Γούντι Άλεν: Το “Allen v. Farrow” δεν αφήνει ερωτηματικά για τη σεξουαλική κακοποίηση στη κόρη του

Στη φωτογραφία απεικονίζεται ο Woody Allen, κατά την επίσκεψη του στο 69ο διεθνές φεστιβάλ των Κανών, το Μάιο του 2016. Είχε πάει με την ταινία Cafe Society. Η εταιρία που ανέλαβε τη διανομή στη Γαλλία είχε υπερασπιστεί τον Αμερικανό σκηνοθέτη, επί των κατηγοριών για σεξουαλική κακοποίηση της υιοθετημένης κόρης της Mia Farrow, υποστηρίζοντας ότι “βρέθηκε αδίκως στις παράπλευρες απώλειες του κινήματος #MeToo”.

To docuseries του HBO με τίτλο “Allen v. Farrow’ των τεσσάρων επεισοδίων, σας ζητά να του επιτρέψετε να διαφωνήσει.

H δουλειά που στηρίζεται σε στοιχεία τα οποία παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο, αλλά και σε συνεντεύξεις των πρωταγωνιστών (ο Woody Allen αρνήθηκε κάθε ανάμειξη) εξετάζεται η κατηγορία της σεξουαλικής επίθεσης που απευθύνθηκε στον σκηνοθέτη, από την Mia Farrow και αφορούσε την υιοθετημένη κόρη της, Dylan, όταν εκείνη ήταν 7 χρόνων. Σήμερα είναι 35 και είναι ηθοποιός.

Επειδή υπάρχει το χρονικό χάσμα, κρίνεται ως απαραίτητο να καλυφθεί το ‘κενό’ με τις απαραίτητες πληροφορίες.

Θα ξεκινήσουμε με τη σχέση των Allen και Farrow. Ξεκίνησε το 1980. Ένα χρόνο νωρίτερα, η 34χρονη τότε Farrow, πήρε στα χέρια της το διαζύγιο από τον συνθέτη André Previn, έπειτα από 9 χρόνια γάμου. Σε αυτό το διάστημα απέκτησαν τρία αγόρια και είχαν υιοθετήσει άλλα τρία, δύο από το Βιετνάμ και ένα από την Κορέα, από όπου υιοθέτησαν και ένα κορίτσι, την Soon-Yi. Η πράξη υιοθεσίας έγινε το 1977, εν τούτοις οι αρχές δεν ήταν βέβαιες για την ηλικία του παιδιού καθώς είχε εγκαταλειφθεί. Προέβησαν σε σκανάρισμα οστών το Δεκέμβριο του 1976 και κατέληξαν στο ότι ήταν μεταξύ 5 με 7 ετών.

Το 1980 η Farrow άρχισε να εμφανίζεται ως ταίρι του Allen -ήταν ήδη συνεργάτες. Έμειναν μαζί 12 χρόνια. Ποτέ δεν μοιράστηκαν το ίδιο σπίτι. Ο ένας έμενε στη μια άκρη του Central Park και ο άλλος στην άλλη. Το 1984 αποφάσισαν πως θέλουν να αποκτήσουν παιδί. Δεν τα κατάφεραν δια της βιολογικής οδού, με τη Farrow να προχωρά σε μια ακόμα υιοθεσία (την πέμπτη της ζωής της), όταν τον Ιούλιο του 1985 πρόσθεσε στην οικογένεια της την Dylan. Ο Allen δεν είχε την παραμικρή εμπλοκή, νομική ή άλλη. Παρ’ όλα αυτά, το ζεύγος συνέχισε τις προσπάθειες να κάνει δικό του παιδί και στις 19/12 του 1987 καλωσόρισε στον κόσμο τον Satchel.

Κατά τη μαρτυρία του Allen, στο δικαστήριο από την ημέρα που απέκτησαν το γιο τους άρχισε το τέλος της προσωπικής τους σχέσης. Η Farrow ζήτησε από τον Allen να της επιστρέψει το κλειδί του σπιτιού της -που είχε για χρόνια για περίπτωση ανάγκης- και συνέχισαν να είναι συνεργάτες αλλά και το plus one του ενός για τον άλλον, στις δημόσιες εμφανίσεις.

Το 1991 η Farrow ενημέρωσε τον Allen ότι ήθελε να υιοθετήσει ένα ακόμα παιδί. Εκείνος της απάντησε πως θα τη βοηθούσε, εφόσον του επέτρεπε να υιοθετήσει την Dylan και τον Moses, παιδιά με τα οποία περνούσε ούτως ή άλλως χρόνο, καθώς ήταν η παρέα του Satchel στις επισκέψεις και τις εξόδους που είχε με τον πατέρα του. Από το Δεκέμβριο του 1991 ο σκηνοθέτης περνούσε κάποιες ώρες κάθε μέρας με τα παιδιά και ήταν αυτός που τους έβαζε για ύπνο. Όλα αυτά άλλαξαν το 1992.

Διαβάσατε πως ο Allen δεν συνήθιζε να ζει με την οικογένεια της Farrow. Η πρώτη επαφή που είχε με την Soon-Yi, κατά μόνας ήταν όταν εκείνη ήταν 15 χρόνων (το 1990) και επειδή είχε τραυματιστεί σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου του σχολείου της, ο Allen προσφέρθηκε να την πάει στο σχολείο με το αυτοκίνητο του. Ακολούθησαν οι κοινές τους εμφανίσεις στα παιχνίδια των New York Knicks, των οποίων είναι φαν ο Allen. Το Σεπτέμβριο του 1991 η κοπέλα άρχισε να φοιτά στο Drew University του New Jersey. Έξι μήνες μετά η Farrow βρήκε γυμνές φωτογραφίες της στο σπίτι του Allen -που ήταν πια 56 χρόνων. Εκείνος ομολόγησε τα πάντα. Είχε συνάψει σχέσεις με την Soon-Yi και οι λήψεις που βρήκε η Farrow είχαν γίνει δυο εβδομάδες αφότου έκαναν για πρώτη φορά σεξ.

Η κατηγορία της κακοποίησης στην κόρη που υιοθέτησε

Το Time Magazine είχε εξασφαλίσει αποκλειστική συνέντευξη του Allen, τον Αύγουστο του 1992. Μεταξύ όσων είχε να καταθέσει ήταν ότι “δεν είμαι ο πατέρας ή ο πατριός της Soon-Yi και δεν έζησα ποτέ με τη Mia. Ποτέ στη ζωή μου δεν κοιμήθηκα στο διαμέρισμα της και ποτέ δεν πήγα σε αυτό, έως ότου υιοθέτησα τα παιδιά μου -προ επταετίας. Ποτέ δεν είχα οικογενειακά δείπνα στο σπίτι και γενικά, δεν ήμουν με καμία έννοια πατέρας των υιοθετημένων παιδιών της Mia. Όπως ποτέ δεν μου φέρθηκε η Soon-Yi σαν να είμαι η πατρική της φιγούρα. Σπανίως μιλούσαμε, πριν συνάψουμε ρομαντική σχέση”. Στην ερώτηση αν βλέπει ότι υπάρχει θέμα στη διαφορά ηλικίας, είχε απαντήσει ένα ξερό και κοφτό ‘όχι’. Παντρεύτηκαν στις 23/12 του 1997, στη Βενετία. Έκτοτε υιοθέτησαν δυο παιδιά (Bechet και Manzie) και ζουν στο Upper East Side του Manhattan.

Η επόμενη φορά που βρέθηκαν στα δικαστήρια η Farrow με την Allen ήταν για την κόρη τους, Dylan. Στη μέση ήταν η κατηγορία της σεξουαλικής κακοποίησης, που δεν αποδείχθηκε ποτέ.

Σύμφωνα με κατάθεση, στις 4/8 του 1992 ο Allen είχε επισκεφτεί το σπίτι της Farrow στο Connecticut, ενώ εκείνη είχε πάει για ψώνια με μια φίλη της. Είχαν αφήσει τις νταντάδες των παιδιών τους στο σπίτι, να τα προσέχουν. Την επομένη της επίσκεψης, η babysitter της Casey Pascal (της φίλης της ηθοποιού) της είπε πως είχε δει την Dylan να κάθεται στον καναπέ, χωρίς παντελόνι και τον Allen γονατισμένο μπροστά της, με το πρόσωπο του πάνω στα πόδια του παιδιού. Είχε συμπληρώσει και ότι “το κοριτσάκι έδειχνε να είναι χαμένο”. Η Pascal πήρε αμέσως τηλέφωνο τη Farrow και της είπε τα πάντα. Όταν τελείωσε η κλήση, η Farrow κάθισε στον καναπέ με την κόρη της και τη ρώτησε αν ο μπαμπάς της την είχε ακουμπήσει στην ευαίσθητη περιοχή. Απάντησε πως ναι. Το επόμενο τηλεφώνημα της Farrow ήταν στον δικηγόρο της. Το τρίτο στον Allen, το οποίο επίσης, βιντεοσκόπησε. Τι του είπε;

“Ό,τι έκανες στην Soon-Yi, το έκανες και με την Dylan. Είναι μωρό. Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό; Ξέρω όσα μου είπε η Dylan. Εσύ λες μόνο ψέματα. Εκείνη λέει την αλήθεια, με συνέπεια. Περπατάει στο σπίτι, κρατώντας τον κόλπο της. Κοιμάται μαζί μου και σε φοβάται. Φοβάται πως θα την πληγώσεις”.

Η Farrow ακούγεται να θεωρεί τον εαυτό της ως υπεύθυνο του κακού που έζησε το παιδί της. “Μου είπε ‘δεν με βοήθησες. Ο μπαμπάς δεν έπρεπε να το κάνει αυτό, να με πονέσει όπως με πόνεσε‘. Αν την άκουγες, θα έκλαιγες. Θα ήθελες να πεθάνεις. Δεν ξέρω πώς μπορείς να ζήσεις με αυτό που έκανες”.

Όταν απαγγέλθηκαν οι κατηγορίες ο Allen αρνήθηκε τα πάντα. Σε συνέντευξη Τύπου που είχε δώσει στις 18/8 του 1992 είχε πει ότι “η Farrow προέβη σε βλαβερή χειραγώγηση αθώου παιδιού για εκδίκηση και αυτοεξυπηρέτηση. Για το μόνο που είμαι ένοχος είναι ότι ερωτεύτηκα την ενήλικη κόρη της“. Την ίδια ημέρα, ο δικηγόρος του αιτήθηκε την επιμέλεια των τριών παιδιών που είχε με τη Farrow (Dylan, Moses, Satchel), στο Ανώτατο Δικαστήριο της Νέας Υόρκης. Οι καθ’ ύλην αρμόδιοι (επιστήμονες) εξηγούν πως αυτή είναι συνήθης τακτική αυτών που κακοποιούν, ώστε να μεταθέσουν την προσοχή σε άλλους -και να φύγει από πάνω τους. Στη δίκη οι εκπρόσωποι του Allen προσπάθησαν να παρουσιάσουν τη Farrow ως ακατάλληλη μητέρα και να πείσουν ότι χειραγώγησε την Dylan, ώστε να πει όσα είπε.

Η Πρόνοια και η Κλινική Σεξουαλικής Κακοποίησης Παιδιών του νοσοκομείου Yale-New Haven ενημέρωσαν στην ολοκλήρωση της έρευνας τους πως η Dylan δεν είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά.

Τον Ιούνιο του 1993 ο δικαστής Elliott Wilk απέρριψε το αίτημα του Allen για την επιμέλεια, αλλά και τους ισχυρισμούς της Farrow για σεξουαλική κακοποίηση της Dylan. Χαρακτήρισε ως “αηδιαστικά ακατάλληλο” αυτό που είχε κάνει ο Allen στο παιδί, αλλά όχι σεξουαλική κακοποίηση. Τρεις μήνες αργότερα, ο εισαγγελέας της πολιτείας ανακοίνωσε πως δεν θα ασκηθούν κατηγορίες “ώστε να αποφευχθεί ο αδικαιολόγητος κίνδυνος έκθεσης ενός παιδιού, στην σκληρότητα και την αβεβαιότητα μιας αμφισβητήσιμης δίωξης”. Η υπόθεση ‘έκλεισε’ τον Οκτώβριο. Είχαν συμπληρωθεί 14 μήνες ερευνών που κατέληξαν στο ότι δεν υπήρχαν αξιόπιστες ενδείξεις κακοποίησης ή κακομεταχείρισης.

Ο Allen δεν διέκοψε ποτέ τη δουλειά του

Ενόσω ήταν στα δικαστήρια και έως το 2018 (και την ταινία ‘A rainy day in New York’) τουλάχιστον μια δουλειά του κυκλοφορούσε κάθε χρόνο. Το 2014 βραβεύτηκε με τη ‘Χρυσή Σφαίρα Cecil B. DeMille’ για όσα είχε επιτύχει στην καριέρα του. Το 2018 ο γιος του, Moses δημοσίευσε blog με τίτλο ‘A Son Speaks Out’. Το περιεχόμενο υποστήριζε τους ισχυρισμούς του πατέρα του και όχι αυτούς της μητέρας του.

Πάμε τώρα, και στις αποκαλύψεις του HBO.

Την Κυριακή 7/3 προβλήθηκε το τρίτο από τα τέσσερα επεισόδια του ‘Allen v. Farrow’. Πριν φτάσουμε στο ντοκουμέντο που περιλάμβανε, θα ήθελα να αναφέρω τι είχε ήδη αποκαλυφθεί. Στο δεύτερο επεισόδιο παρουσιάστηκε video στο οποίο εμφανιζόταν η 7χρονη Dylan να περιγράφει την υποτιθέμενη σεξουαλική κακοποίηση στη μητέρα της. Ήταν η συζήτηση που είχαν κάνει, αφότου η Farrow είχε δεχθεί το τηλεφώνημα της φίλης της.

Η Dylan ακούγεται να λέει πως ο πατέρας της, την είχε ακουμπήσει στην ευαίσθητη περιοχή και ότι αισθανόταν την ανάσα του στα πόδια της. Ακολούθησε απόσπασμα άλλης συζήτησης, στην οποία η Dylan έλεγε πως ο Allen την είχε ακουμπήσει στα οπίσθια, πριν της ζητήσει να τον ακολουθήσει στη σοφίτα. “Εκεί ξάπλωσε στο στομάχι μου. Δεν καταλάβαινα τι έκανε. Ένιωθα όμως, παγιδευμένη. Μου έλεγε πως θα με πάρει μαζί του στο Παρίσι και ότι θα με βάλει να παίξω σε όλες του τις ταινίες. Έπειτα, μου επιτέθηκε σεξουαλικά. Θυμάμαι είχα καρφώσει το βλέμμα μου στα τρενάκια του αδελφού μου, ώσπου εκείνος σταμάτησε, σηκώθηκε και κατέβηκε στο σαλόνι”. Οι αποκαλύψεις δεν τελείωσαν εκεί. Υπήρχε και συνέχεια, που ήταν ανάλογη.

Ψυχολόγος που είδε το υλικό εξήγησε ότι “η Farrow ήταν πολύ προσεκτική με τις ερωτήσεις της. Δεν κατεύθυνε το παιδί. Δεν ρώτησε ‘σε κακοποίησε, έτσι;’. Δεν άφησε κανένα υπονοούμενο στις συζητήσεις που είχε με το παιδί”.

Η Dylan αποφάσισε να αποκαλύψει την αλήθεια της για να γιατρέψει την ‘μικρή Dylan’

Λίγη ώρα μετά το τέλος της προβολής του δεύτερου επεισοδίου, η Dylan ‘τιτίβισε’ ότι η Farrow της αποκάλυψε την ύπαρξη των videos, όταν πια ήταν ενήλικη. “Μου τα έδωσε και μου είπε να τα κάνω ό,τι θέλω. Δεν τα είχα δει μέχρι πρόσφατα, γιατί φοβόμουν. Με παρουσίασαν ως ένα νέο και ευάλωτο κορίτσι, τη μικρή Dylan. Αυτήν προσπαθώ να προστατέψω σήμερα.

Δεν ήταν εύκολο να επιτρέψω τη δημόσια προβολή. Παρά λίγο να μην τα δώσω στους δημιουργούς του docuseries, καθώς με τρομοκρατούσε η σκέψη ότι θα γίνω ευάλωτη στο κοινό. Πως θα βάλω τη μικρή Dylan στο επίκεντρο της κοινής γνώμης. Αποφάσισα να τα μοιραστώ με την ελπίδα πως η φωνή της μικρής Dylan μπορεί να βοηθήσει άλλους που υποφέρουν σιωπηρά, ώστε να ακουστούν, να γίνουν κατανοητοί και να μην αισθάνονται τόσο μόνοι. Υπάρχει και ένας ακόμα λόγος.

Είχα ‘κρύψει’ τη μικρή Dylan, ως μηχανισμό επιβίωσης. Ήθελα να της επιτρέψω να μιλήσει και να γιατρευτεί. Θέλω να νιώσω ξανά ολόκληρη, να βρω την ειρήνη μου και να ‘κλείσω’ για πάντα το θέμα.

Από τότε που η είδηση για την κακοποίηση μου έγινε δημόσια, εγώ, τα αδέλφια μου και η μητέρα μου έχουν υποβληθεί σε ένα ατελείωτο καταιγισμό βιτριολικής συκοφαντίας και αβάσιμης επίπληξης, μια επώδυνη λοιδορία που με έκανε να διαχωρίσω τον εαυτό μου από τη μικρή Dylan, ως άμυνα. Την έκρυψα σε μια ντουλάπα, την οποία έκλεισα με ταινία και την άφησα να είναι κρυμμένη, φοβισμένη, λυπημένη και πληγωμένη. Αν είδατε τα video ελπίζω να δείξετε ενσυναίσθηση, συμπόνοια, να ανοίξετε το μυαλό και την καρδιά σας και να μη το εκλάβετε ως ευκαιρία για να επιτεθείτε, να κλείσετε τα μάτια, να κριτικάρετε και να κοροϊδέψετε. Ή να συνεχίσετε να σνομπάρετε τη μικρή Dylan και έτσι να αφήσετε στην ντροπή και τη σιωπή εκατομμύρια άλλα κακοποιημένα παιδιά που υποφέρουν σε όλον τον κόσμο”.

Προφανώς και είχε ήδη αμφισβητηθεί η αποκάλυψη που είχε κάνει η babysitter. Οι παραγωγοί του docuseries δεν είχαν σχολιάσει κάτι. Μάλλον γιατί η απάντηση τους ήταν το τρίτο επεισόδιο.

Η συνέντευξη της νταντάς

Η νταντά που έγινε αυτόπτης μάρτυρας λέγεται Alison Stickland και ζει στη Μεγάλη Βρετανία. Οι παραγωγοί του HBO έκαναν δυο χρόνια να την εντοπίσουν. Λίγες μέρες πριν ολοκληρώσουν την παραγωγή του επεισοδίου που παρουσιάζει την κατάθεση της στο δικαστήριο, η Stickland έστειλε μήνυμα πως είναι έτοιμη να μιλήσει. Κατ’ αρχάς εξήγησε ότι ένιωθε την ευθύνη να θέσει εαυτόν στις υπηρεσίες των παραγωγών και μετά μίλησε για τα καλοκαίρια που περνούσε με τα παιδιά της Pascal στο σπίτι της Farrow.

“Μια μέρα δεν έβλεπα στο σαλόνι ένα από τα παιδιά της εργοδότριας μου και άρχισα να το ψάχνω. Άνοιξα την πόρτα ενός μικρού δωματίου που είχε την τηλεόραση και τότε είδα τον Allen, στα γόνατα, μπροστά στην Dylan με το κεφάλι του στα πόδια της. Σοκαρίστηκα. Το βρήκα πολύ παράξενο. Δεν ήξερα τι να σκεφτώ, γιατί δεν ήταν κάτι που περιμένεις πως θα κάνει ένας πατέρας στην κόρη του”.

Ήταν βέβαιη πως ο Allen την είδε και για αυτό εκείνη προχώρησε προς τα εμπρός “γιατί δεν είχα λόγο να εξαφανιστώ χωρίς να με πάρει είδηση. Η Dylan απλά καθόταν εκεί, χωρίς να ‘χει κάποια αντίδραση. Αυτό που είχα δει με είχε ανησυχήσει τόσο που έκρινα ότι έπρεπε να το πω στην Pascal”. Τη ρώτησαν για την άρνηση του Allen να δεχθεί πως έκανε οτιδήποτε το μεμπτό. “Ίσως εκείνος να βλέπει τα πράγματα διαφορετικά. Για εμένα όμως, η συμπεριφορά του δεν ήταν φυσιολογική”, κατέληξε.

Υπήρχε και ένα σχόλιο της Dylan, σύμφωνα με το οποίο “η Πρόνοια της Νέας Υόρκης και του Κονέκτικατ μου πήραν κατάθεση εννέα φορές, σε τρεις μήνες. Ήταν έντονη και εξαντλητική διαδικασία που στο τέλος, με διέλυσε. Όσες περισσότερες φορές μου έκαναν την ίδια ερώτηση, τόσο αναρωτιόμουν τι θέλουν από εμένα. Ένιωθα πως αυτό που επαναλάμβανα ήταν η λάθος απάντηση. Παρ’ όλα αυτά δεν άλλαξα λέξη, για να μη με πουν ασυνεπή. Αυτό μου είχε πει ο δικηγόρος της οικογενείας”. Και από όλη αυτήν τη διαδικασία, οι ειδικοί κατέληξαν στο ότι δεν υπήρχε κακοποίηση. “Όλα τα στοιχεία από τις εξετάσεις είχαν καταστραφεί” πρόσθεσε η Dylan.

Το email του Allen και της Soon-Yi

Με το τέλος της προβολής του τρίτου επεισοδίου, εστάλη από την αδελφή του Allen, Letty Aronson (τελεί χρέη υπεύθυνης δημοσίων σχέσεων) ένα email στα media. Μεταξύ άλλων ανέφερε ότι “αυτοί που έκαναν το ντοκιμαντέρ δεν ενδιαφέρθηκαν για την αλήθεια. Αντιθέτως, πέρασαν χρόνια κρυφής συνεργασίας με τη Farrow και τους ανθρώπους της, ώστε να δημιουργήσουν ένα ψέμα. Απευθύνθηκαν στον Allen και την Soon-Yi πριν δυο μήνες και τους έδωσαν προθεσμία μόλις κάποιων ημερών, για να απαντήσουν. Όπως ξέρουμε εδώ και δεκαετίες, οι κατηγορίες είναι ψευδείς. Πολλές διαφορετικές αρχές ερεύνησαν τότε τα πάντα και βρήκαν πως εν αντιθέσει με ό,τι οδηγήθηκε να πιστεύει η Dylan, δεν υπήρχε κακοποίηση. Είναι λυπηρό που ένα δίκτυο όπως το HBO προβάλει αυτό το περιεχόμενο -στο οποίο έχει θέση στην παραγωγή ο Ronan Farrow. Αλλά τα γεγονότα δεν αλλάζουν”.

“Τι φοβάται ο Allen;”

Οι παραγωγοί του docuseries απάντησαν πως έδωσαν στο ζευγάρι προθεσμία δύο εβδομάδων για να σχολιάσουν τα ντοκουμέντα που επρόκειτο να προβληθούν “χρόνος επαρκής για τα δημοσιογραφικά δεδομένα”, αλλά απάντηση δεν πήραν. Ένας εκ των παραγωγών τόνισε ότι “αν δεν έχεις κάτι να κρύψεις και κατηγορείσαι αδίκως, θες να μιλήσεις στους δημοσιογράφους. Τι φοβάται ο Allen; Δεν θα δείχναμε ψέματα γιατί δεν το κάνουμε αυτό. Θέλουμε να ακούσουμε ό,τι έχει να πει. Αλλά μιλάει μόνο σε συνεντεύξεις Τύπου ή σε καλέσματα όπως για το 60 Minutes”. Τέλος, τον ενημέρωσαν πως όποια στιγμή νιώσει έτοιμος το HBO θα είναι στο χώρο του (έτοιμο να καταγράψει όσα θα πει, με τον όποιον τρόπο) και για το 5ο επεισόδιο του docuseries.