To YouTube επένδυσε εκατομμύρια στην K-Pop

To ΥοuTube αποφάσισε να επενδύσει σε ένα από τα μεγαλύτερα ‘φαινόμενα’ των τελευταίων χρόνων, που είναι η τρίτη πιο επικερδής ‘επιχείρηση’ της Κορέας, δέκατης μεγαλύτερης οικονομίας του πλανήτη: την K-Pop. Που είναι πολλά περισσότερα από τους BTS.

Στο docuseries των επτά επεισοδίων της σειράς YouTube Originals παρουσιάζεται η ιστορία του είδους και όλα τα γεγονότα που το έκαναν ‘βιομηχανία’ αξίας 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Θα δείτε και μαρτυρίες κάποιων εκ των πιο δημοφιλών εκπροσώπων της για όσα πέρασαν έως ότου να πετύχουν. Ακόμα και αν σας ενδιαφέρει ελαχίστως αυτή η μουσική, έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσετε πώς ‘στήθηκε’ ως επιχείρηση και πού οφείλει την επιτυχία της, με αφηγήσεις και παρασκήνια που όμοια δεν έχουν προβληθεί ποτέ ξανά.

Πριν 60 χρόνια η Κορέα άνηκε στα φτωχότερα έθνη του πλανήτη και είχε δικτατορία. Eίχε περάσει μόλις μια επταετία από το τέλος του πολέμου στην χερσόνησο που είχε ως συνέπεια το σχίσμα. Ήταν ο τελευταίος πόλεμος μιας σειράς. Όχι ο μόνος. Ως προς την αλλαγή το σημαντικότερο ρόλο έπαιξε η εξέλιξη της εκπαίδευσης σε απόλυτη προτεραιότητα -με το ‘education fever’ να είναι ο ενδεικτικός χαρακτηρισμός αυτού που συνέβη και συνεχίζει να συμβαίνει. Η ανώτατη εκπαίδευση είναι στόχος ζωής, λόγος να αισθάνονται υπερήφανοι οι γονείς και ο μόνος τρόπος να αλλάξεις κοινωνικοοικονομικό status -να αναρριχηθείς στην κοινωνική ‘σκάλα’. Ένα πτυχίο από ανώτατη σχολή βοηθά παντού -ακόμα και στην προοπτική γάμου. Όποιος δεν σπουδάζει, αντιμετωπίζεται ως παρίας.

Οι αυτοκτονίες είναι ο κύριος λόγος θανάτων των νέων

Όπως έγραψε το περιοδικό Time oι μαθητές μπαίνουν σε αυτό το mood από μικρή ηλικία, με το σύστημα να αφορά αξιολογήσεις τάξεων και πίνακες με τη θέση του καθενός -κοινή θέα. Τα εννέα χρόνια εκπαίδευσης είναι υποχρεωτικά. Μετά τα παιδιά επιλέγουν επαγγελματική ή γενική εκπαίδευση. Για την ακρίβεια, οι βαθμοί τους επιλέγουν για αυτά.

Οι καλύτεροι βαθμοί δίνουν υποτροφίες και οι οικογένειες απαλλάσσονται από τα -υψηλά- δίδακτρα. Αν δεν έχεις βαθμούς και δεν έχεις και λεφτά, δεν μπορείς να σπουδάσεις. Το 2012 η Bank of Korea είχε ενημερώσει πως τα χρέη των νοικοκυριών είχαν φτάσει τα 573.25 δισεκατομμύρια δολάρια. Το 28% δεν μπορούσε να πληρώσει τις μηνιαίες δόσεις και να ζήσει (να πληρώσει λογαριασμούς και να φάει -μη φανταστείς κάτι το τρελό).

Έχει εκτιμηθεί πως η σχολική ζωή στοιχίζει για κάθε μαθητή περί τα 1.000 δολάρια το μήνα (19 δισεκατομμύρια δόθηκαν το 2012 σε ιδιαίτερα και προετοιμασία για τις εξετάσεις των πανεπιστημίων). Τέσσερις στους 5 μαθητές δημοτικού κάνουν ιδιαίτερα.

Η μέρα αρχίζει στις 8 το πρωί και μπορεί να τελειώσει στις 22.00 ή και μετά τα μεσάνυχτα – αναλόγως των φιλοδοξιών που ‘χει ο μαθητής -και άρα των μαθημάτων που παρακολουθεί στα φροντιστήρια. Το concept είναι ‘διαβάζουμε μέχρι να εξαντληθούμε από την κούραση’. Οι αυτοκτονίες είναι ο κύριος λόγος θανάτων των νέων της χώρας. Και τα θέματα ψυχικής υγείας, στίγμα.

Όποιος δεν είναι καλός στα μαθήματα, έχει μία εναλλακτική: να διακριθεί στις τέχνες. Δηλαδή, να γίνει μέλος του Korean Wave που αφορά τα όσα υπάρχουν στην τηλεόραση, τον κινηματογράφο και τη μουσική. Κυρίως στην K-pop, όπου οι εκπαιδευόμενοι ξεκινούν το ταξίδι από μαθητές δημοτικού (είναι ανάλογης φιλοσοφίας με αυτό της εκπαίδευσης -δηλαδή, αφιερώνουν όλη τους τη μέρα και τελικά τη ζωή τους). Από τους 1000 trainees, το 0.1% επιλέγεται και από αυτούς το 0.1% ζει την επιτυχία. 

Ενόσω εκπαιδεύονται για καλλιτέχνες, συνεχίζουν το σχολείο, με το πρόγραμμα τους να είναι ως εξής: ξυπνούν στις 5 τα ξημερώματα, πηγαίνουν στην ακαδημία που πληρώνουν για να τους κάνει καλλιτέχνες, ακολουθεί το σχολείο και η επιστροφή στην ακαδημία όπου μένουν έως τις 23.00. Μια φορά κάθε χρόνο οι εταιρίες κάνουν auditions. Χιλιάδες εμφανίζονται. Ελάχιστοι επιλέγονται, χωρίς να τους εγγυάται κανείς το ντεμπούτο -πως όντως, θα κάνουν καριέρα.

Οι ‘τυχεροί’ μετακομίζουν στους κοιτώνες της εταιρίας. Καθημερινά πηγαίνουν σχολείο και ακολουθούν ένα ‘γεμάτο’ πρόγραμμα που έχει μαθήματα φωνητικής, χορού και υποκριτικής, συν κάποια ξένων γλωσσών. Κάθε μήνα υπάρχει αξιολόγηση -ενώπιον όλων. Δηλαδή, performance. Αν ο trainee δεν έχει παρουσιάσει πρόοδο, αποβάλλεται -καθώς περιμένουν τόσοι στην ουρά.

Στην αξιολόγηση τσεκάρονται και τα κιλά των παιδιών, καθώς κόβεται όποιος ξεπεράσει το επιθυμητό νούμερο. Το επιθυμητό νούμερο είναι ό,τι στην πλειοψηφία των χωρών του πλανήτη χαρακτηρίζεται ως ‘πολύ αδύνατος/αδύνατη’. Από τη στιγμή που επιλέγονται τα παιδιά για ‘εκπαιδευόμενοι’ πρέπει να κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τα σκάνδαλα. Στα συμβόλαια τους (που συνήθως είναι επταετή) υπάρχει ο όρος να μην κάνουν σχέση. Μια φωτογραφία paparazzo ‘σκοτώνει’ το ίδιο δευτερόλεπτο το όνειρο. Όπου paparazzo είναι και ο κάθε κάτοικος της χώρας που φωτογραφίζει όποιον celebrity δει μπροστά του -ενώ υπάρχει και κατηγορία φανατικών οπαδών που κυνηγούν τους αγαπημένους τους καλλιτέχνες, νυχθημερόν (ενοικιάζουν σπίτια δίπλα από τα πατρικά τους ή αγοράζουν εισιτήρια σε πτήσεις, ώστε να κάθονται κοντά και να παρενοχλούν). Ο μέσος trainee χρειάζεται 2 με τέσσερα χρόνια για να κάνει ντεμπούτο.

Μετά δεν αλλάζει κάτι, αφού ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος -και τα γκρουπ αναρίθμητα, εκ των οποίων ελάχιστα ‘βγάζουν’ χρήματα. Βλέπετε, στα συμβόλαια το μεγαλύτερο ποσοστό επί των κερδών πηγαίνει στην εταιρία -που το δικαιολογεί ως επιστροφή των χρημάτων που έχει ξοδέψει για τη σίτιση και τη στέγαση των καλλιτεχνών, την περίοδο της προετοιμασίας. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι πως στις περιοδείες, το 70% των εσόδων πηγαίνει στην εταιρία και το 30% στους καλλιτέχνες. Αυτό είναι το θέμα του δεύτερου εκ των επτά επεισοδίων του K-Pop Evolution στο YouTube.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις