Τα EMMY μοίρασαν τον πλούτο: Succession, White Lotus, Squid Game μεγάλοι νικητές – Εκτός βραβείων το Better Call Saul

Σε μια βραδιά που μοίρασε τα βραβεία ανάμεσα στις διάφορες μεγάλες σειρές και χώρεσε και μερικές εκπλήξεις στην όλη διαδικασία, τα Έμμυ τίμησαν μια πολύ δυνατή χρονιά τηλεόρασης συνδυάζοντας παλιά αγαπημένα με κάποια πιο καινούρια. Με το HBO / HBO Max καθαρό θριαμβευτή να κερδίζει υπερπολλαπλάσια βραβεία από όλους τους ανταγωνιστές του, το Netflix να έχει απογοητευτική παρουσία για τα δεδομένα του, και το “Better Call Saul” να μένει –ξανά!– με άδεια τα χέρια. Πώς συνεχίζει να συμβαίνει αυτό το πράγμα;

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν με την πιο προφανή παρατήρηση: Ναι, οι μεγάλοι νικητές δεν αποτέλεσαν έκπληξη και, σε κάποιο βαθμό, και οι τρεις σειρές κυριάρχησαν στα επιμέρους πεδία τους.

Το “Succession”, η #1 σειρά της τηλεόρασης την περσινή χρονιά, κέρδισε ξανά το τοπ βραβείο για το Καλύτερο Δράμα, που αναμενόμενα συνοδευόταν από κάποιες ακόμα μεγάλες βραβεύσεις. Συγκεκριμένα, τα Έμμυ Β’ Ανδρικού Ρόλου για τον φοβερό Μάθιου Μακφέιντεν και Σεναρίου για το φινάλε της 3ης σεζόν, γραμμένο από τον showrunner Τζέσι Άρμστρονγκ.

Καλή συγκομιδή αλλά σίγουρα όχι μονότονα σαρωτική, καθώς άφησε την πόρτα ανοιχτή για μερικές εκπλήξεις. Το “Succession” ήταν ας πούμε υποψήφιο για το βραβείο Σκηνοθεσίας με τρία διαφορετικά επεισόδια(!), όμως το Έμμυ πήγε -και πολύ σωστά- στον Χουάνγκ Ντονγκ-χιουκ για το πρώτο επεισόδιο του “Squid Game”, την κορυφαία από όλες τις «σειρές-φαινόμενα του Netflix» με τις οποίες κατά καιρούς κολλάει ο μισός πλανήτης.

Πρόκειται για μια αληθινά ενδιαφέρουσα εξέλιξη: Το Netflix σε πολύ μεγάλο βαθμό, ζει χάρη ακριβώς σε αυτές τις διεθνείς τηλε-επιτυχίες, όσο κι αν θέλει ως βιτρίνα να έχει τις πρεστίζ αμερικάνικες σειρές του ή τα οσκαρικά του φιλμ. Η στάμπα αναγνώρισης της Ακαδημίας σε μια από αυτές οπωσδήποτε δεν είναι τυχαία (είπαμε, το “Squid Game” είναι μια πράγματι εξαιρετική σειρά) αλλά αποτελεί μια επιβεβαίωση της διεθνιστικής μετατόπισης ακόμα και του αμερικανοκεντρικού entertainment. Κι αν στο κινηματογραφικό κομμάτι αυτό είναι κάτι που έχει παρατηρηθεί εδώ και χρόνια, στο τηλεοπτικό υπήρξε μεγαλύτερη αντίσταση.

Νίκη για το “Squid Game” είχαμε και στον Α’ Ανδρικό Ρόλο όπου ο εξαιρετικός πρωταγωνιστής της σειράς, Λι Τζουνγκ-τζάε, θριάμβευσε σε μια φοβερά ανταγωνιστική κατηγορία στην οποία συμπεριλαμβάνονται όχι μόνο δύο ηθοποιοί του “Succession” (Μπράιαν Κοξ και Τζέρεμι Στρονγκ) αλλά και οι Μπομπ Όντενκερκ (“Better Call Saul”), Τζέισον Μπέιτμαν (“Ozark”) και Άνταμ Σκοτ (“Severance”). Η νίκη του πρωταγωνιστή του “Squid Game” τον κάνει τον πρώτο ασιάτη ηθοποιό που κερδίζει την συγκεκριμένη κατηγορία, για μια αγωνιώδη και ανθρώπινη ερμηνεία που ακολουθεί έναν καθημερινό άνθρωπο σε διαρκή μάχη με την παράνοια και τον πανικό.

Στις γυναικείες ερμηνείας είχαμε repeat νικήτριες, με τη Ζεντάγια να φέρνει ξανά το τρόπαιο για το “Euphoria” και την Τζούλια Γκάρνερ να κερδίζει ξανά για το “Ozark”– μια βράβευση που μαζί με τις δύο του “Squid Game” αποτέλεσαν τα μοναδικά τρόπαια του Netflix για τη βραδιά.

Και στην κωμωδία συναντάμε παρόμοιο σκηνικό, με το “Ted Lasso” να επιβεβαιώνει φυσικά την ισχύ του κερδίζοντας το μεγάλο Έμμυ Καλύτερης Κωμωδίας, επαναλαμβάνοντας νίκες για τους δύο βασικούς του ήρωες (Τζέισον Σουντέικις και Μπρετ Γκόλντστιν για Α’ και Β’ Ανδρικό Ρόλο, αντίστοιχα), και κερδίζοντας και το βραβείο Σκηνοθεσίας για το πολυσυζητημένο επεισόδιο “No Weddings and a Funeral”. Όμως υπήρξε κι εδώ χώρος για την αναγνώριση τουλάχιστον μίας σημαντικής νέας σειράς στο κωμικό πεδίο, πιθανότατα την σημαντικότερη κωμωδία της χρονιάς, γενικώς.

Το “Abbott Elementary” αποτελεί την πρώτη κωμωδία της παραδοσιακής, μη καλωδιακής τηλεόρασης που εμφανίζεται σε αυτά τα βραβεία ύστερα από χρόνια, και μια 100% κλασική, αληθινή κωμωδία– όχι «κωμωδία». Είναι ένα κλασικό, 20λεπτο τηλεοπτικό σίτκομ από Αυτά Που Δεν Γυρίζονται Πια (γυρίζονται δηλαδή, αλλά σπάνια παίρνουν αρκετή προσοχή και ακόμα σπανιότερα είναι όντως τόσο καλά), για τους καθηγητές ενός φτωχού σχολείου που προσπαθούν να κάνουν ό,τι καλύτερο για τους μαθητές τους απέναντι σε ένα περιβάλλον εγκατάλειψης κι ένα σύστημα εχθρικό προς την δημόσια εκπαίδευση.

Το ότι καταφέρνει να είναι γλυκό και αστείο δίχως να προδίδει αυτή τη βασική πίκρα απέναντι στις συστημικές αντιξοότητες, είναι που κάνει τη σειρά αληθινά εξαιρετική εκτός από αστεία– μια εντυπωσιακή άσκηση ισορροπίας που κάνει το “Abbott Elementary”, θα λέγαμε, όχι μόνο το κορυφαίο success story της πρόσφατης τηλεοπτικής παραγωγής, αλλά και την πραγματικά καλύτερη κωμωδία της. Τα Έμμυ πολύ συχνά αργούν να αλλάξουν αγαπημένο και εκλεκτό, όμως το ότι τίμησαν αυτή τη σειρά με δύο Έμμυ δείχνει πως υπάρχει στο ραντάρ τους και μπορεί πολύ πιθανά να επανέλθει με μεγαλύτερη ακόμα φόρα τα επόμενα χρόνια.

Τα δύο λοιπόν Έμμυ της κωμωδίας του ABC είναι του Σεναρίου για τον πιλότο, από την Κουίντα Μπράνσον (που ήταν επίσης υποψήφια και για Α’ Γυναικείο Ρόλο), και Β΄Γυναικείου Ρόλου για την Σέριλ Λι Ραλφ, που έδωσε και τον κορυφαίο ευχαριστήριο λόγο της βραδιάς:

Η Τζιν Σμαρτ για το “Hacks” ήταν η νικήτρια του Α’ Γυναικείου Ρόλου σε Κωμωδία, συμπληρώνοντας έτσι μια μίξη νέου και αναγνωρισμένου στο πεδίο.

Τέλος, στο πεδίο των μίνι σειρών τα πράγματα πήραν μια πιο παραδοσιακή Έμμυ τροπή, με την έννοια πως εδώ υπήρξε πολύ μικρότερο μοίρασμα: Το White Lotus, επίσης μια από τις κορυφαίες σειρές της τελευταίας διετίας, κέρδισε σε όλες τις κατηγορίες όπου ήταν υποψήφιο: Καλύτερη Σειρά, Β’ Γυναικείος Ρόλος για την εκπληκτική Τζένιφερ Κούλιτζ, Β’ Ανδρικός για τον Μάρεϊ Μπάρτλετ, Σενάριο και Σκηνοθεσία για τον Μάικ Γουάιτ, που είναι επισήμως πλέον ο πιο πολυβραβευμένος φιναλίστ στην ιστορία του αμερικάνικου “Survivor”. Όχι, αλήθεια, έκανε και αναφορά στο αγαπημένο του ριάλιτι κατά την ευχαριστήρια ομιλία του:

Τίποτα βέβαια δεν ξεπερνά τη θεά Τζένιφερ Κούλιτζ η οποία έκανε κάτι που κανείς δεν είχε κάνει ως σήμερα αλλά τώρα θα πρέπει να κάνουν πλέον οι πάντες: Άρχισε να χορεύει στο ρυθμό της προσβλητικής μουσικής που διώχνει τους βραβευμένους από τη σκηνή.

Οι μόνες κατηγορίες που το “White Lotus” δεν κέρδισε ήταν εκείνες στις οποίες δεν κατέβηκε καν, μιας κι όλα τα μέλη του καστ τοποθετήθηκαν στις κατηγορίες Β’ ρόλων. Αφήνοντας έτσι ανοιχτές δύο κατηγορίες, τις οποίες πήραν οι Αμάντα Σέιφριντ για το “Dropout” και Μάικλ Κίτον για το “Dopesick”.

Ενώ από τις υπόλοιπες κατηγορίες της βραδιάς, ξεχωρίζουμε τη νίκη της Λίζο για το Έμμυ καλύτερου Διαγωνιστικού Προγράμματος, όπου το “Lizzo’s Watch Out for the Big Grrrls” έκανε την έκπληξη επικρατώντας πιο γνωστών και βραβευμένων στο παρελθόν ριάλιτι, όπως το “RuPaul’s Drag Race”, το “Top Chef” και το “The Voice”.

Από την άλλη, πρέπει να σημειώσουμε πως αυτή τη διάθεση ανάδειξης νέων τίτλων και προσώπων έφτασε ως ενός σημείου: Μερικές από τις καλύτερες σειρές της χρονιάς έμειναν με άδεια χέρια (όπως το “Severance” και το “Yellowjackets”), ενώ μια από τις καλύτερες σειρές των τελευταίων χρόνων (το “Better Call Saul”) συνεχίζει να μην έχει κερδίσει ούτε ένα μεγάλο Έμμυ παρά τις 46 υποψηφιότητες του συνολικά. Θα είναι του χρόνου, για την σπουδαία τελευταία σεζόν του, η στιγμή που θα λάβει ηρωικό αποχαιρετισμό από την Ακαδημία;

Προς το παρόν, η χθεσινή απονομή αποτέλεσε κάτι σαν την καλύτερη εκδοχή μιας τυπικής Έμμυ βραδιάς. Υπήρξαν δηλαδή οι αναμενόμενοι (και επαναλαμβανόμενοι) νικητές, κάτι μάλλον αναπόφευκτο σε μαζικά τηλεοπτικά βραβεία, όμως κατά κύριο λόγο αυτοί οι θρίαμβοι διανθίστηκαν με την εμφάνιση ορισμένων άξιων ακόμα τίτλων που ευτυχώς δεν αγνοήθηκαν. Έχουμε δει και πολύ χειρότερα.