Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: Οι δαίμονες ησυχάζουν με τα χρόνια

Για την παράσταση “Η Φάλαινα“, για τις ανάγκες της οποίας κάθε βράδυ μεταμορφώνεται στον Τσάρλι, ένα αυτοκαταστροφικό, παχύσαρκο μέχρι νοσηρότητας, καθηγητή αγγλικών, για την αγένεια αλλά και την εμπορικότητα που κρύβει μέσα του κάθε τι αρνητικό μίλησε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, καλεσμένος της εκπομπής “Καλημέρα είπαμε;” της ΕΡΤ.

Ο γνωστός ηθοποιός παραδέχθηκε αρχικά πως είναι πολύ ρομαντικός, εξηγώντας ότι η αγένεια είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο δεν έχει να κάνει με “σκαλοπάτια” ή με διαδρομές, αλλά “με το τι άνθρωπος είσαι. Αυτό ξεκινάει από μια πιο μικρή ηλικία φαντάζομαι, στο σπίτι. Πώς σου συμπεριφέρονται οι πρώτοι άνθρωποι που έχεις γύρω σου, οπότε αυτό κουβαλάς μετά”.

“Θέλω να σκέφτομαι ότι οι άνθρωποι είναι ευγενείς και ότι με έναν τρόπο, μπορεί να είσαι, άθελά σου, συνδεδεμένος με ένα συναίσθημα. Ξεκινάει από το παρελθόν για να φτάσει στο παρόν. Είμαι πολύ ρομαντικός, δεν είμαι λίγο και νομίζω ότι οφείλουμε να είμαστε, γιατί τα πάντα γύρω μας πλαισιώνονται με ένα δύσκολο κομμάτι. Το βλέπεις και πολιτικά και κοινωνικά.. αλλά υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις και φωτεινές στιγμές. Λάθος η εξαίρεση θα έπρεπε να είναι κανόνας”, πρόσθεσε.

Μιλώντας με αφορμή την παράσταση “Η Φάλαινα”, στην οποία πρωταγωνιστεί, ο ίδιος ευχαρίστησε όλους εκείνους τους ανθρώπους που “μου έδωσαν την ευκαιρία μεγαλώνοντας, που είχαν χώρο στην ψυχή τους, στο μυαλό και στην παιδεία τους και φυσικά, ένα ευχαριστώ στους γονείς μου για την παρότρυνση και στον τρόπο που συμπεριφέρθηκαν θετικά σε κάτι που είναι τόσο αβέβαιο και δύσκολο. Σήμερα μπορώ να είμαι χαρούμενος για κάτι, μαζί με την προσπάθεια άλλων τεσσάρων χαρισματικών ηθοποιών και ένα πλαίσιο κόσμου που βοήθησαν για την παράσταση, γιατί είχα την ευλογία και τη γενναιοδωρία, από παλαιότερους συναδέλφους εκεί που ήμουν να μου συμπεριφέρονται με τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκαν”.

Στη συνέχεια, απαντώντας σε ερώτηση για το αν έχει δώσει απαντήσεις σε σημαντικά εσωτερικά ζητήματα και ανησυχίες, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης δήλωσε: “Οι δαίμονες ησυχάζουν με τα χρόνια, ανάλογα και με τι του τρέφεις. Εγώ προσπαθώ να τρέφομαι με στιγμές και πράγματα που είναι επί της ουσίας λειτουργικά, από κάτι το οποίο θεωρούμε ευτελές, που μπορεί να είναι ένα βιβλίο, και δεν είναι, από τη γραφή, από η σκέψη, από την ιστορία και από την ίδια την πραγματικότητα. Είναι αδύνατο να μην είσαι παρών σε πράγματα”.