Σοφία Βογιατζάκη: Είμαι πολύ χαρούμενη και τυχερή που δεν παντρεύτηκα

Η Σοφία Βογιατζάκη ήταν καλεσμένη στην εκπομπή The 2Night Show, το βράδυ της Τετάρτης (5/3), και μίλησε στον Γρηγόρη Αρναούτογλου.

Η ηθοποιός εκμυστηρεύτηκε αρχικά πως «δεν τον έκοψα τον ομφάλιο λώρο, όχι, αν και δεν έχει μείνει και κανείς πια. Όσοι μείναμε, η αδελφή μου και εγώ δηλαδή. Με τη μαμά μου είχα μια παθολογική αγάπη, όπως και με όλη μου την οικογένεια, την αδελφή μου και τους φίλους μου».

«Όταν η μαμά μου έβλεπα όμως ότι ήταν ένα μήνα σε κώμα, δεν ήμουν από τους ανθρώπους που έλεγα “Θεέ μου κράτησε την, σε παρακαλώ”. Δηλαδή, δεν έχω αυτό το εγωιστικό. Έλεγα “εάν μπορείς να την κάνεις καλά, ναι.

Αν όχι, παρ’ την να ηρεμήσει”. Δηλαδή παθολογική αγάπη ήταν γιατί ήταν ο άνθρωπος που ήταν. Ήταν παθολογική η αδυναμία μας σε αυτήν. Με το τέλος της μαμάς στη ζωή κόβεται ο ομφάλιος λώρος, όπως και με τον θάνατο του μπαμπά μου».

 «Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ικανοί για να γίνουμε γονείς»

«Η οικογένεια είναι ίσως η σοβαρότερη υπόθεση. Δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ικανοί για να γίνουμε γονείς. Δεν ξέρω με ποιο τρόπο μπορούν οι άνθρωποι να γίνονται ικανοί για να γίνονται γονείς» σημείωσε στη συνέχεια η Σοφία Βογιατζάκη.

Μιλώντας για την προσωπική της ζωή, η Σοφία Βογιατζάκη δήλωσε: «Είμαι πολύ χαρούμενη και τυχερή που δεν παντρεύτηκα. Αγάπησα και αγαπήθηκα αλλά ήμουν κατά του γάμου. Το “για πάντα” δεν υπάρχει, είναι οξύμωρο. Πώς μπορώ να σε αγαπώ “για πάντα”. Θα πρέπει να υπογράψω και συμβόλαιο; Ποτέ. Νομίζω ότι οι πιο σημαντικές σχέσεις είναι εκείνες που έχουν διάρκεια στο χρόνο, είναι κοινή συναινέσει. Οι σχέσεις που ο ένας βελτιώνει τον άλλον και ο ένας δεν μπλοκάρει, ούτε βάζει τρικλοποδιές για προσωπικό του όφελος. Αυτό είναι πολύ σπάνιο και πολύ δύσκολο. Πολύ περισσότερο εκτιμώ μια σχέση που ο άλλος θέλει να είναι μαζί μου για όποιους λόγους, χωρίς κάποιος να το υπογράφει με σφραγίδα, παρά ότι πρέπει αν καταπιεστώ από μια κοινωνική συνθήκη ή εκκλησιαστική».

Επιπλέον, ανέφερε πως «δεν ήμουν ποτέ drama queen στους χωρισμούς. Εγώ στεναχωριέμαι από πριν, γιατί βλέπω τα σημάδια, ότι έρχεται το τέλος. Τρώω όλη την κατραπακιά ψύχραιμη και όταν συμβεί το μοιραίο, είναι η απελευθέρωση, η λύτρωση. Λέω ότι έφυγε και αυτό το αρνητικό, αυτό που δεν έπρεπε για εμένα. Δε θα έμενα σε σχέση επειδή θα στεναχωριόμουν να το πω στον άλλον. Είναι κρίμα και για τον άλλον και για εσένα. Κοροϊδεύεις πρώτα από όλα τον εαυτό σου και μετά τον άλλον άνθρωπο».