Νατάσα Παζαΐτη: “Αισθάνομαι άσχημα που έχασα στιγμές με τα παιδιά μου”

Μια σπάνια τηλεοπτική συνέντευξη παραχώρησε η Νατάσα Παζαΐτη, ειδική χειρουργός μαστού και σύζυγος του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, στην εκπομπή “Happy Day”, με αφορμή την σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Πρόληψης κατά του Καρκίνου του Μαστού.

Μιλώντας για το λειτούργημά της και την απόφασή της να αφοσιωθεί στην ιατρική και, συγκεκριμένα, στην καταπολέμηση του καρκίνου του μαστού, η κ.Παζαΐτη εξήγησε: “Σε έμενα έμπνευση για την ιατρική ήταν μια καθηγήτρια η οποία ήταν και γιατρός και αυτό τότε με είχε μαγέψει και αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό. Όταν έφτασα στις κλινικές πήρα έμπνευση από τους ασθενείς. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα της γυναίκας, που ξύπνησε μετά το χειρουργείο και έβαλε με ταραχή το χέρι της πάνω στο στήθος. Ήταν μαστεκτομή και τότε δεν γινόντουσαν στην Ελλάδα, ήταν κάτι εντελώς καινούριο. Στα χέρια μας τώρα έχουμε πολλές διαφορετικές τεχνικές” είπε.

Και συνέχισε: “Ο καρκίνος είναι μια νόσος φθοράς. Παθαίνει πολλές βλάβες. Έχουμε πολλές διαγνώσεις, μπορεί να είναι κληρονομικοί παράγοντες ή τυχαία γεγονότα. Η κληρονομικότητα δεν είναι τόσο συχνή αιτία. Κυρίως τυχαίες βλάβες. Πρέπει η κάθε γυναίκα να κάνει ετήσιο προληπτικό έλεγχο από τα 30 έτη της. Το πρώτο πράγμα που ρωτάει η γυναίκα είναι “πόσο χρόνο έχω;” Είναι λάθος, ο καρκίνος θεραπεύεται πλήρως όταν είναι πρώιμος. Είναι δύσκολο να ανακοινώσεις σε μια γυναίκα ότι πάσχει από καρκίνο του μαστού. Προσπαθώ να τις ενθαρρύνω και πως όλα θα πάνε καλά. Αυτός είναι ο ρόλος του γιατρού”.

Στο σημείο αυτό, η Νατάσα Παζαΐτη θέλησε να ξεκαθαρίσει πως δεν είχε γράψει η ίδια την ιστορία μιας γυναίκας με το ονοματεπώνυμο Νατάσα Καραμανλή, που μιλούσε για τον καρκίνο του μαστού και πως λανθασμένα της το αποδίδουν εδώ και τόσα χρόνια.

“Δεν ήμουν εγώ η Νατάσα Καραμανλή που έλεγαν ότι είχα καρκίνο του μαστού, αν είχα, θα το έλεγα δημόσια θα το έκανα σημαία για να ενθαρρύνω τις γυναίκες να καταλάβουν ότι είναι μια περιπέτεια που περνάει. Όχι δεν ισχύει” δήλωσε.

Τέλος, αναφέρθηκε και στα παιδιά και την οικογένειά της, προχωρώντας σε μια εξομολόγηση. Όπως είπε:

“Η πιο δύσκολη περίοδος ήταν η περίοδος της ειδικότητας, που τα παιδιά μου ήταν μικρά. Τότε έχασα στιγμές κι αισθάνομαι άσχημα γι’ αυτό. Θυμάμαι πάντα που με ρωτούσαν αν θα γυρίσω σπίτι, γιατί στη διάρκεια της ειδικότητας εφημέρευα τουλάχιστον δύο φορές την εβδομάδα, οπότε έλειπα πολύ από το σπίτι. Νομίζω ότι μου το καταλογίζανε για πολλά χρόνια. Τώρα που έχουν μεγαλώσει, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Θυμούνται όλες τις θυσίες που έχω κάνει σε σχέση με τη δουλειά μου και το θαυμάζουν. Είμαι καλό παράδειγμα γι’ αυτούς και μου το έχουν συγχωρήσει”, είπε.