Ανήλικοι ασθενείς χαμένοι στον ανύπαρκτο σχεδιασμό για το προσφυγικό

Γνωρίστηκαν το 2015 στη Σκάλα Συκαμνιάς. Τότε που η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων άρχισε να αντιλαμβάνεται τι σημαίνει προσφυγική κρίση. Τότε που οι εικόνες με τις βάρκες άρχιζαν να έχουν καθημερινή παρουσία στα δελτία των οκτώ, στα πρώτα θέματα των sites και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.

Τέσσερα χρόνια αργότερα, τώρα που οι ειδήσεις για εγκλωβισμένους ανθρώπους και πνιγμένα παιδιά κινδυνεύουν να γίνουν συνήθεια που δεν τραβάει καν τα βλέμματα, τρεις γιατροί, προσπαθούν να κινητοποιήσουν τόσο τον ιατρικό κόσμο όσο και τους υπόλοιπους πολίτες, να μην ξεχάσουν και να μην αφήσουν πρόσφυγες και μετανάστες στη μοίρα τους.

Η Άννα Μαϊλλη και η Χρύσα Δεληγιάννη, παιδίατροι, μαζί με την ψυχοθεραπεύτρια Ηλέκτρα Αποστόλη, αποφάσισαν την περασμένη εβδομάδα να ταξιδέψουν μέχρι τη Λέρο για να εξετάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα παιδιά προσφύγων και μεταναστών, που ζουν στο νησί, αφού πέρασαν το Αιγαίο. Στη συνέχεια επισκέφθηκαν για δύο ημέρες και το καμπ της Κορίνθου. Μιλώντας στο News 24/7 περιγράφουν περιστατικά που συνάντησαν.

«Παρατημένα χωρίς περίθαλψη»

«Στη Λέρο εξετάσαμε ένα παιδί που είχε θραύσμα στο μάτι του από βλήμα. Έχει γίνει γνωμάτευση, το βλήμα φαίνεται, είναι εκεί. Έχει βγάλει ακτινογραφία, αλλά το παιδί παραμένει στη Λέρο γιατί κανείς δεν το έχει χαρακτηρίσει ευάλωτο, λέει η Άννα Μαϊλλη που εξηγεί πως από τα 170 παιδιά που πρόλαβαν να εξετάσουν συνολικά στο νησί, ελάχιστα ήταν απόλυτα υγιή.

Όπως εξιστορεί η κ. Μαϊλλη, η διατροφή και οι συνθήκες στις οποίες ζουν επιβαρρύνουν δραματικά την κατάσταση της υγείας τους. «Όλα τα παιδιά είχαν προβλήματα. Η συντριπτική τους πλειοψηφία είχε διάρροιες. Ρωτήσαμε τι τρώνε και άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι. Μέχρι την ηλικία των 6 μηνών υποτίθεται ότι θα πρέπει να θηλάζουν.Αν η μητέρα τους δεν έχει γάλα θα πρέπει να πίνουν γάλα σε σκόνη. Όμως όλες οι μανάδες που θήλαζαν και είχαν μωρά παιδιά ήταν σε άθλια κατάσταση. Κάτωχρες, με αναιμία, προβλήματα υγείας και πολλές από αυτές δεν είχαν καν γάλα. Ο στρατός παρέχει γάλα σε σκόνη σε παιδιά μέχρι έξι μηνών, αλλά για να χορηγηθεί αυτό το γάλα πρέπει να δοθεί βεβαίωση από τον γιατρό για την ηλικία του παιδιού. Ο γιατρός έχει παραιτηθεί και πολλά από αυτά τα παιδιά δεν πήραν ποτέ τις βεβαιώσεις. Έτσι, τα βρήκαμε να τρώνε ρύζι με σάλτσα, πατάτες με κουρκουμά, κοτόπουλο μια φορά την εβδομάδα. Φαγητό με αλάτι που το λιώνουν οι γονείς τους με το πιρούνι και τους το δίνουν» περιγράφει. «Πολλά από τα παιδιά έχουν άσθμα, νυχτερινή ενούρηση. Το κέντρο υποδοχής είναι δίπλα στη θάλασσα ενώ μερικά μέτρα πιο δίπλα από το σημείο που κοιμούνται οι πρόσφυγες και οι μετανάστες, κυλούν τα λύματα» εξηγούν οι γιατροί, υπογραμμίζοντας πως η Λέρος είναι σε πολύ καλύτερη κατάσταση σε σχέση με νησιά όπως η Σάμος και η Λέσβος.

«Δέκα μηνών μωρό δεν μπορεί να στηρίξει το κεφάλι του»

«Στη Λέρο, εξέτασα ένα μωρό δέκα μηνών που δεν μπορεί να στηρίξει το κεφάλι του και κρέμεται» λέει η δεύτερη παιδίατρος, Χρύσα Δεληγιάννη. «Το πήρα και το πήγα στην υπηρεσία ασύλου και απαιτώντας να εξεταστεί επιτόπου. Τελικά κρίθηκε ευάλωτο και σε τέσσερις ημέρες μεταφέρθηκε στην Κόρινθο. Η Κόρινθος όμως δεν είναι ένα περιβάλλον για παιδί. Είτε έχει πρόβλημα υγείας είτε όχι. Δεν γίνεται ένα παιδί να φοβάται να πάει στην τουαλέτα επειδή τη νύχτα υπάρχουν διαμάχες μεταξύ των μεγαλύτερων. Μέχρι κι εγώ που μπήκα μέσα φοβήθηκα. Πήραμε το παιδί και πήγαμε στον ΔΟΜ για να καταφέρουμε να πάει στο νοσοκομείο. Δεν υπάρχει διαδικασία αυτοματοποιημένη για αυτά τα παιδιά. Ποιος θα τα μεταφέρει, πώς θα πάρει τα φάρμακά τους; Ποιο είναι το όριο των δημόσιων νοσοκομείων;»

Στην επίσκεψή τους στην Κόρινθο, οι γυναίκες είδαν σειρά περιστατικών. «Υπάρχει μητέρα πρόσφυγας, με το τριων μηνών μωρό της που έχει προκύψει από σεξουαλική κακοποίηση. Η μητέρα έχει κριθεί ευάλωτη και από το στρες δεν μπορεί να θηλάσει. Είναι παρατημένη εκεί. Με βάση την νομοθεσία θα έπρεπε να είναι σε ειδικό κέντρο. Η συνέντευξη της για το άσυλο έχει προγραμματιστεί για το 2022 και η συνέντευξη του μωρού της για το 2021. Στο καμπ της Κορίνθου υπάρχουν δύο γιατροί. Αυτοί οι άνθρωποι θα σέρνονται στα καμπ, με αυτή την διατροφή και αυτές τις συνθήκες» περιγράφει η Χρύσα Δεληγιάννη.

«Για περισσότερο από ενάμιση χρόνο το παιδί αυτοτραυματίζεται»

Η ψυχοθεραπεύτρια, Ηλέκτρα Αποστόλη, θυμάται μια πεντάχρονη στην Κόρινθο, η οποία τα προηγούμενα δύο χρόνια έχει αλλάξει τέσσερα κέντρα φιλοξενίας. «Το κορίτσι για περισσότερο από ενάμιση χρόνο αυτοτραυματίζεται. Υπάρχει βίντεο του πατέρα που δείχνει το κορίτσι σε υστερική κρίση μέσα στη Μόρια να προσπαθεί να σκίσει το πρόσωπό της με τα νύχια της και να αυτοτραυματίζεται με τα παιχνίδια της. Είδαμε βίντεο που καίει τα μαλλιά της. Τα βράδια μιλάει στον εαυτό της για όσα είδε μέσα στην ημέρα. Αυτό το παιδί σέρνεται στα καμπ. Έμεινε 4 μήνες στην Μόρια, 9 μήνες στα Γρεβενά, 3 μήνες στην Ελευσίνα και εδώ και είκοσι ημέρες είναι στην Κόρινθο. Στην Μόρια την εξέτασαν γιατροί, στη συνέχεια όμως, πριν δρομολογηθεί η περίπτωσή της, μεταφέρθηκε στα Γρεβενά σε μια επιχείρηση αποσυμφόρησης του ΚΥΤ. Οι γονείς της έφυγαν μόνοι τους από το καμπ των Γρεβενών και συνελήφθησαν στην Αθήνα. Τους μετέφεραν στην Ελευσίνα. Εκεί ξεκίνησαν από την αρχή τη διαδικασία. Πήγαν στο Θριάσιο και ο παιδοψυχίατρος ζήτησε να γίνουν τρεις εξετάσεις στο παιδί. Έκτοτε δεν ξαναπήγε στον γιατρό γιατί μεταφέρθηκε στην Κόρινθο».

«Πόσο δύσκολο είναι να καταγραφούν οι περιπτώσεις;»

Οι τρεις γυναίκες, τις περασμένες δέκα ημέρες έφτιαξαν ένα αρχείο με 170 περιπτώσεις παιδιών από την Λέρο και 35 παιδιών από την Κόρινθο, ενώ σκοπεύουν να ξαναβρεθούν εκεί στα μέσα Νοέμβρη. Αρχικός στόχος τους, όταν έφτασαν στην Λέρο, ήταν να εξετάσουν όλα τα παιδιά, όμως αποδείχθηκε πως δεν ήταν εφικτό. Η Ηλέκτρα Αποστόλη, αναρωτιέται: «Εμείς πήραμε μια εικόνα. Ξοδεύονται τόσα χρήματα. Πόσο δύσκολο είναι άνθρωποι από τις οργανώσεις, να ξεκινήσουν μια πλήρη καταγραφή και να κάνει ένα follow up σε όλα αυτά τα παιδιά για να έχουν πρόσβαση στην υγεία;»

Πλέον, προσπαθούν να κινητοποιήσουν συναδέλφους τους, ενώ συγκεντρώνουν υπογραφές σχετικά με την χορήγηση ΑΜΚΑ στα παιδιά των προσφύγων και μεταναστών, καθώς διαπιστώνουν πως ήδη έχουν δημιουργηθεί σοβαρά προβλήματα με τον εμβολιασμό αλλά και την πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία.

Η Χρύσα Δεληγιάννη, καταλήγει: «Μεγαλώνουν παιδιά που θα έχουν πάρα πολύ σοβαρά προβλήματα. Πρέπει να δημιουργηθεί μια γραμμή άμυνας. Παιδιά χωρίς φαγητό που na αρμόζει στην ηλικία τους, χωρίς παιχνίδια, χωρίς επαρκή ιατρική περίθαλψη, χωρίς πρόσβαση στην εκπαίδευση. Ποιο δικαίωμά τους δεν καταπατείται; Όλα αυτά συμβαίνουν σήμερα. Πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα»