Monty Python: 5 πράγματα που πρέπει να ξέρεις για την παρέα του silly walk

Οι «Monty Python», το θρυλικό βρετανικό κωμικό σχήμα, κατάφεραν να κερδίσουν τη θέση τους στην ιστορία γιατί με όχημα το χιούμορ και τη σάτιρα, στάθηκαν απέναντι στο κατεστημένο διακωμωδώντας το όσο ελάχιστοι στο παρελθόν, έσπασαν τα στερεότυπα και τα ταμπού της εποχής τους και ποτέ δεν έπαψαν να θυμίζουν στους θεατές τους να «κοιτούν πάντοτε τη φωτεινή πλευρά της ζωής…»

Οι «Monty Python» σχηματίστηκαν τη δεκαετία του ’60 από τους Γκρέιαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς, Μάικλ Πάλιν. Το 1969 έστησαν το σόου «Monty Python’s Flying Circus», μια παραγωγή του BBC βασισμένη σε σατιρικά σκετς. Το πρώτο επεισόδιο προβλήθηκε τον Οκτώβριο του ’69 και άλλαξε τα δεδομένα στη βρετανική τηλεόραση, καταρρίπτοντας κάθε συντηρητική αντίληψη μ’ ένα μοναδικό αναρχικό χιούμορ που ξέφυγε πολύ γρήγορα εκτός συνόρων, γνωρίζοντας παγκόσμια επιτυχία. Το «Ιπτάμενο Τσίρκο» τους ολοκληρώθηκε το 1974, ύστερα από τέσσερις σεζόν και 45 επεισόδια. Μετά το τέλος της σειράς, ακολούθησαν πέντε ταινίες με την ίδια σατιρική διάθεση, το ίδιο αυθεντικό ύφος και το ίδιο καυστικό χιούμορ.

Με αφορμή την πολύκροτη μίμηση του silly walk των Monty Python που έκαναν δέκα κοπέλες κατά τη μαθητική παρέλαση στη Νέα Φιλαδέλφεια, το News 24/7 παρουσιάζει πέντε αλήθειες που ίσως δεν ξέρεις για το διάσημο βρετανικό κωμικό σχήμα – φαινόμενο:

1. Το όνομά τους δε σημαίνει τίποτα

Η ομάδα των Βρετανών κωμικών Γκρέιαμ Τσάπμαν, Τζον Κλιζ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Γκίλιαμ, Τέρι Τζόουνς και Μάικλ Πάλιν εμπνεύστηκε το όνομα “Το ιπτάμενο τσίρκο των Monty Python” την τελευταία στιγμή κυριολεκτικά, μόλις τους ανατέθηκε από το BBC να ετοιμάσουν το σόου τους.

Όπως αποκάλυψαν σε συνεντεύξεις τους είχαν σκεφτεί διάφορα άλλα πιιθανά ονόματα, μεταξύ των οποίων τα “Η κουκουβάγια που τρενάρει τον χρόνο”, “Η στιγμή που ο βάτραχος αναπηδά” και “Ένα άλογο, ένα κουτάλι και μια λεκάνη”. Το “ιπτάμενο τσίρκο” κρατήθηκε επειδή το BBC τούς ενημέρωσε ότι είχε ήδη εκτυπώσει το πρόγραμμά του με αυτό το όνομα και ήταν αδύνατο να αλλάξει. Η ομάδα σκέφτηκε ότι ήθελε να προσθέσει κάτι ακόμα και ο Κλις πρότεινε κάτι γλιστερό όπως ο πύθωνας (python), ενώ ο Άιντλ σκέφτηκε το monty για να φανεί ακόμα πιο σουρεαλιστικό.

2. Το καλύτερο αστείο;

Ο σουρεαλιστικός κόσμος των Monty Python βασίζεται σε σατυρικά σκετς και γελοίους χαρακτήρες, συμπεριλαμβανομένων των Ιπποτών που λένε “Νι!”, των μελών του Υπουργείου Ανόητων Περιπάτων (silly walk) και της Ισπανικής Ιεράς Εξέτασης. Όσο δύσκολο και αν είναι να διαλέξει κανείς το καλύτερο ή πιο δημοφιλές σκετς τους, ένα από αυτά που είχαν προκαλέσει αίσθηση ήταν το “Κάθε σπέρμα είναι ιερό” (Every Sperm is Sacred) από την ταινία τους “Monty Python: Το Νόημα της Ζωής” που στόχευσε να σατιρίσει με έναν εξωφρενικό τρόπο τις απόψεις της Καθολικής Εκκλησίας περί αναπαραγωγής και πρόληψης κατά τη σεξουαλική πράξη.

3. Ο “νεκρός παπαγάλος” της Μάργκαρετ Θάτσερ

Ένα από τα πιο δημοφιλή σκετσάκια των Monty Python – αυτό με τον νεκρό παπαγάλο – έμενε να μείνει στην πολιτική ιστορία της Βρετανίας. Στο θρυλικό σκετς, ένας καταστηματάρχης (Michael Palin) προσπαθεί να πείσει έναν δυσαρεστημένο πελάτη (John Cleese) ότι ο νεκρός παπαγάλος που μόλις αγόρασε, απλώς κοιμάται.

Σε μια προσπάθεια να προκαλέσει εντύπωση σε μια διάσκεψη του 1990, οι σύμβουλοι της βρετανίδας πρωθυπουργού Μάργκαρετ Θάτσερ την παρότρυναν να αναφέρει τον «νεκρό παπαγάλο», καθώς σχολίαζε τη νέα μασκότ των Δημοκρατικών που ήταν ένας παπαγάλος. Η Θάτσερ φάνηκε αρχικά διστακτική και ρώτησε τον σύμβουλό της Τζον Γουίτινγκεϊλ αν το ακροατήριο θα “έπιανε” το αστείο.

Εκείνος της απάντησε: “Πρόκειται για ένα από τα πιο διάσημα κωμικά σκετς που γράφτηκαν ποτέ. Θα το καταλάβει απευθείας κάθε μέλος του ακροατήριου.”

4. Μπήκαν στο λεξικό της Οξφόρδης

Το χιούμορ των Monty Python είχε τέτοια απήχηση ώστε να δημιουργηθεί ακόμα και λέξη για αυτό: “Pythonesque” (σ.σ.: μια ελεύθερη απόδοσή της στα ελληνικά θα ήταν “παϊθονικό”). Η λέξη μπήκε επισήμως στα λεξικά της Οξφόρδης και η περιγραφή της ορίζεται ως «κάθετι που υποδηλώνει ή θυμίζει τον παραλογισμό ή το σουρεαλιστικό χιούμορ του “Monty Python’s Flying Circus”, μιας βρετανικής κωμικής τηλεοπτικής σειράς (1969-74)»

5. Η ταινία τους “Life of Brian” απαγορεύτηκε λόγω βλασφημίας

Στις 17 Αυγούστου 1979 έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους η ταινία «Monty Python’s: Life of Brian» (ή “Ένας Προφήτης… Μα τι Προφήτης” όπως αποδόθηκε στα ελληνικά), μια κωμωδία-σταθμός, που προκάλεσε όπως ήταν αναμενόμενο σάλο εξαιτίας του θέματός της. Πρόκειται για μια βιβλική σάτιρα με πρωταγωνιστή όχι τον Ιησού Χριστό αλλά έναν τύπο εν ονόματι Μπράιαν που έτυχε να γεννηθεί την ίδια στιγμή με τον Μεσσία στη διπλανή φάτνη και που όπως ήταν επόμενο μπερδεύουν με τον πραγματικό Υιο του Θεού.

Η ταινία θεωρήθηκε από πολλούς ως “βλάσφημη”. Σε πολλές πόλεις της Βρετανίας δεν προβλήθηκε καν ενώ στις ΗΠΑ, όπου έκανε πρεμιέρα νωρίτερα, έξω από τις αίθουσες διαμαρτύρονταν τόσο καλόγριες όσο και ραββίνοι. Στην Ιρλανδία ήταν απαγορευμένη για οκτώ χρόνια, και για ένα στη Νορβηγία. Μάλιστα οι Σουηδοί διαφήμιζαν τότε την ταινία ως «τόσο αστεία, που απαγορεύτηκε στη Νορβηγία».

Η διάσημη σκηνή του λιθοβολισμού, όπου οι γυναίκες φοράνε ψεύτικες γενειάδες για να έχουν δικαίωμα συμμετοχής στους δημόσιους λιθοβολισμούς:

Ένας από τους βασικούς λόγους διαμαρτυρίας ήταν η τελευταία σκηνή του φιλμ, με τη σταύρωση του Μπράιαν, που θεωρήθηκε ότι γελοιοποιεί το μαρτύριο του Ιησού στον Σταυρό. Είναι η σκηνή όπου ακούστηκε ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια που έβγαλε η μεγάλη οθόνη που συμπύκνωνε όσο τίποτα άλλο και το μήνυμα που ήθελαν να περάσουν μέσα από τη σάτιρά τους οι διάσημοι βρετανών κωμικοί: Το «Always look on the bright side of life».