Από το “Twilight Zone” στο “Black Mirror”: Οι διασημότερες τηλεοπτικές ανθολογίες

Για χρόνια, εκεί γύρω στην πρώτη μεγάλη σύγχρονο περίοδο άνθησης της τηλεοπτικής παραγωγής με σειρές από τα “X-Files” ως αργότερα τη Χρυσή Εποχή του ΗΒΟ, μια πάρα πολύ συχνή φράση που χρησιμοποιούσαν δημιουργοί για να μιλήσουν για τις σειρές τους ήταν το “προσπαθούμε να κάνουμε μια ταινία κάθε βδομάδα”. Μέχρι κάποια περίοδο οι σειρές ήταν ο φτωχός συγγενής του σινεμά, οπότε αν και άτοπο ως δημιουργική προσέγγιση (επειδή φυσικά το να φτιάχνεις μια σειρά, με ακολουθίες επεισοδίων, πλοκές, χαρακτήρες, είναι εντελώς άλλο πράγμα από το να φτιάχνεις μια ταινία με αρχή, μέση και τέλος) ήταν έστω κάπως δικαιολογημένο ως φράση, καθαρά για λόγους πρεστίζ. Όταν κάποιος έλεγε “προσπαθούμε να φτιάχνουμε μια ταινία κάθε βδομάδα” μπορεί να μη μιλούσε καθαρά για τη δομή της ιστορίας, αλλά αν μη τι άλλο για κάποια στάνταρ παραγωγής.

Ωστόσο το ένα είδος σειράς όπου μια τέτοια προσέγγιση θα μπορούσε πάντα να βγάζει νόημα, είναι οι σειρές ανθολογίας. Στις ανθολογίες, κάθε άλλη καθαρά τηλεοπτική έγνοια, φεύγει έξω από τη συζήτηση. Δεν υπάρχουν χαρακτήρες που επανέρχονται, δεν υπάρχουν κανόνες, δεν υπάρχει ανάγκη για συνέπεια σε σχέση με σημεία πλοκής ή χαρακτήρων. Η μεγάλη απαίτηση της ανθολογίας είναι το να υπάρχουν συνεχώς νέες ιδέες- άλλη μεγάλη δυσκολία φυσικά.

Τα τελευταία χρόνια η πρεστίζ τηλεόραση κινείται μάλιστα προς ένα μοντέλο ‘ανθολογικών σεζόν’, σειρές δηλαδή σαν το “American Horror Story”, το “True Detective”, το “Fargo”. Θα μιλήσουμε κάποια άλλη φορά για αυτές, το πώς έγιναν τόσο της μόδας, όμως αυτή τη φορά, με αφορμή την επιστροφή του θρυλικού “Twilight Zone”, ας ρίξουμε μια ματιά στις σειρές εκείνες που επιχειρούν το πλέον φιλόδοξο αυτό εγχείρημα: Να πουν κάθε βδομάδα και μια διαφορετική ιστορία, αυτοτελή, με νέες ιδέες, νέους χαρακτήρες, νέες ανατροπές, νέες ματιές στον κόσμο. Όταν μια τέτοια σειρά έχει επιτυχία, το αποτύπωμα που αφήνει μπορεί να είναι τεράστιο ακριβώς λόγω του πόσο πλούσιο κόσμο φτιάχνει μέσα από την ποικιλία των ιστοριών της- βλέπε επιτυχία “Black Mirror” ή ακόμα και τη διαχρονικότητα του πρωτότυπου “Twilight Zone”.

Ας θυμηθούμε μερικές από τις κορυφαίες σειρές ανθολογίας.

The Twilight Zone (1959)

H κλασική δημιουργία του Ροντ Σέρλινγκ, σεναριογράφου και εξαιρετικά πολιτικά ενεργού ακτιβιστή στη διάρκεια των ‘50s, ο οποίος μέσα από τις αυτοτελείς ιστορίες επιστημονικής φαντασίας αυτής της σειράς βρήκε δημιουργική δίοδα για κάθε λογής κοινωνικοπολιτικά ζητήματα που τον απασχολούσαν αλλά συχνά έτρωγαν στοπ από τους λογοκριτικές της εποχής. Η σειρά κράτησε για 5 σεζόν και έχει αναβιωθεί τρεις φορές, με πιο πρόσφατη την ολόφρεσκη εκδοχή σε παραγωγή και παρουσίαση Τζόρνταν Πιλ (“Us”, “Get Out”) που βλέπουμε από αυτή τη βδομάδα στην Ελλάδα μέσω της COSMOTE TV.

Black Mirror (2011)

Η άλλη ακραία διάσημη ανθολογική σειρά είναι φυσικά το αγγλικό “Black Mirror”, που ξεκίνησε στην βρετανική τηλεόραση για 2 σεζόν συνολικά 7 επεισοδίων, πριν το αναλάβει το Netflix και διπλασιάσει την παραγωγή ωρών. Η σειρά πατάει σαφέστατα πάνω στο μοντέλο του “Twilight Zone”, προσεγγίζοντας την κοινωνία με μια sci-fi αλληγορική διάσταση, αλλά μέσα από το σύγχρονο πρίσμα της τεχνολογίας, με ιστορίες που αγγίζουν από την αναζήτηση ψυχής στην ψηφιακή εποχή μέχρι σάτιρες σημερινών φαινομένων, από τα social media ως τη ριάλιτι τηλεόραση. Το πιο πρόσφατο επεισόδιο, ‘Bandersnatch’, αποτέλεσε και ένα πολυσυζητημένο πείραμα του Netflix πάνω στη φόρμα της διαδραστικής τηλεόρασης.

Alfred Hitchcock Presents (1955)

Άλλη μια κλασική σειρά ανθολογίας θρίλερ (και όχι μόνο) που πουλήθηκε πάνω στο όνομα του θρυλικού σκηνοθέτη, και αποτέλεσε εφαλτήριο για την καριέρα πολλών μετέπειτα μεγάλων δημιουργών. Εκτός από τον ίδιο τον Χίτσκοκ, επεισόδια της σειράς σκηνοθέτησαν ο Ρόμπερτ Άλτμαν, ο Γουίλιαμ Φρίντκιν, Άρθουρ Χίλερ, Σίντνεϊ Πόλακ, Ίντα Λουπίνο.

Tales from the Crypt (1989)

Σε μια συγκεκριμένη γενιά αυτή η σειρά ίσως είναι ακόμα πιο γνώριμη κι από ό,τι το “Twilight Zone”. Βασιζόταν σε μια παλιά σειρά κόμικς τρόμου και φρίκης από τα ‘50s και μετέφερε τις σοκαριστικές ιστορίες σε μικρά αυτοτελή επεισόδια που συνήθως κατέληγαν σε κάποιο τρομερή ανατροπή ή κάποια πολύ σκοτεινή στροφή. Ο τόνος ήταν πιο παιχνιδιάρικος από το “Twilight Zone” και ιστορίες λιγότερο βασισμένες στην κοινωνική πραγματικότητα, όμως ο βαθύς φόβος για την ίδια μας την ύπαρξη βρίσκεται εκεί, σε κάθε σοκ φινάλε. Και στο πρόσωπο του φύλακα της Κρύπτης, τι να λέμε τώρα.

Inside No. 9 (2014)

Η άλλη φανταστική αγγλική σειρά ανθολογίας των ‘10s. Ευρύτερο ως κόνσεπτ, το “Inside” λέει μικρές σπαρταριστές ιστορίες κάθε είδους- από ανεκδοτολογικής υφής μονόπρακτα μέχρι ανατρεπτικά μελοδράματα κι από μαύρου χιούμορ κωμικές παρεξηγήσεις μέχρι ιστορίες με βαμπίρ. Η ιδέα είναι απλά, πως κάτι συμβαίνει μέσα σε ένα χώρο. Ο χώρος αυτός μπορεί να είναι ένα σπίτι, μια ντουλάπα, ένα υπόγειο, ένα φιλμ, ή ακόμα και ένα μυαλό. Πραγματικά, το μόνο όριο είναι η φαντασία, και η φαντασία δεν έχει λείψει καθόλου σε αυτή την πραγματικά θαυμάσια και ανεξάντλητα εφευρετική ανθολογία.

Easy (2016)

Αυτό δεν είναι πολύ καλό αλλά το αναφέρουμε γιατί εκπροσωπεί ένα διαφορετικό από τα συνηθισμένα στο είδος της ανθολογικής τηλεόρασης. Δημιουργία του παραγωγικότατου σκηνοθέτη Τζο Σουάνμπεργκ (κάτι σαν πατέρας του DIY, παντελώς ανεξάρτητου αμερικάνικου σινεμά του τέλους των ‘00s και πάλαι ποτέ συν-σκηνοθέτης της Γκρέτα Γκέργουιγκ του “Lady Bird”), η σειρά του Netflix αφηγείται σύντομες, αυτοτελείς ιστορίες έρωτα, πάθους και απιστίας στη σύγχρονη μητρόπολη. Χιπ και άνισο, αλλά έχει τις στιγμές του. (Αναζητήστε το επεισόδιο του πρώτου κύκλου με τον κωμικό Μαρκ Μάρον και την Έμιλι Ραταϊκόφσκι σε έναν ρόλο τύπου Κιμ Καρντάσιαν.)

High Maintenance (2016)

Ίσως η καλύτερη τρέχουσα ανθολογία, έχει ως αφηγηματικό σκελετό έναν έμπορο μαριχουάνας και ακολουθεί τις ιστορίες των διαφόρων πελατών του. Οι ιστορίες και τα επιμέρους επεισόδια είναι, ως εκ τούτου, εντελώς απρόβλεπτα ως δομή και ύφος. Από σατιρικές ματιές στη ζωή στην πόλη μέχρι εγκάρδιες ιστορίες απελευθέρωσης- μέχρι και ένα επεισόδιο μέσα από τα μάτια ενός σκύλου. Από τις πιο σταθερά απρόσμενες σειρές στην τηλεόραση.

Love, Death & Robots (2019)

Για τέλος να αναφέρουμε και μια πολύ πρόσφατης σοδειάς παραγωγή, το sci-fi κινούμενο σχέδιο του Netflix σε παραγωγή Ντέιβιντ Φίντσερ, όπου κάθε επεισόδιο παρουσιάζει διαφορετικό στυλ animation και οι ιστορίες εκτείνονται σε όλο το φάσμα της επιστημονικής φαντασίας. Θέλετε μάχες με ρομπότ; Έχει. Θέλετε υπαρξιακό στοχασμό πάνω στη φύση της ελευθερίας; Έχει! Είναι τρομερά άνισο και τα μισά επεισόδια είναι σε ένα εντελώς πλαστικό στυλ CGI animation που μοιάζει με κομμένες σκηνές βιντεοπαιχνιδιού, όμως υπάρχουν κάποιες πραγματικά εξαιρετικά εμπνευσμένες στιγμές.

*To νέο ‘Twilight Zone’ προβάλλεται κάθε Σάββατο, στο COSMOTE CINEMA 4HD.

Οι Times του Westeros

Ό,τι χρειάζεται να ξέρεις για το “Game of Thrones” αυτή την εβδομάδα:

> Έχουμε άλλο ένα φρέσκο teaser για τον τελευταίο κύκλο καθώς πλέον η πρεμιέρα απέχει λιγότερο από 2 βδομάδες.

> Και σε ένα πρωταπριλιάτικο αστείο, η Μέιζι Γουίλιαμς εμφανίστηκε στο σόου του Τζίμι Φάλον και “έκανε spoiler” για τη μοίρα της Άρυα. Κρυάδες!

> Σε 12 μέρες έχουμε επεισόδιο. Συμβαίνει!

Στα επόμενα επεισόδια

Ένα τρέιλερ επερχόμενης σειράς που περιμένουμε με ενδιαφέρον.

Οι διακοπές τους τελείωσαν, το ‘Casa de Papel’ επιστρέφει. Ο 3ος κύκλος της σειράς φαινόμενο του Netflix έρχεται στις 19 Ιουλίου και το πρώτο teaser μας δίνει τις πρώτες εικόνες. Έχει καιρό όποιος θέλει για ένα φρεσκάρισμα.