Δείτε το “Φασισμός Α.Ε.”: Από τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, στη Χρυσή Αυγή

Οι δημιουργοί του Debtocracy και του Catastroika επέστρεψαν με το νέο τους ντοκιμαντέρ, “ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.”. Βρεθήκαμε στην πρεμιέρα του στη Βιβλιοθήκη Βολανάκη στα Εξάρχεια, μία από τις αίθουσες που φιλοξενήθηκε, την Πέμπτη 10 Απριλίου. Ποια είναι τα βασικά μηνύματα που περνάνε μέσα από την ταινία;

Φασισμός δεν είναι μόνο η συμμορία της Χρυσής Αυγής αλλά και οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες και οι εκδότες που την εξέθρεψαν. Κοινώς, το σύστημα που την τροφοδοτεί, τη συντηρεί, τη δυναμώνει και την αποδυναμώνει βάσει κοινωνικοπολιτικής συγκυρίας.

Η οικονομική κρίση που ευνοεί την ανάπτυξη του φασισμού και του ναζισμού είναι μπροστά μας και όχι πίσω μας. Οι συσχετισμοί ανάμεσα στην πραγματικότητα του 1919 όταν και άρχισε να κερδίζει έδαφος ο Χίτλερ στη Γερμανία και την πραγματικότητα της οικονομικής κυριαρχίας των τραπεζών του 2014, είναι ξεκάθαροι.

Ολόκληρη η Ευρώπη βυθίζεται στο σκοτάδι της άκρας δεξιάς. Στην Ουγγαρία το κόμμα Jobbik, έλαβε 21% στις τελευταίες εκλογές, την ώρα που τα αντίστοιχα κόμματα στην Ιταλία και η Λε Πεν στη Γαλλία ενισχύονται όλο και περισσότερο. Παρόμοια είναι και η κατάσταση στην Σκανδιναβία.

Εκεί που θριαμβεύει ο καπιταλισμός, εκεί που τα εργατικά συνδικάτα δείχνουν την αντίσταση τους, εκεί που οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας πάνε στα σκουπίδια, εκεί που καταστρατηγούνται οι ατομικές ελευθερίες, εκεί φυτρώνει και αναπτύσσεται ο φασισμός, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα των προυχόντων. Αυτό αποδεικνύει η ιστορία.

Οι δεσμοί του Μουσολίνι και του Χίτλερ με την εργοδοσία του καιρού τους, ήταν εκείνοι άλλωστε που τους εδραίωσαν στην εξουσία. Η χρηματοδότηση τους από την οικονομική ελίτ της εποχής και η συνεπικουρική βοήθεια των αυτοκινητοβιομηχανιών όπως η Renault, ώθησαν τα στρατεύματα τους.

Ο εκφασισμός του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και η ανάδειξη της Χρυσής Αυγής ήταν απόρροια της κρίσης, όπως συνέβη την εποχή της ανόδου του Χίτλερ. Και είχε τότε και τώρα υποστηρικτή, με άμεσο ή έμμεσο τρόπο, πέραν από τους κεφαλαιούχους, και τα ΜΜΕ.

Ψευδεπίγραφος πατριωτισμός και δήθεν αντισυστημική δράση

Άλλη ομοιότητα της Ιταλίας και της Γερμανίας του 1919 με την Ελλάδα και την Ευρώπη του σήμερα; Την εποχή της ανόδου του χιτλερισμού, η αριστερά και τα συνδικάτα παρουσιάζονταν σαν “εχθροί” και τρομοκρατικές οργανώσεις.

Πέραν των παραπάνω, λόγος γίνεται και για τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου με τις οποίες “περνούσαν” τροποποιήσεις της τελευταίας στιγμής που ενδυνάμωναν τους κομματικούς σχηματισμούς των ακροδεξιών και άλλαζαν τους εκλογικούς νόμους μέχρι την επικράτηση τους. Μήπως αυτό μας θυμίζει κάτι από Ελλάδα και 2014;

Η δήθεν “αντισυστημική” Χρυσή Αυγή εμφανίζεται να υπογράφει νομοσχέδια για ιδιωτικοποιήσεις και για πώληση νησιών της Ελλάδας, εμφανίζεται εντός Κοινοβουλίου να υποστηρίζει το λουκέτο στην ΕΡΤ και την Eldorando Gold της Χαλκιδικής και απογυμνώνεται από τον “φιλολαϊκό” της μανδύα.

Πρόσφατα αποκαλύφθηκαν και οι “φιλικές” συνομιλίες της με τον πρώην Γ.Γ. της κυβέρνησης, ο οποίος υπέγραφε τροποποιήσεις και μπλόκαρε το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. 

Το ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. φιλοδοξεί να εμπνευστεί και να εμπνεύσει τα αντιφασιστικά κινήματα όλης της Ευρώπης και ταυτόχρονα να συνεχίσει ένα από τα μεγαλύτερα πειράματα ανεξάρτητης δημοσιογραφίας, όπως υποστηρίζουν οι δημιουργοί του. Χωρίς κορώνες και μεγαλοστομίες, καταφέρνει να περάσει μέσα από τις χρονικές βαθμίδες ανάπτυξης και κυριαρχίας του “κινήματος” του φασισμού και να προσγειωθεί στο σήμερα.

Στα πλάνα καταγράφονται η Ιταλία του Μουσολίνι, η Ελλάδα της Κατοχής, ο εμφύλιος και η δικτατορία, η ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, η Γερμανία του σήμερα αλλά και οι εφοπλιστές που χρηματοδότησαν τις ομάδες κρούσης των ακροδεξιών μορφωμάτων σε κάθε δεκαετία.

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι δημιουργοί της ταινίας απέρριψαν κάθε χρηματοδότηση από κόμματα και εταιρείες και κοινοποιούν το ντοκιμαντέρ για ελεύθερη προβολή και αναπαραγωγή. Κόντρα κοινώς, στον δρόμο πάνω στον οποίο κινήθηκε και κινείται ο φασισμός που πάντοτε προσπαθούσε να προασπιστεί τη δήθεν αντισυστημικότητα του.

Η διανομή της ταινίας πραγματοποιείται με μια open source λογική. Μια συγκεκριμένη ημερομηνία το ντοκιμαντέρ “ανεβαίνει” στο ίντερνετ, ενώ την ίδια στιγμή το φιλμ παραχωρείται δωρεάν για δημόσιες προβολές κατόπιν συνεννόησης με τους δημιουργούς. Η χρηματοδότηση της ταινίας έγινε με αυτόνομο τρόπο (δωρεές – donations).

Διαβάστε τη συνέντευξη του Άρη Χατζηστεφάνου, δημιουργού του ντοκιμαντέρ, στο Flix.gr

Μία από τις ιστορίες που αποκαλύπτονται στο ντοκιμαντέρ, είναι εκείνη του Ιωάννη Βουλπιώτη.

Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ήταν Έλληνας επιχειρηματίας και συνεργάτης των Γερμανών. Υπήρξε ο Έλληνας γαμπρός του μεγιστάνα Siemens, αγαπημένος μαθητής του εισηγητή της σχολής αναλυτικής ψυχολογίας του Καρλ Γιουνγκ, συνομιλητής του Χίτλερ, του Μεταξά, του Πλαστήρα, φίλος του Κυριάκου Βενιζέλου, και του θρυλικού πράκτορα της Intelligence Service Ντέιβιντ Μπαλφούρ (γνωστού και ως ρασοφόρου πατέρα Δημήτριου).

Ο ίδιος διόρισε στη ραδιοφωνία που διηύθυνε συνεργάτες του Γκέμπελς και έφερε τις πρώτες προμήθειες της Siemens στην Ελλάδα. Η ζωή του αποκαλύπτεται μέσα από το βιβλίο που έγραψε η κόρη του Ιζαμπέλλα Παλάσκα με τίτλο “Άγγελος ή Δαίμονας Ο Αμφιλεγόμενος Πατέρας μου” (εκδόσεις Λιβάνη).

Η ίδια, μιλάει στους συντελεστές του “ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε.”.

Αποκαλύπτει τη δράση και τη βασική φιλοσοφία ζωής του πατέρα της “το μεγάλο του είδωλο, το χρήμα”. “Οχι, ο πατέρας μου δεν καταδικάστηκε ποτέ ως δωσίλογος, ούτε στα πρωτοβάθμια, ούτε στα δευτεροβάθμια ειδικά δικαστήρια δοσίλογων. Απαλλάχτηκε τελεσίδικα”, υποστηρίζει η ίδια. Και παραδέχεται ότι χωρίς τον πατέρα της “η Ελλάδα θα είχε γίνει κομμουνιστική”…

Ανάμεσα στις “πρωτοβουλίες” του Ιωάννη Βουλπιώτη ήταν η δημιουργία των κατοχικών Ταγμάτων Ασφαλείας. Πρόκειται για τους διαβόητους “γερμανοτσολιάδες” ή ταγματασφαλίτες που μέχρι σήμερα έχουν μείνει στη λαϊκή κουλτούρα ως συνώνυμοι της προδοσίας και του δοσιλογισμού. Τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν ένα υβριδικό ένοπλο σώμα, με εμφανώς παρακρατική φυσιογνωμία, το οποίο συγκροτήθηκε με τη σύμφωνη γνώμη και τις ευλογίες της Βέρμαχτ  την περίοδο 1943 – 44.