Τόλης Βοσκόπουλος: Ένας χρόνος από τον θάνατό του – Η συγκινητική ανάρτηση της Άντζελας Γκερέκου

Σαν σήμερα, πριν ένα χρόνο, σίγησε για πάντα η φωνή του Τόλη Βοσκόπολου. Στις 19 Ιουλίου 2021, πέθανε σε ηλικία 81 ετών ο “πρίγκιπας” του λαϊκού τραγουδιού.

Με αφορμή τη συμπλήρωση ενός χρόνου από τον θάνατο του σπουδαίου ερμηνευτή, η Άντζελα Γκερέκου έκανε σχετική ανάρτηση στο Instagram.

Πιο συγκεκριμένα, θέλοντας να τιμήσει τη μνήμη του, δημοσίευσε δύο κοινές φωτογραφίες τους από το μακρινό παρελθόν.

Στη λεζάντα που συνοδεύει την ανάρτηση έγραψε την ημερομηνία “19/7/22” και πρόσθεσε μια καρδιά.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος, πριν φύγει από τη ζωή από ανακοπή καρδιάς, νοσηλευόταν στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας και σε επτά ημέρες (στις 26 Ιουλίου) θα γιόρταζε τα γενέθλιά του. Όπως είχε γίνει γνωστό, αντιμετώπιζε ένα χρόνιο αναπνευστικό πρόβλημα.

Όταν πρωτοξεκίνησε στο τραγούδι λόγω του ιδιαίτερου προσωπικού του στυλ και του τρόπου ερμηνείας, οι φανατικοί θαυμαστές του τον αποκαλούσαν «Πρίγκιπα» ή «Άρχοντα της πίστας» και τον ακολουθούσαν ό,τι και αν έκανε καλλιτεχνικά. Όπως λένε χαρακτηριστικά «τον Βοσκόπουλο ή θα τον λατρεύεις ή δεν θα τον ακούς καθόλου». Ανάμεσα στους θαυμαστές του υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις, από τον λαϊκό κόσμο των εργατικών συνοικιών, μέχρι την οικονομική ελίτ των εφοπλιστών, και βέβαια τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος βρισκόταν στην κορυφή του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού για δεκαετίες, γεγονός που οδήγησε τον εξίσου μεγάλο καλλιτέχνη και στιχουργό σε πολλές επιτυχίες του Γιάννη Πάριο να δηλώσει: «ο μόνος σταρ που έχει η Ελλάδα είναι ο Τόλης».

Τόλης Βοσκόπουλος: Η πορεία στο καλλιτεχνικό στερέωμα

Ο Τόλης Βοσκόπουλος γεννήθηκε στις 26 Ιουλίου του 1940 στον Πειραιά (Κοκκινιά). Ήταν το δωδέκατο παιδί της οικογένειας Βοσκόπουλου (είχε 11 αδελφές). «Οι γονείς μου ήταν Μικρασιάτες και ήρθαν με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Εγώ γεννήθηκα εδώ. Εχω όμως και μια άλλη καταγωγή, τη λαϊκή καταγωγή της γειτονιάς. Με μεγάλωσαν με αρχές, δίπλα σε ανθρώπους που δεν ήταν καλλιεργημένοι. Να φανταστείτε είδα το κέντρο της Αθήνας στα 13 μου χρόνια. Μέχρι τότε ήμουν στη λαχαναγορά στα Λεμονάδικα. Εκεί όπου ήταν ο πατέρας μου, ο οποίος κατάφερε, ένας Σμυρνιός πρόσφυγας, να γίνει αφεντικό. Έκανε μαγαζί στα Λεμονάδικα στον Πειραιά και έγραψε το όνομά του απ’ έξω. Καμάρωνε πολύ» είχε αναφέρει ο ίδιος σε συνέντευξή του στον «Ελεύθερο Τύπο».

Μόλις είδα θέατρο, τρελάθηκα! Είπα, αυτήν τη δουλειά θα κάνω. Ο πατέρας μου ήταν έτοιμος να με σφάξει. Ομως ήταν τόσο λεβέντης που πήγε και με έγραψε σε δραματική σχολή

Από μικρή ηλικία, ο πατέρας του τον έπαιρνε στην αγορά να μάθει τη δουλειά. «Εγώ όμως δεν μπορούσα αυτή τη δουλειά, αλλά δεν του έλεγα τίποτα, γιατί ήμουν παιδάκι. Μέχρι που έφτασα στα 15 μου χρόνια και είδα ότι δεν αντέχω την κατάσταση της λαχαναγοράς» είχε αποκαλύψει. Πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο το 1958, σε ηλικία 18 ετών σε μια παράσταση που σκηνοθέτησε ο Θάνος Τράγκας και πέντε χρόνια αργότερα, το 1963, έκανε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο. «Πήγαν οι γονείς μου να δουν μία παράσταση και πήραν κι εμένα. Μόλις είδα την παράσταση, τρελάθηκα! Είπα, αυτήν τη δουλειά θα κάνω. Ο πατέρας μου ήταν έτοιμος να με σφάξει. Ομως ήταν τόσο λεβέντης που πήγε και με έγραψε σε δραματική σχολή, στο Εθνικό Ωδείο του Μανώλη Καλομοίρη».

Μπήκε στη δισκογραφία με το τραγούδι «Βήμα-βήμα» του αξέχαστου μουσικοσυνθέτη Λυκούργου Μαρκέα. Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε με την «Άγωνία» τη σημαδιακή χρονιά του 1968 (σύνθεση Γιώργου Ζαμπέτα) που μέσα σε πολύ λίγο χρονικό διάστημα ξεπέρασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα άπιαστο νούμερο για εκείνη την εποχή.

Έχει ένα εντυπωσιακό φάσμα συνεργασιών, ερμηνεύοντας τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Άκη Πάνου, του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μάριου Τόκα, του Γιάννη Πάριου, του Γιώργου Κατσαρού, του Κώστα Βίρβου, του Φοίβου και πολλών άλλων.

Στην ιστορία έχει μείνει η συνεργασία του με τον Στράτο Διονυσίου. Μάλιστα όταν οι δύο καλλιτέχνες τραγουδούσαν στη Θεσσαλονίκη ένα απόγευμα αποφάσισαν να πάνε να παίξουν μπιλιάρδο. Η αγάπη του κόσμου για τα λαϊκά είδωλα ήταν τόσο μεγάλη που μέσα σε λίγη ώρα έξω από τη καφετέρια είχαν μαζευτεί χιλιάδες θαυμαστές με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγουν από το μαγαζί.

Τη δεκαετία του ’80 ο Τόλης Βοσκόπουλος καθιερώθηκε ως “Πρίγκιπας” του ελληνικού τραγουδιού με τους φανατικούς θαυμαστές του να κάνουν κάθε δίσκο του χρυσό και πλατινένιο

Για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out με τον «Πρίγκιπα» να αποθεώνεται από τους φανατικούς θαυμαστές. Τραγούδια-επιτυχίες όπως «Δυο καρδιές», «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», «Μα εγώ αγαπώ μία», «Και εσύ θα φύγεις», «Γλυκά πονούσε το μαχαίρι», «Οι άντρες δε μιλούν πολύ», «Άιντε στην υγειά της», «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», «Ανεπανάληπτος», «Πριν χαθεί το όνειρο μας», «Της Χελιδονούς το ρέμα», «Τσιγγάνα για χατίρι σου», «Ψύλλοι στα αφτιά μου», «Μου χρωστάει μια αγάπη η ζωή» και πόσα άλλα, όλα αγαπημένα, ακόμα και από κείνους που δεν λάτρεψαν το Βοσκόπουλο. Γιατί ο Βοσκόπουλος αμφισβητήθηκε πολύ. Όμως, τι είδωλο θα ‘ταν αν δεν είχε παράφορες και ακραίες τόσο αγάπες, όσο και αντιπάθειες;

Μάλιστα όπως έχει δηλώσει ο Γιώργος Γερολυμάτος τη δεκαετία του ’70 οι νέοι τραγουδιστές έσπαγαν το δόντι τους προκειμένου να μοιάσουν στον Βοσκόπουλο (λόγω της χαρακτηριστικής οδοντοστοιχίας του).

Τη δεκαετία του ’80 ο Τόλης Βοσκόπουλος θα καθιερωθεί ως «Πρίγκιπας» του ελληνικού τραγουδιού με φανατικούς θαυμαστές που κάνουν κάθε δίσκο του χρυσό και πλατινένιο ενώ παράλληλα κάνουν κράτηση στα κέντρα που εμφανίζεται με το μήνα προκειμένου να εξασφαλίσουν προνομιακή θέση, κοντά στο είδωλο τους.

– Το 2000 βραβεύτηκε από τα βραβεία ΠΟΠ ΚΟΡΝ (μετέπειτα Αρίων) για την συνολική προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι.

– Το 2005 τραγούδησε σε 5000 άτομα στο φρούριο της Κέρκυρας και τα έσοδα από τη συναυλία πήγαν για φιλανθρωπικό σκοπό.

– Το 2011 έπειτα από τριετή απουσία από την αθηναϊκή νύχτα δέχτηκε την πρόταση του Αντώνη Ρέμου και εμφανίστηκε μαζί του στη μουσική σκηνή Διογένης στην Αθήνα, ένα σχήμα που αποτέλεσε το talk of the town της χρονιάς.

– Το καλοκαίρι του 2013 ο Τόλης Βοσκόπουλος επέστρεψε στον Πειραιά, στην πόλη που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Σε μια συγκινητική συναυλία στο Βεάκειο Δημοτικό Θέατρο τραγούδησε στον κόσμο που είχε συγκεντρωθεί εκεί από νωρίς για να καταφέρει να εισέλθει μιας και τα εισιτήρια είχαν εξαντληθεί. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς ο καλλιτέχνης βραβεύτηκε από τον δήμο Πειραιά για τη προσφορά του στο ελληνικό τραγούδι: «τον τόπο που γεννιέσαι και μεγαλώνεις τον κουβαλάς πάντα μέσα στην ψυχή σου, όπου κι αν βρεθείς. Μόνο συγκίνηση και βαθιά χαρά νοιώθω που επιστρέφω στον Πειραιά, που αγαπώ και έχω τόσες αναμνήσεις» δηλώνει ο Τόλης Βοσκόπουλος. Μια βραδιά γεμάτη συγκινήσεις. Μια ιδιαίτερη στιγμή ήταν όταν ανέβηκε στη σκηνή μαζί του ο Μίμης Πλέσσας ο οποίος δήλωσε: «δεν έκανα τίποτε άλλο από το να χειροκροτώ ένα συγκλονιστικό καλλιτέχνη».

Η συνάντηση αυτή των δυο καλλιτεχνών στη σκηνή μετά από 40 χρόνια ήταν μόνο η αρχή αφού τον χειμώνα του ιδίου έτους ένωσαν τις δυνάμεις τους παρουσιάζοντας τη μουσική παράσταση «και να που ξανασυναντιόμαστε» σε γνωστό νυχτερινό κέντρο των Αθηνών.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις