Σεργουλόπουλος: Σαν ένα gay αγόρι, το “cancel” ήταν ολόγυρα μου

Για την εμπειρία τους με το cancel culture μίλησαν στο Mad Forum 2025 που πραγματοποιήθηκε χθες, Τετάρτη (19/03) στην Τεχνόπολη, ο Φώτης Σεργουλόπουλος και η Μαίρη Συνατσάκη.

Η Μαίρη Συνατσάκη και ο Φώτης Σεργουλόπουλος έδωσαν την δική τους οπτική μέσα από προσωπικές εμπειρίες αλλά και παραδείγματα τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό, με τον παρουσιαστή και επιχειρηματία να εξομολογείται μεταξύ άλλων πως η κουλτούρα της ακύρωσης υπήρχε από πολύ νωρίς στη ζωή του, όταν είχε συνειδητοποιήσει από μικρό ότι είναι gay.

“To Cancel Culture είναι ένας καλυμμένος φασισμός. Μία φασίζουσα κατάσταση, η οποία έχει να κάνει με κυνηγούς μαγισσών, διαπόμπευση, με το να πετάμε πέτρες… ‘αυτός το έκανε’ και αμέσως να του επιτιθέμεθα… Είναι κάτι που για μένα είναι άχρηστο. Υπάρχουν άλλοι τρόποι για να βρεις δικαιοσύνη στον κόσμο. Προσωπικά γεννήθηκα με το cancel“, είπε αρχικά ο παρουσιαστής.

Και πρόσθεσε: “Και θα σας πω για ποιον λόγο: Σαν ένα gay αγόρι, το οποίο συνειδητοποίησε ότι είναι gay από πολύ μικρό, το cancel ήταν ολόγυρα μου. Δηλαδή, είχα μερικές παρέες που ήμουν αποδεκτός, αλλά ήξερα ότι δεν είμαι αποδεκτός και αρεστός σε πάρα πολύ κόσμο.

Μεγαλώνοντας ένα gay αγόρι σε μία τέτοια κοινωνία, το ‘παίρνει πάνω’ του και καταλαβαίνει ότι θα είναι ακυρωμένος πάντα. Οπότε σε μένα υπήρχε πάντα μία ψυχραιμία. Δηλαδή, λειτούργησε πολύ βαθιά, από πολύ νωρίς σαν επιβίωση, γιατί έπρεπε να επιβιώσω σε μία τέτοια κοινωνία. Οπότε βρήκα τους τρόπους να το καταλαβαίνω και να μπορώ να πορεύομαι σε αυτό”.

Σε ερώτηση του Άρη Δημοκίδη για το ποιο είναι το όριο της διαμαρτυρίας σε ένα “λαικό δικαστήριο” που μπορεί να προκύψει για παράδειγμα, μέσω social media, η Μαίρη Συνατσάκη ανέφερε: “Δεν έχω υπάρξει ακυρωτική, αλλά δεν έχω υπάρξει και βοηθητική σε αυτό, στο τέλος της ημέρας. Είχε γίνει ένα συγκεκριμένο περιστατικό με έναν τραγουδιστή που έλεγε ότι ‘δεν θέλω τα αγόρια μου να βλέπουν ομοφυλόφιλους στην τηλεόραση, γιατί… θα κολλήσουν‘. Θυμάμαι ότι είχα βγει και είχα πει ‘ευχαριστούμε για τη βλακεία της ημέρας τον τάδε τραγουδιστή. Αν είστε ένα παιδί το οποίο στο κοντινό του περιβάλλον έχει έναν τέτοιο μπαμπά, έναν τέτοιο θείο… αυτή είναι η γραμμή υποστήριξης δίπλα σου. Μπορείτε να καλέσετε σε αυτόν τον αριθμό γιατί εκεί υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να σε ακούσουν με διαφορετικό τρόπο‘.

Κατέληξα ότι επειδή νιώθω πως, ναι μεν μπορώ να σχολιάσω μία κατάσταση, αλλά δεν μπορώ να είμαι κριτής των πάντων, δεν θέλω να είμαι ο άνθρωπος που θα διασπείρει έξτρα διχόνοια, δεν πιστεύω στην ακυρωτική συμπεριφορά. Μπορώ να την αναφέρω, χωρίς να τη σχολιάσω, αλλά να έχω να δώσω μια λύση, ένα πάτημα σε αυτόν που βάλλεται και σε αυτόν που μπορεί να νιώσει εκτεθειμένος. Για μένα αυτός είναι ο τρόπος που ακολουθώ”.