Το “Mare of Easttown” σόκαρε τους τηλεθεατές
Η Kate Winslet αποφάσισε να παίξει "χωρίς φίλτρο", κυριολεκτικά και μεταφορικά, σε ένα αρετουσάριστο διαμάντι που αξίζει να δεις. Προειδοποίηση για spoilers εντός.
- 05 Ιουνίου 2021 08:13
Το Mare of Easttown της HBO δε χαρίζεται σε κανέναν. Ούτε στον τηλεθεατή, ούτε στον εαυτό του. Η σειρά πραγματοποίησε ένα “word of mouth” ράλι, και έγινε γνωστή σε όλο τον πλανήτη για έναν και μόνο λόγο: Επειδή είναι ρεαλιστική. Μάλιστα, η πλατφόρμα του HBO MAX “έπεσε” λόγω των μαζικών συνδέσεων τηλεθεατών που προσπάθησαν να δουν ταυτόχρονα το μεγάλο φινάλε της περασμένης Κυριακής.
Η Kate Winslet ανέλαβε την παραγωγή και εντελώς εκουσίως, βούτηξε με το κεφάλι μέσα σε έναν ρόλο που αποτελεί ερμηνεία ζωής. Χωρίς κανένα στυλιζάρισμα, χωρίς φωνές και άσκοπες σεναριακές εντάσεις, το Mare of Easttown ακολουθεί μια κλιμάκωση που ολοκληρώνεται μαεστρικά σε επτά επεισόδια των 60 λεπτών έκαστο.
Μια εξαφανισμένη κοπέλα, ένα παλαιότερο και ένα φρέσκο έγκλημα, ένας επίπλαστος θρησκευτικός καθωσπρεπισμός, όλα βάζουν το δικό τους μικρό λιθαράκι στο χτίσιμο του storyline. Η Mare προσπαθεί να λύσει τα εγκλήματα χωρίς όμως να μπορεί να πάρει ξεκάθαρες αποστάσεις από τη δική της συναισθηματική εμπλοκή. Άλλωστε τα στοιχεία που θα οδηγήσουν στη λύση του μυστηρίου, χτυπούν και τη δική της πόρτα.
Η σειρά αναπτύσσεται στα σκοτεινά προάστια της Philadelphia, και θυμίζει ευρωπαϊκή παραγωγή, ακριβώς επειδή διέπεται από ρεαλισμό και μαύρο χιούμορ. Ο τόνος αφήγησης είναι ήρεμος με τις εξάρσεις εκείνες που χρειάζονται και αναδεικνύουν τις πτυχές του μυστηρίου. Θα έλεγε κανείς πως η σειρά χτίζεται γύρω από το αστυνομικό δράμα αλλά και γύρω από την προσωπική ζωή της Mare, σε ένα δίπολο που αλληλοσυμπληρώνεται, με τη γυναίκα από τη Philadelphia στο επίκεντρο. Όπως άλλωστε έλεγε και ο Μπαίντεν προς τη γυναίκα του, “κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με ένα κορίτσι από τη Philadelphia”.
Η Mare Sheehan δεν είναι μια illustrated ντέτεκτιβ. Ζει με φόβους, ενοχές, άγχη, μέσα στον καπνό, περνώντας χρόνο σε μπαρ, ξεσπώντας στη μητέρα της που λατρεύει τα κοκτέιλ Μανχάταν (η Jean Smart σε μια σπουδαία ερμηνεία), αναζητώντας ένα μέλλον μέσα στη μιζέρια του περιβάλλοντός της. Πριν λίγες ημέρες η Winslet, μιλώντας στους New York Times, αποκάλυψε κάτι που ο τηλεθεατής βλέπει, αλλά δεν αντιλαμβάνεται. Και την ώρα που το βλέπει, τον κάνει να πάρει τη σειρά ακόμη πιο σοβαρά.
Νομίζω πως το έχουμε ανάγκη αυτό, να είμαστε αυτό που είμαστε
Η ερμηνεία της είναι ένας unglamorous θρίαμβος. Συγκεκριμένα, όπως δήλωσε, στις ερωτικές σκηνές με τον Guy Pearce, είπε στον σκηνοθέτη Craig Zobel, πως θέλει το σώμα της να φαίνεται ακριβώς όπως είναι. “Εγώ θα γίνω 46 τον Οκτώβρη. Παίζοντας την μεσήλικα Mare, υποδύομαι μια γυναίκα στη δική μου ηλικία. Nομίζω αυτός είναι ο λόγος που ο κόσμος νιώθει τόσο άνετα με αυτόν τον χαρακτήρα και συνδέθηκε τόσο άμεσα με αυτόν, ακριβώς γιατί δεν υπάρχουν φίλτρα. Είναι μια γυναίκα δραστήρια και ανεξάρτητη, με τα ελαττώματά και τις ανησυχίες της και με ένα σώμα και ένα πρόσωπο που συμβαδίζουν με την ηλικία και τον τρόπο ζωής της, το παρελθόν και την καταγωγή της. Νομίζω πως το έχουμε ανάγκη αυτό, να είμαστε αυτό που είμαστε”, είπε η ηθοποιός. “Ρώτησα τον σύζυγό μου (Edward Abel Smith) αν είναι εντάξει. “Είναι κακό που παίζω μια μεσήλικη γυναίκα και γιαγιά, η οποία επιδίδεται συχνά σε one night stands;” του είπα. Μου απάντησε “Κέιτ, είναι υπέροχο”.
Ήθελε άλλωστε η ηρωίδα που ενσάρκωσε να αντανακλά τα βάρη που έχει μέσα της. “Υπάρχει μια αδράνεια σε αυτήν, και υπάρχει μια χαλαρότητα στο πώς κάθεται και πώς περπατά και πώς κοιτάζει τον εαυτό της. Ο μπαμπάς μου πραγματικά μου θυμίζει πολύ τη Mare, για να είμαι ειλικρινής. Ήταν κατά κάποιο τρόπο η έμπνευσή μου για τον ρόλο”, είπε στην ίδια συνέντευξη.
Ως βρετανίδα άλλαξε την ομιλία της για να “πιάσει” την τοπική προφορά, και προσπάθησε να διαβάσει για τα προβλήματα που διέπουν την περιοχή. Τη φτώχεια, τα ναρκωτικά, το περιθώριο. “Με συγκλόνισε που δεν βρήκα πολλά δίκτυα υποστήριξης για αυτούς τους ανθρώπους”, παρατηρεί.
Σε όλες τις συνεντεύξεις της, η Winslet έχει πει ότι το Mare δεν είναι ένα θρίλερ. Και έχει δίκιο. Η ιστορία μπορεί να ακολουθεί εξαφανίσεις γυναικών και μια δολοφονία μιας νεαρής μητέρας, ωστόσο κυριαρχούν οι σχέσεις των πρωταγωνιστών και τα κοινωνικά σχόλια. Ήταν περισσότερο μια μελέτη χαρακτήρων, για το πώς μια γυναίκα επιβιώνει, δυναμώνει, γίνεται σημείο αναφοράς, σε μια ανδροκρατούμενη περιοχή, και πώς κοιτάζει στα μάτια τον πόνο. Ακολούθως, η σειρά είναι μια σπουδή για την απώλεια και το πένθος, και η αλήθεια είναι πως η Mare βιώνει αρκετό από αυτό, ιδίως προς το τέλος των επεισοδίων.
Ο θάνατος του Colin Zabel που ενσαρκώνεται από τον Evan Peters, ήταν εντελώς αναπάντεχος και αποτέλεσε ένα πραγματικό σοκ για τους τηλεθεατές. Προσωπικά μπορώ να τον συγκρίνω μόνο με τον “ματωμένο γάμο” του Game of Thrones ή τον θάνατο του Glenn στη πρεμιέρα του έβδομου κύκλου του Walking Dead. Την ώρα που βλέπαμε να δομείται το ειδύλλιο ανάμεσα στη Mare και τον Colin, την ώρα που φτάναμε στην άκρη του νήματος, την ώρα που επήλθε η απόλυτη ισορροπία ανάμεσα σε δύο φαινομενικά αντιφατικούς χαρακτήρες, ο Colin έπεφτε νεκρός σε ένα συγκλονιστικό plot twist. Η δομή του πέμπτου επεισοδίου μου θύμισε κατά κάποιο τρόπο το οσκαρικό Promising Young Woman, χωρίς όμως να πλατιάζει.
Το δεύτερο τηλεοπτικό σοκ έρχεται με το αριστουργηματικό τελευταίο επεισόδιο που αποκαλύπτει τον δολοφόνο. Στο επεισόδιο που η Mare, όντας μια γυναίκα που έχει χάσει τον γιο της, αναγκάζεται βάσει αξιών και συνείδησής της να κάνει μια άλλη γυναίκα την οποία αγαπάει πραγματικά, να στερηθεί τον δικό της γιο. Κλείνοντας τη σειρά η Mare έρχεται σε μια σταδιακή ειρήνη με το είναι της. Επουλώνει τα τραύματά της ή έστω μαθαίνει να ζει με αυτά, ανοίγοντας τη καταπακτή για το πιο μύχιο σκοτάδι της.
Σημειώνεται εδώ πως τα δύο τελευταία επεισόδια έφτασαν στο 9,3 και 9,5/10 στο IMDb.
Το αργόσυρτο ταξίδι στην αποδοχή της απώλειας ντύνεται με υπέροχη μουσική υπόκρουση και με ταπεινή συγχώρεση. Αξίζει να δείτε τα extras μετά τους τίτλους τέλους του έβδομου επεισοδίου για να καταλάβετε την όλη προσπάθεια που οδήγησε σε αυτό το σοκ αγνού ρεαλισμού και αληθινής ενδοσκόπησης. Όπως λένε οι συντελεστές, μέσα από αυτό το μικρό ταξίδι ο θεατής αναγκάζεται να συμπαθήσει πρωταγωνιστές που σε πρώτη ανάγνωση βρίσκει αντιπαθείς, αναγκάζεται να ανασκευάσει, όπως γίνεται και στην κανονική ζωή.
Και όλα αυτά συμβαίνουν σε ένα -όπως είπαμε και παραπάνω- σκοτεινό κομμάτι των ΗΠΑ που ξέρουμε ότι υπάρχει, αλλά δεν προβάλλεται συχνά στις mainstream παραγωγές. Η συλλογική υγεία διαβρώνεται από την ανέχεια (κεντρικό στοιχείο είναι οι προσπάθειες για εύρεση χρημάτων για την επέμβαση του μικρού DJ), η κρίση των οπιοειδών είναι σε τέτοια έξαρση που “ξενίζει” στο δικό μας μάτι, οι κλειστές πόρτες κρύβουν διαφορετικές αγωνίες και μυστικά, το έγκλημα αφορά τους πάντες και δεν αφορά κανέναν. Το ίδιο το Easttown ως τόπος αναφοράς, λειτουργεί σαν ένας αθέατος αφηγητής στην ιστορία, με τις αναφορές στο “Twin Peaks” να είναι εμφανείς.
Το Mare of Easttown είναι λοιπόν ένα ευφυέστατο “Whodunnit” χωρίς να έχει “τρύπες” στην υπόθεση (μικρή παραφωνία η υπόθεση επιμέλειας του DJ) και χωρίς να γίνει μελόδραμα. Και αυτό είναι η μεγαλύτερή του νίκη. Ρεαλισμός, ήπιος ρυθμός με ανατροπές, υποβλητική ατμόσφαιρα, “αληθινοί” ήρωες, αλλά και ύποπτοι σε κάθε σπίτι για να ενεργοποιήσεις τη μνήμη, το μυαλό και τις καχυποψίες σου. Για όλους. Ακόμη και για εκείνους που εμπιστεύτηκε η Mare.
Το Mare of Easttown προβάλλεται στην Ελλάδα από το Vodafone TV.
Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.