυχημένα τραγούδια του.

Για ποια γράφτηκε το “Σαν σταρ του σινεμά”

Μιλώντας για την κοπέλα για την οποία γράφτηκε το πολύ αγαπημένο τραγούδι “Σαν σταρ του σινεμά”, ο Νίκος Ζιώγαλας, που είχε δώσει μια πλούσια συνέντευξη πρόσφατα στο The Magazine του NEWS 24/7, σημείωσε πως λεγόταν Φανή και ότι η όλη ιστορία διαδραματίστηκε στο μπαρ “Λούκι”, όπου έγραψαν οι αδερφοί Κατσιμίχα το “Μια βραδιά στο Λούκι”.

“Ήταν μία κοπέλα. Εγώ δούλευα στο “Λούκι”, ένα μπαρ που είχε ένας ηθοποιός ο Αλέξης Γκόλφης και εκεί μαζευόμασταν όλοι της εποχής εκείνης, Πουλικάκος, Σιδηρόπουλος, Κατσιμίχα, Πορτοκάλογλου. Όλος ο κόσμος περνούσε από αυτό το μπαρ. Εγώ πήγαινα ως πελάτης εκεί, αλλά κάποια στιγμή δούλεψα και ως μπάρμαν. Πάνω στη φάση της δουλειάς γράφτηκε για μια Φανή, που είχα ακούσει πως έχει έρθει από την Κοζάνη.

Πώς εμφανίστηκε δεν θυμάμαι. Ήρθε πάντως, φώτισε τη ζωή μας, το υπόγειο που ήταν πολύ χαμηλό και μετά από πολλές μέρες διστακτικότητας και προετοιμασίας χτυπάω και δυο τεκίλες – που δεν έπινα- για να βρω το θάρρος. Πάω κατά πάνω της και της λέω είμαι “ερωτευμένος μαζί σου”. Αυτή δούλευε γκαρσόνα, ανεβοκατέβαινε γιατί είχε και εσωτερικές σκάλες το μπαρ και μου κάνει “Σοβαρά; Να το συζητήσουμε!” και οπισθοχωρεί. Με έλουσε κρύος ιδρώτας.

Συνήλθα πολύ άτσαλα. Σχόλασα, πήγα στο σπίτι και έγραψα το τραγούδι μία και έξω εκείνη τη βραδιά. Η Φανή εν τω μεταξύ εξαφανίστηκε, να είναι καλά, την ευγνωμονώ. Ευτυχώς που ήταν απόρριψη γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να ξεκινήσω” περιέγραψε.

Όσον αφορά τον στίχο “Κάτι με σπρώχνει να σου ρίξω μια μπουνιά”, και αν θα τον ξαναέγραφε σήμερα, ο Νίκος Ζιώγαλας απάντησε: “Θα ρωτούσα τους ίδιους που είχα ρωτήσει και τότε, τον Χάρη Κατσιμίχα και τον Νίκο Πορτοκάλογλου. Ο πρώτος μου είπε να μην βάλω τον στίχο, ο δεύτερος μου είπε “ναι”. Τώρα πλέον δεν βρίσκω τον λόγο να αναρωτηθεί κανείς, αν πρέπει ή όχι. Είναι ένα τραγούδι που υιοθετούν περισσότεροι οι κοπέλες, παρά οι άντρες”.

Και κατέληξε: “Είναι παιχνίδι, αστείο, δεν το εννοεί με τίποτα αυτός που το λέει. Αν φαινόταν πως το εννοεί, ο κόσμος θα το αποκαθήλωνε το τραγούδι. Δεν χρειάζεται πιο βαθιά ανάλυση“.

Ο πατέρας του και το τραγούδι “Βασιλική”

Μίλησε, επίσης, για τη “Βασιλική”, ένα τραγούδι το οποίο του κληροδότησε ο πατέρας του.

“Ο πατέρας μου ασχολιόταν ερασιτεχνικά με το να τραγουδάει και να ψέλνει κάποιες φορές. Μάζευε σε κάτι χαρτιά ό,τι στίχους και τραγούδια έβρισκε, στον πόλεμο, στην εξορία. Σε όλη του την ζωή μάζευε στιχάκια, του άρεσε πάρα πολύ η μουσική. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του – ήταν σε πολύ καλή κατάσταση στα γεράματά του. Πήγαινα με ένα κασετόφωνο και τον ηχογραφούσα. Μέσα σ’ αυτά τα τραγούδια, υπήρχε και ένα που λεγόταν “Βασιλική”, με μια άλλη μουσική. Δεν μου άρεσε η μουσική που είχε, μου φαινόταν ξένη. Εκείνη την εποχή μελετούσα τα θρακιώτικα και έπαιζα με τον Μανώλη Φάμελλο και τους Ποδηλάτες στο ξεκίνημά τους. Λέω “δεν δοκιμάζω;” και έβαλα τέτοια μουσική. Το έπαιξα στον Μανώλη Φάμελλο, διστακτικά, και μου λέει “ρε συ, είναι πολύ καλό”. Τότε αυτοί έπαιζαν και ιρλανδικά. Το ενορχήστρωσαν τα αιδιά, οπότε πήρε και μια ιρλανδική απόχρωση το τραγούδι, εκτός από παραδοσιακή” είπε ο Νίκος Ζιώγαλας.

“Το μόνο που μου είπε ο πατέρας μου, ήταν “παιδί μου, περιουσία δεν έχω να σου δώσω, πάρε αυτά τα τραγούδια”. Ήταν η ευχή του πατέρα μου. Το “Μαρίφ” που λέει το τραγούδι, είναι η είσοδος της Βέροιας, όταν έρχεσαι από τη Νάουσα” σημείωσε.

Η απώλεια του αδερφού του και η ΑΕΚ

Τέλος, μοιράστηκε την ιστορία πίσω από το τραγούδι “Μόνη ξανά δεν θα σ’ αφήσω”, περιγράφοντας τη σύνδεση με την ΑΕΚ και σημειώνοντας πως κανονικά το κομμάτι γράφτηκε για την απώλεια του αδερφού του.

“Το τραγούδι το έκανα με την Αναστασία Μουτσάτσου και κάποια στιγμή ακούστηκε σε μια πρόβα στην Καρδίτσα και τους λέω: ““Ακούστε αυτό το τραγούδι. Πετάγεται η Αναστασία και όλη η μπάντα και μου λένε: “Ρε συ αυτό είναι πολύ καλό”. Το έπαιξαν επί τόπου και έτσι ηχογραφήθηκε” περιέγραψε.

Για την επικοινωνία του με τον Ντέμη Νικολαΐδη: “Περπατούσα μια μέρα και δέχτηκαν ένα τηλεφώνημα από τον Ντέμη Νικολαΐδη, ήταν τότε Πρόεδρος της ΑΕΚ. Μου είπε ότι θέλει να βρεθούμε και απορούσα τι να με θέλει… Πίστεψα ότι με ήθελε να με συνδυάσει κάπως μουσικά με την Δέσποινα (Βανδή). Πήγα, τότε προσπαθούσε να κάνει μια αλλαγή νοοτροπίας της ΑΕΚ, υπήρχε ένα πάρα πολύ καλό κλίμα. Άρχισε να μου διαβάζει τους στίχους και μου λέει: “Αυτό που λέει για το πλοίο που έρχεται από την πόλη και τα φτερά που συμβολίζουν τον αετό. Αυτό γράφτηκε για την ΑΕΚ”. Δεν έγινε τελικά το επίσημο τραγούδι. Παρόλα αυτά όποτε το παίζω, οι ΑΕΚτζήδες είναι κάτω και τους καταλαβαίνω αμέσως. Το χαίρονται ιδιαίτερα”.

Ενώ για τον πραγματικό λόγο που γράφτηκε, είπε: “Αυτό το είχα γράψει γι’ αυτό το λόγο, έχει μία αφετηρία πολύ εσωτερική και ιδιαίτερη, παρόλα αυτά ο καθένας. Δεν πέρασε η μπόρα, για εμένα όμως ήταν η στιγμή που αποχαιρέτησα τον αδερφό μου, όχι όταν συνέβη το γεγονός. Ήταν μία εντελώς εσωτερική κατάσταση, που βγήκε με αυτά τα λόγια και δεν μπορείς να το καταλάβεις, αν δεν ξέρεις -και δεν χρειάζεται”.

Τέλος, μιλώντας για τους μουσικούς του δρόμου – καθώς υπήρξε και ο ίδιος κάποτε ένας απ’ αυτούς – είπε: “Μου ήταν πολύ δύσκολο να το κάνω! Το έκανα, γιατί ήταν σπουδή. Έβλεπα έναν Άγγλο πολύ ψύχραιμο να παίζει και προσπαθούσε να μου δείξει. Τότε, ήταν ντροπή για τους Έλληνες να παίζουν μουσική στον δρόμο. Χαίρομαι όταν βλέπω και τώρα νέα παιδιά να παίζουν. Βλέπω μουσικάρες. Είναι νίκη. Γιατί τότε, ο Νικόλας Άσιμος ήταν μόνο που προσπαθούσε να παίζει και τον χτυπούσαν όλοι μαζί, τον βαράγανε. Αυτόν που έχουν ηρωοποιήσει τώρα, τότε ήταν ο μόνος που έκανε happening στον δρόμο, δεν τολμούσε κανείς άλλος να κάνει”.