Αυτήν τη ‘Γέφυρα Ζωής’ πρέπει να την ανέβεις

Όταν γεννιέται ένα παιδί με αναπηρία, νοητική υστέρηση, αυτισμό, σύνδρομο Down… ένα παιδί, που ξέρει μόνο να χαμογελάει και να αγκαλιάζει, όταν η κοινωνία είναι απούσα, καταδικάζοντάς το σε απομόνωση, τότε μόνο η αγάπη του γονιού μπορεί να γίνει και γίνεται η κινητήριος δύναμη, για να έχει αυτό το παιδί τα αυτονόητα και πάνω από όλα αξιοπρέπεια.

Αυτή είναι η ιστορία της Γέφυρας Ζωής, του Συλλόγου που δημιούργησαν γονείς παιδιών με αναπηρία, για τα παιδιά τους. Γονείς που σηκώνουν τον σταυρό και παλεύουν με την αδικία του να γεννηθεί ένα παιδί με νοητική υστέρηση ή αυτισμό, αλλά αρνούνται να εγκαταλείψουν τη μάχη για την αποδοχή και ενσωμάτωση των παιδιών τους στην κοινωνία. Σε μία κοινωνία που κάνει πως δεν τα βλέπει και αρνείται να δεχτεί, πως αυτά τα παιδιά πάντα θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν ανάμεσά μας.

Αν κλείσεις για λίγο τα μάτια και προσπαθήσεις, να φανταστείς έναν χώρο, όπου υπάρχουν μόνο χρώματα και φως… Κάποια παιδιά κάθονται στον υπολογιστή, σε ένα διαβάζουν παραμύθι. Ένα άλλο στην άκρη ενός τραπεζιού ζωγραφίζει. Πίσω από μία πόρτα ακούγονται φωνές, έντονες φωνές, φωνές ευτυχισμένων παιδιών, που τραγουδούν. Δεν είναι όλα μικρά. Ένα μόνο είναι 9 και τα υπόλοιπα παιδιά είναι έως και 45 ετών, είναι όμως όλα ευτυχισμένα κι όλα τραγουδούν όσο καλύτερα και πιο δυνατά μπορούν. Φαντάσου, να ανοίγει η πόρτα και να μπαίνεις μέσα κι εκείνα, χωρίς να σε γνωρίζουν, να έρχονται κοντά σου… λίγο μετά να σε αγκαλιάζουν και να σε λένε “φίλο τους”. Φαντάσου έναν χώρο, όπου υπάρχει μόνο αγάπη… κι άνοιξε τα μάτια. Βρίσκεσαι στη Γέφυρα Ζωής!

“Μπαμπά, εμείς δεν έχουμε πού να πάμε”

ΕΡΓΟ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ

Ο κ. Διονύσης Γουράνιος είναι πατέρας παιδιού με αυτισμό και ο άνθρωπος που κρύβεται πίσω από τον Σύλλογο “Γέφυρα Ζωής”, τον μοναδικό στην Ελλάδα, όπου παιδιά με αναπηρία, νοητική υστέρηση, αυτισμό και Σύνδρομο Down μπορούν να απασχοληθούν δημιουργικά και να κοινωνικοποιηθούν. Τον μοναδικό στην Ελλάδα!

“Ο Σύλλογος ξεκίνησε το 2012 από μία παρέα γονέων. Θέλαμε να κάνουμε κάτι για τα δικά μας τα παιδιά. Έτσι ξεκινήσαμε. Ξαφνικά, μέσα σε δύο χρόνια, ο Σύλλογος που βρισκόταν στον Περιστέρι, έκλεισε, γιατί δεν μπορούσε να δεχτεί άλλα παιδιά. Ο χώρος ήταν πάρα πολύ μικρός κι έτσι μπήκαμε στη διαδικασία της μεταστέγασης. Ήταν πολύ δύσκολο, για μας που είμαστε γονείς, να ψάχνουμε καινούριο χώρο, να δούμε τι θα γίνει με τα έξοδα και όταν έχεις να κάνεις μία κατασκευή πολυχώρου, για παιδιά με αναπηρία. Ευτυχώς, σταθήκαμε τυχεροί, βγήκαμε 6οι σε έναν διαγωνισμό της VISA Hellas και χρηματοδοτηθήκαμε για την κατασκευή του νέου πολυχώρου στο Χαϊδάρι. Είναι ένα έργο ζωής και αξιοπρέπειας”, λέει ο κ. Γουράνιος.

Τι τα κάνεις αυτά τα παιδιά; Τα φυλακίζεις; Τα εξαφανίζεις;

ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Η Γέφυρα αυτή τη στιγμή έχει περισσότερα από 45 παιδιά, ηλικίας μεταξύ 9 και 45 ετών, ενώ δέχεται κάθε μήνα 4 με 5 παιδιά, με νέες εγγραφές.

“Έχουμε παιδιά από την Κόρινθο, τη Νέα Πέραμο, από όλη την Αττική. Δυστυχώς, η Γέφυρα είναι μοναδική σε όλη την Ελλάδα, τα παιδιά αυτά δεν έχουν άλλη εναλλακτική. Μακάρι να ανοίξουν κι άλλοι φορείς. Και τα ιδρύματα και τα ειδικά σχολεία έχουν ένα όριο, μέχρι το μεσημέρι. Μετά τα παιδιά τα παίρνεις σπίτι σου. Και τι τα κάνεις; Τα φυλακίζεις; Τα βάζεις σε ένα υπόγειο; Τα εξαφανίζεις; Τι γίνεται; Μάλλον δεν υπάρχουν αυτά τα παιδιά για την κοινωνία. Οπότε η γέφυρα έχει έρθει να καλύψει ένα τεράστιο κενό που λέγεται δημιουργική απασχόληση”, σημειώνει ο κ. Γουράνιος.

Αδικημένα από τη μέρα που γεννήθηκαν

ΠΑΙΔΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥ ΘΕΟΥ

Οι ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, κοινωνιολόγοι, εθελοντές της Γέφυρας προσφέρουν τον εαυτό τους, με  μόνη ανταμοιβή την ανιδιοτελή αγάπη των παιδιών. Ένα απόγευμα στη Γέφυρα είναι γεμάτο από μαθήματα μουσικοθεραπείας, φωνητικής, λογοθεραπείας, χοροκίνησης, γυμναστικής, εργοθεραπείας, δημιουργικής απασχόλησης και διαδραστικών παιχνιδιών, δημιουργικό παιχνίδι, δραματοθεραπεία, zumba, Yoga, θεατρικό παιχνίδι και εκμάθηση χρήσης ηλεκτρονικών.

Πολύ σημαντική είναι η υλοποίηση προγραμμάτων, όπως το μάθημα Αυτόνομης Διαβίωσης – Ζαχαροπλαστικής, όπου τα παιδιά παρασκευάζουν τις δικές τους γλυκές δημιουργίες, το μάθημα “Μαθαίνω την πόλη μου και τα μέσα μαζικής μεταφοράς”, όπου με  την  βοήθεια εθελοντών έφηβοι με νοητική υστέρηση πηγαίνουν θέατρο ή σινεμά χρησιμοποιώντας μετρό, λεωφορεία, μαθαίνουν τη χρήση του εισιτηρίου, αλλά και τη σωστή συμπεριφορά στα Μ.Μ.Μ και το  μάθημα “Γνωρίζοντας το ευρώ”, που εξοικειώνει μέσω εικονικών και όχι μόνο συναλλαγών τους νέους με τη χρήση του ευρώ.

“Γίνεται μία πολύ μεγάλη προσπάθεια από τους εθελοντές, μία προσπάθεια καρδιάς. Έχουμε νέους, που έρχονται και περνούν κάποιες ώρες με αυτά τα παιδιά, γιατί αγαπάνε τον άνθρωπο. Τα παιδιά σπουδάζουν και μαθαίνουν πάνω σε αυτό”, λέει ο κ. Γουράνιος.

“Τα παιδιά αυτά έχουν έναν δικό τους τρόπο σκέψης, αλλά είναι και αδικημένα από την ημέρα που έχουν γεννηθεί. Ένας άνθρωπος που έχει οποιοδήποτε άλλο θέμα, ίσως μπορέι να κάνει μία εγχείρηση. Με αυτά τα παιδιά το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τα δουλέψεις. Κι αυτό κάνουμε, με ειδικούς φυσιοθεραπευτές, λογοθεραπευτές, θεατρικό παιχνίδι”.

“Αυτά τα παιδιά δεν έχουν ούτε κακία, ούτε πονηρία, είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού, που δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ πόλεμο. Είναι ευτυχισμένα, γι’αυτό τα λένε και αγγέλους”

“Εδώ τους δίνουμε την πάσα, να κάνουν πράγματα. Κανένας γονέας δεν θα πήγαινε το παιδάκι του, να μάθει ζούμπα ή μαγειρική. Υλοποιούμε ένα πολύ ωραίο πρόγραμμα εδώ και δύο χρόνια, το Μαθαίνοντας την πόλη μου”.

“Μία ομάδα με εθελοντές βάζει μερικά παιδιά στα μέσα μεταφοράς, δείχνοντάς τους πού πρέπει να κατέβουν, τι πρέπει να κάνουν να χαθούν. Το πρώτο που πρέπει να τους διδάξουμε είναι να πάρουν το 100 και να δώσουν ένα σημείο στίξης, αλλιώς θα χαθούν. Εμένα χαρακτηριστικά, ο γιος μου έχει χαθεί δύο φορές. Για καλή μου τύχη σήκωσε το τηλέφωνο. Ήταν μία πολύ καλή γυναίκα και πήγα και τον πήρα”.

“Αυτά τα παιδιά δεν έχουν ούτε κακία, ούτε πονηρία, είναι παιδιά ενός ανώτερου Θεού, που δεν πρόκειται να κάνουν ποτέ πόλεμο. Είναι ευτυχισμένα, γι’αυτό τα λένε και αγγέλους. Έχουν πάντοτε έναν άνθρωπο, να τα συντροφεύει και να τα προσέχει, είναι παιδιά που πρέπει να αποδεχτούμε. Πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι αυτά τα παιδιά δεν έχουν χρώμα, παντού υπάρχουν. Αν θα τα αγκαλιάσουμε, θα γίνουμε και λίγο καλύτεροι άνθρωποι. Εμείς προσπαθούμε, να κάνουμε πράγματα, είναι πολύ δύσκολο όμως, όταν έχεις να κάνεις με ένας Σύλλογο που έχει να κάνει με ψυχές παιδιών. Δεν έχουμε έσοδα, είμαστε φιλανθρωπικός οργανισμός και προσπαθούμε με την καλή διάθεση μερικών ανθρώπων, να τα καταφέρουμε”, λέει ο κ. Γουράνιος.

Σε έναν χρόνο, με τον ρυθμό που εξελίσσονται οι εγγραφές στον Σύλλογο, τα παιδιά αναμένεται να ξεπεράσουν τα εκατό.

Από τον προηγούμενο χώρο δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν όλα τα παιδιά. Οι γονείς δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε το 1,40 που έχει το εισιτήριο για να τα φέρουν

“Μακάρι να μην γίνει αυτό”, όπως λέει ο κ. Γουράνιος, “γιατί θα πρέπει να μπούμε ξανά σε διαδικασία μεταστέγασης. Κι αυτό είναι δύσκολο, γιατί από τον προηγούμενο χώρο δεν μπόρεσαν να μας ακολουθήσουν όλα τα παιδιά. Αν σας πω τον λόγο δεν θα το πιστεύετε… Οι γονείς δεν μπορούν να διαθέσουν ούτε το 1,40 που έχει το εισιτήριο για να φέρουν τα παιδιά. Είναι γονείς που ζουν, με το επίδομα που παίρνουν αυτά τα παιδιά. Δεν έχουμε μεταφερικό μέσο. Ενώ έχουμε τον οδηγό και τον εθελοντή που θέλει να το κάνει, δεν έχουμε το μεταφορικό μέσο. Δεν είναι εύκολα τα πράγματα για μας. Ο εθελοντισμός είναι πολύ ωραίος, αλλά κάποια στιγμή θέλει βοήθεια και οι ανάγκες αυξάνονται συνέχεια”.

Ο Σύλλογος είναι εγκεκριμένος Σύλλογος από το Κράτος, που σημαίνει ότι μπορεί να απορροφά εθελοντές, των οποίων είναι αυτό το αντικείμενο. Και συνεχώς ετοιμάζονται καινούρια πράγματα, όπως το να φτιάξουν το μεγαλύτερο μαξιλάρι της Ευρώπης, σε συνεργασία με την Cocomat, αλλά και το μεγαλύτερο ζούμπα πάρτι που θα γίνει ποτέ στον κόσμο.

Η δυναμική παρουσία των πολιτικών… στα εγκαίνια

…ΚΑΙ ΜΙΑ MERCEDES ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΒΕΝΖΙΝΗ

“Αν ανατρέξετε στις σελίδες του Συλλόγου, θα δείτε υπουργούς, δημάρχους, περιφερειάρχες και άλλους επίσημους στα εγκαίνια του πολυχώρου. Ο Σύλλογος δέχεται επισκέψεις και από πολιτικούς, επώνυμους και μη. Πάει να πει, ότι κάτι συμβαίνει. Εμάς οι δυνάμεις μας θα φτάσουν μέχρι ένα σημείο. Από εκεί και πέρα, είναι θέμα του κράτους να βοηθήσει. Αν δεν μπορέσουμε να συνεχίσουμε, η Γέφυρα θα κλείσει, δεν θα μπορέσει να επιβιώσει. Γι’αυτό ζητήσαμε τη βοήθεια του κόσμου, μόνο ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει. Τόσα χρόνια δεν είχε γίνει τίποτα. Είναι απαράδεκτο ολόκληρη η Αττική, να μην έχει κέντρο δημιουργικής απασχόλησης για παιδιά με αναπηρία”.

Η Γέφυρα επελέγη μεταξύ 14 οργανισμών στην Ελλάδα και χρηματοδοτήθηκε για την κατασκευή του νέου πολυχώρου. Ήταν μία δωρεά 1 εκατομμυρίου ευρώ, που δόθηκε σε όλους τους οργανισμούς, για τις ανάγκες τους. Στον πολυχώρο του Χαϊδαρίου, έχει αξιοποιηθεί  μέχρι και η πιο μικρή γωνία για τις ανάγκες των παιδιών, ενώ έχουν τοποθετηθεί αυτόματος φωτισμός, λάμπες LED για να μην “πειράζει” το φως τα μάτια των παιδιών, ειδικό πάτωμα για να απορροφά τους κραδασμούς στον χώρο όπου χορεύουν και τουαλέτα, στις προδιαγραφές που πρέπει να είναι μία τουαλέτα για ΑμεΑ.

“Παραδώσαμε το έργο πάρα πολύ γρήγορα, μας έδωσαν μία πάρα πολύ ωραία Mercedes, την οποία δεν μπορούμε να κινήσουμε, γιατί δεν έχουμε βενζίνη. Έχουμε μπει σε μία διαδικασία, από την ημέρα που ξεκινήσαμε, να βρούμε πόρους για να επιβιώσει η Γέφυρα Ζωής”.

Όλα τα ειδικά σχολεία, όλα τα ιδρύματα, παίρνουν 860 ευρώ τον μήνα για κάθε παιδί από τον ασφαλιστικό φορέα. Η Γέφυρα είναι ο μόνος οργανισμός που δεν παίρνει ούτε ένα ευρώ από τον κρατικό κουρμπανά.

“Το θέμα είναι ο φορέας να γίνει αυτόνομος, να μπορεί να προχωράει μόνος του. Δεν επαιτούμε, ό,τι κάνουμε το κάνουμε με αξιοπρέπεια. Πιστεύουμε στην αξιοπρέπεια και πιστεύουμε, ότι αυτά τα παιδιά πρέπει να κοινωνικοποιηθούν και να καταλάβουν όλοι, ότι τους αξίζει μία δεύτερη ευκαιρία. Αξίζει να τα αγκαλιάσουμε. Πρέπει να καταλάβουμε ότι υπάρχουν και θα πρέπει, να καταλάβουν κι εκείνοι που δεν θέλουν, ότι αυτά τα παιδιά θα συνεχίσουν να ζουν και να πεθαίνουν ανάμεσά μας. Ό,τι και να γίνει. Ο αυτισμός δεν μπορεί να διαγνωστεί στην εγκυμοσύνη  μίας γυναίκας, μόνο το σύνδρομο Down μπορεί να διαγνωστεί. Οπότε, αυτό που μπορούμε να κάνουμε εμείς, είναι να κάνουμε λίγο καλύτερη τη ζωή τους και να προσπαθήσουμε, να εντάξουμε, όσο μπορέσουμε κάποια παιδιά σε αυτήν την κοινωνία, που είναι πολύ δύσκολη”, σημειώνει ο κ. Γουράνιος.

“Τους ανθρώπους με αναπηρία τους θυμόμαστε μία φορά τον χρόνο, αλλά ζουν 365 ημέρες”, λέει χαρακτηριστικά.

Ο σταυρός ενός γονέα παιδιού με αναπηρία

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΖΗΤΟΥΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Ο κ. Γουράνιος παραδέχεται ότι αισθάνεται πάρα πολύ άσχημα, όταν αναγκάζεται να πει “όχι” σε ένα παιδί.

“Εγώ ίσως όλο αυτό το κάνω από τύψεις, γιατί τον γιο μου τον έκανα 22 χρόνων και τον αποδέχτηκα στα 30 μου. Οπότε καταλαβαίνετε, για μένα ήταν σοκ. Ήμουν πολύ μικρός για να γίνω μπαμπάς και ο σταυρός, για να μεγαλώσεις ένα παιδί με αναπηρία είναι πάρα πολύ δύσκολος. Όταν είσαι γονιός παιδιού με αναπηρία, είναι πάρα πολύ δύσκολο”.

Αυτή τη στιγμή η μόνη βοήθεια που έχει δεχτεί η Γέφυρα, είναι από τη VISA και από την Περιφέρεια Αττικής, που δημιούργησε την κουζίνα Αυτόνομης διαβίωσης για τα παιδιά. “Από κανέναν άλλον. Όλοι μας λένε, ότι είναι πολύ ωραία η προσπάθεια, όμως με τα λόγια δεν γίνεται τίποτα”.

“Θα ήταν πολύ εύκολος τρόπος, να πάρουμε τα παιδιά μας, να δεθούμε με αλυσίδες και να κλείσουμε την Ιερά Οδό. Θα γινόταν πολύ μεγάλος ντόρος, αλλά δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε ποτέ αυτό”

“Μπορούμε να βοηθήσουμε τον Σύλλογο είτε αγοράζοντας και ακολουθώντας τα μπαζάρ που κάνει, με διάφορα είδη είτε με κάποια δωρεά σε ειδικό λογαριασμό στην Τράπεζα είτε

να έρθει κανείς από εδώ, να γνωρίσει τα παιδιά της Γέφυρας και να καταλάβει, ότι είναι ωραίο, να αγκαλιάζεις τη μαγεία του να είσαι διαφορετικός. Η βοήθεια είναι πολύ σημαντική, από τη μικρότερη μέχρι τη μεγαλύτερη. Έχουμε ανάγκη από ένα αυτοκίνητο, ένα βανάκι για να μεταφέρουμε τα παιδιά που έχουμε χάσει. Δεν θέλουμε κανείς, να μας το χαρίσει. Να μας το παραχωρήσει θέλουμε. Θα μεταφέρουμε 18 ψυχές σε δύο δρομολόγια. Εμείς δεν έχουμε τη δυνατότητα να το κάνουμε. Κι αυτόν εδώ τον πολυχώρο τον συντηρούμε εμείς, με μία δωρεά 20 και 30 ευρώ που βάζουμε οι γονείς, για να μπορέσουμε να βγάλουμε τα έξοδα. Προσπαθούμε να ευαισθητοποιήσουμε και με πολλή αξιοπρέπεια, να φέρουμε κοντά μας τον κόσμο”.

“Προσπαθούμε να μάθει ο κόσμος τη Γέφυρα μέσα από αυτά που κάνουμε. Θα ήταν πολύ εύκολος τρόπος, να πάρουμε τα παιδιά μας, να δεθούμε με αλυσίδες και να κλείσουμε την Ιερά Οδό. Θα γινόταν πολύ μεγάλος ντόρος, αλλά δεν θα μπορούσαμε να το κάνουμε ποτέ αυτό. Είμαστε γονείς παιδιών με αναπηρία κι έχουμε μάθει, να κάνουμε τα πάντα με αξιοπρέπεια. Θέλουμε να μας δώσουν μόνο το αυτονόητο. Το θέμα είναι, να συνεχίσει να υπάρχει ο Σύλλογος. Γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη ανάγκη και δεν ξέρουμε τι θα γίνει. Κάθε μήνα προσπαθούμε και λέμε, μακάρι να βγει κι αυτός ο μήνας. Δεν υπάρχουν έσοδα, δεν έχουμε έναν σύλλογο που βάζει τα παιδιά να φτιάχνουν πράγματα και να τα πουλάμε. Δεν εμπορευόμαστε τα παιδιά. Εδώ κοινωνικοποιούμε. Αυτή είναι η γέφυρα. Ένας μικρός οργανισμός, που σηκώνεται, πέφτει, περπατάει, μπουσουλάει… Μακάρι να μπορέσει να σταθεροποιηθεί και να γίνει βιώσιμη.

Στη Γέφυρα εκτός από την απασχόληση των παιδιών, γίνεται και εκπαίδευση των γονέων και των αδελφών τους. Κάθε Κυριακή, γίνεται ενημέρωση από τον Συνήγορο των ΑμεΑ, για το Ασφαλιστικό και τα δικαιώματά τους.

“Προσπαθούμε να βοηθήσουμε, γιατί ο κόσμος δεν γνωρίζει τα δικαιώματά του. Οι γονείς πρέπει να κοινωνικοποιούν τα παιδιά, από την ημέρα που γεννιούνται. Να μεγαλώνουν μαζί τους, να μαθαίνουν την αναπηρία του. Όταν δεν αγαπήσεις, αυτό που έχεις κάνει και ντρέπεσαι, δεν θα μπορέσει να το αποδεχτεί κανείς. Αν δεν το αγαπήσεις και δεν το επιβάλεις εσύ, δεν θα το αποδεχτεί ο άλλος. Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα είναι η μοναδική που έχει τον όρο “ειδικό” σχολείο. Στην Αγγλία και αλλού δεν υπάρχουν ειδικά σχολεία κι αυτό όχι γιατί δεν υπάρχουν παιδιά με αναπηρία. Τα έχουν εντάξει τα παιδιά στα κανονικά σχολεία  κι έχουν βάλει τις κοπέλες που σπουδάζουν ειδική αγωγή στην ίδια τάξη με τα παιδιά. Ένα παιδιάκι 5 χρόνων ξέρει τι είναι η νοητική στέρηση, ξέρει τι είναι το Σύνδρομο Down, γιατί το έχει μαζί του. Όταν θα βρεθούν σε μία παιδική χαρά, δεν θα φοβηθεί να φύγει, θα παίξει μαζί του.

Η αδιαφορία του κράτους να φτιάξει χώρους γι’αυτά τα παιδιά

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΞΕΝΩΝΩΝ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ

Ακόμη, ο κ. Γουράνιος αναφέρεται στην πλήρη απουσία του κράτους, την πλήρη αδιαφορία να δημιουργήσει χώρους, για να μπορούν τα παιδιά να γυμναστούν. Ιδανικό γι’αυτό θα ήταν ένα κολυμβητήριο. Μάλιστα, στη Γέφυρα υπάρχει ειδική εθελόντρια που προτίθεται να τα βοηθήσει, αλλά… δεν μπορούν να βρουν νερό. Κι αυτό, γιατί όπως λέει ο κ. Γουράνιος, δεν τους δίνει κανένα κολυμβητήριο διαδρομή, γιατί είναι γεμάτα από κόσμο.

“Γίνονται τεράστια έργα στην Αττική. Φτιάχνονται γήπεδα, φτιάχνονται γυμναστήρια. Φτιάξτε και κάτι τέτοιο. Θα μειωθεί και η ανεργία, αφού θα μπουν και δέκα άνθρωποι, να δουλέψουν. Εμείς δεν μπορούμε. Το κράτος όμως μπορεί. Αυτοί οι άνθρωποι είναι περίπου το 10% του πληθυσμού. Σε εκατό γέννες, τα 8 παιδιά γεννιούνται με αυτισμό. Κανείς δεν ξέρει γιατί, όμως έτσι συμβαίνει και πρέπει να μάθεις να ζεις μ’αυτό. Η Γέφυρα ήρθε για να κάνει μαθήματα ζωής. Όταν οι γονείς φεύγουν από τη ζωή και δεν υπάρχει αδελφός, τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά; Ποιος θα τα μεγαλώσει, ποιος θα τα φροντίσει, ποιος θα τα προσέχει; Αυτό θέλει να κάνει η Γέφυρα, να φτιάξει αξιοπρεπείς ξενώνες διαβίωσης, όπου θα μπορούν, να είναι μία κοινότητα”.

Την Τετάρτη, 7 Δεκεμβρίου, στις 18.00, θα πραγματοποιηθεί η ετήσια γιορτή της Γέφυρας, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω “Ελληνικό Μολύβι”.

Η εκδήλωση αυτή είναι μια ξεχωριστή γιορτή όχι μόνο επειδή διεξάγεται, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία, αλλά κυρίως επειδή μέσω αυτής δίνεται κάθε χρόνο η ευκαιρία στα παιδιά της Γέφυρας Ζωής να γνωρίσουν και να παρουσιάσουν, από κοινού με τους εθελοντές, ένα μέρος από τις καθημερινές δραστηριότητες με τις οποίες απασχολούνται στον απογευματινό εθελοντικό μας Πολυχώρο.

Στον χώρο θα λειτουργεί περίπτερο για την πώληση της ατζέντας-ημερολόγιο του συλλόγου καθώς και δημιουργίες  φτιαγμένες από τα παιδιά της Γέφυρας Ζωής τα οποία θα τίθενται προς πώληση με σκοπό την ενίσχυση του Πολυχώρου.

Στις 11 Δεκεμβρίου, στις 18:00, στο Δημοτικό Γήπεδο Τ. Χαραλαμπίδης (Ιερά Οδός 345) θα διεξαχθεί το Φιλανθρωπικό Τουρνουά Ποδοσφαίρου “Βάλουμε Γκολ για την Γέφυρα Ζωής”. Το Τουρνουά  θα πλαισιώσουν οι Παλαίμαχοι Δ.Σ. Δάφνη Δάσους Χαϊδαρίου, Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, Σύνδεσμος Παλαίμαχων Γυναικών Ελλάδος, Aegean College Omiros.

Περισσότερα για τις δράσεις και το έργο της Γέφυρας Ζωής μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου.